«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Ξιφομάχοι,…




Στο Στέλιο και στον Αλέκο


Λέξεις γυμνές
ηλεκτροφόρα καλώδια
πεταμένα στο χώμα
εμποτισμένο σε χαρτί άρωμα έξαψης
πλημμυρισμένο το κορμί άγγιγμα θανάτου
συγκίνηση λυρισμός καθαρός πόνος
ρέει σταγόνα σταγόνα
απ’ το αναποδογυρισμένο μπουκάλι
νέκταρ ροδόνερο και αίμα,…

απομακρύνεται η ευκαιρία
τραίνο σε ασφαλή διέλευση
οι πόρτες σφαλισμένες
δε θα σταματήσει
βλέπεις τα φωτισμένα παράθυρα του
δε σταματά
η ασφάλεια κομμένη
κι όμως
Δε θα σε συναντήσω;

Θα σε συναντήσω!

Η ζωή περπατάει στα άσπρα
ντύνεται το καλοκαίρι
μέγγενη γλυκιά σου σφίγγει
ημιτελή φιλιά στο στόμα
στα άσπρα κι ο καιρός
να διαπιστώνει τους βίαιους διακανονισμούς του
Η λέξη δίνεται με μιας ξαπλώνει
Η δυνατότητα ποντάρει στο ανυπέρβλητο, αθώα κι άτυχη.
χάνει
Μαθηματικές ελπίδες αυταπόδεικτες

Κουβαλάω άγνωστα σχήματα
Καμπυλόγραμμες γωνιές
Σφαιρικά υπερβολικά τρίγωνα
Ελλειπτικά παραβολικά χωρία
σε σεντούκια παλιά κλεισμένα
ξεχασμένα και διάτρητα
απ’ του χρόνου το κρυφό σαράκι
η δραπέτευση τους ατυχής,
τα όνειρα κλεισμένα.
οι εξομολογήσεις τους μυστικές
ακατάληπτες
τα σύρματα κομμένα.
οι αναφορές τους αδρές γραμμές χαμένων οριζόντων
τα κύματα αναχαιτισμένα.
οι αποδείξεις τους προσβάλλονται
από ήσυχα ηλιοβασιλέματα.
τα θεωρήματα ευάλωτα κι ανίκανα
στέκουν αμήχανα στη νέα θεώρηση,…
προσευχές ψελλίζω
δεν πείθω κανέναν ούτε κι εμένα
βομβαρδισμένα όχι, αβίαστα μη
μπερδεύονται,…

οι φύλακες μπερδεύονται κι αυτοί
συμμετρικά καθώς καταγράφουν τις απουσίες
την Απουσία

κι όμως αναπνέω μελάνια νωπά
ακόμα σ’ αυτά τα ξένα δοσίματα κρεμασμένος
τρυγώ μικρές συγκινήσεις φραγμένες
σε ένα μικρό κλικ
σε μικρά ζεστά χαμόγελα αδύναμα
σβήνω στην αδύνατη εκδοχή του καλοκαιριού.
μέσα στις μεθυσμένες λέξεις μου
κρυμμένες πια
θαμμένες βαθιά στη στάχτη

θα φυσήξει λέω μα
δε θα’ ρθω
δεν προλαβαίνω
μια γουλιά αραμπέσκ(*)
θα αφήσω για το στεγνό αύριο

κι αν μιλώ
σιγά κι εξουθενωμένα
σύριγγα βαθιά
το λιγοστό αίμα τραβά,…

μια γουλιά αραμπέσκ ακόμα

κι η φωνή σβήνει
δε μιλώ
περνώ αδιόρατα
στους σκοτεινούς διαδρόμους
άλλοι πράσινοι άλλοι μπλε
ποτισμένοι φορμόλη
μέσα στα κόκκινα γράμματα
έξοδος
έξοδος…ευχή,
μπροστά από τις κίτρινες αποβάθρες
κόσμος λουλούδια τρίποδες που σέρνουν ελπίδες
κλείστρα κι ηλιοβασιλέματα χτυπιούνται
κι οι λέξεις μου γυμνές
φορτίζουν μάταια.
πυρπολούν με πόνο ανείπωτο
τη δύση που
αφοπλιστικά αδιάφορη
κοκκινίζει

κι η άσπρη πρέσα καιροφυλαχτεί,…


...........................................................

Τώρα πια και για τους δύο, αυτό ταιριάζει,…
http://promitheas1.blogspot.com/2009/09/blog-post_20.html

....................................................................................................................................

(*)το αραμπέσκ είναι ένα ποτό που δοκίμασα πρώτη φορά εδώ: http://hrtstvrs.blogspot.com/2009/02/blog-post_26.html
(εγώ και μερικοί τυχεροί ακόμα )
αλλά κι εδώ : http://hrtstvrs.blogspot.com/2009/06/arabesk2.html




MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Playlist at MixPod.com




18 σχόλια:

  1. H Moυσική και τα λόγια σου Βασίλη
    στέλνουν. Με έστειλαν.


    Παράξενα δυνατό σε νιώθω..


    Πολλά φιλιά άγνωστε γνωστέ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είμαι παράξενα Δυνατός
    Με Δύναμη Συνισταμένη, Μοιρασμένη τα 2/3

    Απ’ το 1/3
    Μια απειροελάχιστη συνιστώσα σκορπώ
    Και διαχειρίζομαι, για μένα τον άγνωστο

    Ρισκάρω και
    Φυλάω για το Αύριο,…

    Αισιοδοξία;

    Μάλλον Αυθάδεια

    Ας Ξιφομαχώ μέχρι το τέλος ηττημένος

    Γλυκιά Καλημέρα Aura

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έρχομαί σου
    πάντα νύχτα
    κρύψε στο χερι σου
    το απόλυτο του ένα
    και ας σωπαίνεις
    με μισούν οι αριθμοί
    δεν τους καταλαβαίνω
    νογάω όμως από ένα
    και από εκείνο το μηδέν
    που καμιά φορά κρεμιέται
    απέναντι από τον ύπνο μου
    ή περπατά δίπλα από τη σκιά μου

    Αν ήξερα ή αν μπορούσα
    του άπειρου τους κύκλους
    θα έκρυβα στο χέρι σου
    όταν με χειραψία
    θα σε χαιρετούσα
    αυτό να σε φυλάει
    από τα άγρια νυχτέρια...

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε μου,
    σε συναντώ
    σ' αυτές τις ευκαιρίες
    των λέξεων
    που βαγόνια μοιάζουν
    τρένου της γραμμής
    με τις ασφαλείς χειρονομίες
    των θνητών που ταξιδεύουν
    μέσα στα φιλιά
    κι όταν συναντούν τα σχήματα
    νομίζουν ότι βιώνουν το άπειρο
    Κι αφού το νομίζουν
    το βιώνουν
    Άσε την πρέσα
    να κάνει τη δουλειά της
    Εσύ μόνο γνωρίζεις
    ότι μπορείς
    να φυλαχτείς
    απ' του καιρού τα καμώματα..

    Με φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αδερφέ μου,
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    Άλλων υπέροχων Διγενήδων ο αγώνας
    Στάθηκε αφορμή ύπαρξης των “Ξιφομάχων “ σου,
    Μα, κατά πως φαίνεται, η Ειμαρμένη όρισε
    Τούτες οι λέξεις της ανταριασμένης σου ψυχής
    Να συνταιριάζουν με τη θύελλα
    Που αφήνει πίσω το ξαφνικό φευγιό
    Των δυο αγριοπερίστερων της καρδιάς μας.
    Στη Χαρούλα, λοιπόν, και
    Στη Βουλίτσα,
    Και σ’ ό,τι αυτές αντιπροσώπευαν για τον καθ’ ένα μας.
    Ας είναι οι « ξιφομάχοι» το ύστατο χαίρε
    Σ’ ένα γλυκό και τρυφερό κομμάτι της καρδιάς και της νιότης μας.
    Τι λοιπόν ; της ζωής μας το σύνολο
    Θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι
    Κι απ’ όσα είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε
    Τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ροδόνερο και αίμα...

    Το αίμα μου σε λέξεις!

    Καλημέρα Βασίλη
    Μου έχουν λείψει οι λέξεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρις, Λίτσα , Σταυρούλα , Μαρία
    Σας Ζητώ να με συχωρέσετε πάλι που θα καθυστερήσω πολύ να σας απαντήσω,….
    Είναι ο θάνατος που αλλάζει βιαία τις προτεραιότητες,…

    ξέρω ότι θα με καταλάβετε,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κι η άσπρη πρέσα
    Μόνη παντοδύναμη,
    απρόσωπα δίκαιη,
    αφάνταστα κυνική,…
    καιροφυλαχτεί,...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρις

    Τα χέρια μου μηδενικά γεμάτα
    Τα μάτια μου με απουσίες
    Οι κύκλοι μ’ αγαπούν
    τη σκιά τους μου χαρίζουν
    κι όσο για τους αριθμούς
    αυτοί καταγράφουν
    μάχες ήττες
    αναστολές και ξίφη στην άκρη πεταμένα

    άργησα,…

    οι νύχτες του Ιουλίου μακριές
    ασήκωτες,…
    οι ξιφομάχοι συνθηκολογούν,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λίτσα

    Οι χειρονομίες ψευδαίσθηση του Απείρου
    Τα τραίνα των θνητών
    Που γρήγορα περνάνε
    Κι η πρέσα που κάνει τη δουλειά της,…

    η άλλη μέρα που δε θα’ ρθει

    Ποιος μπορεί να φυλαχτεί απ’ του Καιρού
    τα αναπάντεχα καμώματα;
    κι εγώ που πάντα τον προκαλώ
    και αναίτια τον χλευάζω;
    Δεν έχω μέρος να σταθώ
    Κι ούτε ψυχή μια προσευχή
    Φτηνή να του χαρίσω
    Μόνο απαξίωση κι αηδία,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σταυρούλα
    Παλεύουμε άνισα με το Χρόνο
    Όλοι
    Όλοι χάνουμε στο τέλος
    Πονάει ο ξαφνικός χαμός
    η γρήγορη ήττα,…

    Όμως,…Η χαμένη μάχη από χέρι
    Δεν είναι μόνο επώδυνη
    Είναι και άδικη,…

    Δεν ξέρω το ξαφνικό φευγιό πως είναι
    Ξέρω μόνο να το προκαλώ
    Και την περηφάνια του να θαυμάζω

    Πέτρα που συντρίβεται μ’ όλη της την άγια ορμή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαρία

    Οι λέξεις χάθηκαν στο μαύρο

    Αφού κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το ημερολόγιο
    βάλθηκα να καταργήσω τις μέρες,… μάταια βέβαια

    Μου έχουν λείψει κι εμένα

    στέγνωσα.
    συνθηκολόγησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αναποδογυρισμένα μπουκάλια
    στάζουν
    ανύπαρκτες ελπίδες... ;

    Απομακρύνεται η Ευκαιρία...
    και μαζί της παίρνει
    και όλες τις άλλες που άφησες να περάσουν,
    και τις κοιτούσες πάντα από απόσταση...

    Ο Χρόνος και οι διακανονισμοί του...
    και τα ημιτελή φιλιά,
    ποιοί τελικά θα προλάβουν να τα ολοκληρώσουν ;

    Κουραστικοί οι μελλοντικοί χρόνοι..
    τα Θα, τα Αύριο και τα Μετά

    Δεν αδιαφορώ και δεν ξεχνώ
    το Τώρα και το Σήμερα

    Δεν υπάρχει Αύριο
    και αν υπάρχει...
    υπάρχουν φορές και περιπτώσεις
    που είναι τραγικά προδιαγεγραμμένο!

    Άλλη μια γουλιά

    Μια άλλη γουλιά

    πάντα τελευταία...

    Τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλε

    Αύριο δεν υπάρχει.

    ανύπαρκτες ελπίδες...



    Ο ένας Ξιφομάχος έπεσε,…

    Σιωπή,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Βασίλη
    μ αρέσουν πολύ τα αποσιωπητικά που έχεις βάλει,..
    Ξιφομάχοι,..υπάρχει και συνέχεια,..

    "Θα συναντηθούμε!"

    Ποιός είναι στ αλήθεια πιο δύνατός, αυτός που αντέχει τη νίκη ή την ήττα;

    "Ας Ξιφομαχώ μέχρι το τέλος ηττημένος"

    Καλή δύναμη,..
    venceremos,..

    Πέννυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πέννυ

    τα μάτια που είδαν
    την κορύφωση και το τέλος
    τα χέρια που έκλεισαν την πόρτα
    την ψυχή που κράτησε αντίσταση στην άδικη διάλυση τον ήσυχο λυγμό που συνόδευσε «τις θύμησες στα περασμένα μέσα,..»

    προσκυνώ

    λόγια δεν έχω.
    διαρκώς ηττημένος
    όμως
    η Ζωή σου φωνάζει: ΑΝΤΕΞΕ
    και νοιώθω ότι θα την ακούσεις
    «έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνει»

    ξέρεις ότι πιο δυνατός
    είναι αυτός ο ένας. Μόνος Νικητής
    Παντοτινός και Άφθαρτος

    Ανήξερος τις απαντήσεις πάντα
    και ιδιαίτερα τώρα
    καταγράφω των ανθρώπων τις πανάρχαιες συνήθειες
    με τη συμβατική φορά ή και με την αντίθετη
    το αποτέλεσμα ίδιο:
    γεμίζω μαύρες τρύπες το ημερολόγιο
    Μία μία καταργώ τις μέρες,…
    σα να’ναι δανεικές κι αγύριστες,…
    δε με αφορούν,
    Τελείωσε ο Ιούλιος,… με περιμένει ο Αύγουστος,…

    Νικητής δεν υπήρξα ποτέ
    Ξέρω μόνο πόσο δυνατός
    Είναι ο ηττημένος που ξιφομαχεί
    Μέχρι το τέλος,…

    Για αυτό Θα συναντηθούμε.

    Συχώραμε που τέτοιες ώρες σου μιλώ έτσι

    Σ’ ευχαριστώ που τέτοιες ώρες μου επιτρέπεις
    να αφουγκραστώ, έστω και λίγο, έναν τέτοιο αλλόκοτο πόνο,…

    Venceremos!!!

    Hasta Simpre μικρή μου Φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΤΟ ΜΑΥΡΟ

    Το μαύρο είν’ οι λέξεις
    Που πέσανε η μιά πάνω στην άλλη
    Τα τυπωμένα ποιήματα
    Το ένα πάνω στ’ άλλο
    Κι όλα τα χρώματα που ζήτησαν εκεί
    Το τελικό κρησφύγετο.

    ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ (1977)

    ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ _ ΠΟΙΗΣΗ_ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ ΑΘΗΝΑ 2008

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τρίτη 22 Σεπτέμβρη 2009 ώρα μία το μεσημέρι

    Έπεσε κι ο δεύτερος ξιφομάχος,…

    Έφυγε ο Αλέκος,…

    μη μπορώντας, μέχρι τελευταία στιγμή να βρει μια «λογική» εξήγηση για όλη την κατάσταση που ύπουλα υφαίνει ο θάνατος,…

    Αντίο Φίλε




    «Σε παίρνει για ταξίδι μια σειρήνα
    και μια πικρία μας ματώνει ανείπωτη.
    Tη σκοτεινή σου μελετάμε πείνα
    καχύποπτοι, ανύποπτοι και ύποπτοι.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»