«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

δελτίο ταυτότητας

CUBA 2005_ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


Η Άγια Προσμονή και η Δικαίωση
καίει το καντήλι της Αγρύπνιας. ......
......................................................

Εδώ πρέπει να κάνεις μόνο πρόσθεση και πολλαπλασιασμούς
Της Μέρας επί 2
Της Νύχτας επί 0,5
Της Ώρας επί 3. ......
...............................
Θέλω όταν θα’ ρθει  ο Γερο-Ναυτικός
Με τις μαύρες ψηλές μπότες του
και το τσιμπούκι του στο στόμα
Θέλω να με βρεί πλούσιο,
να τα έχω κάνει όλα

Κι έτσι μη λυπηθεί
με μια μαχαιριά,…

Να μου τα πάρει όλα,…
................................

 

ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ,...


Το κόκκινο
είναι η ουσία της ύπαρξης μου!!
Μπορεί να είναι τόσο λιγοστό,
τούτο το ταξίδι των σχεδόν τριάντα χρόνων,
αλλά είναι πάντα κατακόκκινο!!!

Είναι απλό,…

Δεν έχει τη μαγεία του ηλιοβασιλέματος στο Νείλο
ή του ξημερώματος στη λίμνη Τιτικάκα.
Δεν έχει την αυτοκρατορική χρεία του βαδίσματος στο Σινικό Τοίχος ή  την μεγαλοπρέπεια μιας έπαυλης δίπλα στη λίμνη Ματζόρε,…
Δε ζει στο Μονακό, ούτε στη Νίκαια συχνάζει,…
Δεν ξενυχτάει σε Συμπόσια Ποιητών.
Δεν έχει ανάγκη ούτε την εύνοια, ούτε την αναγνώριση.

Είναι απλά κατακόκκινο!

Αληθινό, με άπειρο κόστος, πληρωμένο.

Στρατευμένο.
Ηττημένο.
Κι απόρθητο.

S u p r e m u m : η αντίφαση
I n f i m u m : η ανατροπή

Α. Φ. Γ.
 ....................................................................................


 

Διακονιάρηδες,...


Μη φοβούνται οι φιλεύσπλαχνοι περαστικοί,…
Και τα τάλαρα τους
Ας τα κρατήσουν στο ταγάρι τους.
Τσιγγάνοι είμαστε, πρόσφυγες, αλητήριοι, μικροί.
Τα ακατέργαστα τραγούδια όμως που «παίζουμε»
Με χίλια ντεσιμπέλ, η αλήθεια είναι,
έχουν τροχιστεί στης άπειρης νύχτας την αιώνια μοναξιά.
Δεν είναι για τα εκλεπτυσμένα, ευγενέστατα μα σφραγισμένα ώτα τους.
Ούτε για τους παραμορφωτικούς φακούς των άχρωμων οφθαλμών τους
Και τα ταξίδια μας
Είναι σε ασύμβατες ευθείες
με τους ήσυχους απογευματινούς περιπάτους τους.
Και πως αλλιώς;
Εμείς στο δισάκι μας έχουμε μόνο:
Φωτιά, Αέρα και Χώμα
Κι ας συνεχίζουν να βλέπουν ασυμπτωτικά
τις «τυχαίες», τάχα τροχιές,…
Οι αληθινές, έστω και με μηδαμινή πιθανότητα,συνάντησης
Πάντα συντρέχουν στο ίδιο ΜΟΝΑΔΙΚΟ σημείο!!!
Κι όσο για πτώσεις!!!
Δεν μας τρομάζουν,…
Ας προσέξουν όμως , γιατί…
Έχουμε ρίξει κάτω,
πεσμένοι όντας και σέρνοντας τα κενά κουφάρια μας
Σήμαντρα και Φρούρια Απόρθητα,…

Εκεί στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ προαιώνιο σημείο,
Καρτερικά, ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!

..............................................................................................................


Δίκοπη Ζωή




Μαθαίνει γρήγορα,
αφουγκράζεται σαν το Λύκο
Βλέπει πολύ καλά, από πολύ μακριά.
Πέφτει πάντα έξω
Από παντού χάνεται,
σα νυχτερίδα τρυπώνει στις στέγες ψηλά,...
Άκρη-άκρη στις καμινάδες γυμνός χορεύει
Ποντάρει στοιχήματα, τα χάνει ξανά
περιμένει σε σφραγισμένο σταθμό…
σε ρημαγμένα σύμβολα διαχέεται,
Απορροφά το Χρόνο απ’ όλους,
τον φορτώνεται ο ίδιος.
Διπλασιάζει τη μέρα, τη νύχτα κόβει στη μέση...

Γερνάει αιχμάλωτος,
σ’ έναν κήπο, γεμάτο τριαντάφυλλα
δίπλα του καλπάζει η ζωή,…

Το βράδυ μόνο, τοίχο-τοίχο σέρνεται,
κρύβει τα όνειρα του,
ζελατίνα, μην πάρουν φως
κι αρπάξουν σαν πυροτέχνημα.

Δεν ψάχνει, δεν κοιτά,
αίσθηση καμία δεν του κάνει πια,...
Κάτω απ’ το πουκάμισο μια κρύα καρδιά,...

μόνο ρίμες νυσταγμένες, βρίσκει,
θολές, πεταμένες πέτρες,
μ’ αυτές πλάθει στρατιωτάκια,
ολοένα στο βάραθρο τα οδηγεί,...

Δε φοβάται τίποτα.
Δεν κρύβεται πίσω από τοίχους
Μ’ αυθάδεια χλευάζει τους Ανέμους
Δεν τον πτοούν τα Όχι,
τα Μη δεν τον αγγίζουν,...
Τα εμπόδια τον συνεπαίρνουν

Μόνο τα πρέπει σιχαίνεται,
πρέσες τον έχουν συνθλίψει
........................................................
Γράφει όπως ανασαίνει.
Μετρά κάθε μέρα, το ανάστημα του
Συντριπτικά κατάγματα
Με την Αλήθεια
Με τη Γνώση
Με την Έμπνευση
Με την Πτώση
Κοιμάται λίγο, Δεν κοιμάται καθόλου
Και περιμένει…

Με τη σκόνη μοιάζει κι όχι με τη γύρη
την άσημη, λερή και θλιβερή σκόνη
που αέναη ταξιδεύει, που τρυπώνει παντού,
κι όλοι από πάνω τους βιάζονται να τινάξουν

Τριάντα χρόνια τώρα μαζεύει
Τη Στείρα άρνηση και την Απογοήτευση.
Υπερασπίζεται τη δική του, Μοναδική υπέρβαση
Κόντρα σε όλους

Τριάντα χρόνια τώρα αρνείται θεούς και δαίμονες.
την πίκρα και τη μοναξιά κεντά
Σπυρί-σπυρί συλλέγει
όχι σχόλια κι επαίνους
μόνο χαμόγελα κι αταξινόμητους γκρεμούς
τριγμούς συμπαντικούς εκλαμβάνει ως
στιγμιαίους διακανονισμούς κι αφήνεται...

Ανατροπές και θύελλες ονειρεύεται
Ντροπές ξορκίζει
Κι είναι πάντα εκεί,…
στα κεραμίδια του σπιτιού του
κοιμάται κάθε βράδυ,…
Τριάντα χρόνια τώρα προσπερνά κακίες και μίση.

Μισεί ο ίδιος,…πολύ κι Αγαπάει πολύ!
Κι αλλάζει συνεχώς, μένοντας πάντα ο ίδιος!



...................................................



ρολογιά



Διαβάζω αντίδωρα αφημένα με κραταιή  γενναιοδωρία
σπουδαίοι λόγοι, Μεγάλων στη Δύση τους.

όμως  Δεν είμαι νέος! άσημος μόνο.
Και φεύγω. Μόνο. Τώρα και Πάντα

Δεν έρχομαι εκεί! Πως θα μπορούσα;
Εκεί σε διαλέγει  μόνη της η Θύελλα.
κατάσαρκα σε ντύνεται, από σχισμένη φλέβα σε ταΐζει
ή έτσι καμώνεται
φέρνει δίψα  μοιράζει ψίχουλα καίγεται
σβήνει όνειρα , νερό και λάδι στο καντήλι
της ανυπότακτης Άνοιξης

ξύσμα θύμησης χαρίζει 
άγριο γάλα απ’ τα στήθη σου κερνά, ή…
στ’ άπειρα βράχια εξοστρακίζει  την ταπεινή γραφή σου

τους Κεραυνούς π’ Αγάπησα
εγώ τους γέννησα, είναι δικοί μου
δεν είναι ίδιοι με τα ομοιώματα
που βλέπετε στο ζωγραφισμένο ουρανό σας

Μαζί τους  χτύπησα κατάκαρδα τα πρέπει
τις διαφορές φάσεων υπέταξα
ύπουλα με ακινητοποίησαν
φιλιά λήθης προσφέροντας
συνθηκολόγηση υποταγής ζητώντας
έχασα.

των ζωντανών η ανεμελιά με καταράστηκε
των πεθαμένων η γαλήνη μ’ αρνήθηκε
των ηττημένων τη δεύτερη ευκαιρία
στερήθηκα ανεπανόρθωτα


αλλά πίσω δε γύρισα ποτέ!
Δεν έρχομαι, λοιπόν εκεί!

κι αν,…άνεμος, νεκρό, την υποψία μου φυσήξει,
Στα μέρη εκείνα,… πάλι Αργά θα’ ναι
Δε θα συναντηθούμε. Ποτέ!

Γιατί Κι εσείς δεν είστε εκεί
Η προσποίηση σας μόνο,……

το παραμορφωμένο είδωλο σας μόνο
παρακαλάει για μια θέση καθήμενων
σ’ ένα θέατρο  Μόνο για όρθιους,…

δεν ξέρατε ότι οι θεοί αυτοί μικροί κι ασθενικοί
γεννιούνται υπάρχουν και πεθαίνουν όρθιοι;

Μπορείτε να συνεχίσετε να γδέρνετε
τις σάρκες ίσως  αποκαλυφθεί
αυτό που ονειρευτήκατε ως πεπρωμένο,…
Μάταια
Η θεόσταλτη εικόνα που προσκυνάτε
κάθε πρωί στις σκονισμένες προθήκες,
σας γέλασε κι ούτε ένα θαύμα δεν έσταξε για δάκρυ
ούτε ένα,...
Μόνο πουκάμισο αλλάζετε, τακτικά κι όνομα
Αλλά,… το δηλητήριο όσο κι αν το διηθήσεις
νέκταρ δε γίνεται
και τ’ όνομα όσο κι αν το ξύσεις
το μαύρο υπόστρωμα προδίδει

Κι αυτό που στη δόλια χούφτα σας
κρατάτε για νερό Αγίων
κραδαίνοντας το σημαδεμένο κουταλάκι
_θεία κοινωνία σε σκουριασμένο χέρι_
κι αθώα με καλείτε να δοκιμάσω
φαρμάκι είναι εφήμερης ματαιοδοξίας,…

αντίδοτο όμως κρατώ καημό και πόνο

Αγία Προσμονή κι Άρνηση Μοναδική
Ξέρετε Αυτή
που δε σας έκανε ποτέ τη χάρη,…
..................................
μάταια ψάχνετε στις συμβατικές επετηρίδες σας
Δεν υπάρχω





Με το Θάνο Μικρούτσικο μεγάλωσα...
Έμαθα το Μαγιακόφσκι, τον Che, το Ρίτσο, τον Μπρεχτ, τον Χικμέτ, τον Καββαδία, τον Ελευθερίου, τον Λάδη και … εκείνον τον άσημο δικηγόρο…  
Με τον Άλκη Αλκαίο και το «κακόηθες μελάνωμα» κοινώνησα πρώτη φορά τις λέξεις κρύσταλλα και την ήσυχη φωνή που σφάζει σα λεπίδι κοφτερό
Μετά το γάλα της Μαρίας μου
βύζαξα κι εγώ απ’ το φαγωμένο στήθος της «κοοπερατίβας» μας κρασί λαϊκό απ’ τις μουσικές του Θάνου και τ’ άγια λόγια του Άλκη σπάζοντας το εμπάργκο της υψηλά ιστάμενης «διανόησης» γιατί  όπως έλεγε κι ο Μπρέχτ : «Το ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι καλύτερος από τον μακρύ, κανένας δεν το ΑΡΝΙΕΤΑΙ!! Όμως αν τον ξέρεις και δεν μπορείς να μας τον δείξεις την σοφία σου τι να την κάνουμε; ΣΟΦΟΣ ΝΑ’ ΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ !!»








ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ... ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ _ ΑΜΑΛΙΑΔΑ 1974




















































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»