«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Ημερομετρώντας το 2009. Ήταν Σεπτέμβρης



Ήταν Σεπτέμβρης



Σεπτέμβρης


Στην ποιήτρια Πέννυ Μηλιά


δάκρυ λευκό καλύπτει το φεγγάρι

έκλειψη εστίας

ζεστό πανωφόρι βαραίνει στον άδειο ώμο

έλλειψη διευθετούσας

της νύχτας πράσινο μαργαριτάρι θεριεύει

θλίψη επικρατούσα τιμή


τ’ αρχικό σχέδιο μακραίνει

ναυαγισμένο, κι άτολμο…

χαμογελάει στην τύχη

μόνο του κι αντέχει,…


νέα σελήνη

αδύναμης παραβολικής τροχιάς

χάδι αισιόδοξο

μπερδεύει τα μαλλιά


τραγούδι ακούγεται μακρινό

εμβατήριο αναχώρησης

ψυχωμένης θέλησης


μωρό εφτάψυχο

παρατημένο στο πεζούλι

κλαίει. Άδικη μοίρα

ξημέρωσε οδύνη.

Χαμογελάει. Δίκαιη μοιρασιά

ξενοιασιά


νέα Μέρα ξεκινάει.

φυσάει,…


Σεπτέμβρης,…


Γυρίζουν στα ζεστά

ξενιτεμένα της μοναξιάς πουλιά

της μοιρασιάς μαράζια


κρατούν βουνά στα χέρια

τ’ ακυρωμένα σχέδια

φυσούν κι ανοίγουν νέα,…

……………………………………………..



πέντε σφαίρες, πέντε βδομάδες εβδομήντα τα εκατό


Σχεδόν πέντε βδομάδες με πήρε

Ν’ ανέβω (ή μήπως να κατέβω;) τα σκαλοπάτια

να γυρίσω(;) μεσήλικας κι όμως αμάθητος


Μεσοδιαστήματα

Κενά

Και χάσματα

διάκενα

χαλάσματα ,…


μαδάει Μαργαρίτες ο καιρός

Γέφυρες χώρου και χρόνου αναποδογυρίζει,…

……………………………………………………………………………….


Επίλογος


Έτοιμοι πάντα

πληρώνοντας φωτιά

χαϊδεύοντας στάχτες

ξέροντας ότι Επίλογος

δεν είναι αυλαία που πέφτει

πνιγμένη σε δάκρυα και χειροκροτήματα

αλλά εκείνη που σιωπηρά ανοίγει

εμβολίζοντας το άγνωστο

μ’ ένα αδιόρατο χαμόγελο,….

αψηφώντας πρόλογους

που έχουν ήδη γίνει παρελθόν ,…


ανοιχτό και μη φραγμένο διάστημα,…


πάντα

κι ας φαντάζει μάταιη κάθε προσμονή

με πίστη στον αδυσώπητο νόμο του Hook

όνειρα κραδαίνοντας ημερομετρώ,…

…………………………………………………


χωρίς τελεία, χωρίς παύλα


έτσι είναι η σιωπή

Άγια Όμορφη Σκληρή

πίσω απ’ τα κλειστά παντζούρια,…

τη φοβάσαι

την αρνείσαι

την αποζητάς

θρέφει με το γάλα της

νέες αρχές

κόβει με το σουγιά της

πίσω γέφυρες βαριές

εφιάλτες,…


τελεία και παύλα;

mea culpa”?


δεν ξέρω,...

αλλά καταλαβαίνω.

……………………………………………………………………


δώρο


Γυναίκα χαρούμενη να είσαι

με Φίλους

ελεύθερη με Δικούς

μαγνητισμένη σε Πόλους

πόνους ξένους και δικούς

Να είσαι πάντα Γυναίκα Μαχητής

Αντάρα της Απόγνωσης

Γυναίκα της Γιορτής

της Κάθε Μέρας Πρωταγωνιστής

………………………………………………………………….


πέντε



Περπατούσα σε μια πυραμίδα γεμάτη

σκαλοπάτια ακανόνιστα με κλίση μεγαλόπρεπη.

Βρισκόμουν στην κορυφή, μ’ ένα αγοράκι στην αγκαλιά μου,…

είχα αναλάβει να το εκπαιδεύσω, στην τέχνη να τα ανεβοκατεβαίνει

χωρίς σκέψη

και προπαντός χωρίς φόβο.


Στη βάση με περίμεναν πουλιά

κηφήνες ληστές επιτροπές

…φοβόμουν πολύ.

τα ανελέητα μάτια τους,

τα απόκρημνα σκαλοπάτια

ιδιαίτερα τις επίμονες ερωτήσεις του.

Δε σταματούσε, σχεδόν τραγουδιστά:


-Ένιωσες χαρά στη ζωή σου;

-Έδωσες χαρά στους ανθρώπους δίπλα σου;



Τα δάκρυα γράφουν;

Διάφανα γράμματα τι να κρατήσουν;


Η σιωπή απαντά,…

τραγούδια ξεχασμένα τι να πουν;



Κατέβαινα βήμα-βήμα, σερνόμουν τοίχο-τοίχο

ακουμπώντας την πλάτη στην παγωμένη πέτρα

κι αυτό αφηνόταν ολοένα και περισσότερο στη σιγουριά του φόβου μου,…


Μου έσφιγγε τα χέρια,…


ήταν σε τιμή ευκαιρίας,…

λάφυρα ένδοξων σημείων

αγόρασα πέντε.



Είπες να μη βιαστώ

Κι άγρυπνος ήρθα

Ως εδώ

Σαν άνεμος ζεστός

παράταιρα εκφυλιστικός

απελπισμένα ξένος

Στην άδεια πόλη

Κι ας ήξερα πως κανείς δεν περιμένει


Αντίθετα,…

Διασταυρώθηκες με τη σκιά μου

Μαζεμένα είχε τα μαλλιά,

Κοίταζε μπροστά, έτσι είπες,…

Δε θυμάμαι

Δε σε θυμάμαι πια,…


Αμετανόητος

Παραγωγίζω τις σταθερές και αναμένω,…

Αποφάσεις διαγραφές αποστροφές κι αρνήσεις


_Με τόσες αλλαγές κι όμως ο χρόνος έχει σταματήσει_


Αναζητώ τον αέρα μιας ελεύθερης ματιάς

Μια ψευδαίσθηση χαράς

Κι ο ρυθμός μεταβολής πεισματικά μηδέν,…


Κι όμως δε χρειάζομαι τίποτα

αυτάρκης στο κενό πείθομαι.



Ήταν φτηνές. σάπιο νόμισμα,…

Έριξα πέντε

Ευθύβολες,…σε στόχο παρωδία



Αρνιέμαι τη φωτιά

τη διέγερση της σπαταλώ

Κι ας κλαίω

Κι ας ξέρω το πεπερασμένο της οργής

το μεγαλείο,…


αντίθετες πορείες

στη θέση μου

στη θέση σου

σιωπή και προκαθορισμένες ημερομετρήσεις


αντίθετα


Ο κόσμος ελεύθερος κινείται

Εκεί Έξω

Μακριά κι αδιάφορα



Κάτω από τον δέκατο τέταρτο παράλληλο

Πάνω από τον δέκατο τέταρτο παράλληλο


Στις έξι και μισή το πρωί

Στις δύο και μισή τα ξημερώματα

Στις έξι και μισή το απόγευμα

Στις δύο και μισή το μεσημέρι

Στις δώδεκα και μισή το βράδυ,…


Ξημερώνει

Κι ο κύκλος στη θέση του, παρών…



Σας επιστρέφω όλες τις απλοϊκές συγκαταβάσεις σας

Θα μείνω να θυμάμαι δάκρυα

να σας θυμίζω

τις ρημαγμένες σκεπές

αυτών που κάποτε φορούσατε σαν όνειρα

να ξεδιψώ γλείφοντας τις στάμπες

που άφησαν τα ψεύτικα κορμιά σας

στα νοικιασμένα έρωτα σεντόνια.


να ξεγελώ τις προσμονές

με την αύρα που υπόσχονταν τα έφηβα ταξίδια σας,

στα νοικοκυρεμένα άψυχα ερμάρια

βάναυσα πια καρατομημένα


θα μείνω ν’ ανασταίνω τα γερασμένα είδωλα σας

κεντρικά αποτυπωμένα στα αποτριχωμένα στήθη,

φυσώντας φιλιά

στα έντρομα και τόσο γελασμένα μάτια σας


θα μείνω,…


αντίθετα


Συγχωρέστε με,…



Σας επιστρέφω όλες τις απλοϊκές συγκαταβάσεις σας


Κρατώ τις ταριχευμένες ηλικίες σας

στις αραχνιασμένες επετείους,

αυστηρά φρουρούμενες


Κρατώ την πίστη.

Κρατώ την έξαψη

τότε που χαμογελούσανε τα μαλλιά σας

Κι έσταζαν μέλι τα λασκαρισμένα μπουλόνια

που μάταια κρατούσαν μπόσικα

ξεδιψώντας πρόστυχη ηδονή το φευγιό σας


Τότε, που σας πίστευαν ακόμα, τα έρημα σοκάκια

για τα ανθισμένα λόγια που κερνούσε η καρδιά σας,…

για τα πεσίματα και τα αγγίγματα στο χώμα που σας χάριζε απλόχερα η βροχή


τότε που στην τροχιά σας, πετούσε μαύρα τραγούδια

η νύχτα σαν αστέρια,

για να δελεάσει την καθάρια σας ορμή,...



Σας επιστρέφω την ξενοιασιά της προδοσίας,…


Σας επιστρέφω την αθωότητα των κοινών τακτοποιημένων αναμνήσεων

των ομαδικών φωτογραφιών

των οικογενειακών τάφων


Σας επιστρέφω τη ζωή των άλλων


Κρατώ την Άρνηση της δικής μου


Κρατώ την ήττα

……………



Ίσως να φτάνει και μόνο μία,…

.......................................................................................................................................

Ο πίνακας Dissolution της Pamela Sukhum εδώ:


http://www.viningsgallery.com/featured-artists/pamela-sukhum/limited-edition-giclees/dissolution.php4





MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com




Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Ημερομετρώντας το 2009. Ήταν Αύγουστος


Ήταν Αύγουστος



Μας μοιάζει ο Αύγουστος

Ξένος όπως εμείς

Διχασμένος

Ψεύτης κι άδικος

Κρύβεται απ’ το φεγγάρι

γεμίζει έρωτα το Σέλας

Κρύβεται από τους ανθρώπους

ξεχειλίζουν τις παραλίες του

μαύρα λαδωμένα μπράτσα

πρόστυχη ανία


Κρύβεται στις προσμονές

στις πληρωμένες βεντέτες στην παραλιακή

κρύβεται στις πληρωμές

ταξιδεύει μαζικά

συμφωνημένες άτοκες επιδόσεις

τακτοποιημένες κοινές θλίψεις


Μήνας αργός

στις πόρτες φορτώνει σιδεριές

Με σάβανα ξεχασμένα τραγούδια

Με δόσεις και ληγμένα πάθη

σκεπάζει τις νυχτιές


Μας μετράει την αυθάδεια

Μας χλευάζει την υπέρβαση

Μας κανονικο-ποιεί,…τα όνειρα


Εμάς τους κολασμένους

τους αρνητές κι αχόρταγους

εμάς τους μικρούς θλιβερούς

οικογενειοκράτες


ΕΣΕΝΑ όμως ΟΧΙ


ΛΕΥΤΕΡΗ ΨΥΧΗ


ΕΣΕΝΑ ΟΧΙ!



τις πόρτες κλείσε

πίσω σου,…



Ούτε ανάμνηση ούτε δάκρυ

……………………………………………………


Βούτηξα το χέρι βαθιά στο μέλι

Μέθυσα κεντρί οξυγόνο,…

Σήμερα σ’ αποχαιρετώ

Με την αίσθηση του πάντα

να παιδεύει το φευγιό


Χρέωσε με τα μέγιστα «πρέπει»

Σε μένα το μίζερο αρνητή

Κράτησε μου

ένα εικοσιτετράωρο δραπέτη

πληρώνω όσο όσο


Οι στιγμές με μεθάνε

Οι αρνήσεις σταματάνε

τους κλέβω όλα τα «μη»

τα φορώ κατάσαρκα

Με αυθάδεια

Με υπομονετική γαλήνη

Με συγκαταβατική ανυπακοή


Χτυπούν την πλάτη

Αχ πότε θα μεγαλώσεις;

κι εγώ

καρφώνω βαθιά το μαχαίρι

και σκίζω μιζέρια καθωσπρέπει



Εσύ Φύγε


Ούτε άρνηση σου πρέπει

Ούτε φθορά αδιαφορία

Ούτε άγνοια ευφορία


Γνώση Αίμα

Χαμόγελο Μοίρασμα

Νέα Φωτιά


Όχι πυρωμένο σίδερο

Σίδερο ακατέργαστο

Εσύ

θα πυρακτώσεις

θ’ απογειώσεις


Λευκό χαρτί

Εσύ

θα χαράξεις πάνω του

τα νέα τραγούδια



Ανατολικά Σε χαιρετώ

Μικρέ μου Φίλε

Νότια Σε προσμένω


Ίσως αύριο

Ίσως ποτέ



μ’ ανεξίτηλη υποψία υπογράφω

την κάθε μία απ’ αυτές τις τριάντα μία σκιές

ξέροντας ότι

«μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει,…»

………………………………………………………………………………..



Ο πίνακας michiko-ii του Fabian Perez εδώ:

http://www.viningsgallery.com/featured-artists/fabian-perez/michiko-ii.php4

να μας θυμίζει «…όλον τον κόσμο γύρισες και τίποτα δεν είδες,…»

............................................................................................