«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Αρχαία Μελάνη


«Μπορείς να μ’ εξαιρέσεις δι παντός από το τυχαίο;»

Φαίδρα Φις


Άσε μένα, το τυχαίο υμνώ
πάντα και τώρα
υπνοβάτης
και την εξαίρεση σου προκαλώ
παράθεμα και λήμμα
στον άπειρο τόμο σου
γράψε και προσπέρασε
κι άσε μένα
επιβάτης
την άγνωστη μέρα
μαριονέτα να κινώ


Μετράς;
Μπορείς ακόμα και μετράς;
Τον κεραυνό;
Με το καλό και το κακό;
Και σωτήριο
Τον άσωτο και τον παρανοϊκό;

Σφραγίζω τρύπιες φωνές
Τα Μαύρα χαμένα
Το Κόκκινα γραμμένα
Σφυρίζω μικρές ιαχές
Φτύνοντας επετειακές
εκδόσεις
μιζέριας και ματαιοδοξίας

Κρατάς; Ακόμα
Λαβή από Σουγιά
Και αίμα;
Κι εκείνο το ξυράφι;
Αγκαλιάζεις κορμούς
Σάπιους φλοιούς σκαλίζεις
Οργή βαθιά ποτίζεις
Και χαρακώνεις,…

Κοιτάς;
Μπορείς ακόμα και κοιτάς;
Μακριά
Τα Μάτια
Εκεί στο θάνατο κρυμμένα
Που έρχονται πάνω σου
Από παντού σταλμένα

Ταξιδεύω μακριά
Στα μαύρα Λόγια σου
Στα άσπρα σου χαρτάκια
Αυτά που δεν είναι για μένα
Αλάθητα με σημαδεύουν
Καρμπόν
Βαθύ, ασχημάτιστο,
Στίγμα απύθμενο κι απρόβλεπτο

Κι η Μελάνη που σκορπάς
Αδιάφορα, μπορεί να ορίζει;
Κι απόνερα από λεβάντα
Τυχαία από άτυχα
Συρροή από μοναδικό
Μπορεί;
Σοφά να διαχωρίζει;

Μπορείς ακόμα
Τ’ όνειρο ν’ αγαπάς
Και ξύπνια να το κυνηγάς;
Να αποστρέφεις χίλια δώρα ακριβά
Και τα μικρά και τα θολά
Αυτά να λαχταράς κι ας τα’ χεις
Απίθανα χαμένα

Κι ισόβιο με καταδικάζεις
Σαράκι στο παροπλισμένο εντός μου
Άχρηστο Σκαρί
απ’ την αρμύρα σάπιο κι αταξίδευτο
ποινή μικρή
ασέβεια ακριβή
εγρήγορση,... πυροδοτεί

Κι έκρηξη
συγκινεί
παρακινεί
κι απογειώνει

...........................................................................................

βασισμένο στη μελάνη http://hrtstvrs.blogspot.com/2008/11/blog-post_18.html
της φίλης μου Φαίδρας Φις
............................................................................................
η φωτογραφία είναι της αγαπημένης μου φίλης Χριστίνας Τζουμανίκα
τραβηγμένη στο Buenos Aires με Canon EOS 30D στις 26/4/2008

8 σχόλια:

  1. Αγαπημένε μου Βασίλη,ευχαριστώ.

    είναι τιμή μου που η μελάνη σε ενέπνευσε να γράψεις αυτό το σπουδαίο κείμενο
    το οποίο αγάπησα από την πρώτη στιγμή!

    αν μπορούν κάτι ακόμα να σημαίνουν όλα αυτά,οι λέξεις,τα χαρτιά,τα μελάνια,που μας σημάδεψαν και μας σημαδεύουν...

    μήπως γεράσουμε διερωτώμενοι αν σημαίνουν...

    θα είναι πάντα η δραματική ύλη που στοιχειώνει τη ζωή μας

    θα τεντώνει τις λέξεις μας,χορδή τόξου ανήμερη...
    θα βρίσκουν ακέραιες το στόχο ή θα χάνονται κάπου στη διαδρομή?

    κάπου διάβαζα πως οι ήττες μας διδάσκουν τι θα σήμαινε ο θρίαμβός μας,
    θα επιμείνω σ'αυτή την οπτική προκειμένου να διασκεδάσω το ανέφικτο του θριάμβου και οπότε τις άκαρπες διδαχές...

    σκέψεις μιας κρύας μέρας
    τουλάχιστον ας είμαστε ζεστά μεταξύ μας,απορρίπτοντας τις προφανείς-το λιγότερο-συμβάσεις

    σε φιλώ καλέ μου
    σε χαίρομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάθε μέρα
    Κάθε νύχτα
    Τόσο καιρό τώρα
    Τόσο απλά
    Μια αγωνία
    Μια χαρά

    Βρίσκω ακέραιο το στόχο;
    Ζωής και δημιουργίας
    Δίνω; Ή μόνο παίρνω;
    Κι ο θρίαμβος έχει συντελεστεί
    «και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
    ήσυχα κι απλά,…καταλαβαινόμαστε τώρα
    δε χρειάζονται περισσότερα,..»
    τίποτα δεν χάνεται στη διαδρομή
    ατόφιο το σήμα ,….

    Ας τεντώσει τ’ αυτί του ο καιρός κι ο χρόνος
    ν’ αφουγκραστεί
    την ηρεμία αυτού του χαμόγελου
    και την ανήμερη φλόγα
    που ξεπηδά από ένα μικρό φυτίλι
    Ας ανοίξουν διάπλατα τα κάτοπτρα
    να συλλέξουν την ομορφιά
    και τη ζεστασιά που σηκώνεται
    πάνω από διδαχές
    πάνω από εξουσίες
    από εξαναγκασμούς, καιροσκοπισμούς και τυπικότητες
    πάνω από σαθρές αμοιβαιότητες ,…
    θα αντέξουν;
    Ποιος ξέρει;
    Μέχρι τότε όμως

    Είμαστε εδώ
    μακριά
    μακρινοί
    τόσο άγνωστοι
    τόσο γνωστοί

    κι ο Θρίαμβος
    είναι Αυτός και μόνος

    κι έτσι ας γεράσουμε
    ηττημένοι αλλά όχι θλιμμένοι

    ας λοξοδρομήσουν οι χρησμοί
    ας βουλιάξουν τα μαντάτα
    δεν έγινε και τίποτα
    ας γελάσουν λίγο κι οι μαντατοφόροι

    θα είμαστε εδώ
    μαζί να τραγουδάμε
    τίποτα να μη ζητάμε

    κι έτοιμοι με μια δρασκελιά
    δίπλα – δίπλα στο 2020
    τυφλοί να σεργιανάμε

    Ευχαριστώ Βαθιά κι Ανθρώπινα
    Καλό Ξημέρωμα γλυκιά μου Φαίδρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια εισπνοή βαθιά
    Και βουτιά στη thalassa
    Και πέταγμα ψηλά με τα φτερά του promithea
    Καταδύσεις
    Ανυψώσεις
    Κι όσο αντέξω
    Τώρα όμως θα ξέρω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι γώ μαζί
    το τυχαίο να υμνώ
    για όλα εκείνα
    που φέρνει εμπρός μου.
    Κι όλα εκείνα τα χαρτάκια
    που μάζευα μ'επιθυμίες γραμμένα
    μελάνη απ' τ' ακριβό
    τα φύλαξα για σένα.
    Μπορεί να τα βρεις
    ίσως και να μη τα βρεις ποτέ
    γι' αυτό τις νύχτες
    θα σου διαβάζω ψιθυριστά
    κάτω απ' τ' αστέρια.
    Καλή σου μέρα Βασίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα είμαι εκεί να ακούω
    Τα τυχαία
    Και τα τυχερά
    Τις επιθυμίες
    Να υμνώ
    Να μην αρνιέμαι
    Να τραγουδώ
    Την κάθε αυγή
    Την ομορφιά και τη χαρά
    Που η κάθε μέρα απλόχερα
    Μου στέλνει,….
    ……………………………
    Καλή σου μέρα Σοφία μου
    Κι σ’ ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. EΣΥ ..το τυχαιο υμνεις....
    Εσυ το τυχαιο.... σεπρωτευον μεταλλασεις


    φιλι...εκει στην μακρινη πολη την αδεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μόνο οι θεοί
    Κι οι παντογνώστες
    μπορούν να μεταλλάσσουν,
    και να κατατάσσουν,...
    Εγώ μόνο καταγράφω
    Κι αυτό λειψά κι αδέξια
    Κι αν υμνώ, μόνο σαν πρόθεση,
    Όχι αναγκαστικά και σαν αποτέλεσμα,…

    Η ύπαρξη μας μια τυχαία στιγμή της διαρκούς διαστολής
    του σύμπαντος,…
    Ποιος μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξη του;
    Ποιος μπορεί να αρνηθεί το τυχαίο;
    Και ποιος ορίζει το πρωτεύον;
    Εγώ πάντως όχι
    Δεν έχω κόπια ούτε μήτρα, ούτε νομίζω ότι υπάρχει
    Όμως
    Γιατί όλοι θέλετε να εξαιρεθείτε από το τυχαίο;

    Μαρίνα μου Αγαπημένη Συντρόφισσα στην ελευθερία
    Εμείς ξέρουμε ότι ελευθερία είναι η γνώση της Ιστορικής Αναγκαιότητας κι
    Η ζωή έχει άλλα μέτρα δικά της
    αίτια κι αιτιατά,…

    Σου στέλνω την αγάπη μου και τη σκέψη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»