Το χέρι σηκώσαμε κι αγγίξαμε πληγή
Μεγάλη και βαθιά πληγή
Μιας μεγάλης γενιάς
Μιας μικτής προσευχής
Μιας μεγάλης πλάνης
Μιας μικτής προσευχής
Μιας μεγάλης πλάνης
Μιας στυγνής φυλακής
περίστροφο Δεν είχαμε ποτέ!
Μόνο εφήμερες σημαίες
Μόνο εφήμερες σημαίες
Μας εμπιστεύτηκαν, θαμπές
Δεν είχαμε περιβόλι ποτέ
αίμα να σπείρουμε
Φτηνής οργής θυμάρι να μοιράσουμε
Δεν είχαμε καπνοδόχο
σταχτιές σκιές να σκορπίσουμε
Μόνο γραμμή μας τράβηξαν
Μόνο γραμμή μας τράβηξαν
πεδίο υποταγής και λήθης
Δεν είχαμε ουρανό ψίχουλα να πετάξουμε
δε βλέπαμε πουλιά ακούγαμε μόνο ουρλιαχτά
δόλια αγχόνη μας έσταξαν στα μάτια
δόλια αγχόνη μας έσταξαν στα μάτια
άδικες θυσίες μας εκπαίδευσαν να συγχωρούμε
με χειροπέδες δέσανε σφιχτά όνειρο και τραγούδι
Δεν είχαμε θεωρία, ούτε πράξη
Μόνο πραχτική αριθμητική
Μόνο πραχτική αριθμητική
σε σεμινάρια μας εκχώρησαν
την τακτική της αναρρίχησης
Και πέρασαν έτσι σκορπώντας 36 χρόνια ξενιτιάς
Ακούγαμε μόνο τους παλιούς να κλαίνε σιγανά
Κάθε φορά
Που σηκώναμε το χέρι
Με την μονολιθικότητα παντιέρα
Και καταψηφίζαμε την ελπίδα,
Κάθε φορά που με το σκουριασμένο βελόνι της καθαρότητας
τρυπούσαμε κι εμείς το μεγάλο αερόστατο
που κρυφά τις νύχτες σχεδίαζαν για να πετάξουμε
Κάθε φορά
Που σηκώναμε το χέρι
Με την μονολιθικότητα παντιέρα
Και καταψηφίζαμε την ελπίδα,
Κάθε φορά που με το σκουριασμένο βελόνι της καθαρότητας
τρυπούσαμε κι εμείς το μεγάλο αερόστατο
που κρυφά τις νύχτες σχεδίαζαν για να πετάξουμε
Κι έτσι πέρασαν τα χρόνια
τα επώνυμα άλλαξαν
Τα τοπωνύμια αράχνιασαν
Τα εικονίσματα μετάνιωσαν
Τα πορτραίτα των αγίων ξυρίστηκαν
Και αντικατεστάθησαν με θυρεούς
Τα τοπωνύμια αράχνιασαν
Τα εικονίσματα μετάνιωσαν
Τα πορτραίτα των αγίων ξυρίστηκαν
Και αντικατεστάθησαν με θυρεούς
Αϊτούς Δικέφαλους κι εκδικητικούς,…
τα μικρά κόκκινα πλάνα σηματάκια
Που τρυπούσαν το πέτο της ανέμελης αυθάδειας μας
Γίνανε γραφικές κονκάρδες υποταγής,
Που τρυπούσαν το πέτο της ανέμελης αυθάδειας μας
Γίνανε γραφικές κονκάρδες υποταγής,
καρικατούρες θλίψης, ξόανα ψευτιάς
γκρεμισμένα τείχη απάνθρωπης εξαθλίωσης
νικητές λοιπόν
άλλαξαν φορά στα ρεύματα,
άλλαξαν φορά στα ρεύματα,
πάμπλουτοι
γύρισαν τα δρεπάνια αντίστροφα
κόψανε τα σχοινιά του ουρανού
έφυγε ψηλά αυτός
και τα σφυριά τους λείαναν
γύρισαν τα δρεπάνια αντίστροφα
κόψανε τα σχοινιά του ουρανού
έφυγε ψηλά αυτός
και τα σφυριά τους λείαναν
τις γωνίες στο άδικο μα και δοκιμασμένο αμόνι
κι εμείς βυθό
με την άγκυρα
και τους τόμους των κομματικών βιβλίων αγκαλιά
…………………………………………..
τα τραγούδια παλιά
οι φωνές παλιές
οι μουσικές νέες
οι ήχοι νέοι
νέες κι οι κραυγές,
εξασκημένοι όπως είμαστε στις επετείους ήττας
είπαμε και φέτος να το γιορτάσουμε με παρελάσεις αρχαίων αρμάτων,...
ακούγονται
Η Θανάσιμη Μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη του Διονύση Σαββόπουλου με τους Πυξ Λαξ
Η Συγκέντρωση της Ε.Φ.Ε.Ε. του Διονύση Σαββόπουλου με τη Δήμητρα Γαλάνη προγραμματισμός ενορχήστρωση Κωνσταντίνος Β.
Οι παλιοί μας φίλοι του Διονύση Σαββόπουλου με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη
Θαλασσογραφία του Διονύση Σαββόπουλου με τη Ελένη Τσαλιγοπούλου ενορχήστρωση Υπόγεια Ρεύματα
Πολύ όμορφο. Ετσι για να θυμόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όταν οι λαοί ξεχνούν κάποιοι
καραδοκούν για να χτυπήσουν πάλι.
Με συγκίνησες πολύ Βασίλη. Και ειδικά το πικρό ρεαλιστικό σου τέλος. Το τόσο αληθινό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα! και του χρόνου!
Να μην ξεχνάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
"...κρυφτηκανε οι ποιητές μεσά στα ονειρά τους,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι οι τσαρλατανοι χαιρονται που ήρθε κι η σειρά τους..."
κι εμείς θα αναδυθούμε από το βυθό αγαπημενε μου Δ α σ κ α λ ε, χωρις την άγκυρα, χωρις θηλια...
αρκει να μην ξεχναμε...
……………………………………………………………………
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίστροφο Δεν είχαμε ποτέ!
Μόνο εφήμερες σημαίες
Μας εμπιστεύτηκαν θαμπές………………………
Κι όμως στο «φευγιό» του Μπάρμπα – Νίκου υποσχόσουν πως:
«εμείς, θ’ αντέξουμε!
Θ’ αντέξουμε σ’ όλα!
Τι κι αν αυτά για τα οποία πάλεψες
Και τους έμεινες πιστός ως το τέλος
Οι άλλοι, οι διαχειριστές,
Τα κρίνουν σήμερα, ξεπερασμένα.
Θ’ αντέξουμε σ’ όλα, όπως εσύ.
Και θα φέρουμε, με τη γροθιά μας και με το αίμα μας,
Τη μέρα εκείνη που το Μνημόσυνό σου,
Θα ‘ναι Μνημόσυνο Δικαίωσης».
……………………………………………………………………..
Δεν είχαμε περιβόλι ποτέ
Αίμα να σπείρουμε
Φτηνής οργής θυμάρι να μοιράσουμε.
……………………………………………………………………..
Μόνο γραμμή μας τράβηξαν
Πεδίο υποταγής και λήθης.
……………………………………………………………………..
Με χειροπέδες δέσανε σφιχτά
Όνειρο και τραγούδι.
Δεν είχαμε θεωρία, ούτε πράξη
Μόνο πραχτική αριθμητική
Σε σεμινάρια μας εκχώρησαν
Την τακτική της αναρρίχησης.
…………………………………………………
Μόνο που εσύ υπήρξες πάντα αποστάτης
Αυτής της τακτικής
Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
Η αριθμητική που έμαθες κι εφάρμοσες ήταν
«πρόσθεση και πολλαπλασιασμούς
Της Μέρας επί 2
Της Νύχτας επί 0,5
Της Ώρας επί 3».
Κι έτσι πέρασες σκορπώντας
36 χρόνια ξενιτιάς.
…………………………………………………….
Τα μικρά κόκκινα πλάνα σηματάκια
Που τρυπούσαν το πέτο
Της ανέμελης αυθάδειάς μας
Γίνανε γραφικές κονκάρδες υποταγής
Καρικατούρες θλίψης, ξόανα ψευτιάς
………………………………………………………..
Κι εμείς βυθό
Με την άγκυρα
Και τους τόμους των κομματικών
Βιβλίων αγκαλιά……………………………….
Όμως, Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
_και τούτο το προσωνύμιο ποτέ δεν είχε πιο κυριολεκτική έννοια_
«το δρόμο που πήρα δεν τον αλλάζω.
Παλικαριά
Πίκρα
Δεν τον αλλάζω
Πυκνές γραμμές
Αριές γραμμές
Λιακάδες
Σφαίρες,
Δεν τον αλλάζω
Ενθουσιασμοί
Απογοητεύσεις
Να, εκεί!
Όχι πιο πέρα!
Πείσμα
Πίστη
ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑ
ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΩ.
(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΒΑΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ «Στην πορεία»).
Έτσι γεννιούνται οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΙ
Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
Λεύτεροι μα…
Πάντα ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ στο ΔΙΚΙΟ.
Εξασκημένοι όπως είμαστε
Στις επετείους ήττας
Φέτος θα το γιορτάσουμε
Μ’ ένα εμβατήριο.
«Αυτό το πουκάμισο που φορώ
Είναι αμπέχονο
Τα μαλλιά τα σκεπάζει
Αόρατο δίκοχο,
Οι ρυθμοί
Βήματα διαδηλωτών
Τα λουλούδια τα κόβω
Απ’ τις Πρέσπες
Μέσα απ’ τα σκαρπίνια
Φοράω πάντα αρβύλες
Όταν λέω «γεια σου»
Εννοώ και φεύγω και έρχομαι
_μπορεί το βράδυ να καλέσουν προσκλητήριο_
Όταν λέω σ’ αγαπώ
Εννοώ επανάσταση.
Και τούτο το ποίημα
Είναι ένα εμβατήριο.
(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΒΑΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ «Στρατευμένος»).
[ τα ποιήματα από το έργο «ΔΙΠΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ»].
Κάνε τη δουλειά σου Καπετάνιε.
Τώρα έχεις περιβόλι
Και καπνοδόχο έχεις
Κι ουρανό ψίχουλα να πετάξεις
Και πουλιά να τα ταΐσεις την ψυχή σου.
Ξαναγύρνα τα δρεπάνια στη σωστή τους φορά.
Λάξεψε και πάλι τις γωνίες αιχμηρές
Χτυπώντας τα σφυριά στ’ αμόνι της ελπίδας.
Σπείρε Δάσκαλε.
Συνέχισε να σπέρνεις.
Απ’ ότι δείχνει το παραπάνω σχόλιο
Το χωράφι είναι καλό,
Αγαπημένε τους Δάσκαλε,
Θ’ αναδυθούν απ΄ το βυθό
Χωρίς την άγκυρα, χωρίς θηλιά.
Σπείρε Δάσκαλε,
Συνέχισε να σπέρνεις.
Κι αν δε θέρισε η γενιά της Δάφνης,
Κι αν δε θερίσει η γενιά του Κωνσταντίνου και του Γιώργου
Έρχεται η γενιά του Οδυσσέα
Κι εκείνη του Ορέστη.
……………………………………………………………
Τα τραγούδια παλιά
Οι φωνές παλιές
Οι μουσικές νέες
Οι ήχοι νέοι
Νέες κι οι κραυγές…………………………………
Με τα ταξιδιάρικα πουλιά σου γιορτάζουμε Δάσκαλε.
Έτσι μας μάθανε εμάς
Μ’ αγώνα να γιορτάζουμε
«μέχρι να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση».
Με τα ταξιδιάρικα πουλιά σου Δάσκαλε, γιορτάζουμε
Τα καθημερινά μας
Μικρά και μεγάλα ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
Αμετανόητοι
Αντιρρησίες από καταβολή και συνείδηση
Γονατισμένοι… ναι! Μα…
ΠΟΤΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ και πάντα
ΑΠΡΟΣΚΗΝΗΤΟΙ.
Καλόν αγώνα ΔΑΣΚΑΛΕ.
Βασίλη πολύ όμορφο το ποίημα σου και δεν το κρύβω πόσο με συγκίνησε...
ΑπάντησηΔιαγραφήμα εκεί που συννέφιασε περισσότερο η καρδιά μου είναι φίλε μου στους παρακάτω στίχους...
"νικητές λοιπόν
άλλαξαν φορά στα ρεύματα,
πάμπλουτοι
γύρισαν τα δρεπάνια αντίστροφα
κόψανε τα σχοινιά του ουρανού
έφυγε ψηλά αυτός
και τα σφυριά τους λείαναν
τις γωνίες στο άδικο μα και δοκιμασμένο αμόνι "
πως αλλάζουν οι άνθρωποι...ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι τι νιώθουν οι μανάδες που χάσαν τα παιδιά τους εκείνο το βράδυ;
ένα όμορφο πρωινό Κυριακής να περάσεις και με αναρτήσεις που να μας θυμίζουν αλλά και να διδάσκουν!
Βασίλη μου καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήαν πήρες την πρόσκληση ενημέρωσέ με
θα ήθελα και τις διευθύνσεις της Λουκίας και της Σταυρούλας
ευχαριστώ
φιλιά
Αποκεφαλισμένα γαρύφαλλα
ΑπάντησηΔιαγραφήκι η ανυπόγραφη εξουσιοδότηση προς την Ελπίδα..
Που να παράπεσε η Φωνή;
Οι φουσκωμένες φλέβες του λαιμού,
τα γδαρμένα συνθήματα των τοίχων, κάτι κουρέλια μιας σημαίας
κι ένα αστέρι κόκκινο...
Να μας θυμίζει, ένα ξέπνοο Τότε
που δεν έγινε το Τώρα που ελπίζαμε.
Κι η Ιθάκη αν δεν μας γέλασε, κι αν μας έδωσε το ωραίο ταξίδι, απ' τη συνθηκολόγηση δεν μας γλυτώνει. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Γονυκλισίες ύστατες και υποκλίσεις της ντροπής.
Χαθήκαμε..
ΥΓ: Εσύ το έζησες, αλλά μαζί σου κι εγώ. Έστω κι αν δεν ήμουν τότε εκεί...
Βασίλη έχω στείλει την πρόσκληση στη Λουκία
ΑπάντησηΔιαγραφήελπίζω να το έκανα σωστά
φιλιά!
"Κι όταν πέφτει το σκοτάδι τι να πώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αλήθεια ποιός θα μάθει;
ένορκοι πληρωμένοι θα με κρίνουν,
και οι φίλοι με κερνούν ναρκωτικά
μόνο εσύ που μ αγαπούσες μια φορά, όπως πριν έτσι και τώρα θα με νιώσεις"
Οσο κάποιος ακούει τις φωνές του Νοέμβρη, τόσο του μιλούν..
Κι όσο κάποιος μιλά για τον Νοέμβρη, κάποιοι θα τον ακούν..
Ευχαριστούμε Βασίλη
Ρένα Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θυμάμαι είναι απαραίτητο
μα και λίγο,…
μιλάμε
ψάχνουμε έστω και στα τυφλά
για κείνες τις ήττες
για κείνες τις μέρες
ουτοπία κι όνειρο
να θρέφουν την αντίσταση
να ξύνουν την πληγή
να ματώνει
να μένει ανοιχτή,…
Μαριάννα
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τέλος ας το αλλάξουμε
από ρεαλιστικό σε Ανατρεπτικό
κι από μνημόσυνο σε Θύελλα,…
Καλή Σου Μέρα
Λίτσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς Δεν Μπορούμε να Ξεχάσουμε
Άλλωστε είναι το λιγότερο,…
Μας Εύχομαι τα Μέγιστα
Βίκυ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω;
Τι να πω για τους αγαπημένους μαθητές μου
που με βρίσκουν εδώ στον υπέροχο βυθό μου,…
οι άγκυρες ξέρεις ότι είναι της ειδικότητας μου
οι θηλιές περασμένες και σφιγμένες γερά,…
μου επιτρέπουν να αναπαράγω φτηνά όνειρα και τυφλές υπερβάσεις,…
αντέχω επειδή δεν ξεχνώ,…
πονώ γιατί ξέρω
αρκεί να μην Ξεχνάμε,…
«θα μείνω εδώ τ’ ανέλπιστα
πάντα να περιμένω
κάθε καινούργια Άνοιξη
κατάπληκτος να μένω»
Σταυρούλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτα είπες όλα τόσο όμορφα,…
Σ’ ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ
Που με διαβάζεις μ’ αυτόν τον ξεχωριστό τρόπο
Αυτή είναι η μια πλευρά της αλήθειας
Έχουμε κι εγώ ακόμη περισσότερο μεγάλες ευθύνες
Και για την υποχώρηση και για τις στημένες καρικατούρες που ανέχτηκα επέλεξα και ψήφισα
Με τα κείμενα δε ζητώ εξιλέωση
Τα γράφω για να τα θυμίζω πρώτα και κύρια σε μένα
Σαν ανοιχτά γραμμάτια που ζητάνε επίμονα πληρωμή
Να με ελέγχετε για αυτά
Να με ρωτάτε τι έκανα για την πληρωμή τους
Να μου θυμίζετε πως χρωστάμε
Στον Οδυσσέα στον Άλκη
Στον Κωνσταντίνο στο Γιωργάκη
Μια Όμορφη Κόκκινη Ανθρώπινη Επανάσταση
Έναν Άνθρωπο Νέο
Βάσω Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι στίχοι που ανέφερες είναι πικροί
αληθινοί και βαμμένοι με άδικο αίμα
τα χρόνια έχουν περάσει,…
κι «οι νεκροί περιμένουν»,…
εμείς αλλάζουμε
άλλοι ξεχνούν
άλλοι γεννιούνται και πεθαίνουν χωρίς να τους αγγίζει τίποτα απ’ όλα αυτά
και τα παιδιά γιορτάζουν,…
δανεικά όνειρα
ήρωες βαρετούς, άγνωστους στην τηλεοπτική τους πραγματικότητα,…
«μ’ όλη μου τη φωνή»
Της γενιάς μας Τα Πολυτεχνεία
Φωτιά που σιγοκαίει
Να Κρατήσουμε Αναμμένη,…
Φαίδρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πήρα την πρόσκληση και σ’ ευχαριστώ για την ιδιαίτερη τιμή
Η Θάλασσα Σου αποτελεί για μένα Σημείο Αναφοράς
Το Σημείο Αναφοράς
Καλημέρα και Δύναμη Εύχομαι
Η αποσιώπηση, εκτός από ανάγκη για μερικούς,…
θλιβερούς, τάχα ληξίαρχους
έχει γίνει πλέον και,… τέχνη
η μόνη ανεκτή στη μίζερη κι άνεργη πένα τους
Ας είναι
Ψηλά Να πετάς
Καλή μου Λούνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν ήμουν εκεί
Ήμουν μόλις οκτώ χρονών,…
Αποπειράθηκα να καταχραστώ δέκα χρόνια,…
Αλλά ξέρεις καλά ότι ο χρόνος όπως δε δίνει δανεικά, δεν παίρνει κιόλας,…
Μάταιος κόπος
Μάταιη υπομονή
Η λαθροχειρία μου αποκαλύφτηκε,…
Άρα ένα Γραμμάτιο παραμένει ανεξόφλητο
Ελπίζω στο Επόμενο Ραντεβού
ΝΑ συναντηθούμε
Θα είμαστε εκεί
Εμείς, η επόμενη ακριβώς γενιά, που γεύτηκε μόνο την ήττα χωρίς τη γλύκα της στιγμιαίας ουτοπίας
της υπαρκτής κομμούνας
της πραγματοποιήσιμης υπέρβασης
εμείς η γενιά της πτώσης
κι όλοι Εσείς που στο όνειρο ακόμα μεθάτε και στα συνθήματα, που όσο σιγά-σιγά χάνονται απ’ τους τοίχους τόσο φωλιάζουν ολοένα και περισσότερο στις καρδιές Σας
Τα σύμβολα μας περιμένουν
Οι Σημαίες
Τα τραγούδια
Η Ιθάκη μας περιμένει Λούνα
Δε Χαθήκαμε
« …δεν βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό, δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα …»
ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
Καλή Σου Μέρα
Φαίδρα μου μέχρι χθές το πρωί που δοκίμασα η πρόσκληση σου στη Λουκία Δεν είχε έρθει
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κοιτάξω και το βράδυ κι αν είναι θα σου πω
Σε αντίθετη περίπτωση θα σου στείλω και το g-mail της
Πέννυ , Θα το Αντιγράψω αυτό που έγραψες
ΑπάντησηΔιαγραφή«Οσο κάποιος ακούει τις φωνές του Νοέμβρη, τόσο του μιλούν..
Κι όσο κάποιος μιλά για τον Νοέμβρη,
κάποιοι θα τον ακούν..»
Εγώ Ευχαριστώ για αυτήν την ανάγνωση και την γνώση που κοινωνώ μαζί Σας
Τιμή μου