Ιμπρεσάριος

Ξύπνησε κενός, μια  χλωμή γκραβούρα είχε σκεπάσει το δωμάτιο

Είχε χάσει τις μέρες

_ Ο μετρονόμος βαριέται πάντα τον Αύγουστο

αλλοιωμένες  κινηματογραφικές  κόπιες, συγκρούονταν στους τοίχους

Η παλιά ντουλάπα φορτωμένη φιγούρες,

έτριζε κάθε αποστροφή

λεπτές γραβάτες έκαναν γύρο, επιδέξια έσφιγγαν ανισόμετρα κολάρα 

παλτά νυχτερίδες σε θανάσιμη νάρκη κερνούσαν ευσπλαχνία

υπνωτικά, εικόνες ελευθερίας, σκόνη πάνω στο κίτρινο κομοδίνο

χάπια θυέλλης μηδενικής απόδοσης παρατεταγμένα στον πάγκο

πρόσωπα ξένα  συνωστίζονταν στο ραφείο ονείρων, 

μαγνήτες διαχωρισμένοι πάλευαν να επαναφέρουν

δεκαετίες που τρύπωσαν στο ράφι…

ο καθρέφτης επέστρεφε πύκνωση 

τ’ άδεια ποτήρια στράγγιζαν ύπνωση

τραγούδια λεηλατούσαν εκτόνωση

θύματα που κλήθηκαν εσπευσμένα 
αθώοι ψευδομάρτυρες

διαφανείς ασφυξιογόνες σακούλες διαμοίραζαν συνενοχή και κατευόδιο

τ’ αραχνιασμένο Θέατρο ξέθαβε νεανικούς πυλώνες
χειροκροτούσε πατημένους όρκους 

άδεια καλοκαίρια φραγμένα σ’ ασπρόμαυρες νότες

σαξόφωνα σε λευκό πανί,
αλήθειες βραχνιασμένες 

αιχμάλωτοι οισοφάγοι  έσπερναν ανεργία

μετανιωμένοι καλόγεροι κήρυτταν κατάνυξη

ο φόβος δίπολο με την εξαναγκασμένη αφωνία

    οι αιχμές σε μόνιμη εξαΰλωση

κι οι βροχές ακόμα μακριά,...

αράχνη βασίλισσα λεηλατεί εικόνες, 
αόρατοι υπερσυντέλικοι

λέξεις  στοιβάζονται στο βεστιάριο

ρωγμές αιχμαλωτίζονται,  
πεθαμένοι μέλλοντες

κι Εκείνη  παράταιρο δοκίμιο στην τετράφωνη λογική

δεν υπάρχει στιγμή  ν' αντέχει το βάρος της παραλληλίας

άδεια η κανονικοποιημένη

ανύπαρκτη η φορτισμένη

ξύπνησε

μια ακόμα ημερομέτρηση ταριχευμένη με στουπί, γλίστραγε στις ράγες

κι οι τόμοι έντρομοι  εκλιπαρούσαν

μάρμαρα λευκά και υποθήκες

χρωστάει ακόμα 
κι μέρες λιγοστεύουν

θυμάται ακόμα 
κι οι κλίσεις επιμένουν 

πονάει ακόμα 
κι οι πόρτες εποπτεύουν

αντέχει ακόμα 
κι οι ενοχές αγριεύουν

-πότε επιτέλους θα μεγαλώσει;

κάθε αύριο διστάζει στην ανατολή

μ’ έκπληξη γυρίζει το σελιδοδείκτη

είναι η εκχώρηση κι η λήθη που στοχεύουν

η επιστροφή το ψέμα

η νέα αρχή η αλήθεια

η παραίτηση ο δρόμος

η έκρηξη η ζωή

η σιωπή το δηλητήριο

η αντοχή ο νόμος  

...........................................................
...........................................................

Θα βγεί στη σκηνή; τον σπρώχνουν

Θα υποταχθεί; τον απειλούν

Θα ησυχάσει; τον δικάζουν

Θα τον ξυπνήσουν μόνιμα; υπνωτικά τον κατευνάζουν

Θα κοιμηθεί για πάντα με την Άρνηση αγκαλιά

Και το τελευταίο συμβόλαιο  ζωσμένος σταυρωτά,…




..............................................................
Αίγινα 7/VIII/2011

Create a playlist at MixPod.com