«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ
















ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ

Είπα και φέτος
το δίχως άλλο , πως θα μιλήσω!!
Φέτος που σ’ αποχαιρετώ!! ξανά
Φέτος που σε ζηλεύω!!
Φέτος που μεγάλη όντας, Φεύγεις!!
Φέτος που γρήγορα-γρήγορα
Χωρίς καν να το καταλάβω έγινες Γυναίκα Μεγάλη
Κι εγώ έγινα κιόλας Μεγάλος Πατέρας!!
Πατέρας, που σε ξεπροβοδίζω στον Κόσμο!!
Στον Κόσμο της Επιστήμης και της Γνώσης!!
Πατέρας, που σε ξεπροβοδίζω στον Κόσμο!!
Στον Κόσμο της Ζωής!!
Της Γλυκιάς και της Πικρής Ζωής!!
Μεγάλη Παντοδύναμη!!
Μεγάλη, Παντοδύναμη Κι Ωραία!!
Με ωραία Άριστα στους τοίχους κρεμασμένα!!....
……………………………………………………….
Σταματώ εδώ,….
Εσύ ξέρεις τη συνέχεια,…..
…………………………………………………………..

Το τραγούδι που ακούγεται : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΦΩΝΗ
Είναι αφιερωμένο στην Αγαπημένη μου Πριγκίπισσα
Στη Μοναδική μου και Μονάκριβή μου Δάφνη
Άλλη μια κορυφή κατέκτησες καρδούλα μου,…
Που θα φτάσεις ψυχή μου;
Πόση χαρά και περηφάνια ακόμα θα μας κεράσεις;

Οργή Σημαδεμένη του Κόκκινου Νοέμβρη
Του Ασυμβίβαστου Κραυγή

Πέτα ψυχή μου!! Πέτα Ψηλά
Πέτα και μη σε νοιάζει
Πέτα και πίσω μη κοιτάς,….

Σήμερα Τρίτη 4 Νοέμβρη 2008


………………………………………………
οι φωτογραφίες είναι από το μεσαιωνικό Lancaster
που για ένα χρόνο σχεδόν, ζεστά σε φιλοξένησε,….
Για να θυμάσαι,...
..................................................................................
Οι 4 χάριτες του Lancaster!!!
Χριστίνα, Κωνσταντίνα, Στέλλα, Δάφνη
Συγχαρητήρια!!!!
Και σας ευχαριστούμε όλοι, πολύ!!!!
Πάντα τέτοια και καλύτερα!!!!
.......................................................



MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Playlist at MixPod.com


18 σχόλια:

  1. ΙΟΥΝΗΣ 2002,
    ΙΟΥΝΗΣ 2003,
    ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2007,
    ΜΑΗΣ 2007,
    ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2007,
    ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2008,...
    και συνεχίζουμε!!!
    ....................
    Και τώρα πάλι σιωπή….
    Πάντως …..
    Εγώ θα είμαι εδώ!!
    Μέχρι ΕΣΥ να μου πεις πως πρέπει να φύγω!!
    20 χρόνια τώρα διάφοροι καλοθελητές
    παρακαλάνε κι ονειρεύονται
    να φύγω!!
    20 χρόνια τώρα, λίγοι, - πίστεψε με, δεν είναι μόνο ένας-
    για διάφορους και ίσως αδιάφορους λόγους
    παρακαλάνε κι ονειρεύονται
    να μείνω!!
    Εγώ όμως είμαι ξένος εδώ!!
    Κι έτσι θα μείνω!!
    ΞΕΝΟΣ!!
    ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΕ ΜΑΝΤΡΩΝΕΙ!!
    ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΙ!!
    Εγώ είμαι ξένος εδώ!! Κι έτσι θα μείνω!! ΞΕΝΟΣ!!
    Δεν έχω που να πάω!! Δεν έχω που να σταθώ!!
    Απέχω από παντού και είμαι ΠΑΝΤΟΥ ΞΕΝΟΣ! Για αυτό…
    Κι είμαι ελεύθερος!!
    «Εγώ είμαι ελεύθερος να πλέω στα χάη του κόσμου.»
    Κι έτσι θα μείνω!!
    Θα μείνω και θα ελπίζω στους σεισμούς
    που μέλλονται για να έρθουν!!
    Εγώ θα μείνω εδώ !!
    μέχρι ΕΣΥ να μου πεις
    πως πρέπει να φύγω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αγαπημενε μου Μεγαλε Πατερα!!!!!!!!

    συντροφε στην Ελευθερια....

    με Κορη...Γυναίκα Μεγάλη πια...
    με Κόρη ΠΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΠΑΤΕΡΑ
    σε καθιστα....

    ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ....

    ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΟΥΣ ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ....ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ...ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ


    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΒΙΟΣ" ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ....


    Φιλι ακουμπω....εκει σ΄αυτη την πολη που Ξενος της εισαι.....

    φιλι...καληνυχτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητήρια!Να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται.Σπουδαίο κορίτσι!
    Καλά κάνεις και είσαι τόσο περήφανος για τη Δάφνη.

    καλημέρα
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευτυχισμένος που ευτύχισες τέτοιες στιγμές με το παιδί σου.Να το χαίρεσαι. Με συγκίνησες πρωί πρωί.
    Κι αν η πόλη σε πνίγει, ακουμπάς όπου ακουμπά η σκέψη σου κι είσαι ελεύθερος.
    Καλή σου μέρα καλέ μου Βασίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρίνα μου σ’ ευχαριστώ
    Μεγάλη χαρά η παρουσία σου εδώ σήμερα
    Στη Μεγάλη μας Χαρά
    Σ’ ευχαριστούμε πολύ
    Την αγάπη μας και τη σκέψη μας σου στέλνουμε
    Και ευχές για Σένα και για τον Ιάκωβο
    να ζήσετε τέτοιες και ακόμα μεγαλύτερες χαρές
    Καλημέρα κι ένα μεγάλο φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φαίδρα μου σ’ ευχαριστώ
    Χαίρομαι που αυτή τη μεγάλη χαρά τη μοιράζομαι μαζί σου

    Είναι σπουδαίο κορίτσι η Δάφνη
    Μίγμα γλυκό και τραχύ
    Είναι μια σημαδεμένη οργή
    Μια οργή που τη φοβίζει
    Αλλά και τη απογειώνει
    Ακόμα δεν το ξέρει
    Το ζει όμως και αυτό φτάνει,…

    Ευχαριστώ
    Και εύχομαι σε όλα, εσάς τα σπουδαία κορίτσια
    Ήττες και Νίκες όμορφες
    Και μια Ζωή Γεμάτη
    Φιλιά και Καλημέρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σοφία μου,
    όπως πάντα εδώ, στη μικρή παρέα μας
    Τα μοιραζόμαστε όλα,…

    Μεγάλη η Χαρά μας
    Μια πληρωμή που σκεπάζει
    Όλα τα σύννεφα
    Που χρόνια μας κερνάει τούτη η πόλη,…
    Ναι ευτυχισμένος είμαι
    Που τη βλέπω τώρα δειλά δειλά
    Στους ουρανούς να τριγυρνά
    Και να πέφτοντας και χτυπώντας
    Να Σηκώνεται ΞΑΝΑ

    Σ’ Ευχαριστώ που ήσουν εδώ σήμερα
    και εύχομαι Καλή Μέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπημένη μου κόρη
    Δάφνη μου
    Εσύ το ξέρεις πως περιμένω,…

    Θα περιμένω να με πάρεις
    εσύ τώρα, από το χέρι,…
    για μια βόλτα στ’ άστρα,…
    βλέπεις δε ζητάω και πολλά!!!!

    Οι μάχες που έρχονται είναι δικές σου
    Κι οι Νίκες, δικές σου
    Κι οι Ήττες, καρδούλα μου, δικές σου κι αυτές
    Μ’ αυτές θα μάθεις
    Μ’ αυτές θα πονέσεις
    Μ’ αυτές θ’ αγαπήσεις

    Αφέσου και Πέτα
    Μη φοβάσαι!!

    Μη Ξοδευτείς άδικα στους τυχαίους
    Μόνο χαρίσου απλόχερα στους ταπεινούς
    Μη μοιραστείς τους μέτριους
    Μόνο φυλάξου όμορφα για τους τυχερούς

    Είμαι περήφανος που είμαι πατέρας σου
    Όχι για τα άριστα και τις διακρίσεις,…

    Είμαι περήφανος που είμαι πατέρας σου
    Για τα δάκρυα που είναι κρυμμένα πίσω απ’ αυτά
    Και γιατί η κόρη μου,…
    « ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ
    ΟΣΟ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΔΙΚΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ, Σ’ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
    ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΡΕΤΗ ΕΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ. »
    ERNESTO CHE GUEVARA


    Σ΄ αγαπάω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλέ μου Βασίλη, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. ΄Οταν μοιραζόμαστε τα κρυφά κι άφατα ψυχικά μας ξεσπάσματα, είναι δυνατόν τη χαρά των φίλων να μη τη χαρούμε; Το επέκεινα εκεί στα ανθρώπινα βρίσκεται προπάντων. Φοβού μην αποτύχουμε στην αληθινή μας διάσταση, αυτή τη γλυκιά ανθρώπινη σημαντικότητά μας.
    Με συγκίνησες πάλι. Να είσαι καλά και να χαίρεσαι αυτό που συμβαίνει... το ακριβό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η αλήθεια
    Η χαρά
    Η συγκίνηση
    Η λύπη
    Η μοιρασιά
    Η σιωπή
    Η δυνατή φωνή
    Αυτή «η αληθινή διάσταση μας,
    Αυτή η γλυκιά ανθρώπινη σημαντικότητα μας»

    Γιατί να αποτύχουμε;
    Δε φοβάμαι

    Πρόσωπο στραμμένο στην αλήθεια
    Ας αντιπαρατάξουμε

    Αλλά κι αν αποτύχουμε
    Και Η αποτυχία μας
    Κι αυτή μέσα στην ίδια γλυκιά μας υφή

    Θα δούμε Σοφία μου
    Θα δούμε,…
    Καλό ξημέρωμα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κι εγώ για την αγαπημένη κόρη,τη Δάφνη μου, θέλω με την ασήμαντη γραφίδα μου κάτι να γράψω.
    -Μας κέρασες κρασί κόκκινο, γλυκό,στις 17 Νοέμβρη του 84.
    -Δικαίωσες με τη γέννησή σου μια Επανάσταση και το ασυμβίβαστο των γενεών.
    -Έγινες η κόρη της μεγάλης Ανατροπής καιη Ηχώ της Αντίφασης.
    Και από τότε προχωράς μπροστά,κατακτάς χωρίς να το πιστεύεις, κατορθώνεις όσα αρχικά σου φαίνονται ακατόρθωτα,φανερώνεσαι δυνατή ενώ νόμιζες πως είσαι αδύνατη,υπερπιδάς σκοπέλους,σκαρφαλώνεις σε κορφές χωρίς επάρσεις, με ξεχωριστή σεμνότητα.
    Κάποτε πριν μερικά χρόνια, που πήγα να πάρω τους βαθμούς σου από το σχολείο-Α΄ή Β΄Γυμνασίου νομίζω ήσουν- μια καθηγήτρια Γαλλικών μου είπε πως μόνο χαρές μπορούμε να περιμένουμε από σένα. Ήταν 'ενας λόγος απλός-τότε μου φάνηκε λίγο κολακευτικός-που όμως δικαιώνεται καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια.
    Είμαι πολύ περήφανη για σένα,γιατί πάνω απ' όλα είσαι η κόρη μου, γιατί όποιο στόχο έβαλες τον πέτυχες μέσα από αγώνες,κόπους, δάκρυα, μόχθο, ακόμα και λιγοψύχισμα.Εσύ πραγματικά έμαθες στην πράξη, πως τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτώνται με αγώνες, κόπους, θυσίες.Το moto: non mollare mai,σε οδηγεί και θα σε ανεβάσει και σ΄άλλες κορφές.
    Και εμείς πάντα δίπλα σου γευόμαστε τις χαρές που μας δίνεις,περήφανοι για τις κατακτήσεις σου,χαρούμενοι για τη χαρά σου, ανήσυχοι για τις ανησυχίες σου, μα πάντα εδώ δίπλα σου,με απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και στις δυνάμεις σου.
    Γι΄αυτό προχώρα μπροστά,
    πέτα ψηλά.
    Σ΄αγαπώ πολύ. Η μάνα σου.
    ALMA LIBRE
    H Λουκία της δίκοπης ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Για την Μοναδική κι Αγαπημένη μου Λουκία

    Μια παλιά μαρμάρινη σκάλα
    και μια λουλούδινη χτυπημένη οπτασία να κατεβαίνει,…
    θυμάται,…
    δεξιά κι αριστερά εμβρόντητοι οι κοινοί θνητοί να χλευάζουν
    κι αυτός μαγεμένος, καβάλα στην ανυπαρξία,….
    Φυλάκισε αυτή τη στιγμή και χάραξε ξυράφι, τη μικρή ζωή
    Την κοίταζε από τότε σαν να χαϊδεύει των αστεριών την τροχιά

    «…τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά,…»
    Το Φως, ο Ελύτης, Ο Ρίτσος, Ο Νίκος
    Τα Τρία Κόκκινα Γράμματα,….
    Άστραψε ο ουρανός με φως, λούστηκε η πλάση
    Κι άνοιξε ο δρόμος

    Ποιος δρόμος;
    Η ιδέα του δρόμου, η προφητεία και η ανυπακοή
    Ο δρόμος ο δύσβατος, ο ανύπαρκτος, ο πρωτόγνωρος
    Ο καθαρός
    Ώρες ατελείωτες σε υπέργειους πορτοκαλί θαλάμους ύφαινε την αλλαγή
    Ματαίωνε τα παλιά συμβόλαια, χάραζε νέα σύμβολα
    Ακύρωνε τις άσχημες ζαριές
    Περιέθαλπε τη ρημαγμένη άρνηση και τη μικρή κι αθώα αντάρα
    Καβαλούσε ζωή ξένη και πέταγε
    Αφουγκραζόταν τα ποτάμια που κανείς δεν πίστευε
    Κι έτσι έγινε γεράκι, παράνομο
    Κι έτρεχε πάνω στο ποδήλατο του τις νυχτιές στον ουρανό
    Να καλύψει την αγεφύρωτη απόσταση
    Να καμπυλώσει το χρόνο, να τον εκμηδενίσει
    Αλόγιστα να τον καλύψει
    Να μαζέψει τα πεταμένα βιβλία
    Να ισορροπήσει στο τεντωμένο σκοινί
    Να διώξει τ’ αρπαχτικά μακριά
    Να σκαρφαλώσει στα γιαπιά και να χτίσει
    Φωλιά μικρή ζεστή κι απόρθητη,…
    Κι έτσι σε μια καλοκαιρινή βραδιά μεγάλωσε
    Τριάντα τόσα χρόνια,….
    Κάλυψε δυό γενιές και μπήκε μπροστά
    Πήρε αυτός, το γέρο του απ’ το χέρι
    Και χάραξε την τροχιά
    Μοναδική κι Ανεπανάληπτη
    Τραχιά κι Ακριβή
    Δύσβατη και Μοναχική
    Ανυπότακτη και Προδομένη
    Ανυποψίαστος και αυτός
    Ότι στο άλλο χέρι
    Κρατάει την περόνη τραβηγμένη
    Ότι κρατάει αγκαλιά την πίκρα την ανείπωτη και την περηφάνια
    Ότι η Μεγάλη Επανάσταση που ακυρώθηκε
    Δοξάστηκε από μια μικρή Ατομική Έκρηξη χιλιάδων μεγατόνων,…

    Και από τότε να κρατεί, με μια κλωστή ακυρώσεις, αγκυλώσεις και προδοσίες
    Και τώρα που να πει, τα μαντάτα τα βραχυκυκλωμένα
    Που να τραγουδήσει τη φθορά και την υποταγή
    Έτσι που στάθηκε ορθός μέσα στη καταιγίδα
    Πόσο ν’ αντέξει καθαρός μέσα στην άπειρη νύχτα

    Κι από τότε μπροστά στα μάτια του εξελίσσεται η Μάχη
    Ποιος θα κερδίσει την καρικατούρα
    Τραβάει ο καθένας προς τη μεριά του, με τα όπλα του παρατεταγμένα
    Τραβάνε όλοι,… αλλά δεν ξέρουν
    Ότι όλοι τραβάνε από την ίδια μεριά
    Κι αυτός απ’ την άλλη Μόνος
    Όλοι θέλουν να τιθασεύουν τον αυθορμητισμό του
    Να αλλοιώσουν την καθάρια του ματιά
    Να τον «κανονικοποιήσουν»
    Να τον κάνουν επιτέλους σοβαρό και μεγάλο
    Να λειάνουν όλες τις αιχμές
    Να σβήσουν τις προεξοχές
    Να φιμώσουν τις επικίνδυνες χαραμάδες
    Να τον ημερέψουν
    Να τον γεράσουν, επιτέλους
    Τρέμουν στην ιδέα ότι ακόμη παραμένει παιδί

    Με αποκοτιά κι ανοίγοντας τα χέρια ψηλά
    Σταυρός στον Άνεμο μπροστά
    Και τρέχοντας ακόμα με τα’ ανοιχτό πουκάμισο παντιέρα

    Η μεγάλη υπέρβαση και η πορεία ενάντια στο ρεύμα
    Θέλουν υπεράσπιση και εμπιστοσύνη
    Είναι μια άλλη μάχη
    Ο επαναστάτης δεν μπορεί να είναι παιδονόμος
    Πρέπει να ανοίγει δρόμο
    Να δείχνει με το παράδειγμα του
    Ότι η Ζωή είναι η Πράξη κι όχι τα λόγια
    Αυτός που καταδικάστηκε
    Δεν μπορεί να γίνεται δικαστής
    Και τα πιόνια
    Δεν έχουν δύναμη ούτε επιλογή
    Και στη ζωή δεν υπάρχει αναίρεση
    «Τ’ άγγιξες,… τ’ έπαιξες»
    Στο παιχνίδι της ζωής, Δεν παίρνουμε κινήσεις πίσω
    Κι όταν διαχειρίζεσαι μια Μέγιστη Αντίφαση
    Πρέπει να’ χεις καρδιά μεγάλη
    Κι αγκαλιά ζεστή
    Η ελευθερία,… Αχ η ελευθερία είναι επιλογή και δρόμος επιβεβλημένος, αν θέλεις να φτάσεις μακριά
    Να μη χωνευτείς στο σύστημα και στην καθημερινότητα,…

    Αλλιώς την τύχη σου μακάριζε
    Που σε βρήκε η δίνη αυτή, στο δρόμο της
    Ή κάκιζε τους θεούς
    Που δεν σε προστάτευσαν από τους κεραυνούς της,…

    Ακόμα προχωράει σαν τότε,…
    Κι έχουν περάσει μόλις τριάντα χρόνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. με συγκίνησες...

    τι να γράψω με βουρκωμένα μάτια;

    μόνο σε φιλώ απαλά με τα βρόχινά μου...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όμορφο ακούγεται να συγκινείς μια Νεράιδα
    Και με βουρκωμένα μάτια πόσο καθάρια βλέπεις,…
    Και πόσο κοντά είναι η αλήθεια με τη συγκίνηση
    Τ’ απαλό σου το ένιωσα και,….
    Σ’ ευχαριστώ Καλή μου Νεράιδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τα πόσα έμαθα αυτόν τον χρόνο...Και δε μιλάω μόνο για γνώσεις αλλά και για εμπειρίες...Αυτός ο χρόνος μου χάρισε ανθρώπους που είχα πάψει να ελπίζω ότι θα γνωρίσω ποτέ στην ζωή μου...Το πόσο μου λείπει σήμερα αυτή η εμπειρία συνοψίζεται στην εξής μικρή φράση: Στη ζωή μου πριν το Lancaster (23 χρόνια) και στον πιο γεμάτο χρόνο της ζωής μου στο Lancaster...Ένας χρόνος γεμάτος αγωνία, άγχος για την εξέλιξη της "μάχης", κούραση, υπέρβαση, αυτοσαρκασμό, αυτογνωσία...Με αρκετές λύπες αλλά και λίγες χαρούμενες στιγμές ικανές για να σου δίνουν την ελάχιστη δύναμη για να συνεχίσεις...Αυτός ο χρόνος μου χάρισε όμως και τη δυνατότητα να καταλάβω τον πατέρα μου και να τον νιώσω κοντά μου περισσότερο από κάθε άλλη φορά...Αυτό έγινε γιατί εγώ επιτέλους αφέθηκα να με πλησιασει και επιτέλους τον κατάλαβα έστω και λίγο...Έστω και λίγο καθυστερημένα... Στον χρόνο αυτό είχα την ευκαιρία να σκεφτώ πολύ, να εντοπίσω τις αδυναμίες μου,να αναγνωρίσω τα λάθη μου με την ελπίδα να μην τα ξαναεπαναλάβω...
    Αυτή την επιτυχία μου την αφιερώνω πρώτα στους γονείς μου που δε μου στέρησαν ποτέ τίποτα ακόμα και όταν οι καιροί ήταν δύσκολοι...Που ήταν και είναι πάντα δίπλα μου φράζοντας το δρόμο σε όποιον τολμά με θράσος να παραβιάσει την γροθιά που σχηματίζουμε εμείς οι 3...
    Στην υπόπλοιπη οικογενεία μου που με στήριξαν ο καθένας με το δικό του μικρό ή μεγαλο τρόπο - δεν έχει καμία σημασία - ...Στις αγαπημένες μου Χάριτες(Κωνσταντίνα, Χρίστινα και Στέλλα)- χωρίς την στήριξη,τη φιλία, την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους δεν θα τα είχα καταφέρει...και στους φίλους μου (Γιώργος, Αναστασία, Χάρης)που ήταν δίπλα μου αυτόν τον δύσκολο χρόνο...
    Και φυσικά στον Δημήτρη που αυτόν τον χρόνο απλά ξεπέρασε τον εαυτό του και τις αντοχές του...
    Τέλος το αφιερώνω στον εαυτό μου ως μία απόδειξη στο ότι δεν υπάρχει "δεν μπορώ αλλά δεν θέλω να παλέψω" και σαν μία υπόσχεση ότι θα πάψω να είμαι τόσο ηττοπαθής γιατί όπως λέει και η μαμά μου "δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταφέρω κάτι το οποίο έχω βάλει στο μυαλό μου..."
    Δάφνη
    "Αφωνη η Ζωή ρωτάει τόση ομορφιά από που...Βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια και απαντάει..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. «Μικρέ μου Πρίγκιπα
    Κοιμήσου στον πλανήτη σου
    Εδώ τα τριαντάφυλλα είναι πλαστικά»

    MICHELE ΜΠΑΣΤΙΑ_ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΙΘΑΚΗ
    ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 2008
    ………………………………………………………….
    Ήρθες Αγαπημένη μου Κόρη
    Ήρθες μονάκριβη μου
    Εσύ που η ματιά σου βαθιά χαράσσει την ψυχή μου
    Εσύ που
    Κάθε πέρασμα σου από εδώ χαρά μεγάλη μου δίνει
    Και ευθύνη εγείρει, φόβο μέγα προκαλεί,…
    βάρος ασήκωτο η απόρριψη σου
    θάρρος ανείπωτο η κριτική σου ματιά
    αλλά και επιβεβλημένο καθήκον,
    να περνώ κάθε φορά
    τον πήχη που η ακριβή σου παρουσία ορίζει

    Είμαι εδώ, περηφάνια μου
    Είμαι εδώ
    «Μόνος, μόνος, μόνος
    Απ’ την αρχή μέχρι το τέλος του κόσμου.»

    Όχι τώρα όμως
    Τώρα είσαι Εσύ εδώ
    Ναι είσαι εδώ και χαίρομαι
    γιατί η δική σου ματιά
    δεν είναι ματιά εισαγγελέα
    δεν είναι κόλπο ανακριτή
    ούτε παιδονόμου προσταγή

    δεν είναι νυχτερινός περίπατος
    της υψηλά ιστάμενης υποκρισίας

    Είμαι εδώ και κραυγάζω

    «…Παραμένω εν πλήρει συγχύσει αθώος.»

    Νιώσε λέει η κραυγή
    Σε λίγο
    Τα λόγια μας θα μαζέψουν τα όρνια
    θα καθίσουν τη λεία να γευτούν
    Να λειάνουν στην άοσμη αφή τους
    Τον δυόσμο που ανθίζει στη μιλιά μας

    Και τι μ’ αυτό;
    Σήμερα θα γράψω με ροζ γράμματα
    Για σένα Αγαπημένο μου κοριτσάκι,…


    Αφήσαμε πολλά όμορφα χρόνια να φύγουν
    Ίσως τα καλύτερα
    Και το φταίξιμο είναι δικό μου,
    _εσύ μικρούλι μου δεν ήξερες_
    Κι εμείς τι όμορφα τα φτιάχνουμε τα χρόνια
    Τις στιγμές, τι όμορφα κεντάμε, αυτές τις λίγες
    Όλα με ησυχία κι αρχοντιά
    Με αγάπη και ελευθερία
    με μια ματιά, χωρίς καν να κοιταζόμαστε
    Περπατάμε δίπλα δίπλα, ώρες ατέλειωτες
    χωρίς να μιλάμε και λέμε τόσα
    χωρίς να κοιτάζουμε και βλέπουμε και πονάμε βαθιά

    Και τώρα ξέρω, ότι με ξέρεις καλύτερα
    το νιώθω
    Και πόσο μ’ αρέσει, που
    Από σένα πια, δεν μπορώ να κρυφτώ
    Κάθε λέξη μου, αθώα αιχμαλωτίζεις
    Κάθε φράση μου, εύστοχα αντιστοιχίζεις
    Κάθε απώλεια μου, δυναμικά αποχρωματίζεις
    Κάθε ενοχή μου, δίκαια ξεγυμνώνεις
    Κάθε ανάγκη μου, φωναχτά αποκαλύπτεις
    Και πόσο μ’ αρέσει που τώρα ξέρεις,…
    Και κοντά σου δε φοβάμαι πια να αφεθώ
    Γιατί ξέρω ότι όλα είναι δικά μας κι όλα είναι ίδια μας
    Αχ πόσο μοιάζουμε μικρό κουγιαμπαλάκι μου
    Σε όλα, με όλα
    Αρνητικοί στην Αρχή, μέχρι αυτοκτονίας αντίθετοι
    Υποταγμένοι και σιωπηλοί
    Παρορμητικοί κι Ασυγκράτητοι στη συνέχεια
    Κι όποιον πάρει ο χάρος
    Μέχρι…. Την κορυφή
    Κι ύστερα,…
    Η βουτιά, Πριγκίπισσα μου
    Μετά έρχεται η βουτιά από ψηλά,…
    Αυτό δε στο έμαθα καλά, δε στο έκρυψα σωστά ,
    το βλέπεις όμως μόνη σου
    Γιατί κι εγώ τώρα πέφτω,…
    Κι είναι ωραία ψυχή μου
    Μέχρι που;
    Ποιος ξέρει;
    Ανάλογα το πόσο ψηλά φτάσαμε, καρδιά μου
    Ανάλογα το πόσο βαθιά ψάξαμε
    Το πόσο βαριά ασεβήσαμε
    Το πόσο μακριά κοιτάξαμε….
    Μη χαμπαρίζεις όμως εσύ
    Ξέρεις,… Ανυπακοή και Πείσμα

    Η ευχή μου, Αγαπημένη μου
    Και η παρακαταθήκη μου
    Αγάπα Πέρα και Πάνω
    Τα χέρια άπλωσε κάτω
    Κυλίσου και πόθησε
    Ασέβησε όσο αντέχεις
    Ψάξε όσο τα νύχια σου μπορούν να σκάψουν
    Πέτα όσο τα φτερά σου να καούν
    Κοίτα μακριά όσο η κορυφή να σβήσει
    Και πέσε καρδούλα μου
    Πέσε όμορφα και δυνατά
    Γιατί «η πιο μεγάλη ώρα μας, είναι η κατηφόρα μας»
    ………………………………………………………….
    «,…Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
    Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι για να λές υπομονή
    Όμως για μένα είναι αργά, να τρελαθώ
    και είναι ακόμα πιο αργά, να κάνω υπομονή
    Θα περιμένω άλλες μέρες

    Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
    Και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω

    Θα περιμένω άλλες μέρες»

    Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΚΙ ΑΝΤΕΧΩ!!!!
    Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΩ!!!!
    Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ!!!

    Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ!!!
    …………………………………………………………
    Σε λίγο θα βουτήξω, για την τελευταία δίωρη μοιρασιά,…

    Δίκαιη τελικά που είναι η ζωή, αφού,...
    «Ο καθένας παίρνει την ελευθερία που του αξίζει, δηλαδή την ελευθερία που κατακτά!!»
    όμως εγώ
    «αγαπάω κι αδιαφορώ,…»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Ξένος, γι' αυτό ελεύθερος"...
    Ελεύθερος και επειδή τολμάς
    Ελεύθερος κι επειδή φοβάσαι
    Επειδή σέβεσαι τους γύρω σου
    τους μαθητές σου
    αυτούς που στηρίζονται σε σένα
    και σου το ανταποδίδουν με την αγάπη τους.
    Κι όταν φεύγουν, μένει αυτή η γλυκιά αίσθηση της απώλειας και της πληρότητας ταυτόχρονα. Λες και κλείνει ένας κύκλος. Λες και ανοίγει ένας άλλος.
    Πάλι μας κέρασες συγκίνηση...

    Έπαιξα σε ένα παιχνίδι, που μάλλον δεν θα το' λεγε κανείς παιχνίδι. Νομίζω ότι θα σου αρέσει πολύ. Νομίζω ότι σου πηγαίνει. Γι' αυτό σε προσκαλώ. Ελπίζω να δεχτείς την πρόσκληση. Θα περιμένω με αγωνία να σε διαβάσω.

    Καλή σου βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. «…άλλωστε, της γραφής αυτής δεν της παρέχεται η άδεια να προσποιείται….» Φαίδρα Φις
    …………………………………………………………………

    Καλή μου φίλη Ευαγγελία
    είπες κι εσύ ότι σε συγκινήθηκες με τούτη την ανάρτηση,
    χαίρομαι που οι σκληρές αλήθειες μου, προκαλούν συγκίνηση
    κι εγώ με βουρκωμένα μάτια έγραφα,
    τα δάκρυα μετρίαζαν τον πόνο
    κι οι λέξεις έτρεχαν στο χαρτί να μπουν,
    πριν προλάβω να τις φιλτράρω και να τις ακυρώσω,
    πριν αποπειραθώ να τις στρογγυλέψω
    κι έτσι χάθηκε η αφαίρεση,
    καταργήθηκε η αυτολογοκρισία
    βρέθηκε όμως η αλήθεια,…
    σκληρή κι ατόφια
    άλλωστε θα έχεις κι εσύ καταλάβει, όπως κι εγώ,
    ότι εδώ στη μικρή μας παρέα,
    τα γραφτά μας έχουν πρόσωπο στραμμένο στην αλήθεια και μόνο,...

    την Καλησπέρα μου
    και να σε ευχαριστήσω για την παρουσία σου εδώ,
    ιδιαίτερα σε τούτη την ανάρτηση για την Αγαπημένη μου Δάφνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»