Ήταν Αύγουστος
Μας μοιάζει ο Αύγουστος
Ξένος όπως εμείς
Διχασμένος
Ψεύτης κι άδικος
Κρύβεται απ’ το φεγγάρι
γεμίζει έρωτα το Σέλας
Κρύβεται από τους ανθρώπους
ξεχειλίζουν τις παραλίες του
μαύρα λαδωμένα μπράτσα
πρόστυχη ανία
Κρύβεται στις προσμονές
στις πληρωμένες βεντέτες στην παραλιακή
κρύβεται στις πληρωμές
ταξιδεύει μαζικά
συμφωνημένες άτοκες επιδόσεις
τακτοποιημένες κοινές θλίψεις
Μήνας αργός
στις πόρτες φορτώνει σιδεριές
Με σάβανα ξεχασμένα τραγούδια
Με δόσεις και ληγμένα πάθη
σκεπάζει τις νυχτιές
Μας μετράει την αυθάδεια
Μας χλευάζει την υπέρβαση
Μας κανονικο-ποιεί,…τα όνειρα
Εμάς τους κολασμένους
τους αρνητές κι αχόρταγους
εμάς τους μικρούς θλιβερούς
οικογενειοκράτες
ΕΣΕΝΑ όμως ΟΧΙ
ΛΕΥΤΕΡΗ ΨΥΧΗ
ΕΣΕΝΑ ΟΧΙ!
τις πόρτες κλείσε
πίσω σου,…
Ούτε ανάμνηση ούτε δάκρυ
……………………………………………………
Βούτηξα το χέρι βαθιά στο μέλι
Μέθυσα κεντρί οξυγόνο,…
Σήμερα σ’ αποχαιρετώ
Με την αίσθηση του πάντα
να παιδεύει το φευγιό
Χρέωσε με τα μέγιστα «πρέπει»
Σε μένα το μίζερο αρνητή
Κράτησε μου
ένα εικοσιτετράωρο δραπέτη
πληρώνω όσο όσο
Οι στιγμές με μεθάνε
Οι αρνήσεις σταματάνε
τους κλέβω όλα τα «μη»
τα φορώ κατάσαρκα
Με αυθάδεια
Με υπομονετική γαλήνη
Με συγκαταβατική ανυπακοή
Χτυπούν την πλάτη
Αχ πότε θα μεγαλώσεις;
κι εγώ
καρφώνω βαθιά το μαχαίρι
και σκίζω μιζέρια καθωσπρέπει
Εσύ Φύγε
Ούτε άρνηση σου πρέπει
Ούτε φθορά αδιαφορία
Ούτε άγνοια ευφορία
Γνώση Αίμα
Χαμόγελο Μοίρασμα
Νέα Φωτιά
Όχι πυρωμένο σίδερο
Σίδερο ακατέργαστο
Εσύ
θα πυρακτώσεις
θ’ απογειώσεις
Λευκό χαρτί
Εσύ
θα χαράξεις πάνω του
τα νέα τραγούδια
Ανατολικά Σε χαιρετώ
Μικρέ μου Φίλε
Νότια Σε προσμένω
Ίσως αύριο
Ίσως ποτέ
μ’ ανεξίτηλη υποψία υπογράφω
την κάθε μία απ’ αυτές τις τριάντα μία σκιές
ξέροντας ότι
«μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει,…»
………………………………………………………………………………..
Ο πίνακας michiko-ii του Fabian Perez εδώ:
http://www.viningsgallery.com/featured-artists/fabian-perez/michiko-ii.php4
να μας θυμίζει «…όλον τον κόσμο γύρισες και τίποτα δεν είδες,…»
............................................................................................
Ενας κύκλος είναι η ζωή και εμείς
ΑπάντησηΔιαγραφήγυρνάμε μαζί της έως την τελευταία
τελεία. Οι μήνες έρχονται και ξαναγυρίζουν αλλά ποτέ δεν είναι
ίδιοι. Καλησπέρα Βασίλη.
«… μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει…»
ΑπάντησηΔιαγραφήΦεύγουν οι μέρες μας, Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
Ημερομετρώντας
Κατευοδώνουμε τ’ Αυγουστιάτικα φεγγάρια του έρωτα
Προσμένοντας να ζήσουμε.
Ανεξόφλητα γραμμάτια μιας υποθηκευμένης στους αιώνες ζωής!
Κι όσο ανεβαίνουμε φυσάει
Προς τα πίσω…
Αχ! Και να γινότανε να ξαναρχίσω,…
Ζεστή αγκαλιά, καρδούλα.
Ρένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία τελεία,…
Είναι η ύστατη συμμετοχή μας
Στην αύξηση της εντροπίας του συστήματος
Η επιστροφή μας στην Αρχή της Αταξίας
Εκεί που η κυκλική αντίληψη που μας έχουν επιβάλλει
Δέχεται συντριπτική κι αμετάκλητη ήττα
Ας έρχονται ίδιοι
Κι ας τους αλλάζουμε
Φώτα,… δεδομένα
Στροφές,… πτώσεις
Εύχομαι την Αλλαγή
Την Άρνηση
Καλημέρα
το «μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει» το λέγαμε στο Στρατό,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι μας αφορά όλους
σ’ όλη τη μικρή μας πορεία εδώ πάνω,….
Θέλεις να ξαναρχίσεις;
Μα έχεις ήδη ξεκινήσει
Άλλους δρόμους διαβαίνεις
Άλλα στηρίγματα ανακαλύπτεις,…
Σκέψου τον εαυτό σου ένα χρόνο πριν
Πόσο πιο πλούσια είσαι,…
Τα φεγγάρια του έρωτα έρχονται πάντα
στα ραντεβού τους,
αυτό μην το ξεχνάς,...
«οι παλιές αγάπες, μόνο, πάνε στον παράδεισο…»
οι νέες μας περιμένουν στην Κόλαση,…
Καλημέρα Μικρή μου αδελφούλα
Ελπίζω να μην μας κανονικο-ποιήσει κανείς πια, τα όνειρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι πιο αυθεντικό βρίσκω αν θες, στη μη-πληρότητα. Αφήνει ένα παράθυρο μισάνοιχτο στο Α-πρόσμενο κι αυτό είναι που μετράει.
Εδώ που τα λέμε, μου 'λειψες..
Οι 31 σκιες του Αυγουστου,
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι τελικα διαφορετικες απο αυτες των αλλων μηνων?
Και εκτιμουμε το φως περισσοτερο οταν φωτιζει αναμεσα σε μερες σκιων?
Το ξεχναμε και το υποβιβαζουμε οταν το εχουμε καθημερινα?
Γινεται να νιωθει καποιος ξενος οταν χαμογελα στους γυρω του?
Ποτε υπηρξε για πρωτη φορα η Απληστια?
Τι σε αλλαζει? Τι σε ωριμαζει?
Απλα ο χρονος που περνα, ή οι στιγμες που νιωθεις πραγματικα ο εαυτος σου και ζωντανος?
Και θα με συγχωρεσεις για τα ανουσια ερωτηματα που ηρθαν στο μυαλο μου και τα εγραψα και εδω?
Λούνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τ’ αποξηραμένα είναι το ίδιο επικίνδυνα με τα κανονικοποιημένα,…
Η μη-πληρότητα αφήνει χώρο στο τυχαίο
Στην αναζήτηση του λάθους
Στο δικαίωμα της επιθυμίας,…
κόκκινης
αναπάντεχης
προκλητικής ,…
έχω σωπάσει,…
περισσότερο από ανάγκη
απολαμβάνω την απουσία που μου προσφέρεται
και την ψευδαίσθηση της μοναχικής πορείας,…
οι φίλοι μου ξέρουν ή τουλάχιστον καταλαβαίνουν
κι αυτό είναι σημαντικό
Καιρός Καθηκόντων ενέσκηψε βαρύς,…
αυτά τ' άστρα αυταπάτες
π’ ακίνητα φαντάζουν,
μ' άπειρη ταχύτητα κινούνται προς το θάνατο,...
πολλά απ' αυτά έχουν ήδη σβήσει,...
αναμένοντας στωικά το τέλος της απόστασης,...
τη συνειδητοποίηση της συντριβής
Καλημέρα,…
χορεύουμε;
Μικρέ μου Φίλε NatureBoy
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όλες οι Σκιές ίδιες
Του Αυγούστου
πιο σκληρές
πιο ξερές
πιο άδικες
οι τυχεροί που έχουν το φως κάθε μέρα δίπλα τους,
δυστυχώς είναι τυφλοί
δε βλέπουν ,….
μόνο άθελα τους , μας χαρίζουν απερίγραπτες εικόνες,…
ξέρω πως είναι οι ερωτήσεις
κι ευτυχώς δε ζητάς απαντήσεις
η δημιουργική Απληστία είναι σαν την από πεποίθηση Τεμπελιά
δυσεύρετες ,….
Είναι όπως ο αριθμός του Euler e=lim(1+1/ν)=2,718281828459045….
Μόνο αυτοί που ξέρουν τον αποδέχονται σαν
τη βάση για τους φυσικούς λογάριθμους ,…logarithmus naturalis
οι άλλοι που δεν ξέρουν επιλέγουν για βάση το δέκα ή το δύο,… χειροπιαστά και πεπερασμένα πράγματα,…
κι έτσι, εμείς που ξέρουμε, χαμογελάμε στους γύρω μας
κι αυτοί που δεν ξέρουν μας χαμογελάνε χαρούμενοι μέσα στην άγνοια τους κι αυτοί,…
Καλημέρα
είπαν μιαν άγνωστη φωτιά σ’ έχει δεσμώτη,…. Ναύτες που πέρασαν τα σύνορα της τρέλας,…δακρύζεις κήπους με παράξενα λουλούδια, για μάτια πρόστυχα κεντάς Άγια Τραγούδια,…..
Στης γοργόνας το φτερό το μπάρκο που χρωστάμε,…