«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

πάντα





Δρόμος _ οσμή υπογραφών
Στη διαχωριστική γραμμή των κανόνων
Απουσία _ δάνειο επιβολών
Στην αδιάψευστη ευκρίνεια των ονείρων
Απαίτηση _ σχέδιο διακανονισμών
Στην ευκολοχώνευτη παραμυθία των χρησμών
Επιβολή _ συντριβή ευκαιριών
Στην μέγιστη ανηθικότητα των φόβων   


Κι όμως
το τέλος μια λέξη συνονθύλευμα δισταγμών  

Όνειρο _ Αφή αρπαγών
Στην απογείωση των ατελείωτων οργασμών
Θάλασσα _ δικαίωμα Απογραφών
Στην φραγή των μαγικών αυλών
Έκρηξη _ σημάδι κατακλυσμών
Στη φυλάκιση των ξεδιάντροπων εικόνων
Θύμηση _ Άρνηση ενταφιασμών
Στην αλλόκοτη επιμονή των όμορφων λαθών

Το τέλος μια πράξη ανιστόρητων συμβιβασμών

Δικαίωμα μου να πετάω στο κενό
Δικαίωμα μου μόνος μου στο σχοινί να ισορροπώ
Δικαίωμα μου επίμονα να ονειροβατώ

Δικαίωμα μου να μην κρατάω δυνάμεις για το γυρισμό


Δικαίωμα μου σε χυδαίες ερωτήσεις _ εγώ ο ανήθικος
να μην απαντώ

Για την Ιστορία

53 αχόρταγων ετών

30 χαμένων αιώνων

28 Αρχεγόνων Συμπαντικών Εκρήξεων



20 Απογειωμένων στιγμών
7 κλεμμένων ονείρων
13 ανάποδων ζαριών

και
5 ανήλικων ετών!!!!


Σε καλή μεριά!!!!
Skyfall - Adele 
Writing's On the Wall-Sam Smith
Εν λευκώ - Νατάσσα Μποφίλιου
Simply Falling- Iyeoka 
Tonihgt- Irene Skylakaki
Better Skies - Papercut 
Quite Emotional- Madrugada
Only You Are Gon- Madrugada 
















ποτάμι... 




Infinity

Στο δωμάτιο ήσυχοι γέροι περιφέρονται
μόλις γύρισαν από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό
ρωτάνε κι απορούν
συσκέπτονται βλοσυροί πάνω απ’ το κιτάπι του χρόνου,
σίγουροι τον είχαν κατατάξει
σαν έπιπλο στο χώρο
ακίνητο χτυπημένο από το σαράκι

Μιλάνε σιγανά κάνουν συνειρμούς
προσθέσεις κι αφαιρέσεις
συχνά καλούν το μετρονόμο για επιβεβαίωση
Μετρούν τις μέρες
και ιδιαίτερα τις νύχτες
_ πάντα τους μπερδεύουν
Όλα ταιριάζουν με τα ληξιαρχικά αρχεία
τα πρέποντα της Δεξιάς του Κυρίου Στήλης

Μόνο αυτή η φωτιά στα μάτια
Αταξινόμητη και πάντα ξαφνική σαν καταιγίδα

Μετρούν ξανά

Μα αυτά τα απείθαρχα νετρίνα
θαμμένα στο βυθό των ρολογιών
σκιτσάρουν ασταμάτητη ορμή


τηλεφωνούν σε «ειδικούς»
της κόψης να σκεπάσουν την αποκοτιά

λαμβάνουν οδηγίες
μυστικά γεμάτα τα περιοδικά ποικίλης ύλης


Infinity

…..

παιδιάστικο γλυπτό σε κλίση ξεδιάντροπα τους φτύνει

μα είναι δυνατόν;


Μ’ αρχαία μελάνη ποτίζει τα τραγούδια 
Μ’ ωραία άρνηση σμιλεύει τις εισόδους

ασταμάτητη φλέβα Θρυμματίζει τον καθρέφτη
κόκκινη οπλή τερματίζει την αμήχανη πηγή
κι αυτή ασταμάτητα ανθίζει…

η αναστροφή αυτονομείται

Κι όμορφα στέκει πάνω στο σχοινί
με την αναμονή της θύελλας
ν’ ανθίζει στις ιαχές της πτώσης 

είναι εκεί

περιμένει στην τελευταία σειρά
και χαμογελάει αληθινά

οι φράξιες τα’ χουν χάσει


κι έτσι για μια μόνη φορά_ ξεκούμπωσε το παλτό 

κι είπε στο όνειρο να μείνει…


σπίρτο σε ξερό αχυρώνα

λόγια; ή αληθινές καταιγίδες;
με πανιασμένο πρόσωπο αναρωτιέται

Θα δούμε είπε…
και άρχισε να κουρδίζει αντίστροφα


Κι ύστερα η γνώση γέμισε τη νύχτα
Κι η απόλυτη ανατροπή μέτρησε ανάποδα τα μίλια

-πόσες πτήσεις ξέρεις να κεντάς, λοιπόν
 σαν πρώτη φορά κι ας μην την αξιώθηκες ποτέ; 

-πόσες φορές _ εγώ που σε περνούσα φαντασμένο
 χωρίς αλκοόλ μπορείς και με μεθάς; 


και πρόλαβε κι έγινε εφιάλτης

Κι είναι ακόμα εκεί

στο μπαλκόνι ξαπλωμένος

τα χέρια πίσω

τα πόδια σταυρωτά

κι ούτε ένα γιασεμί της Άνοιξης

δεν έχει χαραμίσει….


………………………………………………

Φτάσαμε λοιπόν;;;...

14 April 2014









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»