Ρίσκαρε
Τη
δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι
Τον
τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή
Και
της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!
Μπρος,
στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να
περιμένεις πια δε γίνεται,
είναι
αργά πολύ!
Μπέρτολτ
Μπρέχτ
.........................................................................................................
.........................................................................................................
και θα' ναι ντάλα μεσημέρι,....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»