-->
Ασκητική τεμπελιά το ρόδι σαπίζει
Μουσική επιμονή το χρόνο ξεγελά
Φάρσα το Φως, φιγούρα ο Χώρος
Χορεύουν στο Κενό
Έρμαια παιδιά στην Αταξία
Αναμονή,…
Μα είναι αργά
Ακόνισμα των λέξεων
Εκφόρτηση Αφής χορός σε στύση
Οπλίζει ο Δρόμος
Απασφαλίζει η ανάγκη σαν οχιά
Κι η τροχιά είναι η Δύση
Ένα παιχνίδι είναι η Ζωή
Κι ας χάνουμε τις μάχες
Βαθύ πορφυρό φυλακισμένο
ρυτιδιασμένα τσόφλια το κρατούν
απείραχτο φυλούν κρυμμένο στον Καιρό
καρπό άστρο στη χάση
Σπονδή μια σφαίρα
γι αυτόν που θα τολμήσει να το σπάσει,….
..................................
Ένα παιχνίδι η ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν χάνουμε τις μάχες
λιώνουμε μες στο λιόγερμα
τα χρώματα του ήλιου
με την πορφύρα του αίματος
να κρατήσουμε
στα τρελά ταξίδια
των αποφάσεών μας
Κι η τεμπελιά
μακραίνει πάντα
το χρόνο μας
για να διαιωνίζουμε
την ανάγκη
της στιγμής
να ζήσει..
Καλησπέρα, σύντροφε!
Δύσκολες μέρες..
Γιατί όμως πάντα ή σχεδόν πάντα να χάνονται οι μάχες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα Βασίλη
Καλησπέρα Βασίλη. Ας χάσαμε μάχες πολλές όμως η ζωή είναι μπροστά
ΑπάντησηΔιαγραφήας προσπαθήσουμε τούτη τη φορά να κερδίσουμε τον πόλεμο.Ας είναι τούτη τη φορά το ξεκίνημα για μια καινούρια μάχη.
Σαράκι σπυρί το ρόδι σαπίζει
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρικόλακας χρόνος τους πορφυρένιους χυμούς απομυζεί
Φάρσα το Φως, Τροφός το Σκοτάδι
Της Αταξίας παιδιά έρμαια σε παιχνίδια Ζωής
Πιόνια σε σκακιέρα Θανάτου.
Για ποιας Πατρίδας Νόμους το κώνειο να μοιραστώ Σωκράτη;
Για ποιο καρπό άστρο στη χάση
Απασφαλισμένο σαρανταπεντάρι στην καρδιά κρυμμένο να κρατώ;
Ένα παιχνίδι είν’ η Ζωή κι ο Θάνατος παιχνίδι κι οι Μάχες Άνισες
Στιγματισμένες με Προδοσίας φιλί.
Για ποιάς Πατρίδας την Τιμή, Ακέφαλε Καβαλάρη,
Το μύθο σου παντιέρα ν’ αρμενίσω;
Και για ποιού άστρου τ’ όνειρο, Καπετάνιε, το δίκοχο να μοιραστώ;
Σπονδή μια σφαίρα γι’ αυτόν που θα τολμήσει
Το σάπιο ρόδι μ’ ατσαλένια γροθιά να ραγίσει
Και τ’ όραμα του CHE, Αντάρτη Καπετάνιε, μακρινό.
Ποιο Δίκιο τώρα πια ν’ αναγνωρίσω;
Και σε ποιο Νόμο να υποταχτώ;
Έτσι που σφράγισαν τα χείλη που με ‘μαθαν
ΝΟΜΟ το ΔΙΚΙΟ του ΕΡΓΑΤΗ να θεωρώ.
Λάθος μας δίδαξαν Καπετάνιε, Καπετάνιε μου;
Ή λάθος τα αντιληφθήκαμε εμείς;
Και τώρα πώς θα τα διδάξουμε, που τη θεωρία με πράξη πρέπει να συνταιριάξουμε;
Αναμονή;
Ή είναι αργά;
Και μη μου πεις ….. θα δούμε!!!
Μα είναι αργά???
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι Αγαπημενε μου Δασκαλε...
Διαφωνω. Καθετα. 90 μοιρες.
Δεν ειναι αργα, κι αλλη αναμονη δεν εχει.
Οπλίζει ο Δρόμος, οπου κι αν κοιταει.
Απασφαλίζει η ανάγκη και η τροχιά είναι αριστερα.
Οι μαχες χανονται οταν δεν παλευονται. μονο, τοτε μονο.
εσυ μας το μαθες.
στα χερια μας ειναι η σφαιρα...
αρκει να γυρουμε το βλεμμα να την διακρινουμε. κι αυτο δεν ειναι δυσκολο...
βικυ
Λίτσα,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολες μέρες,…
Ανατροπές,… στιγμές,…. αιώνες
Ερυθροί γίγαντες ριγμένοι στην καταστροφή,…
μεγαλειώδες τέλος επιφυλάσσει,…. ξερή ζαριά
φτωχά όνειρα,….Αέναη μοιρασιά,….
Ο χρόνος ευθύγραμμος μοιάζει σταματημένος
Κι όμως ύπουλο
ελατήριο κόκκινης νοσταλγίας,….
… Αγία Νοσταλγία,….
Μαρία,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι μάχες είναι για να χάνονται,…
Ότι μας μένει απ’ τις πτώσεις
Νέκταρ ή δηλητήριο μπολιάζει τις μέρες,…
Φουντώνει τις ανατροπές ,….
Κι είναι αυτό που δίνει χαρά παρά,…
το προσδόκιμο τέλος που αμείλικτο ζυγώνει,…
η σκέψη που παραμιλά και λέει τ’ όνειρα σου ,….
Όσες κι χτίζουν φυλακές,…
Ο νους μας αληταριό που πάντα δραπετεύει,…
Ρένα,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο πόλεμος που έρχεται,…
Νύχτα κρυμμένος κι αρώματα,…
Γνώση απαιτεί
Ψυχή βαθιά
Όνειρο
Κι ελεύθερη ματιά,….
Οι Ακροβάτες,…. Αρχάριοι που πάντα πέφτουν,…
Μαης... Του 2010! κι εχει 28!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ NON MOLLARE MAI!!! ΚΙ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ , ΝΑΙ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙΣ, ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΙΛΕΨΕΙΣ....
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΔΑΣΚΑΛΕ!!
ΝΑ ΕΧΕΙΣ, ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ, ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ!
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΛΙΓΟΙ, ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ, ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΤΩ, ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ....
ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΜΑΘΕ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ Δ Α Σ Κ Α Λ Ο Σ...
ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ!
ΒΙΚΥ
Σταυρούλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έγραψες εσύ πολύ όμορφα όλα,…
Οι ερωτήσεις που θέτεις, ξέρεις ότι με ένα τρόπο επιδέχονται
Απάντηση,…
Μία Απάντηση
Μια ακόμη έκρηξη λείπει απ’ την αποκοτιά μου,…
Τι άλλο έμεινε;
Το «θα δούμε» που λέω είναι η ήττα μου,…
Αλλά κι η τυφλή αίσθηση ξεφαντώματος που με κυκλώνει,…
Αφού δεν μπορώ πια,…
Για μένα είναι αργά,…
Κουβαλάω τόση φυλακή στα όνειρα μου
τόσους καταδότες στο κατόπι μου
Στη γωνία με σημαδεύουν,….
Εννοείται
Δε φοβάμαι
Μόνο που
Όλα αυτά π’ αγαπώ είναι για πάντα χαμένα,…
Αν το βρείς εσύ ξέρω ότι θα ήθελες να μου το χαρίσεις,…
Εδώ μακριά , σου στέλνω τη σκέψη μου,…
Βίκυ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοείται ότι για Σας δεν είναι Αργά
Για Σας είναι πάντα νωρίς
Κι ο τροχιά κόκκινη κι αριστερά
κι οι Μάχες οι Μεγάλες Μπροστά,…
όλα δικά σας
μ’ αρέσει αυτή η όμορφη εκρηκτικότητα σου
ελπίζω να είναι ευθύβολη και διαρκής
Καλό Βράδυ
Και να είσαι σίγουρη ότι Θα συναντηθούμε στο
πρώτο ταξίδι
δεν εχει χρονο αγαπημενε μου Δασκαλε... δεν ειναι αργα... δεν ειναι ιωση για να περασει... μη χαριζεσαι... δεν παραδινομαστε....
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι τοσο υπουλη η ζωη...
βικυ