«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΠΑΡΕΛΑΣΗ




Ηφαίστεια
Όνειρα κρατήρες
Εκρήγνυνται
Καίγονται σκορπώντας

φοβισμένος

μπαρούτι δύναμη μετάγγισες
ψιθύρισε κι υπέγραψε υποταγή

Όνειρα
Καροτσάκια ανάπηρα
Παρελαύνουν
Γελάς χειροκροτώντας

γελασμένος

Στην άκρη μόνο
Να δεις
Περνάει η πομπή
Σκύβεις προσπερνώντας

κουρασμένος

γιασεμί δάκρυ μύρισες
γείρε κι αναστέναξε ευχή

Χίμαιρες
Όνειρα αναπτήρα
Καίγονται
Ανάβεις Κρατώντας

Παγιδευμένος
μ’ ένα ψέμα δεμένο για θηλιά

υπερούσιο μύθο γεύτηκες
στρίψε και φύσηξε καημό

πεσμένος
με ένα Σπαθί καρφωμένο στη καρδιά

………………………………..
Με αφορμή τα «πέδιλα» που άκουσα στον Προμηθέα
Μια ανάρτηση της αγαπημένης μου φίλης Φαίδρας Φις


Για σένα Ποιήτρια,...
τα πέδιλα φόρεσε λυτά
σεργιάνισε τους ουρανούς
μ’ εκείνα τα λευκά φτερά
και κέρνα μας κεραυνούς
.....................................................................................
ακούγεται ΔΥΝΑΤΑ το Song Dance των Pavlov’s Dog
..........................................................................................................
Η φωτογραφία: « η μεγάλη αυθάδεια των μικρών ψαράδων» Hong Kong, τραβηγμένη στις 16/8/2004 με FinePix S7000

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Αλήτης πάντα στον Καιρό,...



[ ΑΣΚΗΣΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ]



Τα χέρια μου έδεσες σφιχτά
Να ματώνουν
Και να πονούν τόσο,
που ξέχασα τον ύπνο.

Τα μάτια τα ξερίζωσες
Με πυρωμένο σίδερο
Τόσο, που έχασα ακόμα και το μαύρο
Και τώρα που να τρέχω,
έτσι τυφλός και ξένος;

Το στόμα μου το σφράγισες
Με απόγνωση!,..
τόση,που κατάπια το μουγκρητό
και με μια άγρια θύελλα
γύρισες τα μαύρα σ’άσπρα
Σε μια νύχτα μέσα
Τόσο που έσβησα στο αργυρό
Της σελήνης σου περίγραμμα

Τόσο πολύ υμνείς την απουσία
Που την προκαλείς

Είναι ένδοξοι πικραμένοι
Στους αιώνες
Οι άγιοι συνεπαρμένοι
Άσημοι,λησμονημένοι ποιητές
Από δοξασμένες ρίμες

Τώρα φεύγω
Ζωντανή μνήμη να γίνω στο χρόνο…
Τώρα πίνω
Άγουρο κρασί, πριν δέσει
Τώρα αχόρταγα μεθάω
κι αυτό που κοινωνώ
από το άυλο σώμα σου
είναι δικό μου αίμα
δικό μου πείσμα
δικό μου ψέμα
έψαχνε φλέβα να χυθεί
να σκορπίσει

έχει τριγύρω, η Άνοιξη ξανά,

μέσ’ στο μικρό Σεπτέμβρη
Άγρια φουντώσει…


Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

7 αλήθειες για μένα




7 αλήθειες για μένα
7 αλήθειες μου ζήτησαν να πω
7 θηλιές περασμένες στο λαιμό
για μένα και γι αυτόν που χρόνια τώρα
κουβαλάω μεσ’ στο μυαλό
7 μαχαίρια να πιάσω ανάποδα και να κοπώ
7 τραγούδια που μόνος μου τα βράδια
μεθυσμένος τραγουδώ
και 7 καημούς που θύελλες μου σήκωσαν
και τα’ έκαναν 40 τόσα χρόνια ρημαδιό
7 ρεμπέτικά βαριά να τα χορέψω
με τα χέρια ανοιχτά και ν’ αφεθώ
και 7 τσιγάρα λαϊκά να τα ρουφήξω με τη μια
κι από τα δίχτυα και τα πλάνα τα ρηχά
μια και για πάντα στη στιγμή ν’ απαλλαγώ
...............................................................................................





Εγώ ετοίμαζα ενθύμια, και χτένιζα στιχάκια θαμμένα στο συρτάρι
… και τώρα τι να κάνω;….
Αυτά τα παιδικά παιχνίδια, δεν είναι για μένα,
Και ειδικά σε μια τέτοια περίοδο σιωπής,…αλλά
Μπορώ να αρνηθώ στην Αγαπημένη μου Μαρίνα;,
«παίζω» λοιπόν και ,…θα πω 7 μονολεκτικές, σχεδόν αλήθειες


1. Ποτέ δε ρίχνω πέτρα σε μια πηγή που με δρόσισε
2. Ποτέ δεν ξεχνώ
3. Ποτέ δε συγχωρώ, αλλά και ποτέ δε διαγράφω,… αφήνω την πληγή να μένει ανοιχτή και να αιμορραγεί,…
4. Δεν πιστεύω ούτε στο θεό ούτε σε θεούς και σωτήρες. Πιστεύω μόνο στους αδύναμους Ανθρώπους
5. Ονειρεύομαι ακόμα εκρήξεις ,…και ξύπνιος
6. Αγαπάω Δυνατά και Απόλυτα, ενθουσιάζομαι και φεύγω(;) πάντα τελευταίος,…
7. Δεν σταματάω πουθενά και είναι καλύτερα να μη μου μπεί κάτι στο μυαλό, γιατί,…θα το κάνω με όλες τις συνέπειες,…
.................................................................................................................
Η φωτογραφία είναι από τους δρόμους του Rio de Janeiro τραβηγμένη στις 9/8/2008 με FinePix S7000, η γιγάντια φωτογραφία αναρτημένη στον τοίχο, δείχνει ένα εκτροχιασμένο φορτηγό τρένο!!!!

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Τώρα θα πάψουν πια οι κιθάρες
Τα βιολιά θα σιγήσουν!!
Τώρα θα πάψουν τα τραγούδια
Και οι θύμισες θα ξεθωριάσουν!!
Αυτές οι λίγες!!
Τα πρώτα όνειρα θα γίνουν εφιάλτες!!
Και μόνο τα αηδόνια θα μείνουν για να τραγουδάνε!
Μόνο το φεγγάρι θα μπορεί ν’ αντικρίσει πια
την αργυρή σου Μορφή!!
Και μόνο η σιωπή θα θρηνεί!
Μόνο η μοναξιά θ’ ανασαίνει…
Κρατώντας Συντροφιά στη γυρισμένη πλάτη των Αγγέλων
Παραχωρώντας έτσι το απόλυτο δικαίωμα στην ερημιά!!
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Χθες σε φιλούσα παθιασμένα στο στόμα!!
Ανάμεσα σε αδιάκριτα Μάτια
Σε βρώμικα καταγώγια
Γεμάτα φοβισμένους μετανάστες και πουτάνες περιωπής.
Έπειτα Ξύπνησα! Από τον πρώτο βαθύ ύπνο!!
Αλαφιασμένος και μοναχός!!
Πετάχτηκα και κοίταξα τριγύρω:
Και βέβαια δεν ήσουν πουθενά!!Σκέφτηκα μάλιστα,
πως ήταν η ώρα τέτοια – γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα –
που δεν ήταν καθόλου απίθανο,
εκείνη την στιγμή σε κάποιον τυχερό να χάριζες τ’ αληθινά φιλία σου!!
.............................................................................................................
η φωτογραφία από το Rio De Janeiro:
“ ο Χριστός με γυρισμένη την πλάτη στις φαβέλες”
τραβηγμένη στις 10/8/2008 με FinePix S7000

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ο μεγαλύτερος μύθος του 20ού αιώνα εκτελέστηκε σαν αύριο




























Απέθαντος 41 χρόνια



Από τα σχολεία της Κούβας, όπου οι μαθητές ξεκινούν την ημέρα τους υποσχόμενοι «να γίνουν σαν τον Τσε», ώς τα δωμάτια των νεαρών Ευρωπαίων η εικόνα του Ερνέστο Γκεβάρα παραμένει ανεξίτηλη.

Ο Τσε ήταν ένας επαναστάτης που πέθανε για τα ιδανικά του. «Ηταν πιστός στις αρχές του και γι' αυτό διαρκεί στον χρόνο», λέει σήμερα με αγάπη ο σύντροφός του στα ταξίδια στη Λατινική Αμερική με τη μοτοσικλέτα, Αλμπέρτο Γκρανάντος. Αύριο κλείνουν 41 χρόνια από τον θάνατο του Τσε. Εκδηλώσεις στη μνήμη του έχουν αρχίσει από το βράδυ στην Κούβα, τη Βολιβία και αλλού. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θυμούνται τη ζωή και τον θάνατο του μεγαλύτερου μύθου του 20ού αιώνα και πολλοί άλλοι πλουτίζουν από το brand name...

Σαν σήμερα το 1967, στρατιώτες των ένοπλων δυνάμεων της Βολιβίας μαζί με δύο Κουβανο-αμερικανούς πράκτορες της CIA αιχμαλωτίζουν τον Τσε στη Λα Χιγκουέρα μαζί με μια ομάδα ανταρτών που είχαν επιζήσει από τις σφοδρές μάχες, την πείνα και τις ασθένειες. Την τελευταία του νύχτα ο Τσε θα την περάσει σε ένα σχολείο. Την επομένη το μεσημέρι ένας λοχίας του βολιβιανού στρατού, ο Μάριο Τεράν, θα εκτελέσει τον επαναστάτη. Ηταν μόλις 39 ετών.

ΕΡΣΗ ΒΑΤΟΥ (Πηγές: Γαλλικό, Ασ. Πρες, Ρόιτερ, BBC)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/10/2007

..............................................................................................................................


[ Μια σιωπηλή απουσία…]

Στον ERNESTO GUEVARA LA SERNA

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνουν κοιτώντας πίσω,
Άκουγε , Αυτούς που αρνούνται να συρθούν,
Αυτούς που Αρνούνται να παρακαλέσουν,
Αρνούνται να διαχυθούν στην αρμυρά της βαλτωμένης επαρχίας,
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που Αρνούνται να δεχθούν να συγχωρέσουν
μα και να συγχωρεθούν
Αρνούνται να αντέχουν και να παρασυρθούν
από την αποκοτιά και τη διάφανη αγένεια
των απλών ανθρώπων,
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που σκόπιμα απαρατήρητοι περνάνε,
Και ηθελημένα κάθε φορά μένουν στις πίσω σειρές…
Mα που αφήνουν ανεξίτηλο
τον ανταριασμένο ίσκιο τους πάνω στο χρόνο,
Τη μειλίχια ζεστασιά τους πάνω στην αγρύπνια,
Και το άσβεστο μίσος τους πάνω στη λησμονιά…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που μ’ ανάσες ζουν,
Με υποψία οξυγόνου θρέφονται
Και με δανεικά όνειρα σπρώχνουν τις μίζερες μέρες,…
Για να ονειρεύονται, να σχεδιάζουν,

και να ζουν τους άρχοντες αιώνες …
Οι οποίοι δε μπορεί, κάποτε θα’ ρθουν…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που με ευγένεια ψυχής ανασαίνουν,
Με το φόβο μήπως σπαταλήσουν,
έστω κι ένα μόριο παραπάνω, από τον αέρα
που η ζωή και η φύση, τους χάρισε απλόχερα
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που έτσι κι αλλιώς όμως είναι οι απαραίτητοι!!
Οι μοναδικοί…οι ανεπανάληπτοι
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνοντας,
ψάχνουν πίσω στη μηχανή του χρόνου!!
Παρακαλώντας να είχαν γεννηθεί λίγο νωρίτερα…
λίγο αλλιώτικα ίσως και ίσως-ίσως σε μια άλλη μακρινή γη!!
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς, που χαμογελώντας, κοιτάνε μπροστά!
Προσμένοντας μιαν τελεσίδικη έκβαση
Ενός στοιχήματος ζωής, που μοιάζει να χάθηκε,
αναίτια μια για πάντα
Αυτούς που ονειρεύονται Μιαν εκδίκηση αγάπης

και ίσης κατανομής ψωμιού για όλους,
που μοιάζει να ακυρώθηκε άδοξα
Αυτούς που απαιτούν Μια Δικαιοσύνη για όλους
Και μια Ελευθερία Γνώσης και Αναγκαιότητας

που μοιάζει να ματαιώθηκε
και να εξοστρακίστηκε στο αβέβαιο μέλλον!!
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς Που μιλάνε λίγο,

αυτούς που δε μιλάνε καθόλου,
αποσβολωμένοι και άλαλοι
μπροστά στη ταχύτατη λήθη!!
Αυτούς που ματώνουν, ψάχνοντας πίσω, βαθιά μέσα
Στα παλιά ντουλάπια
Για τρίματα από μνήμες και θολές υπερβάσεις στο μέλλον…
Αυτούς που ακόμα, αντέχουν

και εξακολουθούν να ακούνε χαζά παραμύθια
μέσα από τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που κάτι έχουν να πουν,

"μα σφραγίζουν με νόημα το στόμα",…
Αυτούς που τα τραγούδια τους, και τα χαμογελά τους
Μοιάζουν να παγιδεύτηκαν

στο στιλπνό, βαθύ μαύρο, του ξεχασμένου
και για πολλούς άγνωστο πια, βινιλίου…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Άκουσε τους!!!
Αφουγκράσου την μελαγχολία της πίστης τους,
Την καθαρότητα της λάθος επιλογής τους
Την περηφάνια της παροδικής απόρριψης τους
Την βεβαιότητα της αμετάκλητης νίκης τους
Την σιγουριά και την αναγκαιότητα της Επικράτησης τους!!
Άκουγε δίπλα σου,…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Άκουγε τις δυνατές κραυγές της σιωπής
Που πέφτουν ξαφνικά,
Μετά την εκθαμβωτική λάμψη
Μιας παρατεταμένης και αδόκητης απουσίας…
.................................................................................




Τι άλλο εγώ ο φτωχός να σου χαρίσω;
.....................................................................................

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Καλημέρα


Καλημέρα στη ζωή, μέσα από ένα παραθύρι
Να σέρνεσαι στη κάμαρα χαμένος
Να γράφεις , να χνωτίζεις και να σβήνεις
Σύμβολα παλιά πάνω στο τζάμι.

Καλημέρα στη ζωή , μέσα από ένα τραγούδι
Να ψιθυρίζεις σιγανά αποκομμένος.
Να ψάχνεις , να απορρίπτεις και να βρίζεις
της μοναξιάς το αναπάντεχο το χάδι.

Καλημέρα στη ζωή, μέσα από ένα παραμύθι
Να τραγουδάς στη κάμαρα συνεπαρμένος
Να γράφεις , να χνωτίζεις και να σβήνεις
Συμβόλαια παλιά πάνω στο τζάμι.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Ένας ήσυχος Οκτώβρης,…


«Τι ευτυχία να σου αναγνωρίζουν
ότι κάνεις μια γυναίκα ευτυχισμένη!!
Είναι η μοναδική φήμη που αξίζει κάτι!!»
Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι


Ένα αστέρι μικρό
μόλις τριών χιλιάδων εξακοσίων πενήντα τριών ημερών
σαν σήμερα,…φερμένο
Απ’ της Χιλής τα μέρη,
Απομεινάρι κι αυτό της μεγάλης έκρηξης
-Που μ’ ανακάλυψε;-
Με μια σταγόνα κρασί
Που μ’ ακούμπησε στα χείλη
Παντοτινά με φυλάκισε
Κι από τότε, μεθυσμένος,
Τριγυρνώ τις νυχτιές στον ουρανό
Και μάταια με ψάχνω, έρμαιο
στη χαμένη τροχιά του,…
………………………………………….

Αναπολώ,…
τόσα χρόνια δικές μου αναστολές
τόσα χρόνια όχι και πρόσωπα
που απέστρεψα στο χτες!!
Με την περόνη τραβηγμένη!!
Την κοιτώ!
-«με μια ζώνη ασφαλείας μια ολόκληρη ζωή;»-
Με την περόνη,ακόμα τραβηγμένη!!
Αναπολώ!
..............................................................................................
Η φωτογραφία είναι από το Teleferico Pao De Acucar στο Rio de Janeiro,
τραβηγμένη στις 9/8/2008 με FinePix S7000