«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Ονειροπαγίδα




κρέμασαν οι μέρες μαύρο πέπλο
μια κατάρρευση σπαράζει το ξημέρωμα
άδεια σεντόνια σκεπάζουν την ηχώ της ξένης σάρκας
ζώνες πυρασφάλειας χαράσσουν την οσμή της άρνησης

τραγουδούν οι κλεισμένες πόρτες
αυτές π’ ονειρευτήκαμε μικρές
κι ο άνεμος τάχα, με τα χέρια μας, άνοιξε διάπλατα

δοξάζουν οι συνήθειες στιβαρή πέτρα
αυτές π’ αρνηθήκαμε μ’ αυθάδεια
κι ο χρόνος, τάχα με την απουσία μας, επέβαλε αναντίρρητα

χλευάζουν οι ρίζες χορτάτες αίμα
αυτές που πάνω τους συμβόλαια πατήσαμε
κι οι φύλακες τάχα, με την παρουσία μας, κατέστησαν ανίκητες



κι όσα παραμύθια πλέξαμε γυμνοί
εκείνες τις στιγμές τις άσωτες
κλεμμένες κι άπληστες τις σέρνει τώρα η μνήμη στα κάτεργα
τα σιωπής

κι οι νικητές αδιάφοροι
περιφέρονται με καταληκτικές αποφάσεις
του χρόνου τα δεδικασμένα βιάζονται να εισπράξουν
ήσυχα πίσω απ’ τις σιδερένιες πόρτες να δαμάσουν
μια ματαιωμένη έκρηξη,...



που τη σπίθα, μόνος, της αρνήθηκα,…
………………………………………..
All is forgiven ?

................................













MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

9 σχόλια:

  1. Άσκηση επιλόγων_ ατελείς διαιρέσεις
    Η πρίζα σίγησε,…

    ορθή επανάληψη συνημίτονου
    πασχίζει ο πυκνωτής
    oι μέρες συσσωρεύονται στην περιοχή του μηδενός

    Βροντάει η πόρτα την αγρύπνια
    την ξύλινη αντοχή της
    γραμμικά αποδέχεται


    άρνηση

    ανίκητος ο Χρόνος

    κομπάρσοι εμείς τι να του καταλογίσουμε;

    Μόνο την επιμονή
    σαν μόνη αντιπαράθεση
    και την επιλογή
    να ξιφομαχώ μέχρι το τέλος ηττημένος,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημενε μου Δασκαλε... πως προδικαζεις τις εξελιξεις?
    πως μπορεις τα να ξερεις ολα? και εννοω:
    αφου στεκεσαι απο τη μια πλευρα, πως ξερεις τι γινεται απ'την αλλη?
    ποιος κρινει ποια ειναι η νικη και ποια ειναι η ηττα και ποσο δικαια?

    για στασου ενα λεπτο...
    παρε μια ανασα, περιμενε για λιγο...
    το λιγο ειναι λιγο, και το πολυ ειναι πολυ!

    καλο βραδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Ονειροπαγίδα" στην κυριολεξία.
    "χλευάζουν οι ρίζες χορτάτες αίμα αυτές που πάνω τους συμβόλαια πατήσαμε ...."
    Υπέροχος στίχος!!
    Η απώλεια η ερωτική αλλά και οι εσωτερικοί θάνατοι που ζούνε μέσα μας.
    Εξαιρετικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tραγουδούν οι κλεισμένες πόρτες...

    Ποίημα από μόνο του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στη μία πλευρά,…

    Δεν ξέρω τι γίνεται στην άλλη,…

    Η ήττα είναι δεδομένη
    Στιγμές που χάνονται και δε γυρίζουν πίσω,….

    Ανώνυμε φίλε

    Το λίγο είναι λίγο
    Και το πολύ είναι λίγο,….

    Το όλον είναι το μέτρο
    Κι αυτό πρέπει να πληγώσεις και να πληγωθείς για το έχεις
    Δε μας το έμαθαν αυτό όταν έπρεπε
    Τώρα είναι αργά

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ,…

    Σας Ευχαριστώ για την παρουσία σας εδώ

    Ο στίχος που διαλέξατε είναι αληθινός και νιώθω χαρά που τον ξεχωρίσατε

    Η απώλεια κι οι θάνατοι που ζούνε μέσα μας, μας κάνουν πιο άπληστους στην απαίτηση της πραγματικής Ζωής,…

    Καλό Απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαρία

    Οι κλεισμένες πόρτες έχουν ομοιοκαταληξία
    Έχουν μέτρο και μια μελωδία φυγής
    Μυρωδιά αρπαγής
    Έχουν τη σκιά της άρνησης να καιροφυλαχτεί

    Σ’ ευχαριστώ για την αίσθηση της κρυμμένης μαγείας των λέξεων που μοιραζόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χνούδι

    Είχε κατεβάσει το διακόπτη ο επιτετραμμένος της παροχής ενέργειας
    Με μια απλή κίνηση


    Η πρίζα σίγησε,….

    Με φλόγες τρεμάμενες και τραγούδια που εκρήγνυνται τάιζα τις νύχτες τα στοιχειά να μη παγώσουν ,….

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»