«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

το πνεύμα των χριστουγένων



«Ποτέ δεν ξεκίνησε με παλιές διαθέσεις κι ενοχές κάτι ουσιαστικά καινούριο και αληθινά ουσιαστικό.»


κάθονται τα καλικατζαράκια
με τα άσπρα σιδερένια σκουφάκια
σε κυκλική παράταξη
φυλάνε το πνεύμα των χριστουγένων
που έχει κρεμαστεί αυτόχειρας σε ξόανο καμένο δέντρο
ψηλά σαν την υποκρισία
οι νοικοκυραίοι χαμάληδες των τραπεζών
τρίβουν τα χέρια τους
κάνουν υποκλίσεις και τα θελήματα των αφεντάδων τους
τόσο χαρούμενοι που επέστρεψε η λεία
τόσο γελασμένοι που γκρεμίστηκε η φοβία

Κι οι τρελοί απέξω στήνουν χορό πρωτόγνωρο

οι άλλοι
καταστηματάρχες ιδεών
ακλόνητοι στα στασίδια τους
τρώγονται για το ποιος φοράει την κουκούλα καλύτερα
μασάνε τα ίδια σκουπίδια τους
«σαν τις χαλασμένες ταινίες στα παλιά κασετόφωνα»
στην ίδια τη μεριά
παράταξη δίπλα δίπλα κι αγκαλιά

Κι οι τρελοί απέξω
Σε πρωτόγνωρο χορό

όλοι κοιμούνται ήσυχοι
παράσταση νίκης αυτός
καταλληλότερος ο άλλος
μοντέρνος ο τρίτος
ομορφότερος ο έτσι
καθαρότερος ο αλλιώς

τα αμορτισέρ της λήθης
έτοιμα
αποσβένουν τις ηχηρές εντάσεις
με καρά αναρίζου καφρίλα κι ανέξοδη μαγκιά
κοίταξε τους
ψυχρά ετοιμάζουν μακαρονάδες και γλυκά
εφορμούν στα χειμερινά ανάκτορα thall-small-goall
υποθηκευμένοι μέχρι τη τελευταία σταγόνα σπέρματος

ποια χάδια; Ηλεκτρικά ή συμφωνημένα;
ποια χάπια; Συνταγογραφημένα ή απ’ τον εθισμό ανενεργά
ποια φάρμακα; Ληγμένα ή μ’ ανταλλαγή καλλυντικά

“Ποτέ δεν ξεκίνησε με παλιές διαθέσεις κι ενοχές κάτι ουσιαστικά καινούριο και αληθινά ουσιαστικό.”
Ο πόνος ο οξύς ό Ένας
Αυτός που τα πόδια βαραίνει
Σε φυλακίζει
Μόνος
Να χτυπάς τα κουδούνια μεσ’ στη νύχτα

Έ!!
Ξυπνήστε
Μη κοιμηθεί κανείς απόψε
Θα πέσει ένα Αστέρι
Στη τελευταία του χαμένη τροχιά
Μη κρατηθεί κανείς απόψε
Όλοι

Κι Εσύ
Στο κενό πήδα
Με σπέρμα αντίστασης ραντίστε τη νυχτιά

Μη παραμυθιαστεί κανείς απόψε
Θα χαθεί κάθε παλιά χίμαιρα
Για πάντα
Κλείστε τ’ αυτιά στα ουρλιαχτά και στις σειρήνες
Όλοι

Κι Εσύ
Άναψε ένα κερί
Κράτα τη φλόγα του
Ισχνή μάταιη παροπλισμένη
Κράτα την αναπνοή σου
Γεννιέται μια ακριβή στιγμή
Μην την αφήσεις να σβηστεί
Μη ξεχαστείς

«Κι πιο μαύρη νύχτα θα φέρει το Φως»
……………………………………………………………………………...
Είναι ένα σχόλιο στην ανάρτηση της φίλης μου Φαίδρας Φις «κρυώνουν κάποτε τ’ αγάλματα»
http://hrtstvrs.blogspot.com/2008/12/blog-post_20.html



……………………………………………………………………………..
Η επίκαιρη φωτογραφία από το φίλο Δημήτρη Τσάτση (Τραβηγμένη με Canon EOS 1000D)

7 σχόλια:

  1. Απόψε πάλι χαμός στην Αθήνα
    Δεκαπέντε μέρες πάνε
    που θυσίασαν το παιδί
    για να εξευμενίσουν τα θεία
    Τα θεία όμως δεν εξευμενίστηκαν
    κι έφεραν τα πάνω κάτω!
    Ληγμένα δακρυγόνα
    δεκαπέντε μέρες τώρα
    αναπνέουμε "γραφικοί" πιστοί
    και πετάμε πέτρες στα καμπαναριά
    Ν' αρχίσουν να χτυπούν οι καμπάνες
    για το μεγάλο χαμό της εξέγερσης!

    Έιιι, ξυπνήστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Κι πιο μαύρη νύχτα θα φέρει το Φως»
    Φαντάσου να ξυπνήσουμε
    και να δούμε όλο αυτό το φώς
    να θεριεύει μέσα μας.
    Ουτοπία ή μήπως ανάμνηση
    που έρχεται από το μέλλον
    σε καιρούς κόλασης,
    οι καρδιές παραμένουν ανοιχτές
    για να υποδεχθούν
    την άλλη όψη του ονείρου...
    Καλή σου μέρα Βασίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Bασίλη μου,ευχαριστώ για την αναφορά

    ελπίζω να προλάβουμε αυτή τη φορά
    να μην καθίσουμε να το σκεφτούμε πολύ
    αυτά τα πράγματα δεν θέλουν σκέψη
    μόνο να τα νιώθεις και τίποτ'άλλο

    ελπίζω να προλάβουμε να "καταστρέψουμε" τις ζωές μας μ'έναν τρόπο μοναδικό κι ανέκκλητο

    σ'έναν δρόμο που δεν θα γίνεται να τον βαδίσουμε αλλιώς παρά μόνο μπροστά με ελευθερία
    και πίστη στην αλήθεια

    και με μια επανάσταση που δεν θα θέλουμε να την πάρουμε πίσω...

    όλα αυτά μπορεί να είναι διακαείς πόθοι
    ελπίδες εύγευστες για να χορταίνουν τα μεγάλα πάθη μας

    όμως κάτι κάτι μου λέει ότι αυτή τη φορά θα ξεκινήσουμε
    έστω από το μικρότερο...

    μαζί

    σε φιλώ.πολύ.πολύ.
    με κάνεις και νιώθω δυναμικά
    αισθάνομαι τη χαρά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα σοβαρό πρόβλημα με τον υπολογιστή μου
    Με έχει καθηλώσει
    Ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση στις απαντήσεις
    Είχα μάθημα όλη μέρα χθες και δεν πρόλαβα να ασχοληθώ με το πρόβλημα που ανέκυψε,…είμαι λίγο απαισιόδοξος με την έκβαση αλλά θα δούμε ,…θα φωνάξω το «γιατρό» σήμερα
    Τώρα γράφω από το φορητό και είναι βάσανο,… το πληκτρολόγιο άθλιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λίτσα καλημέρα
    Εξήγησα τους λόγους της καθυστέρησης
    Στην Αθήνα γίνεται χαμός
    Και οι «άγριοι» δικοί μου, που ήρθαν φουριόζοι από τις Σχολές του Μέλλοντος έχουν βάλει σκοπό και στόχο να τον αλλάξουν τον κόσμο!!!
    Και πιστεύω θα μας παρασύρουν όλους να ταχθούμε υπό τις διαταγές τους
    Ελπίζω μερικοί πεπειραμένοι της ίντριγκας να μείνουν λίγο, πίσω αφήνοντας τούτα τα παιδιά που λένε στη Ζωή το Μέγα Ναι να ζωγραφίσουν το ΜΕΛΛΟΝ μέσα από αρνήσεις μελέτη και νέες σκέψεις για πράγματα που μέχρι πριν από λίγο καιρό έμοιαζαν ακλόνητα και ανίκητα.
    Προς το παρόν μελετούν: «κράτος και επανάσταση» «κομμουνιστικό μανιφέστο» κι άλλα τέτοια «ξεπερασμένα εγχειρίδια»…οι πιτσιρικάδες είναι άπαιχτοι!
    Μου λένε
    «δάσκαλε θέλουμε να δώσουμε προσανατολισμό στο κίνημα»»
    «Κι εσείς( οι παλιοί…)μη γκρινιάζετε!!!»
    Ω!! «παλιόπαιδα» τρεις μήνες στην άγρια Αθήνα και πάλιωσα κιόλας;
    «Μη βιάζεστε να μας απογοητεύσετε,…»

    Είμαι τόσο χαρούμενος και τόσο αισιόδοξος,…
    Αλλάζει ο κόσμος;

    ΝΑΙ ΑΛΛΑΞΕ,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σοφία μου
    Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και το θέλουμε τώρα
    ΟΥΤΟΠΙΑ ή ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ;

    ΑΥΤΌ ΤΟ ΦΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΣ

    Και όσοι πραγματικά έχουν καρδιά στην κατάλληλη στιγμή
    Θα υποδεχθούν την όψη του ΟΝΕΙΡΟΥ
    Που είναι μια και μόνη

    Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
    Την Καλημέρα μου
    Ελπίζω σύντομα να μπορούμε να τα λέμε όπως πριν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φαίδρα μου,
    η αναφορά ήταν όχι μόνο επιβεβλημένη για ένα κείμενο το οποίο με οδήγησε να γράψω, ότι έγραψα, αλλά κυρίως γιατί ολόκληρη η ανάρτηση είναι ξεχωριστή και σπουδαία. Αυτά που γράφεις, όπως πάντα έχουν μια εξελισσόμενη δυναμική που η ποιότητα και το βάθος της, αυξάνονται γεωμετρικά με την κάθε ανάγνωση, και όσα αναφέρουν, όλοι οι φίλοι σου εκεί είναι προβληματισμοί κι ιδέες που ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητα και επιβεβλημένα

    Αγαπημένη μου

    Το Αύριο ζυγώνει νομοτελειακά
    Όμορφο
    Μέσα από τις στάχτες του παλιού που σαπίζει
    Και πρόστυχα ξερνά
    Οσμές πτωμάτων
    Οπλές γυάλινων βλεμμάτων
    Και κραυγές πρασινόμαυρων ανθρωποειδών

    Μόνο σ’ αυτό το δρόμο Εμείς μπορούμε να βαδίσουμε
    Εκεί υπάρχουμε
    Εκεί αναπνέουμε
    Εκεί ονειρευόμαστε
    Θα βαδίσουμε λοιπόν
    Με νεανική φλόγα
    Ξεπερνώντας αγκυλώσεις
    Άθλιες εξημερώσεις ονείρων
    Και συγκαταβάσεις παθών και πόθων
    Θα πάψουμε να δίνουμε στον εαυτό μας
    Κάθε πρωί το αντίδοτο
    Για τις δηλητηριάσεις ακρωτηριασμένων επαναστατικών αρνήσεων

    Και αυτό το Μικρό
    Που όμορφα μας κυριεύει
    Θέλει το Μεγάλο για να αναπνεύσει
    Αι την ίδια στιγμή αυτό το μικρό είναι
    Το φυτίλι που θα ανάψει τη νέα Αυγή
    Διαλεκτικά ενωμένα σε διαρκή πάλη με το παλιό
    Εκατομμύρια τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές
    Εμπνέονται από το Αύριο
    Και την ίδια στιγμή λειτουργούν
    Σαν φλογερές συνιστώσες
    Μιας Συνισταμένης Δύναμης
    Άπειρου Μέτρου
    Άμετρου πολυεπίπεδου Ενωμένου Πεδίου Δυνάμεων
    Κι έτσι γίνονται οι Έφοδοι στο Μέλλον

    Με κάνεις και νιώθω δυναμικά
    Αισθάνομαι τη χαρά
    Τώρα τι να πω;

    Σ’ Ευχαριστώ ξανά και ξανά
    Πολύ ακριβό

    …………………………………..
    Να μου συχωρέσεις λάθη και καθυστέρηση
    Αυτό το πληκτρολόγιο είναι άσκηση υπομονής,….

    Καλημέρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»