«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Διάφανα Κρίνα - Τελευταίος Σταθμός





Στίχοι : Θάνος Ανεστόπουλος


Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.

Δε μετανιώνω πια,
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά,
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες
πως η ζωή είν’ στιγμές,
κύμα που σκάει σ’ ακτές,
κερί που λιώνει.

Δε μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα
είτε άσχημα, είτε όμορφα
ήσαν εγώ κι εσύ.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και βροχή μαζί.




«Δε μετανιώνω πια…
Όλα ή τίποτα…» 


















Είναι που όλα ήρθαν αργά….

Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου

Λυπάμαι που δεν έγινα μια θάλασσα για σένα
να με κοιτάς νοσταλγικά με τα μαλλιά βρεγμένα.

Λυπάμαι που δεν έγινα Σαχάρα να ουρλιάζεις
κάτω από τ’ άστρα από χαρά να κλαις, ν’ ανατριχιάζεις.

Λυπάμαι που δεν έγινα βράχος να ξαποστάσεις,
βότσαλο αψηλάφητο να σκύψεις να το πιάσεις.

Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
την άπειρή σου ομορφιά, τον τρυφερό σου ίσκιο.

Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
την άπειρή σου ομορφιά, μαράθηκα πριν ζήσω.

Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν για σένα,
πολλούς θανάτους έζησα, σαν κι αυτόν κανένα.













Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου



Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για ένα μικρό ξωτικό.
Μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ’ ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για αυτούς που μένουν πάντα παιδιά,
για ανθρώπους που τα’χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για φίλους μου παιδικούς
που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες,
για μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για ένα μικρό ξωτικό.
Μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ’ ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για θυσίες και σταυρούς.
Κατάλαβες πράγματα που σου’ ναι ξένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για θυσίες και σταυρούς.
Κατάλαβες πράγματα που σου’ ναι ξένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα,
για σένα,
για σένα,
για σένα,
για κανένα.
















"η απώλεια είναι απώλεια...
η απώλεια δε γίνεται ποτέ συνήθεια..."





















......................................


Όλων αυτών των δυνατών….
που ατρόμητοι, όντας ηττημένοι
κρατάνε για μια στροφή ακόμα
την περόνη τραβηγμένη,…  







και τώρα "βάλτε να πιούμε..."


1 σχόλιο:

  1. "........Εμπνέει ο Καιρός
    Σημαδεύει ο Κεραυνός
    Κι ο θάνατος μαθαίνει............"
    Βασίλης Γ. Κουγιουμτσιάδης
    Σ' αγαπώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»