«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Ελληνικός



Μ’ ένα φλιτζάνι

ταξίδεψα

στο βυθό σου πάλι

εύπλαστο κατακάθι

γλυκερό κι επικίνδυνο


Περπάτησα ξυπόλητος

_Και βέβαια δεν ήσουν εκεί!


Ποιος μπορεί

Να σε χωρέσει; Και που;

Ποιος μπορεί έτσι εύκολα να σε πιει;

Και πόσο;


Ποιος αντέχει να σε πνίξει;

Με πόση αγκαλιά;

Για πόσο;


Κατέγραψα Απουσίες

Προδοσίες της ώρας

Εμμονές αγκυροβολημένες

_και βέβαια ήσουν εκεί!


ποιος αποπειράται να διασύρει

έμμετρα ή παραμετρικά,

την αφλογιστία του; _

Ποιος παζαρεύει, μάταια των τανυστών

τη σφιχτή αλληλεξάρτηση;



Άφησα ίχνη καθαρά

με παρρησία

Ανέλαβα την ευθύνη


Δεν βρήκα λέπια

Ούτε φύκια

ήπια από την κούπα

_γεμάτη κραγιόν με την υποψία σου_

Μέχρι την τελευταία σταγόνα

Γλυκό μαύρο καρπό


Ανηφόρησα το δρόμο

Άμετρος κι ομιχλώδης


Αφουγκράστηκα τον ήχο

Καθαρός κι αταξινόμητος


Σειρήνας λάγνο κάλεσμα


εφτά ζωές αρνήθηκα

για μια και μόνη εξορία


Κι ότι θυμάμαι από πριν,

είναι ο κύκλος

και το άρωμα

καθώς ανακάτευα

με το άδειο κουτάλι

το κυβάκι ζάχαρης

που είχες αφήσει στο πιατελάκι


κι ότι ζηλεύω στις ώρες

είναι ο εξάγωνος ιστός

κι ο σπαρακτικός ήχος

της χαμένης μέλισσας


κι ότι αρνιούμουν ως σήμερα

είναι η άγουρη μυρωδιά τομής

καθώς τρυγούσα με ανάπηρο χέρι

σταγόνα άγριο μέλι

που είχες κρεμάσει στο άκρο

των υπεκφυγών


κι ότι ονειρεύομαι αύριο

με τον αχό από σεισμούς

είναι το μειδίαμα μονής εξέγερσης

και τις φωτιές

που φέγγουν

αχνή άλικη μορφή

ζαλισμένη πάνω στην κινέζικη πορσελάνη

ζωγραφισμένη με κατακόρυφες πτώσεις

Αρχαία στάμπα με

Ζεστό κατακόκκινο αίμα,…


(Ημερομετρώντας το 2009 με άγιες αφορμέςhttp://hrtstvrs.blogspot.com/2009/01/blog-post_22.html )
........................................


MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com



8 σχόλια:

  1. Βασίλη μου,

    κι εγώ ξυπόλυτη περπάτησα
    και γέμισαν αγκάθια τα πόδια μου
    Ποιος νοιάζεται γι' αυτά-;-
    και πώς να πνίξεις έναν ήδη πνιγμένο-;-
    Λυπάμαι τους πνιγμένους, αδερφέ-!-
    Πόσο όμορφοι οι νεκροί-!-
    Πόσο ανυπόφορα άσχημοι οι πνιγμένοι-!- σε μια κουταλιά νερό
    ή,
    σ' ένα φλυτζάνι καφέ
    όταν είδαν μέσα τον άλλο τους εαυτό..
    Το μόνο που βρήκα
    τη ντροπή τους
    τη λούφα και παραλλαγή τους
    κι έφυγα
    κρατώντας μόνο
    παλιές οσμές
    από έναν δυνατό καφέ
    με μάτια τεράστια-!...

    Φιλί μεγάλο
    σύντροφε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοίτα να δεις τι μπορεί να γράψει κανείς έχοντας ως πρότυπο ένα φλυτζάνι καφέ...
    Χμ...
    Μου θύμισες ένα χάικου που ειχα γραψει...

    Σ' ένα φλυτζάνι
    δυο σταγόνες καφέ
    τρέμουν το τέλος!

    Οσο για το ερωτικό στοιχείο... πάντα μελαγχολία κρύβει ...

    Να σαι καλα Βασιλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενα φλυτζάνι καφέ για να' ναι εύγεστος ζητά καλή παρέα.Η μοναξιά
    μπροστά σ'ένα καφέ γίνεται ανυπόφορη, γενά σκέψεις δυσάρεστες,
    όμως ένας καφές που πίνεται στη μοναξιά γενά στίχους όμορφους σαν αυτούς Βασίλη. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δάσκαλε
    Θυμάμαι κάποτε να πίνεις τους καφέδες δυό δυό και μετά τους έκοψες. Δεν τους χρειάζομαι, είπες. Και σήμερα λίγες σκέψεις εξ' αιτίας μιας κούπας με καφέ. Όμορφα λογια.
    Περνάω συχνά απο τη γειτονιά σου, μου αρέσει να χαζευω στο blog σου. Δεν καταλαβαίνω πάντα τα λόγια σου. Όμως τα ποιήματα κάτω από τα τέστ, τα έχω ακόμα φυλαγμένα. Ήθελες να τα διαβάζουμε, να γίνουν αφορμή να πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα πιο πέρα. Για να γίνουν δυνατά όσα μοιάζουν αδύνατα. Ωραία χρόνια στο φροντιστήριο. Στιγμές γεματες γέλια αλλά και φωνές. Όχι για να στενοχωριόμαστε, μόνο για να σκεφτόμαστε. Ατάκες χαραγμένες στο μυαλό, για να χαλαρώνει η τάξη και να συνεχίζουμε με όρεξη. Έλα γοριλλάκι κλπ. Το καλύτερο που κρατώ από σένα? Μας έλεγες να μη φοβόμαστε. Μας έδειξες τον τρόπο, η γνώση και η σιγουριά για τον ευατό μας. Προσπαθώ Δάσκαλε, πολύ. Όμως δεν τα καταφέρνω πάντα και γι'αυτό κάποιες φορές με παίρνει η κάτω βόλτα. Στον αγώνα όμως και όλα θα πάνε καλά. εξάλλου όλα για καλό γίνονται!!! Δυνατά, δυνατά λοιπον από την Αθήνα,με φόντο τις τέντες της απέναντι πολυκατοικίας. Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λίτσα Καλημέρα
    Όλοι στη νύχτα βαδίζουμε μόνοι
    και ξυπόλητοι,…


    κι αυτοί
    οι νεκροί που αναπνέουν ακόμα,…
    το άρωμα ενός καφέ μοιρασμένου δε γεύτηκαν ποτέ
    κομμένο καϊμάκι η ζωή τους
    κι η μοναξιά κερνά μάτια τυφλά
    χαρακωμένα απουσία,…

    Οσμή ανήσυχης χαράς
    Αληθινής Να συναντάς

    Χωρίς παραλλαγή
    Χωρίς ντροπή
    Με δυνατά Αντίο κι Αύριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία Καλημέρα
    Οι αφορμές βαθιές,…ξεπερνούν τα όρια ενός φλιτζανιού,..

    Όμορφο το χάικου που θυμήθηκες

    Ο έρωτας πεπερασμένος πάντα
    τρέμει τις τελευταίες σταγόνες του,….

    Το ερωτικό στοιχείο ισορροπεί ανάμεσα στη μελαγχολία και την ανυπαρξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ρένα Καλημέρα

    Η μοναξιά από επιλογή
    είναι χρυσή και δυσεύρετη
    δημιουργική κι αγία

    η μοναξιά που μας επιβάλλουν
    οι καταστάσεις και οι βίαιοι αποχωρισμοί
    είναι πρόσκαιρη

    οι στίχοι είναι τα ίχνη της κάθε μέρας
    βάφονται στα χρώματα της
    φορούν τα αρώματα της,…

    Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία

    να φωνάζεις να σηκώνουν τις τέντες

    Να ψάχνεις το φως
    Η σιγουριά μας είναι η Αγάπη
    Το φόβο να τον πολεμάς, είναι απάτη

    Οι στιγμές που έγραψες είναι γλυκές αναμνήσεις για σένα
    Όμορφη καθημερινότητα για μας
    Και βέβαια δεν τους έκοψα τους καφέδες
    Δυό δυό και όχι μόνο

    Στον Αγώνα είναι η λύση κι η Χαρά
    Στην προσφορά το νόημα της Ζωής
    Δυνατά Δυνατά
    για να γίνουν δυνατά όσα μας μοιάζουν σήμερα αδύνατα

    Καλημέρα εύχομαι

    Συγχώρεσε με που τα σκόρπια λόγια μου καμιά φορά σε δυσκολεύουν,…
    Σιγά σιγά θα μάθεις να τα αποκρυπτογραφείς

    Κοίτα τριγύρω,…
    Δίπλα σου είναι όλες οι απαντήσεις

    Χάρηκα πολύ που είσαι εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»