..........................................................
πεινάμε
κλουβιά σχεδιάζουνε
παρθένες τα φυλάνε
πανδότες μέρες
ρίχνουν στον ορό
υποκατάστατες
αιχμάλωτοι Βασιλιάδες
κερνούν το αίμα τους κρασί
και πίνουμε
κι έχουν θεούς και θεατές
και μέρες μετρημένες
και φτάνει η ώρα
και τ’ αντικλείδι στο άστραμμα
δικό τους, τους πετάνε
και φεύγουν χαμογελαστοί
και το μειδίαμα στα μαλλιά
με στίχους της φοράνε
Καλό Ταξίδι Μανώλη
Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
ΑπάντησηΔιαγραφήγια ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.
Κι όμως να που δεν ξέρω ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με κι ό,τι θες στο προσφέρω.
Είναι στιγμές σιωπής π' αναλογίστηκα τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα,
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.
Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε, ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.
Μανώλης Ρασούλης
πήρε τη λεωφόρο για το ταξίδι νωρίς...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό του ταξίδι, εύχομαι μαζί σου Βασίλη, να έχει...
Ανώνυμε φίλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγούδι που άφησες κι αυτό μοναδικό
Επέλεξα να αποχαιρετίσω τον Μανώλη
Με τη ρωγμή του χρόνου
_ μια μοναδική Rock-ια _ που έχει μια μυστική κρύπτη,…
Για όσους κρατάνε τον ασύρματο ανοιχτό
Και μεθάνε ακόμα με την ανοιχτή πληγή και
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα,…
μια εικόνα συνθηματική κι αυθάδης,….
«Πραίτορες βράχοι πάνω μου σωρό
Μα εγώ θ’ αναστηθώ,…»
Λύχνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν είναι λεωφόρος
Ή άπειρες ασύμβατες οδοί,
Δίοδοι αέναης σκόνης….
Είναι πάντως, το ένα και μοναδικό Τ Ε Λ Ο Σ
Σας Ευχαριστώ