πόσο όμορφα κι ήσυχα έχουν αλλάξει όλα,…
.............................................................................
σάπια δόντια ξεχάστηκαν
σκληρά μέλλοντα
προδομένα δεν πονάνε πια
μέρες χωρίς αναισθητικό
κουρτίνες μετανοιωμένες ξεθωριάζουν
σύννεφα μεθυσμένα σβήνουν
μετανοιωμένες μοίρες
κρύβονται στα παντελόνια
αλκοόλ ακτίνια ψέματα
φτηνό ντεκόρ επιθήλια δέματα
μάσκες λαχανικών δεκαετίας
ίδιες σκέψεις
παλιά προγράμματα
ίδιες αρνήσεις
νέα παροράματα
μεσημέρια αποστειρωμένα
φήμης κι υποταγής
εκκρεμές στο κενό
αύριο ερμητικά κλειστά
κλειδωμένες κάμαρες,…
δεκατρείς ζαριές άσσο-δυο,…
κι επιστροφή στις όμορφες άδεις τσέπες
τρέχει υπόδικος ο μήνας
μαζεύεις τα ψίχουλα και τα κερνάς
άθλια λαμέ πρόσωπα
γλοιώδεις ξελιγωμένες ευδοκίες
σε παράταξη
δήμιοι αίματος
επιταχυντές σπέρματος
η ζωή σας συνεχίζεται κανονικά
θειάφι δεντρολίβανο λεβάντα
όλα δικά σας
δεκατρείς ζαριές άσσο-δυο,…
κι ένα χαμόγελο σαρανταπεντάρι
τέσσερεις τοίχοι χώμα λεβεντιάς
ανοιχτό ταβάνι μάνα περηφάνιας
άρνηση πληγή αιμορραγεί
κοινωνικοί λαχνοί αθώωσης παγώνουν
στη δυναμική ισορροπία των λωτοφάγων
οι εισπράκτορες τραβούν το σκοτάδι
οι παραμάνες το στήθος
ντόρτια ξανά.
όλοι οι δείκτες ανάποδοι
αποστρέφεις το πρόσωπο
κι όμως….
δεκατρείς ζαριές εξάρες,….
Μόνος. Μηδέν. χαμογελάς
τα χάσαμε όλα
Και ως εδώ,…
.............................................................................................
Create a MySpace Playlist at MixPod.com
παραμονεύει η φωτιά
ΑπάντησηΔιαγραφήάψυχος αέρας συντηρεί
τρομάζει η μοναξιά
το δάκρυ ξεδιαλύνει
ίδια προγράμματα
τμήματα Βοηθητικής Στήριξης
άδεια
κλείσαμε
δώσαμε
πονάμε μα εδώ που φτάσαμε
δεν έχει πίσω
Ναι έτσι είμαστε εμείς οι Δ.Ε.Τ.Α.
πάμε πάσο ακόμα και με κέντα φλος ρουαγιάλ στο χέρι
γιατί
«…σπίτι μας δεν είναι εκείνο που έχουμε
αλλά εκείνο που χτίζουμε,…»
Αν πω "εξαιρετικό" θα ναι πολύ λίγο...
ΑπάντησηΔιαγραφή« Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται»!
ΑπάντησηΔιαγραφή………………………………………………………………
Κι η αλήθεια φάντασμα ολόφωτο, στις φλόγες τους,
Άδεια, τα παγωμένα χέρια της ζεσταίνει……
Λαμπάδιασαν οι νύχτες κι οι ζωές
Τα όνειρα θαμμένα μες στις στάχτες…..
Αχ! Και να φύσαγε βοριάς
Να ξαναφούντωνε η ελπίδα!!!
Να λαμπαδιάσει τ’ όνειρο
Στις φλόγες του ν’ αστράψει πυρωμένη η κοφτερή λεπίδα
Δρόμο ν’ ανοίγει, λέει, στ’ αύριο………
Σπίτι μας είναι εκεί που χτυπάει ακόμα, θαμμένη η καρδιά μας…..
Η λεβεντιά μετά θάνατον, αποκαθίσταται….. μισή!!!
Κι η πίστη, που ν’ ανθίσταται έμαθε
Ολάνοιχτη βαθιά πληγή άρνηση αιμορραγεί, στου χρόνου τα γυρίσματα
Θήτης και θύμα στο ίδιο ζύγι ζυγιασμένα…..
«Ο χαμένος τα παίρνει όλα!»
Έτσι δε λες;
Μου λείπεις!!!!!
"...και πριν μου γινει συνηθεια, πριν μου γινει συνηθεια... Καλησπερα αγαπημενε μου Δασκαλε, καλησπερα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην πείς τίποτα,…
αίμα στάζει,…
Sταυρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι Αγρύπνια,….Σκοτάδι,…Φυλακή
Ισόβια,…
Κάθε μέρα ανακοινώνεται ολοένα και μεγαλύτερη ποινή
Και μέτρα,…μέτρα,…διαρκώς παίρνουν νέα μέτρα για,… το καλό μου
Τώρα,…μου στέρησαν και το παράθυρο,…
τα λίγα λεπτά ουρανού,…
φίμωσαν τις μοίρες, που ανυπότακτα τραγουδούσαν σ’ εβδομηντάρες κλίσεις
έκλεψαν το χρόνο,… και λιάζονται στο παρατηρητήριο
ξοδεύοντας σύνταξη κι ανία
παζαρεύουν την Τρίτη μου διάσταση,…
με δημοσιοϋπαλληλική ανία θάβουν το ένα τρίτο μου
μπορούν κι αλλά,….
Η φήμη
ταιριάζει σ’ αυτούς που είναι γαντζωμένοι με τη ζήση
μ’ αυτό τ’ ανελέητο πάρτι των παρτάκηδων,…
Εγώ πετάω,…παγερά αδιάφορος
πατάω εδώ, μεθυσμένος παραπατάω εκεί,….
στα σύννεφα μ’ εκτοξεύουν
τα ωραία ψέματα που τραγούδησα,…
τα πρόστυχα μάτια που μ’ αγάπησαν
τα μετωπικά πάθη που πάνω μου σκόνταψαν
Μόνος
Κυλιέμαι στα υπόγεια αγκαλιά με τους πεθαμένους μου ήρωες
Κλαίω πάνω στα μνήματα,…
βέβαιος και βίαιος
με τη ματαιότητα της ανάστασης
Άρνηση το τελευταίο χαράκωμα
Αύριο δεν υπάρχει
Τέλος
Δεν έχει πιο πίσω απ’ εδώ,….
Ανώνυμος,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΘά 'χω Φύγει Μακριά - Active Member
Το άκουσα και το ακούω συνέχεια_ κι είναι γραμμένο από το 1998
Κι όμως δεν το είχα ακούσει ποτέ ξανά,…
Είναι η ζωή που περνάει δίπλα _ ξώφαλτσα
Δεκατρία χρόνια,…
Τραγούδια άγνωστα,… τα ρίχνετε στο δρόμο μου,…
σκοντάφτω πάνω τους πληγώνομαι και συνεχίζω
Σ’ ευχαριστώ,…που μου το έμαθες κι αυτό,…
πόσα όμορφα μου μαθαίνετε_ οι παλιοί μου μαθητές
Σ’ ευχαριστώ που μου θυμίζεις κι εσύ
ότι η ζωή υπάρχει,…
Θά 'χω Φύγει Μακριά,…
Ζήλεψα τους στίχους,….
Μου άρεσε πολύ,…
«να τελειώνω,…θέλω να φύγω μακριά,…»
«Βρήκα νερό στο κρασί μου για αυτό δεν πίνω γουλιά,…»
Ή μήπως,….
«έριξα νερό στο κρασί μου
Και δεν πίνω γουλιά,….»
Τι σημασία έχει,…
διψάω,…
μα δεν πίνω γουλιά,…
Και δεν μπορώ ούτε πλάκα να κάνω
Κι η πληγή μου ανοιχτή δε θα ’γιάνει
Είναι ένα ψέμα,… κάθε μέρα
θρέφεται από τα ψίχουλα της απώλειας,…
Το άλλο κόκκινο κρασί που ρέει στις άρρωστες φλέβες μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξεθυμαίνει,…θυμάται λέει,…
κι έτσι
Λέω πριν φύγω,…
Μια έκρηξη ακόμα χρωστάω
Και το νερό που ρίχνουν στο κρασί μου
Να φτύσω στα μισθοφόρα κράνη
πριν την περόνη τραβήξω ξανά,…
για τελευταία φορά,...
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδη ακριβως ΔΕΝ ξεθυμαινει!!!!!
καλησπερα Αγαπημένε μου Δάσκαλε.
….πέφτει μια βροχή, και μια θλίψη όλη νύχτα… γράμματα πικρά, μου γυρίζουν όλα πίσω,… κι έμαθα πια πώς να ζει κανείς μονάχος και να ξυπνά μ’ ένα όνειρο βραχνά,…
ΑπάντησηΔιαγραφήκι είναι μια βροχή που συνεχίζει χρόνια,…
Το πρακτορειο θολο και κρυο,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαποιοι μιλανε για παραξενες βροχες.....
...
μα της καρδιας το μαυρο χιονι,
δε θα μας βγάλει
πουθενα......
και κατι ακομη Αγαπημένε μου Δάσκαλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμεις, οι παλιοι σου μαθητες,
δεν σου μαθαινουμε τιποτε.
Τιποτε!
Απολυτως τιποτε!
Απολυτως, οσο απολυτος ησουν εσυ οταν καθομασταν στα θρανια απεναντι σου.
Εμεις, κανουμε μονο ο,τι μαθαμε:
Αντιστεκομαστε και ψαχνουμε.
Αρνουμαστε το Αδικο.
Αγωνιζομαστε και....
Αγαπαμε!!!