Μέσα σ’ αραχνιασμένα ερμάρια
τακτοποιημένων τάφων
παράφωνα εμβατήρια νικητών
και σκόνη λήθης
περνούν αχόρταγοι συρμοί τα όνειρα μου
αγκομαχούν φορτωμένα
ελεγχόμενες αφελείς εκρήξεις
ασφαλείς πόθοι προδομένοι
αιχμάλωτοι σ’ απεργία πείνας
Οι ήρωες μου Νεκροί
στη σκευοφόρο συνωστίζονται
φέρετρα με βαριά κορνίζα
τιμητικές φρουρές πυροβολισμοί στον αέρα
και το βράδυ βαριές ανάσες απ’ τα δακρυγόνα των καναλιών
τριάντα εφτά στάσεις κι ούτε μια φορά δεν άνοιξαν οι πόρτες
Άσφαιρες μέρες ροκανίζουν τα ξεθωριασμένα αμπέχονα
κιτρινισμένα φύλλα σύνδεσης χαρτογραφούν τα υψώματα
βιβλιάρια ποτισμένα φορμόλη και σφραγίδες νομοταγούς μελάνης
καταγράφουν τους τόκους υποταγής, φυλακίζουν τα ευρήματα για τους μελλοντικούς τυμβωρύχους
συνταξιούχοι αμπελουργοί με ξινισμένα κρασιά ραντίζουν
μπαγιάτικα καρβέλια να μπουχτίσει μούχλα το αγίασμα
πανιασμένα πρόσωπα αποκαθηλώνουν τα αιχμηρά λείψανα,
τα διπλώνουν σε διψήφια ποσοστά,…
φρεσκοξυρισμένοι αστοί, υπάλληλοι γραφείου, μιλάνε
« για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν»
πράσινα δημοσιοϋπαλληλικά μανίκια ξεσκονίζουν τα έδρανα των ισόβιων συνέδρων, ποτίζουν με νέο αίμα τη λερναία Ύδρα της καθαρότητας
Οι φίλοι που μαζί στα σκουριασμένα βαγόνια σκαρφαλώναμε
στην παλιά πλατεία γινήκαν φανοστάτες, γράφουν και μιλάνε ηλεκτρικά
σπασμένες λάμπες λεηλατημένες από τον καιρό
λούζονται νέα σκέψη κι υπεύθυνα γηρατειά μεσαίου χώρου
με συμπάθεια τα τραινάκια μου χαιρετούν
άλλες σημαίες άλλα εμβατήρια άλλα καφενεία
όμως
Κανείς δεν ανεβαίνει
Κανείς δεν ταξιδεύει πια
Κανείς δεν ονειρεύεται
Τα ψέματα δερματόδετα, ψυχρός σωρός, τρομάζουν τις προθήκες
επίσημα εκδιδόμενα _παύλες τελείες αλλοιωμένοι κώδικες
συνονθύλευμα άχρηστων διακανονισμών
ακυρωμένες διασταυρώσεις κατατρεγμένες αποφάσεις
μετρικές ράγες πασχίζουν τα χωρέσουν τα δίμετρα χρωστούμενα
Τα τραίνα μου περνούν
Σε ασφαλή διέλευση
Κανένα σταθμό δεν καταδέχονται
Κανέναν ανάπηρο σταθμάρχη δεν ακούν
σινιάλο κόκκινο δε διαπραγματεύονται
αμετανόητα απειλητικά
ξεχασμένα δρομολόγια παροπλισμένες αποβάθρες
βαγόνια ερειπωμένα δίφραχτα σπασμένα
τρύπιες σημαίες ισόπεδες αφύλαχτες διαβάσεις
Μόνο τα σιδερένια όνειρα νηστικά κι επίμονα
ουρλιάζουν στις στρωτήρες, τινάζοντας
στριφώνια χρυσές εφεδρείες καριέρες τακτοποιημένες
περόνη σπασμένη ξερνάει εικόνες θύμησες ανάγκες
ελατήριο παραμορφωμένο φτύνει πλάνα απαιτήσεις ανακωχές
παλιές αγάπες συμφωνίες καταπατημένες
την καρατομημένη ήβη με μπάσα πρόστυχα διεγείρουν,…
άσφαιρα όνειρα
Κι ο δρόμος που δεν πήραμε
γλιστράει στην κλεψύδρα
χάνεται στην κινούμενη άμμο
ο δρόμος που προδώσαμε
κύκλος μηδενικής ακτίνας
απαιτεί απαλλαγή
καταδικάζεται,…
Φεύγει το φως Ζεστό αίμα ηδονής
γεμίζει τις ρυτίδες γράσο
τις γέφυρες ξεδιάντροπα γκρεμίζει
υποστυλώματα και λεγεώνες «κομμένων κεφαλών»
σκόνη για λάφυρα και καρτελάκια λιθοβολισμών
οπλίζει η ανάγκη σημαδεύει και πυροβολεί
δις εις θάνατον
………………………………………………………………………………
άλλη μια στάση αβλαβής και γύρω οι σύντροφοι λιγοστεύουν,…
......................................................................................................................
