Η Δίκοπη Ζωή

Ποίηση Μάνου Ελευθερίου

Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο

κι όπως ενήστευες τη Δίκοπη Ζωή  

Σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο.

Να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο

Και ο πάνω κόσμος να’ ναι οι τροχοί

που σ’ έχουν στα στενά κυνηγημένο…

Και πήρες του καιρού τ’  αλφαβητάρι

Και της αγάπης λόγια φυλαχτό,

για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι

Και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,

Ψηλά να πας να χτίσεις  κιβωτό

με την ελπίδα μόνο,  και τη χάρη…

Μα πώς να μη ξεχάσεις την αυλή σου

και την παλιά τη γνώμη καθενός,

Όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου

Να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου

Και να’ σαι το πουλί και ο κυνηγός

στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου…   

Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε

Οι συμμορίες και οι βασανιστές

Και ψάχνουν μέρα - νύχτα να σε βρούνε,

Μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε

Γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,

Το χώμα που πατούν να προσκυνούνε…

 

Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

................................................................................

Η ανάρτηση αφιερώνεται σ’ όσους δεν υπήρξαν ποτέ τους ποιητές

_ οι περισσότεροι μάλιστα, άδικα ορκίζονται ότι δεν είναι.
Το ξέρουμε.