Τρίτες,…

Βαρύ πρωινό, ξημερώνει Τρίτη
Συννεφιασμένος καφές μοναχικός
ξανθός πειρασμός και ψέματα σαγηνεύουν
μεγάλα κυνήγια. ποθητά ναυάγια
μόχθησα να τα σύρω στη στεριά
μέθυσα στην απουσία τους. τα ‘πνιξα
η απέχθεια του κυνηγιού με σημάδεψε
χάραξε βιαστικά η μοίρα έναν κύκλο και με πέταξε

στο σύνορο,…

Μαρασμός. Λήθη
Μοίρασμα. Χολή

Μια μπουλντόζα πάνω μου
ισοπεδώνει τις αιχμές
τις γωνιές μου αποκεφαλίζει
αναίμακτα;
χρόνος και τρόπος χάθηκαν
ανάπηροι με προσπερνούν. καιροί και δαίμονες
γρήγοροι εφιάλτες. αφιονίζουν τις ανατροπές

Με προκαλούν κι ας ξέρουν,…
και ας ξέρω πως έρχονται κι άλλες Τρίτες

Πέφτουν και συντρίβονται μαύρα πουλιά
Σιδερένια καυτά πάθη. λιώνουν
Σε τριβή καθημερινή ατμόσφαιρα νεκροτομείου
Άγρυπνες νύχτες οπλοφορούν. Άσφαιρα πλαστικά πυρά
Εξαργυρώνονται όλο και πιο φτηνά.
Όλο και πιο σπάνια
Μάταια πασχίζει η νύχτα να ενώσει σε μια ανύπαρκτη έκρηξη,

σε μια παιδιάστικη γαλήνη Όνειρα και ζωή.
Αυτά που χώρισαν Οριστικά κι αμετάκλητα
Αυτά που σε φορμόλη σαπίζουν

Κι όλες οι Τρίτες Αράχνη.
Ιστός τ’ ασύρματα μηνύματα. Ανύπαρκτα
δεμένος σ’ αδειανά κουτιά
πνιγμένος σε μονότονες οθόνες.
Μετρούν αργά σταγόνες.
σε στιγμιαία ξεσπάσματα του νου
φορτώνω ευχές. Πνίγονται

Τελεία δεν έχει, κυριευμένη από αναβολές
Αρχή δεν έχει, ταλαιπωρημένη από χίμαιρες

Κύκλος
Κυκλικός Ιστός
Λεπτός αδιόρατος. πλεγμένος έξυπνα παιγμένος αθώα
Σιδερένιος και παμφάγος
Τραγούδια καίω,…
Στιγμές ξεχνώ
Άδεις μποτίλιες ρίχνω και περιμένω

Ούτε ζεστασιά ούτε κάψα

στριφογυρίζει στο μυαλό η βία της λύσης……
και το ημερολόγιο πυροβολεί Τρίτες
επαναλαμβανόμενες ακλόνητες ψευδαισθήσεις