Σε τοπία αντίθετα
μιλάνε αξιωματικοί
χρησμών και ορισμών
γνέφουν σιωπηλά
τον ίσκιο στα βουνά
φυσάνε
διόδια πληρώνω στις σιωπές
με κέρματα χειμώνες
ρέστα μου απαντάνε
χοντρά
χάπια εικοσιτετραώρου
καταπίνω
αβίαστα, προγραμματισμένα.
μέρη ξένα, βαδίζω
χωρίς μάτια
η παγωμένη οσμή
σέρνει τη χαμένη αφή
άσπρο πράσινο βελούδο
εναλλάσσονται
γυμνό, ντυμένο τραχύ
ομορφιά με θλίψη
τόσο ακίνητα
τόσο ανίκητα
τόσο προκλητικά
τα σίδερα λιμάρουν
δραπέτες λέξεις
μισοτελειωμένες
μικρές αναπνοές
πριν τη βύθιση
ακυρωμένες προκηρύξεις
αναλήψεις ευθυνών
μικρών ονείρων πριν
κάθετων παραβιάσεων μετά
δρομέας μεγάλων αποστάσεων
παράλυτος
τυφλοί αγέρηδες
με σηκώνουν ψηλά …
ανήξεροι στην κορυφή
«νίπτουν τας χείρας»
κι όσοι ξαναγεννιούνται
τυχεροί και μόνοι συντρίβονται
κρυφή άσκηση συγχρονισμού
επί νωπού χάρτου
μάταιη πορεία δίπολη
επί μάταιου άρτου
υποψίες μόνο
τρελό εκκρεμές με φοβίζει
κλειδώνει ο μετρονόμος θέσεις
σφίγγες υποθέσεις
σφραγίζει την άνθηση σε ζελατίνα
θαμπώνει την παραμυθία σε προσγείωση,…
και η γεμάτη μοναξιά
με θλίβει
μέσα στο μακρόσυρτο
απεγνωσμένο βουητό της
ηχηρό και απρόβλεπτο
ανικανοποίητο και φιμωμένο
μοιάζει
ταινία σε κομματιασμένες κόπιες
ρετάρει χαρακωμένες συγκαταβάσεις
βουβή κωμωδία με
πρόωρα σκοτωμένους ήρωες
αιχμάλωτη φωτογραφία
που μάγκωσε στο κλείστρο
κι αυτή η άρνηση
τίποτα να μην ορίζεις
ούτε μέρα ούτε νύχτα
ούτε σχέδια ούτε πτώσεις
ούτε όνειρα ούτε ψυχώσεις
έρμο κουφάρι
δεμένο στο κατάρτι
της Άνοιξης
ούτε φωτιά ούτε δίψα
μόνο φειδωλό ξόδεμα
κι ότι μείνει
κρυφή υποθήκη στον Καιρό
ψίχουλα και άπληστες λέξεις,…
………………………………………………………………………………
θέλει δύναμη η σχετικότητα
και αντοχή η χρόνια παραλυσία
αφού,....
μιλάνε αξιωματικοί
χρησμών και ορισμών
γνέφουν σιωπηλά
τον ίσκιο στα βουνά
φυσάνε
διόδια πληρώνω στις σιωπές
με κέρματα χειμώνες
ρέστα μου απαντάνε
χοντρά
χάπια εικοσιτετραώρου
καταπίνω
αβίαστα, προγραμματισμένα.
μέρη ξένα, βαδίζω
χωρίς μάτια
η παγωμένη οσμή
σέρνει τη χαμένη αφή
άσπρο πράσινο βελούδο
εναλλάσσονται
γυμνό, ντυμένο τραχύ
ομορφιά με θλίψη
τόσο ακίνητα
τόσο ανίκητα
τόσο προκλητικά
τα σίδερα λιμάρουν
δραπέτες λέξεις
μισοτελειωμένες
μικρές αναπνοές
πριν τη βύθιση
ακυρωμένες προκηρύξεις
αναλήψεις ευθυνών
μικρών ονείρων πριν
κάθετων παραβιάσεων μετά
δρομέας μεγάλων αποστάσεων
παράλυτος
τυφλοί αγέρηδες
με σηκώνουν ψηλά …
ανήξεροι στην κορυφή
«νίπτουν τας χείρας»
κι όσοι ξαναγεννιούνται
τυχεροί και μόνοι συντρίβονται
κρυφή άσκηση συγχρονισμού
επί νωπού χάρτου
μάταιη πορεία δίπολη
επί μάταιου άρτου
υποψίες μόνο
τρελό εκκρεμές με φοβίζει
κλειδώνει ο μετρονόμος θέσεις
σφίγγες υποθέσεις
σφραγίζει την άνθηση σε ζελατίνα
θαμπώνει την παραμυθία σε προσγείωση,…
και η γεμάτη μοναξιά
με θλίβει
μέσα στο μακρόσυρτο
απεγνωσμένο βουητό της
ηχηρό και απρόβλεπτο
ανικανοποίητο και φιμωμένο
μοιάζει
ταινία σε κομματιασμένες κόπιες
ρετάρει χαρακωμένες συγκαταβάσεις
βουβή κωμωδία με
πρόωρα σκοτωμένους ήρωες
αιχμάλωτη φωτογραφία
που μάγκωσε στο κλείστρο
κι αυτή η άρνηση
τίποτα να μην ορίζεις
ούτε μέρα ούτε νύχτα
ούτε σχέδια ούτε πτώσεις
ούτε όνειρα ούτε ψυχώσεις
έρμο κουφάρι
δεμένο στο κατάρτι
της Άνοιξης
ούτε φωτιά ούτε δίψα
μόνο φειδωλό ξόδεμα
κι ότι μείνει
κρυφή υποθήκη στον Καιρό
ψίχουλα και άπληστες λέξεις,…
………………………………………………………………………………
θέλει δύναμη η σχετικότητα
και αντοχή η χρόνια παραλυσία
αφού,....
“στο βυθό αναιρούνται τα προσχήματα…” (*)
……………………………………………………………….
Βοβούσα, Ανατολικό Ζαγόρι, 1η Μάη 2009
Φωτογραφία: Λίμνη ποταμού Αώου, τραβηγμένη με τo C905. 1η Μάη 2009.
………………………………………………………………
(*) η φράση ανήκει στη φίλη μου Φαίδρα http://hrtstvrs.blogspot.com/
………………………………………………………………
(*) η φράση ανήκει στη φίλη μου Φαίδρα http://hrtstvrs.blogspot.com/