«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

24 Γενάρη 2012 η αιωνιότητα άργησε(;) μια μέρα





Ο Θίασος παίζει Μεγαλέξανδρο
Οι αποθήκες έρημες
ξερνάνε τ’ άθλια συνθήματα
Αναπαράσταση
οι κυνηγοί ξεθάβουν το πτώμα της αλήθειας
μπουλούκια οι όρκοι
μπουλούκια οι νικητές με τις εγγλέζικες ρεντιγκότες
και τις αμερικάνικες καπαρντίνες

Ο Αντάρτης έπεσε,…
 

Οι «παρθενώνες» σφαδάζουν στην πέτρα
Οι ήρωες βαφτίζονται εγκληματίες
θάβεται στο μπετό το όνειρο
κλείνουν όλες οι πόρτες
ο Αντάρτης εκτοπίζεται,…

τα «σχέδια» χτίζουν τη χώρα
τα νέα αφεντικά εδραιώνονται,…
νέα θαύματα κεντρώνουν
την αβάσταχτη λήθη 

ο Αντάρτης επιστρέφει,…

ο Μάνος _ τα χέρια σε σταυρό 

Μετέωρο βήμα στο Κενό
ο Μαρτσέλο ανήμπορος Μελισσοκόμος, 

κι αυτή η ίδια η Ζωή δαγκώνει την παλάμη του
μέλι να τρυγήσει από την Ήττα
-τώρα που σώπασαν οι μέλισσες 

-τώρα που χόρτασαν  τα μνήματα
-τώρα που τα χωριά βυθίστηκαν
 

Ο Αντάρτης γύρισε,…
 

χαμένη γενιά ανυπότακτη _ χορεύει μόνη _ ασύνταχτη μεθά
 

Τοπίο στην ομίχλη 

Και μια γλυκά σιωπή
μακρόσυρτη ξυραφιά _ η δοξαριά της Ελένης
και το σαξόφωνο να σχίζει το λευκό πανί
να στρώνει στους αιώνες το κόκκινο χαλί,…






Ο Αντάρτης Ζει
 

στην Πρώτη γραμμή
με την ξεχωριστή σου οπτική,…

το παγωμένο βλέμμα του Οδυσσέα

κι όταν πέσει η Σκόνη του Χρόνου, 
πάνω απ’ όλες τις αυταπάτες μας,…
 

«τότε θα παρουσιαστείς στου φωτεινού μας μέλλοντος την Κεντρική Επιτροπή, …»
 

με τη μηχανή σου «σημαδεύοντας» τις αδιόρατες σχισμές μιας ζοφερής πραγματικότητας 
που θα έχει συντριφτεί 
από μια παγκόσμια έφοδο στο μέλλον,… 


 

24 Γενάρη 2012  η αιωνιότητα άργησε(;) μια μέρα,...








Στα λιβάδια που έμαθαν να δακρύζουν
Δε φυτρώνει η λύπη
Κι όταν «η μόνη ουτοπία είναι το τρίτο φτερό»
Μακριά στο Χρόνο, βαθιά στην Ιστορία

Ο Αντάρτης ακόμα εκεί
ονειρεύεται
«Χωρίς πίστη, χωρίς έρμα,…
Το αύριο δεν τελειώνει ποτέ»

Και η Άλλη Θάλασσα
πάντα Όμορφη
πάντα Νέα
πεισματικά αρνείται ν’ αποκαλύψει την ηλικία της,…



























6 σχόλια:

  1. Τόσο παράλογος; άδικος; ο τρόπος....
    Σαν βοριαδάκι πέρασε.... μας δρόσισε....κι έγινε αστέρι....
    Πόσο απλή είναι η ζωή, τελικά....
    Πόσο δίπλα ο θάνατος!
    Ξανανταμώσανε, ο "καλός μας ΑΝΘΡΩΠΟΣ", ο "μεγάλος" μας Μάνος, ο ευπατρίδης του Ελληνικού πολιτισμού ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ. Ο άνθρωπος που με τη διεισδυτική του ματιά, απεικόνιζε με λυρισμό κι ευαισθησία, την γκρίζα ανθρώπινη πραγματικότητα.... Τα μοιραία πάθη και....λάθη μας..... Την ορθή μας ψυχή.... την ουτοπία των μύθων και των κοσμοθεωριών μας....
    Βαθιά ανθρωποκεντρικό το βλέμμα του, κατέγραφε πάντα αριστοτεχνικά και απέδιδε ρεαλιστικά τη σκληρότητα της πραγματικότητας, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή το λυρισμό και την ανθρωπιά του.
    "Ο ΘΙΑΣΟΣ" είναι τώρα έτοιμος
    για ένα καινούριο "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ". Ο ΜΑΝΟΣ και ο ΘΑΝΑΣΗΣ θα υποδεχθούν το ΘΟΔΩΡΟ μέσα σ' ένα "ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ" κι από ψηλά θα ρίξουν εδώ κάτω "ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ" και θα επαναλάβουν γι' ακόμη μια φορά εκείνα τα λόγια της πικρής διαπίστωσης: " Η Ελλάδα πεθαίνει.
    Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.
    Και πεθαίνουμε....
    Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήρορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο..."
    "κι όταν πέσει η Σκόνη του Χρόνου,
    πάνω απ’ όλες τις αυταπάτες μας,…

    «τότε θα παρουσιαστείς στου φωτεινού μας μέλλοντος την Κεντρική Επιτροπή, …»

    με τη μηχανή σου «σημαδεύοντας» τις αδιόρατες σχισμές μιας ζοφερής πραγματικότητας
    που θα έχει συντριφτεί
    από μια παγκόσμια έφοδο στο μέλλον,… "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
    το καράβι στο λιμάνι θα φανεί θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας"

    Ταξιδεύει με προορισμό τα δικά του Κύθηρα. Δεν θα πάψει ποτέ να μας ταξιδεύει μέσα από εικόνες, μουσικές, τις αποχρώσεις του γκρίζου και τη φωτιά του κόκκινου.
    Πενθώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών στο συγκλονιστικό αποχαιρετισμό του: «Αποχαιρετούμε τον ποιητή του Χρόνου και της Ιστορίας, τον ραψωδό της ερημωμένης πατρίδας, της πατρίδας που διαρκώς εξεγείρεται. Αποχαιρετούμε τον διαλεκτικό της επανάστασης και της ήττας, της εξορίας και της επιστροφής, του διωγμού, της προσφυγιάς και της αναζήτησης, της ενσωμάτωσης και της σύγκρουσης. Αποχαιρετούμε τον τραγικό του τέλους του 20ού αιώνα, τον επικό των σπαραγμένων Βαλκανίων, τον λυρικό των ξεριζωμένων λαών. Αποχαιρετούμε τον οραματιστή που ξαναέδειξε γυμνή την Ελλάδα, τον ανατόμο της ιστορικής επιλογής. Αποχαιρετούμε το καθαρό βλέμμα του ριζοσπάστη αισθητικού. Το σώμα του έσβησε εκεί όπου ετάχθη. Η σκέψη και οι εικόνες του ανήκουν στη μνήμη του λαού μας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι ομότεχνοί του, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών: «Εβρεχε γλυκά εχθές το βράδυ, όπως τότε που μας συμφιλίωνες με το δάκρυ μας, που μας φανέρωνες τα Κύθηρα, που μας δώριζες την Ελλάδα, που μας χάιδευες το παιδί μέσα μας... Και σαν διάλεξες να φύγεις, πρόλαβες και μας πέρασες στην άλλη θάλασσα: στην αξιοπρέπεια και στο όνειρο. Εβγαινες απ' το όνειρο, καθώς μπαίναμε στο όνειρο, έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει... Υποκλινόμαστε στον Θόδωρο της καρδιάς μας...».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε συνέντευξή του στην Ειρήνη Στάθη, ο Θ.Αγγελόπουλος είχε πει: «Αργά ή γρήγορα, μεγαλώνοντας, ερχόμαστε αντιμέτωποι µε την ιδέα του θανάτου. Πυκνώνουν γύρω µας οι απώλειες, οι φίλοι που φεύγουν. Ήμουν ανάμεσα σ' αυτούς που, ένα πρωί, στη διάρκεια των γυρισμάτων του Βλέμματος του Οδυσσέα, βρήκαμε νεκρό, στο μικρό ξενοδοχείο της Φλώρινας, τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. Όταν τον άγγιξα, η κρυάδα του θανάτου έγινε ταραχή. Ερώτημα για µένα, για την ανθρώπινη μοίρα: Τι κάνει κανείς αν έχει µία µόνο μέρα να ζήσει... Πώς περνάει αυτή η μέρα... Πώς αισθάνεται σ' αυτό το μεταίχμιο, µε τη ζωή πίσω και το όριο μπροστά...»

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»