tag:blogger.com,1999:blog-3084255998243570951.post5168743205294174681..comments2023-08-19T15:46:12.414+03:00Comments on non mollare mai: στη ρωγμή του χρόνου του Μανώλη ΡασούληΒασίληςhttp://www.blogger.com/profile/08192330940730446249noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-3084255998243570951.post-29341522210803122382011-03-23T16:44:29.258+02:002011-03-23T16:44:29.258+02:00Λύχνος
Δεν ξέρω αν είναι λεωφόρος
Ή άπειρες ασύ...<b>Λύχνος </b><br /><br />Δεν ξέρω αν είναι λεωφόρος <br />Ή άπειρες ασύμβατες οδοί,<br />Δίοδοι αέναης σκόνης….<br /><br />Είναι πάντως, το ένα και μοναδικό <b>Τ Ε Λ Ο Σ </b><br /><br />Σας ΕυχαριστώΒασίληςhttps://www.blogger.com/profile/08192330940730446249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3084255998243570951.post-6069816815034611332011-03-23T14:09:15.484+02:002011-03-23T14:09:15.484+02:00Ανώνυμε φίλε
Το τραγούδι που άφησες κι αυτό μοναδ...Ανώνυμε φίλε <br />Το τραγούδι που άφησες κι αυτό μοναδικό <br /><br />Επέλεξα να αποχαιρετίσω τον Μανώλη <br />Με τη ρωγμή του χρόνου <br />_ μια μοναδική Rock-ια _ που έχει μια μυστική κρύπτη,… <br />Για όσους κρατάνε τον ασύρματο ανοιχτό<br />Και μεθάνε ακόμα με την ανοιχτή πληγή και <br />του Ουλιάνωφ το μειδίαμα,…<br />μια εικόνα συνθηματική κι αυθάδης,….<br /><br /><b>«Πραίτορες βράχοι πάνω μου σωρό<br />Μα εγώ θ’ αναστηθώ,…» </b>Βασίληςhttps://www.blogger.com/profile/08192330940730446249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3084255998243570951.post-58528765798304084412011-03-13T20:11:01.463+02:002011-03-13T20:11:01.463+02:00πήρε τη λεωφόρο για το ταξίδι νωρίς...
καλό του τ...πήρε τη λεωφόρο για το ταξίδι νωρίς...<br /><br />καλό του ταξίδι, εύχομαι μαζί σου Βασίλη, να έχει...ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣhttps://www.blogger.com/profile/16208956899474329427noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3084255998243570951.post-51455302688560202382011-03-13T19:50:59.011+02:002011-03-13T19:50:59.011+02:00Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα τριγύρω οι άνθρωποι...Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε<br />για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.<br /><br />Κι όμως να που δεν ξέρω ποιος εγώ, κι υποφέρω<br />νιώσε με, σώσε με κι ό,τι θες στο προσφέρω.<br /><br />Είναι στιγμές σιωπής π' αναλογίστηκα τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα,<br />και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.<br /><br /><br />Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα<br />και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε, ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.<br /><br />Μανώλης ΡασούληςAnonymousnoreply@blogger.com