«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Αντιδιαμετρικά


Ξένες ζωές , κλάδοι αποκλίνοντες
υπερβολής , με άπειρη εκκεντρότητα
παράλληλες μοναξιές
Κοινές Αρνήσεις
Ασύμβατες πέτρες σιωπής
Εμμονές ανθισμένες στο Νότο
Προσμονές δεμένες στο Ιόνιο

Πόσα αστέρια να μετρήσω απόψε
πόσα στο στόμα ν’ αφήσω πουλιά
πόσα διάφανα να κλέψω σκοτάδια
πόσα στην κόψη να ματώσω φιλιά


απόψε αποθέσαμε σπαθιά
σβήσαμε ένστικτα εμβατήρια
στο δρόμο
Στύψαμε άδικο θυμό
στρίψαμε βαρύ καπνό
καπνίσαμε
πάνω απ’ τα σκληρά ενθύμια
πέρα από τα εύκολα καταφύγια

Σε λίγο
θα μαζευτούν οι μοίρες
σωρό
στον περίγελο των μύθων
φυγόκεντρα θα μεταγγίζουνε
σάπιο αίμα
βραβεία όνειρα σε λοταρία
τον ύπνο θα γεμίζουνε

λέξεις μισές
και φράσεις άρρητες
αντίδωρο
ήσυχοι θα μοιράζουνε
από χαρά και από ανία
καθώς θα εκρήγνυται στα χέρια μας
το παραμύθι που πρόχειρα μας φόρτωσαν
......................................................................
Ένας ακόμα θησαυρός,…
Μια νοσταλγικά θυμωμένη φωτογραφική περιήγηση στη Θεσπρωτία
http://labastia.blogspot.com/


.................................................................


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Playlist at MixPod.com


Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Vivere Pericolosamente


Όταν ο χρόνος σταματά,
Κι η ατίθαση φόρτιση
τυφλή καλπάζει
όταν η λύπη μεθά
απ’ το κρασί των θηλών
και άπληστη η λήθη προστάζει

τότε η στιγμή
κυρίαρχος δείκτης
σφοδρός καταλύτης
Ακυρώνει δεσμούς τυπικούς

Διογκώνει το τετραγωνικό μέτρο
Διαστέλλει το δευτερόλεπτο
Και στέλνει
Ουράνια φλεγόμενα μάτια

Εκεί
Στην άκρη της επάρατης συντριβής
Αφημένοι
Στην παράγωνη λογική των θαυμάτων
Δραπέτες

Εκεί στο στιγμιαίο πέταγμα
Και στην καταστροφή
Μόνοι

Στην κοίτη της απόλαυσης
Στην ένδεια ξεφτισμένων προτύπων

Όταν κρεμά το κάτω χείλος
Στην περιδίνηση των ανέμων
Και στύβει ματωμένο
τη γλύκα όλων των σιωπών

πριν και μετά

όταν τόξο καλλίγραμμο
υψώνεται πάνω στα πρόχειρα καταλύματα
ευθύβολα διαρρηγνύει φτηνά προσχήματα
Και σα γέφυρα που σφαδάζει
μάχεται
Να υποτάξει την άρνηση
Να ντύσει γύμνια την αλήθεια

Πάντα και τώρα

Όταν κουφάρια άρρωστα
Λουσμένα στον ιδρώτα της πεθυμιάς
Και στην ελευθερία της ανάγκης
Εκτινάσσονται Δεμένα

Όταν αγκάλιασμα βαθύ
Παράτολμο κι εκστατικό
Έτοιμο να βαδίσει στο ξεφτισμένο σχοινί
Βυθίζεται

Μάταια πασχίζει να ενώσει τα ομώνυμα
Να συγκλίνει
Τις δίδυμες κορυφές της απόγνωσης
Τις αστραπές της απόλυτης ταύτισης
Να κατευνάσει

Όταν το βλέμμα ζωγραφίζει τη θάλασσα
Και το μυαλό αιχμάλωτο αγωνιά
Να δαμάσει τους χυμούς της γνώσης
να δαγκώσει το μήλο της σαγήνης
και μονορούφι να καταπιεί
τους καημούς της γέννας

τότε που το δάκρυ
ξεπλένει ντροπές ομφαλό παρελθόν

Τότε που ο κόσμος γύρω συρρικνώνεται
Χλωμός μικρός και άκομψος
Σε τέσσερις τοίχους άλγους

Τότε που ο φόβος φυλακίζεται
Άδικος ημιτελής κι αδιάφορος
Σε δύο παράταιρες εστίες μίσους

Και δεν υπάρχει άλλος ήχος
Παρά μόνο της ζεστής σάρκας

Βαριά άρρωστης αποκλίνουσας και μηδαμινής
Επίμονης και απαιτητικής

και δεν υπάρχει άλλος μύθος
παρά μόνο του Ίκαρου
να τραγουδήσει την έπαρση
και την τιμωρία

βαριά δίκαιη και απαιτητή

τότε
η καταδίκη έτοιμη και πομπώδης
με το αίμα ευφραίνεται

Κι η ποίηση σκεπάζει τα γυμνά κορμιά
κρατάει την αναπνοή της
Μισή πάνω στη φράση
Μισή κάτω απ’ τα δεμένα χέρια
Πασχίζοντας να φυλάξει
αιώνια τη στιγμή
Που χάνεται
Καθώς η θλίψη της συμφωνημένης μέρας
Έρχεται

Στο τελείωμα πάνω της στροφής
Άδοξη ρίμα

Στην επανάληψη της απίθανης ένωσης
Άτολμη μοίρα

……………………………………………………………………………………………………………………………
Αξίζει αυτή η: Απογύμνωση
http://l-exeis.blogspot.com/2009/02/blog-post_15.html

............................................................................................................................................

η φωτογραφία:δειλινό στον κόλπο της Ηγουμενίτσας. Τραβηγμένη σήμερα 15 Φλεβάρη 2009 με το εκπληκτικό Sony Ericsson C905

..................................................................................................

......................................................................................................



MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com
















Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Βραδινή σερενάτα


Καλή μου Νεράιδα καλησπέρα!

Ήρθα κοντά σας, ξανά απόψε!
Εγώ ο ναυτικός
μάγος και ταξιδευτής…
με τόσες άγκυρες τριγύρω στολισμένος

Ήρθα λοιπόν κοντά σας ξανά απόψε!

Με κορμί ρημαγμένο από την φυσική εξάντληση,
-τα Μαθηματικά βλέπετε όπως και τα άλλα όνειρα,
είναι απαιτητικά και απόλυτα. –

Συμβόλαια και Σύμβολα παλιά
Αιθέριες Υπερβάσεις και ανύπαρκτες γοργόνες
άρρωστα με μαγεύουν

Υπάρξεις της μισής γραμμής
και ταριχευμένες μοναξιές, σε κονσέρβα
με κυκλώνουν

Λόγιοι της κακομοιριάς
και τις μιζέριας κόλακες
άδειοι, είρωνες της υπογραφής
γνώστες, θαυματοποιοί
φυλλομετρούν τα άπειρα μηδενικά μου
και αυτάρεσκα καγχάζουν

Οι βδομάδες με σβήνουν στον τοίχο
με κατακόρυφα σαββατοκύριακα

Σε λίγο ένα ακόμα ξημερώνει,….

λόγια κι άλογα όρνια,
αδηφάγα με κατασπαράζουν,…

Ήρθα, λοιπόν, να σας αφουγκραστώ
Ξανά,…
Με σώμα λουσμένο πόνο
και ανείπωτο μεθύσι,…
_άγουρο Merlot αλύτρωτο
με κατακλύζει_
Μα αμάθητος όπως είμαι,…
σκοντάφτω στην
ατελείωτη αλληλουχία:
Γνώσης –Πτώσης – Άγνοιας –
Ανάτασης – Μοιρασιάς – Απόρριψης,…

Και τα παιδιά μου,…
αμόλυντοι, αθώοι και αέναοι συσσωρευτές
μιας επικίνδυνης παρά-τεταμένης εφηβείας…
με πατρική αγάπη,
συγχώρεση σταλάζουν,…
και στο κυνηγητό με τ’ όνειρο

με παρασέρνουν

Και όλα στα Άκρα
Όνειρο Έμπνευση Δημιουργία

Και όλα τα άκρα ρημαγμένα,…
Τα πάνω και τα κάτω…
Να σκάβουν,
να ματώνουν στα κλειστά παντζούρια…
Κι αυτά ανθίστανται…

Και Εσείς το Άγιο Βάλσαμο
Το Άγνωστο Προσκυνητάρι
που εγώ ο απόλυτα αμαρτωλός
ορκιζόμουνα μέχρι χθες
πως Δεν υπάρχει!!!

Θα σας περιμένω

Τυλίγω τον ψίθυρο για μια άδεια προσμονή
Και μάταια καρτερώ…

τραντάζω το άθλιο καβούκι μου
κι αμήχανα αναζητώ εκείνο το χαμένο 1/3 μου

Και Είπαμε,
παράγγειλα στης Νύχτας τις παρηγορήτρες,
που τις έχω του χεριού μου, κατά πως λένε,
να σας κεντήσουν κοντογούνι
ζεστό και κατακόκκινο
και γλυκό κυδώνι να σας τρατάρουν
ξημερώνοντας…

γιατί έχω φύγει πια
και καθώς τα χέρια μου νέκρωσαν
πάνω στο σάπιο ξύλο,
μόνο τα φιμωμένα ποτάμια
των ματιών μου έμειναν
να σας ξεπλένουν το πρόσωπο
ξεπροβοδίζοντας τη νύχτα
που σας παίρνει μακριά,…