Στο χώρο μίας εικαστικής έκθεσης της Άννας Μελή, ένα δωμάτιο – ημερολόγιο που στο κέντρο του δεσπόζει ένα διαδραστικό φόρεμα, καλείται η ηθοποιός να δώσει μία μάχη με τις φοβίες και τα όνειρά της.
Τα όπλα της είναι ένας χείμαρρος από ακατέργαστες σκέψεις και μικρές περιπέτειες, περιστατικά και εικόνες μιας ιδιαίτερης καθημερινότητας και ερωτήματα, πολλές φορές απλά, που δεν έχουν όμως πάντα απαντήσεις.
Το ρούχο/γλυπτό αναπαριστά την εξιδανικευμένη της εικόνα. Το εικαστικό περιβάλλον, υλικό και εικονικό, λέξεις τυπωμένες σε βιβλίο, σε πηλό ή ειπωμένες από την ηθοποιό δημιουργούν ένα φαντασιακό περιβάλλον που ξεκινάει από το δωμάτιο και το ημερολόγιο μιας κοπέλας λίγο πριν την ενηλικίωση της στην Αθήνα του σήμερα και τελειώνει σε ένα μαγικό κόσμο όπου όλα είναι πιθανά.
Η ηθοποιός, το ρούχο/γλυπτό, τα έργα/ημερολόγια και οι προβολές/ήχοι, συνθέτουν έναν ψυχικό μηχανισμό με τις γνωστές τρεις περιστάσεις του ψυχικού μηχανισμού του Φρόυντ: το Υπέρ-Εγώ, το Εγώ και το Αυτό.
Ένα βιωματικό έργο που εναλλάσσεται ανάμεσα σε παράλογο και λογική, σε όνειρο και πραγματικότητα. Μία προσπάθεια για ένα πορτρέτο ενός σύγχρονου κοριτσιού, με «επικίνδυνη» αφέλεια, που προσπαθεί να τοποθετηθεί στον παρηκμασμένο πολιτισμό του τώρα, μέσα από τις δυσκολίες της «εύκολης» εποχής. Απομονωμένη και αντιμέτωπη συνεχώς με τον εαυτό της, μαλώνει και επαναστατεί σαν να βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο. Σε ένα σημείο ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, εκεί όπου ο καθένας κρίνει και κρίνεται διαρκώς. Το έργο είναι αισιόδοξο αλλά ταυτόχρονα και σκληρό προς αυτούς που δημιούργησαν τον κόσμο μέσα στον οποίο καλείται να βρει τις λύσεις η ηρωίδα.
Η ομάδα που δούλεψε για το έργο στα πλαίσια του πειραματισμού είναι: η εικαστικός Άννα Μελή, η ποιήτρια και ηθοποιός Πέννυ Μηλιά, η πληροφορικός Βούλα Ζώη, η ενδυματολόγος Άννα Σαντοριναίου. Υπεύθυνος του εργαστηρίου, της τελικής επεξεργασίας του κειμένου και σκηνοθεσίας είναι ο Μάνθος Σαντοριναίος.
Στο θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 138, κάθε Τετάρτη στις 9.30 ως την Άνοιξη..
"θέλεις να πας μακριά;"_ το δέντρο
…………………………………….
…………………………………….
Πέννυ,….
Στα οδοφράγματα
Με ποίηση και ήθος γεμίζουν τα μεγάλα μας όνειρα
Με αίμα τα μαύρα μας πουκάμισα,…
……………………………………
