«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Οι όχθες του ποταμού







«μάθε να προφέρεις σωστά την πραγματικότητα»

Οδυσσέας Ελύτης _Ο Μικρός Ναυτίλος







Κοιτούσε στην αυλή τις σκαλωσιές
Ψηλές κρέμονταν στο πουθενά
Οι άκρες τους αιχμηρές στροβιλίζονταν

ακολουθώντας τυφλά τα ίχνη τυχαίων αεροπλάνων που έσχιζαν τον ουρανό
τα καλώδια τους άτεχνα συνδεδεμένα με τους υπέργειους αραχνιασμένους υποσταθμούς

Οι μετρητές κομμένοι
Οι αρνητές φτωχοί
Οι ήρωες σακατεμένοι

Μόνο με δάκρυα τάιζαν τις νύχτες
για να τρέχουν στέρφες κι αφηνιασμένες
να μη ζουν αλλά και να μην ξεχνούν πως

πάντα Έχασκαν οι γκρεμοί
πάντα, Μαύρο αίμα έσταζαν τα χείλη
πάντα, πρησμένα στο άσωτο περίγραμμα τους έλιωναν
τα άκρα της αθανασίας

Κι όμως οι επιτετραμμένοι παροχής ενέργειας αγρυπνούσαν
Κατέγραφαν  στα τεφτέρια τους
κάθε απόπειρα λαθραίας εισαγωγής ρεύματος
κάθε πειραματισμό βίαιης εξαγωγής νεύματος 
κάθε λέξη που εκσπερμάτιζε η ανάγκη
κάθε φλόγα που έκρυβε η οργή

Πήρε ένα μικρό τηλεσκόπιο_ του το είχαν χαρίσει στα γενέθλια του κάποιοι μικροί προβοκάτορες που εξακολουθούσαν να τον παροτρύνουν να βγει ξανά στο βουνό_ 
Κι αφού συμβουλεύτηκε το μικρό χαρτάκι με τα αζιμούθια
_ ότι είχε σωθεί στο παλιό τριαντάχρονο στρίφωμα_ πλησίασε το δικό του σκουριασμένο βλέμμα στην αλληλουχία φακών κι ομοιωμάτων _ δεν έβλεπε τίποτα_  και τότε Η νύχτα άρχισε να του τραγουδά :

Μαύρο αστέρι στο σκοτεινό ουρανό παραφυλάει
Γυαλίζει των απασφαλισμένων οπών την αμαρτία
Αφρισμένος ποταμός ορμάει μπροστά
Διυλίζει των απονενοημένων σιωπών την κατάνυξη
Πέτρινος τροχός αφηνιασμένος
Ακονίζει των διασταλμένων οφθαλμών τη στομωμένη λάμα
Καρτερική υπομονή
Αποκοιμίζει των επίμονων ανακριτών τη χυδαία αδιακρισία
Ατόφια αλήθεια πρωτόγονη κι αδιάφορη 
Οπλίζει των ματαιωμένων ηδονών την απείθαρχη θαλάμη

Και  η Νύχτα Εκπυρσοκροτεί…Στων δεμένων μας χεριών την κάνη

λούζεται στο αίμα η κανονικοποιημένη κλίνη  
κι η αυγή μοιράζει αντίδωρο
σταγόνες δυσεύρετο μύρο
……………………………


η ώρα ήταν έξι το πρωί  
κι η στυφή μελωδία τον ξύπνησε τρομαγμένη
με παγωμένο νερό πάσχιζε να τον επαναφέρει
απ’ την αλήθεια του ονείρου
στο ψέμα της ζωής

……………………………………….


κι εκείνες ακίνητες, ανικανοποίητες κι αξιοθρήνητες
έγλυφαν με τις πανάρχαιες ρίζες τους
τις κομματιασμένες σάρκες 








Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Υστερόγραφο σε μια ανάγνωση_ Μιχάλης Γκανάς







ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Του Μιχάλη Γκανά


 Στον Γιόζεφ Μπρόντσκι

Κύριε,
Αξίωσέ με να διαβάσω
και άλλα ποιήματά του
χωρίς ν’ αμβλύνεις  στο ελάχιστο
τη ζήλια μου
που βλέπω κάποιον άλλο
να μεταφράζει απαράμιλλα
τις σιωπές μου.


Και ρίξε με στην Κόλαση μετά
ή οπουδήποτε μιλάνε ρώσικα.


Μιχάλης Γκανάς _ Τα μικρά