«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ο μεγαλύτερος μύθος του 20ού αιώνα εκτελέστηκε σαν αύριο




























Απέθαντος 41 χρόνια



Από τα σχολεία της Κούβας, όπου οι μαθητές ξεκινούν την ημέρα τους υποσχόμενοι «να γίνουν σαν τον Τσε», ώς τα δωμάτια των νεαρών Ευρωπαίων η εικόνα του Ερνέστο Γκεβάρα παραμένει ανεξίτηλη.

Ο Τσε ήταν ένας επαναστάτης που πέθανε για τα ιδανικά του. «Ηταν πιστός στις αρχές του και γι' αυτό διαρκεί στον χρόνο», λέει σήμερα με αγάπη ο σύντροφός του στα ταξίδια στη Λατινική Αμερική με τη μοτοσικλέτα, Αλμπέρτο Γκρανάντος. Αύριο κλείνουν 41 χρόνια από τον θάνατο του Τσε. Εκδηλώσεις στη μνήμη του έχουν αρχίσει από το βράδυ στην Κούβα, τη Βολιβία και αλλού. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θυμούνται τη ζωή και τον θάνατο του μεγαλύτερου μύθου του 20ού αιώνα και πολλοί άλλοι πλουτίζουν από το brand name...

Σαν σήμερα το 1967, στρατιώτες των ένοπλων δυνάμεων της Βολιβίας μαζί με δύο Κουβανο-αμερικανούς πράκτορες της CIA αιχμαλωτίζουν τον Τσε στη Λα Χιγκουέρα μαζί με μια ομάδα ανταρτών που είχαν επιζήσει από τις σφοδρές μάχες, την πείνα και τις ασθένειες. Την τελευταία του νύχτα ο Τσε θα την περάσει σε ένα σχολείο. Την επομένη το μεσημέρι ένας λοχίας του βολιβιανού στρατού, ο Μάριο Τεράν, θα εκτελέσει τον επαναστάτη. Ηταν μόλις 39 ετών.

ΕΡΣΗ ΒΑΤΟΥ (Πηγές: Γαλλικό, Ασ. Πρες, Ρόιτερ, BBC)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/10/2007

..............................................................................................................................


[ Μια σιωπηλή απουσία…]

Στον ERNESTO GUEVARA LA SERNA

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνουν κοιτώντας πίσω,
Άκουγε , Αυτούς που αρνούνται να συρθούν,
Αυτούς που Αρνούνται να παρακαλέσουν,
Αρνούνται να διαχυθούν στην αρμυρά της βαλτωμένης επαρχίας,
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που Αρνούνται να δεχθούν να συγχωρέσουν
μα και να συγχωρεθούν
Αρνούνται να αντέχουν και να παρασυρθούν
από την αποκοτιά και τη διάφανη αγένεια
των απλών ανθρώπων,
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που σκόπιμα απαρατήρητοι περνάνε,
Και ηθελημένα κάθε φορά μένουν στις πίσω σειρές…
Mα που αφήνουν ανεξίτηλο
τον ανταριασμένο ίσκιο τους πάνω στο χρόνο,
Τη μειλίχια ζεστασιά τους πάνω στην αγρύπνια,
Και το άσβεστο μίσος τους πάνω στη λησμονιά…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που μ’ ανάσες ζουν,
Με υποψία οξυγόνου θρέφονται
Και με δανεικά όνειρα σπρώχνουν τις μίζερες μέρες,…
Για να ονειρεύονται, να σχεδιάζουν,

και να ζουν τους άρχοντες αιώνες …
Οι οποίοι δε μπορεί, κάποτε θα’ ρθουν…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που με ευγένεια ψυχής ανασαίνουν,
Με το φόβο μήπως σπαταλήσουν,
έστω κι ένα μόριο παραπάνω, από τον αέρα
που η ζωή και η φύση, τους χάρισε απλόχερα
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που έτσι κι αλλιώς όμως είναι οι απαραίτητοι!!
Οι μοναδικοί…οι ανεπανάληπτοι
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνοντας,
ψάχνουν πίσω στη μηχανή του χρόνου!!
Παρακαλώντας να είχαν γεννηθεί λίγο νωρίτερα…
λίγο αλλιώτικα ίσως και ίσως-ίσως σε μια άλλη μακρινή γη!!
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς, που χαμογελώντας, κοιτάνε μπροστά!
Προσμένοντας μιαν τελεσίδικη έκβαση
Ενός στοιχήματος ζωής, που μοιάζει να χάθηκε,
αναίτια μια για πάντα
Αυτούς που ονειρεύονται Μιαν εκδίκηση αγάπης

και ίσης κατανομής ψωμιού για όλους,
που μοιάζει να ακυρώθηκε άδοξα
Αυτούς που απαιτούν Μια Δικαιοσύνη για όλους
Και μια Ελευθερία Γνώσης και Αναγκαιότητας

που μοιάζει να ματαιώθηκε
και να εξοστρακίστηκε στο αβέβαιο μέλλον!!
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς Που μιλάνε λίγο,

αυτούς που δε μιλάνε καθόλου,
αποσβολωμένοι και άλαλοι
μπροστά στη ταχύτατη λήθη!!
Αυτούς που ματώνουν, ψάχνοντας πίσω, βαθιά μέσα
Στα παλιά ντουλάπια
Για τρίματα από μνήμες και θολές υπερβάσεις στο μέλλον…
Αυτούς που ακόμα, αντέχουν

και εξακολουθούν να ακούνε χαζά παραμύθια
μέσα από τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που κάτι έχουν να πουν,

"μα σφραγίζουν με νόημα το στόμα",…
Αυτούς που τα τραγούδια τους, και τα χαμογελά τους
Μοιάζουν να παγιδεύτηκαν

στο στιλπνό, βαθύ μαύρο, του ξεχασμένου
και για πολλούς άγνωστο πια, βινιλίου…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Άκουσε τους!!!
Αφουγκράσου την μελαγχολία της πίστης τους,
Την καθαρότητα της λάθος επιλογής τους
Την περηφάνια της παροδικής απόρριψης τους
Την βεβαιότητα της αμετάκλητης νίκης τους
Την σιγουριά και την αναγκαιότητα της Επικράτησης τους!!
Άκουγε δίπλα σου,…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Άκουγε τις δυνατές κραυγές της σιωπής
Που πέφτουν ξαφνικά,
Μετά την εκθαμβωτική λάμψη
Μιας παρατεταμένης και αδόκητης απουσίας…
.................................................................................




Τι άλλο εγώ ο φτωχός να σου χαρίσω;
.....................................................................................

9 σχόλια:

  1. απ'όλους τους στίχους σου πιο πολύ μ'έπιασε ο ανταριασμένος ίσκιος
    πάνω στο χρόνο,
    το φαντάστηκα και σαν εικόνα,
    απόκοσμη αλλά θεατρική,

    αγνοώ το γιατί όμως από τότε που είδα το φιλμ:ημερολόγιο μοτοσικλέτας,
    τον έχω συχνά στο μυαλό μου,
    και πιστεύω πως ο Ερνέστο-αφοπλιστική προσωπικότητα- ζει κάπου στο μέλλον

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Μέχρι σήμερα οι Ινδιάνοι λένε πως οι κυνηγημένοι θεοί των Ίνκας είναι κρυμμένοι στις πέτρες, περιμένοντας μέρες καλύτερες για να ξανάρθουν. Τότε λένε, θα ’ρθει κι αυτός…»

    Καλημέρα, καλή μου Φαίδρα
    Φιλί σου στέλνω κι εγώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ....συντροφε
    αγαπημενε....

    σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ.......

    απλα και ταπεινα....


    μικρη κι ασημαντη ειμαι...

    hasta la victoria siembre

    κι οποιος θυμαται...θυμαται....

    κι οποιος δεν....

    φιλι στελνω...
    κι αγαπη....





    41 χρονια....ειναι πολλα....
    μα και ποσο ποσο λιγα....

    για να ξεχναμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρίνα μου, Αγαπημένη Συντρόφισσα
    Χθες έκανα κλικ σε πολλά «αριστερά», λέμε τώρα, site’s σε ολόκληρο τον κόσμο, μπήκα και στο site της Κομμουνιστική Νεολαίας Κούβας, εκεί μια μικρή γραμμή, μια γραμμή στην κυριολεξία, που περνούσε γρήγορα από κάτω, ενημέρωνε τους νέους της Κούβας ότι σαν σήμερα, δηλαδή σαν χθες, 9/10/1967, εκτελέστηκε ο Che.
    Η Δάφνη μου, μου είπε ότι μια εκπομπή στην τηλεόραση, «ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ» , είχε ένα μικρό αφιέρωμα, πάλι καλά,…
    Αφού τον έκαναν brad name θέλουν να ξεχαστεί, να σβήσει,…

    Αυτό βέβαια, δεν πρόκειται να γίνει
    Κοίταξε τον στα Μάτια και θα καταλάβεις γιατί,…

    Τα δικά μας όλα μπορούν να περιμένουν
    Οι μοναξιές μας, οι ανησυχίες μας, οι απώλειες μας,
    οι μικρές ανατροπές μας , οι πτώσεις μας
    Όλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα,…

    Εδώ ο «εορτασμός» είναι πάντα τριήμερος και ισόβιος,...
    Για μας είναι η Ζωή
    Ο Αγαπημένος Άνθρωπος
    Είναι Δύναμη
    Είναι Αγάπη κι οδηγός για Δράση
    Καθημερινή!!!

    Venceremos!!!
    Hasta la Victoria Siempre!!!

    Και είμαι βέβαιος, πια, ότι θα τον συναντήσω
    Εκεί που πρέπει,…
    Ελπίζω σύντομα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. το αυθεντικό ποτέ δεν ξεχνιέται...

    ...υπάρχει για να θυμίζει και να καθοδηγεί...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το αυθεντικό είναι πάντα Μοναδικό!!
    Κι αξεπέραστο
    Εκεί στο προσκήνιο πάντα
    Να πονά
    Να φωτίζει
    Να οδηγεί
    Να ορίζει,…

    Καλό Βράδυ, Καλή μου Νεράιδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. «Δεν γίνεται πια να ζητήσουμε διαταγές από τον Κομαντάντε μου, δεν είναι πια εδώ για να απαντήσει, τη έχει δώσει την απάντηση του. Θα πρέπει να τη θυμόμαστε ή να τη μαντέψουμε, ή να επινοήσουμε τα βήματα της μοίρας μας…»
    Άργησα άλλα,…
    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»