«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Λερναία Ύδρα





χοντρή εποχή
μεγάφωνα σωτήρες_ έμενε σιωπηλός,
πίστωνε τον αιφνιδιασμό 
ο κύκλος στένευε_ κοιμόταν

ξύπνησε κι είχε γεράσει

σημαίες καθρέφτες
καμένες στο οξύ της μέρας,
ξέφτιζαν στον ισολογισμό 

χοντρή εποχή
παράγωγα στρωτήρες
κολλαριστοί υπάλληλοι
στριφώνια ηλικιωμένοι συνδετήρες
ευνούχοι της υπέρβασης
μετρούσαν το διακανονισμό

πέρασαν, έφυγαν
κι αυτός ακόμα εκεί
χωρίς γυαλιά δοκίμαζε να περάσει απέναντι

τα φυσίγγια  ανυπομονούσαν
στις κάνες των στίχων_ εθελοτυφλούσε   
τα ποιήματα δε συγχωρούν _ ήξερε
οι λέξεις δάγκωναν_ αψηφούσε   

φίδια ξυπνούσαν στο συντονισμό των πλήκτρων
χέρια εκτεθειμένα στην έλλειψη περόνης
πόνταραν τυφλά
δαχτυλίδια στις εσοχές εικόνων
σκεπασμένων
μ’ αναιρέσεις και μάταιες διαγραφές
μοίραζαν ματαιότητα και ματαιοδοξία

δεν υπάρχεις
δεν εστιάζεις
δεν αιωρείσαι
δεν καταγράφεσαι

συρρικνώνεσαι

βαδίζεις κουρδισμένος
στις χαρακιές που σκάβουν οι ερπύστριες
καθώς συνθλίβουν τις μέρες  

υπάρχουν
σιτίζονται
πατρονάρονται
αφαιρούν

πολλαπλασιάζονται

άεργοι ξεφυλλίζουν τις αναμνήσεις
φύλακες καταμετρούν τα λάφυρα

μια αρμαθιά κλειδιά σκουριάζει στο βυθό

κράζουν στο δρόμο αντίστροφες πουτάνες
στο γυαλί καμπύλες σιλικόνης οργιάζουν 
στύση αιμόφυρτη

μεγάφωνα σωτήρες
κοσμοναύτες χαμένοι
θηλιά ομφάλιου λώρου  

πρωτόκολλα παράδοσης

σχέδια παραίτησης



Στην εποχή των μεγαφώνων
μένοντας σιωπηλός
πιστώνεις τον αιφνιδιασμό_ πίστευε
κι οι λέξεις
ψεύτικοι σοβάδες που ξεφτίζουν
του έδειχναν το λιβάδι με τ’ αμέτρητα ρολόγια
…………………………………………………………….


6 σχόλια:

  1. -Δεν επιστρέφουμε μαζί;

    -Όχι! Δεν επιστρέφουμε.
    …………………………………………..
    -Άρα, Δεν επιστρέφω





    ….Και χάθηκε, στο διάστημα βουτώντας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου άρεσε!
    Έχει στόχο!
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάθε στίχος και μια δυνατή εικόνα.
    Λες και το βλέμμα σου πηδάει και σκοντάφτει πάνω σε "γλυπτά γεγονότα".
    Μου άρεσε ιδιαίτερα. Και όπως λέω και στον ΣΤΡΑΤΗ που βλέπω πιο πάνω και που ιδιαίτερα εκτιμώ, εσάς τους ανθρώπους που "συλλαμβάνετε" στιγμές και τις κάνετε πεταλούδες με φτερά από πολύχρωμες λέξεις σας ζηλεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μόνο μια βουτιά στο διάστημα σώζει και εξιλεώνει… μαζί με την εύλογη σιωπή…

    Όμορφες εικόνες, λέξεις μεστές…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαβάζω....
    Ξαναδιαβάζω....
    Την κάθε λέξη σου με την καρδιά κατανοώ!
    "Κοιμόταν ξύπνησε κι είχε γεράσει..." κι "...οι ερπύστριες συνθλίβουν τις μέρες..."
    "Ομφάλιοι λώροι, πρωτόκολλα παράδοσης, σχέδια παραίτησης, το λιβάδι με τ' αμέτρητα ρολόγια...".
    Διαβάζω...
    Ξαναδιαβάζω...
    Στην κάθε λέξη σου με χτυποκάρδι απαντώ!
    Πρώτη φορά, λες και δεν κράτησες κρυφό ούτε ένα "και" από μένα.
    Το σαρανταπεντάρι μου πάντα απασφαλισμένο...
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βασίλη διαβάζοντας το ποίημα σου ένα δάκρυ κύλησε αβίαστα απο το μαγουλό μου...Συγχαρητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»