«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

πεταλούδα







Όλοι μας πλάσματα από σκόνη αστρική
φορτωμένοι με τις θύμησες των άστρων
που μας γέννησαν

καίοντας τις σάρκες τους
μας γέμισαν απείθαρχα νετρίνα,…
κρυμμένα στους βυθούς και στους αιώνες
μας έντυσαν μια εμμονή στο παρελθόν
και μια επιμονή στα γιατί

νότες, γραφές, ανατροπές

Οι αφορμές συνθέτουν «βαρέα μέταλλα»
Κι εκρήξεις αναζητούν ακόμα το 93ο στοιχείο,…
............................................................................................
Τα σκοτάδια γύρω μας πληθαίνουν
Κι οι στιγμές οι αληθινές λίγες,….
μένουν να μας θυμίζουν

Κι οι λέξεις κοινοκτημοσύνη των άστρων
Επιστρέφουν τη γύρη απ’ τα άνθη νεραντζιάς
σε πλατιά χαμόγελα κι ανοιχτές αγκαλιές


το ευχαριστώ για τον ουρανό
περνά καθαρός στους καθρέφτες με τα πολλά πατώματα
λικνίζεται πάνω στα λευκά πατίνια

το λάθος όμορφο
Καρφιτσωμένο στο αργυρό μάτι της πούλιας
Άγρυπνη μας κοιτάζει το ξημέρωμα

το ευχαριστώ
για τα τραγούδια που έχουμε σκαλίσει
στο μαλακό ξύλο του χρόνου

το λάθος για τις ράγες των τραίνων
που διασχίζουν τις διασταυρούμενες μοναξιές μας
καθώς νηστικοί κλείνουμε την πόρτα πίσω μας

το ευχαριστώ
για τα ίδια αστέρια που τα μάτια μας
χιλιάδες μίλια μακριά
εξακολουθούν και κοιτάζουν στα σκοτεινά….

Το τελευταίο λάθος πριν το ξημέρωμα
που θα μας βρει γυμνούς
ν’ ακούμε τη σιωπή των σεισμών που έρχονται 

















Υ.Γ. η φωτογραφία από τον κόλπο της Ηγουμενίτσας 
τραβηγμένη στις 11 Οκτώβρη 2016 με το απίθανο S6….

Κι η αφορμή το υπέροχο τραγούδι  Last Mistake  
της υπέροχης γαλλίδας Jacinthe


και κάτι .....για τις μικρές ώρες....



Alone together - Chet Baker & Bill Evans:


 


Round Midnight - Chet Baker:





Miles Davis - I waited for you:








 Υ.Γ. 2 

[Κι ας πασχίζουν οι κάθε λογής τυμβωρύχοι
να τις υφαρπάξουν 
να τις εναρμονίσουν _ με τη  γνωστή λογιστική κόστους_
στις συνθήκες της νέας εποχής,…]

μάλλον άκαιρο πια...
κι ευτυχώς....
οι τυμβωρύχοι δεν υπάρχουν πια στο κάδρο

1 σχόλιο:

  1. ...ισως τα διοτι βρισκονται στα άνθη νερατζιας που μαραθηκαν και σε 'κεινα που γεννιουνται παλι, απο τα ομορφα τα λαθη μας, απο την αστροσκονη των αστεριων που τα ματια μας εξακολουθουν και κοιταζουν στα σκοτεινα, και στηνουν ενα-ενα το μαγευτικο χορο για το καλωσορισμα της αυγης!
    καλησπερα Αγαπημενε μου Δασκαλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»