«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

πέντε


Περπατούσα σε μια πυραμίδα γεμάτη σκαλοπάτια ακανόνιστα με κλίση μεγαλόπρεπη. Ήμουνα στην κορυφή, μ’ ένα αγοράκι στην αγκαλιά μου,… είχα αναλάβει να το εκπαιδεύσω, στην τέχνη να τα ανεβοκατεβαίνει χωρίς σκέψη και προπαντός χωρίς φόβο. Στη βάση με περίμεναν πουλιά κηφήνες ληστές επιτροπές,...
…φοβούμουν πολύ. τα ανελέητα μάτια τους, τα απόκρημνα σκαλοπάτια και ιδιαίτερα τις επίμονες ερωτήσεις του. Δε σταματούσε, σχεδόν τραγουδιστά:

-Ένιωσες χαρά στη ζωή σου;
-Έδωσες χαρά στους ανθρώπους δίπλα σου;

Τα δάκρυα γράφουν; Διάφανα γράμματα τι να κρατήσουν;
Η σιωπή απαντά,… τραγούδια ξεχασμένα τι να πουν;

Κατέβαινα βήμα-βήμα, σερνόμουν τοίχο-τοίχο ακουμπώντας την πλάτη στην παγωμένη πέτρα κι αυτό αφηνόταν ολοένα και περισσότερο στη σιγουριά του φόβου μου,…

ήταν σε τιμή ευκαιρίας,…
αγόρασα πέντε.
....................................................


Είπες να μη βιαστώ
Κι άγρυπνος ήρθα
Ως εδώ
Σαν άνεμος ζεστός
παράταιρα εκφυλιστικός κι απελπισμένα ξένος
Στην άδεια πόλη
Κι ας ήξερα πως κανείς δε περιμένει

Αντίθετα,…

Αμετανόητος
Παραγωγίζω τις σταθερές και αναμένω,…
Αποφάσεις διαγραφές αποστροφές κι αρνήσεις

_Με τόσες αλλαγές κι όμως ο χρόνος έχει σταματήσει_

Αναζητώ τον αέρα μιας ελεύθερης ματιάς
Μια ψευδαίσθηση χαράς
Κι ο ρυθμός μεταβολής πεισματικά μηδέν

Κι όμως δε χρειάζομαι τίποτα
αυτάρκης στο κενό πείθομαι.


Ήταν φτηνές. σάπιο νόμισμα,…


Αρνιέμαι τη φωτιά
τη διέγερση της σπαταλώ
Κι ας κλαίω
Κι ας ξέρω το πεπερασμένο της οργής
το μεγαλείο,…

αντίθετες πορείες
στη θέση μου
στη θέση σου
σιωπή και προκαθορισμένες ημερομετρήσεις

αντίθετα

Ο κόσμος ελεύθερος κινείται
Εκεί Έξω
Μακριά αδιάφορα
Κάτω από τον δέκατο τέταρτο παράλληλο
Πάνω από τον δέκατο τέταρτο παράλληλο

Στις έξι και μισή το πρωί
Στις δύο και μισή τα ξημερώματα
Στις έξι και μισή το απόγευμα
Στις δύο και μισή το μεσημέρι
Στις δώδεκα και μισή το βράδυ,…

Ξημερώνει
Κι ο κύκλος στη θέση του, παρών…

Σας επιστρέφω όλες τις απλοϊκές συγκαταβάσεις σας

Θα μείνω να θυμάμαι δάκρυα
Θα μείνω να σας θυμίζω
τις ρημαγμένες σκεπές
αυτών που κάποτε φορούσατε για όνειρα
να ξεδιψώ γλείφοντας τις στάμπες
που άφησαν τα ψεύτικα κορμιά σας
στα νοικιασμένα έρωτα σεντόνια.
θα μείνω να ξεγελώ τις προσμονές
με την αύρα που υπόσχονταν τα έφηβα ταξίδια σας,
νοικοκυρεμένα πια στα άψυχα ερμάρια
βάναυσα καρατομημένα

θα μείνω να ανασταίνω τα γερασμένα είδωλα σας

χτυπημένα στα αποτριχωμένα στήθη,
φυσώντας φιλιά
στα έντρομα και τόσο γελασμένα μάτια σας

θα μείνω εδώ,…
αντίθετα

συγχωρέστε με,…

Σας επιστρέφω όλες τις απλοϊκές συγκαταβάσεις σας

Κρατώ τις ταριχευμένες ηλικίες σας
στις αραχνιασμένες επετείους, αυστηρά φρουρούμενες

Κρατώ την πίστη. Κρατώ την έξαψη
τότε που χαμογελούσανε τα μαλλιά σας

Κι έσταζαν μέλι τα λασκαρισμένα σας μπουλόνια
ξεδιψώντας πρόστυχη ηδονή το φευγιό σας

Τότε, που σας πίστευαν ακόμα, τα έρημα σοκάκια
για τα ανθισμένα λόγια που κερνούσε η καρδιά σας,…

τότε που σας εμπιστευόταν η βροχή
για τα άφοβα πεσίματα από ψηλά
και τα αγγίγματα στο χώμα
και σταγόνες μαγείας απλόχερα σας χάριζε
τότε που στην τροχιά σας, πετούσε μαύρα τραγούδια η νύχτα
σαν αστέρια,
για να δελεάσει την καθάρια σας ορμή
και να την υποτάξει,..
Θα βαδίσω μόνος. ως το τέλος
με περισσή αυθάδεια κι αηδία
Σας επιστρέφω την ξενοιασιά της προδοσίας,…
Σας επιστρέφω την αθωότητα των κοινών τακτοποιημένων αναμνήσεων
των ομαδικών και οικογενειακών τάφων

Σας επιστρέφω τη ζωή των άλλων

Κρατώ την Άρνηση της δικής μου
Κρατώ την ήττα


……………

Ίσως τελικά να έφτανε μόνο μία,...
Σίγουρα φτάνει μόνο μία,…
...............................................................
Η φωτογραφία από το Halong Bay, με πάνω από 3.000 νησάκια-βράχους, να καθρεφτίζονται στα καταπράσινα νερά, στο VΙΕΤ NΑΜ, τραβηγμένη με FinePix S7000 στις 18/8/2009


MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com


13 σχόλια:

  1. χμ...
    τώρα εγώ πως να το εκλάβω αυτό μετά από την επιστροφή των διακοπών...
    Απλά ως Ποίηση; (Γιατί εννοείται πως είναι) ή μήπως σαν κάτι διαφορετικό...
    Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι πως με αποσυντόνησες λίγο με αυτά τα λόγια.
    Ένιωσα σαν να στέκομαι μπροστα σε ένα ζωγραφικό πίνακα που είναι στημένος μπροστά από σε ένα ηλιοβασίλεμα, και δεν μπορούν λέξεις συγκεκριμένες να βγουν απ τα χείλη.

    Ενα καλώς όρισες θα πω
    Μας έλειψες.
    Καλό χειμώνα να έχουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημέρα βασίλη
    σου γράφω εδώ απλά για να δεις άμεσα το μήνυμά μου.
    τελευταία σε σκέφτομαι πιο πολύ.
    τις προάλλες διάβαζα τη συλλογή σου που μου είχες δώσει.και θυμήθηκα...
    καλή σου μέρα και πάλι δάσκαλε.
    ο μαθητής σου μήτσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασίλη

    κάθε σου λέξη και εικόνα
    μου δημιουργεί και κάτι διαφορετικό


    Η τέχνη του να ''ανεβοκατεβαίνεις'' χωρίς σκέψη και φόβο...

    Γίνεται, τις περισσότερες φορές, με τις ίδιες πράξεις και επιθυμίες, κάποιους να τους πληγώνεις και σε κάποιους άλλους να δίνεις ευτυχία...
    Και ποιό είναι το κριτήριο???
    Το ποιοί είναι πιο σημαντικοί για εσένα???
    Ή κάτι άλλο???

    ....................

    άγρυπνος
    ξένος
    αμετανόητος

    _τόσο γρήγορα τρέχει ο χρόνος και καμία αλλαγή_

    παραγωγοι σταθερών
    μηδενικοί ρυθμοί μεταβολών

    σιωπές, δικές μου
    αγγίγματα, ξένα

    προκαθορισμένες ημερομετρήσεις
    δεν βρίσκω την περίοδο

    ...
    αδιάφορα κινούνται και χαμογελούν σωστά
    ασταμάτητα
    σαν φυσικές σκιές
    που εξαφανίζονται στην εξαφάνιση της πηγής δημιουργίας τους
    και αναμένουν την πρωινή τους γέννηση ξανά
    ...σαν κάποιος να τους την χρωστάει
    ...χωρίς καμία υποχρέωση_απαίτηση


    Ανθισμένα λόγια
    που φάνταζαν αλήθειες, δύσκολες...
    αλλά αλήθειες

    λόγια σκέψεις όνειρα και αγγίγματα
    που όριζαν τις λάμψεις αστεριών
    σε εκείνο τον ουρανό μακρυά

    τεσσάρων ματιών, ενός βλέμματος

    που ρύθμιζαν ήχο κυμμάτων και ρυθμό...


    Θάψτε τις λίγες αναμνήσεις σας, με τα μικρά τους άλφα,
    μαζί με τους συμβιβασμούς και τους κανόνες άλλων που δεχτήκατε,

    και αφήστε μου τις σκέψεις και τα όνειρα μου...
    τους εφιάλτες σας δηλαδή...

    να τους πετάω σε ουρανούς και θάλασσες...
    να σας τρομάζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βασίλη μου σου έγραψα πριν
    ένα αρκετά μεγάλο σχόλιο
    που για κάποιο λόγο δεν
    δημοσιεύτηκε

    δεν το θυμάμαι ολόκληρο
    για να το ξαναγράψω

    έλεγα πάντως ότι περισσότερο
    και από τα ανελέητα μάτια
    φοβάμαι το φόβο των ανθρώπων
    τον άρρωστο φόβο
    την εξάρτηση από αυτόν
    τον ευνουχισμό και την αδικία
    που εκπορεύεται από αυτόν

    αυτοί οι άνθρωποι επειδή δεν είναι ικανοί να νιώσουν αγάπη-είναι γνωστό πως δεν τα καταφέρνουν όλοι με τα γενναία αισθήματα-
    μπορούν να προδώσουν κάθε στιγμή
    εξ'αιτίας της ρηχότητάς τους
    και της ανυποστασίας τους στην ουσία
    επειδή πιστεύουν και οι ίδιοι
    πως από κάπου πρέπει να εξαρτώνται για να αποκτήσουν υπόσταση
    μπορούν αυτή την ανάγκη να τη "θεοποιήσουν"
    και να τεθούν στην υπηρεσία κάποιου
    ονομάζοντας αυτή τη "δουλικότητα"
    αγάπη

    αυτούς τους φοβάμαι
    γιατί μπορούν να υποδύονται τόσο
    άψογα ρόλους που δύσκολα
    διακρίνεις την αλήθεια από το ψεύδος

    είναι η οδυνηρότερη και οριστικότερη προδοσία
    ειδικά όταν αντιλαμβάνεσαι
    και το δικό σου μερίδιο ευθύνης

    συγνώμη αν φάνηκε πως οικειοποιήθηκα το κείμενό σου
    για να μιλήσω για τα δικά μου
    ίσως να το έκανα κιόλας άθελά μου

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βασίλη
    δυστυχώς ήρθε ο καιρός να σου ανταποδώσω την ευλαβική σιωπή.

    Ο θάνατος δεν διαλύει, ενώνει..

    Είμαι εδώ
    Σας φιλώ
    Πέννυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία

    Ο πίνακας στατικός πασχίζει
    Το Ηλιοβασίλεμα κραταιό διασχίζει
    Χαμένος έτσι κι αλλιώς από χέρι,…

    Αυτά που κρύβονται στις πέτρες και στα πρασινισμένα σκαλοπάτια εφήμερα κι απλά
    Αργά τυλίγονται
    Στατικά υπομένουν,…
    Να τελειώσει (επιτέλους) η επικίνδυνη περίοδος της ανατροπής
    Και ήσυχα όλοι να κοιμηθούν σίγουροι πως (μόνο)
    Ο ανίκητος (μόνος του;) έδωσε τελικά τη λύση,…
    Θα δούμε,… λέω,…


    Καλημέρα
    Καλό Χειμώνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σύντροφε Μήτσο κι εγώ σε θυμάμαι τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότερο
    Βλέπω ξανά τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου, χτές ξανά το Θιάσο
    Και σκέφτομαι εσάς όλους
    Διαβάζω τα δικά σας, ακούω τα ίδια και τα ίδια από τα ίδια πανιασμένα πρόσωπα,..

    ψηφουλάκια και λογάκια για επιδόματα ανεργίας (εγκεφάλου;) ίσα με το 70% του βασικού μισθού (βλακείας;) από πού; Με ποιους; Και ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ;

    «Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή κανείς δεν ξέρει που το κορμί της παραχώσαν
    Έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς για αυτό κι οι πλούσιοι τη σκοτώσαν»
    Βλέπω στη συνέχει τις τραγικές φιγούρες,…

    Όταν βρεις χρόνο ρίξε μια ματιά κι εδώ: http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,id=73772804
    Κι εδώ: http://www.marxismos.com/content/view/347/80/

    Ξέρεις ότι περιμένω
    Μη διστάσεις
    Στο προσκλητήριο θα είμαι εκεί

    ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΑΝΤΟΥ
    ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
    Αλλά ποιος είναι το Κόμμα Σύντροφε;


    Καλημέρα


    Δεν είμαστε, ούτε υπήρξαμε μέρος του προβλήματος
    Μόνο συνιστώσα της λύσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. NatureBoy
    Φίλε μου
    Όλες τις φορές έτσι «Γίνεται, με τις ίδιες πράξεις και επιθυμίες, κάποιους να τους πληγώνεις και σε κάποιους άλλους να δίνεις ευτυχία...»
    Εδώ ισχύει το Αξίωμα:

    «Τράβα το δρόμο σου κι άσε τους άλλους να λένε»

    και το αγύριστο του χρόνου και των ευκαιριών

    ο δικός μας :
    «Θάψτε τις λίγες αναμνήσεις σας, με τα μικρά τους άλφα,
    μαζί με τους συμβιβασμούς και τους κανόνες άλλων που δεχτήκατε,»

    και αφήστε μου τις σκέψεις και τα όνειρα μου...
    τους εφιάλτες σας δηλαδή...

    ο δικός σου :

    να τους πετάω σε ουρανούς και θάλασσες...
    να σας τρομάζουν...

    Ξέρεις ότι για έναν περίεργο λόγο
    Ενώ δεν είσαι, σε νιώθω Γιο μου
    _στην πιο ασυμβίβαστη εκδοχή που θα μπορούσε να μου τύχει_
    Ενώ χρόνια χωρίζουν τις προσμονές μας
    Ασθμαίνοντας Σ’ ακολουθώ
    _με βηματοδότη την απόλυτη ειλικρίνεια και την αποδοχή_

    Σ’ ευχαριστώ για όλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φαίδρα μου

    η εξάρτηση είναι που γεννά την προδοσία
    η ηλίθια ταύτιση που κρατά λίγο, όσο ένας μπερντές
    η απομόνωση από τους φίλους
    η αυτάρκεια της μιζέριας
    είναι που οδηγεί στο φόβο, στον άρρωστο φόβο
    και στο να υποψιάζονται τα ανθρωποειδή, τη μοναδικότητα της κάθε ψυχής,
    την αυθεντικότητα της επικοινωνίας, τη μαγεία των «διασταυρούμενων μοναξιών»…

    για τους φοβισμένους της λήθης
    για αυτούς που το «ελεύθερος σκοπευτής» και το «τσιγγάνα καρδιά» ξαφνικά μεταλλάσσεται σε «πατρίς θρησκεία οικογένεια» σαν ανάχωμα και βίωμα κενότητας
    για αυτούς, όλα έχουν τιμή, όλα έχουν σκοπό
    όλα προσφέρονται για να ανταλλαχθούν
    όλα χτίζονται για την αναρρίχηση
    όλα υποτάσσονται στην τακτοποίηση του μέλλοντος σε αεροστεγή γηρατειά ( που με έναν μοναδικό τρόπο τα έχουν για την πάρτη τους εξασφαλισμένα,… αφού ο Καιρός κι ο Τόπος, τους κάνει πάντα το χατίρι, εξαντλώντας την αυστηρότητα του εκεί που τον παίρνει και που (δεν) πρέπει,…

    με κάτι, και με κάποιους, πρέπει να ασχολείται και ο Καιρός,… _αυτοί λες και το κάνουν επίτηδες, έτσι κενοί που είναι, περνάνε απαρατήρητοι, ξεφεύγουν από τις τύψεις και το χρόνο,… _
    με κάποιους κι ο Τόπος, αδηφάγος να χορταίνει την εντροπία του με αυξητική ορμόνη, τα αδύναμα ανεμικά κουφάρια των γενναίων,… )

    κι εμείς
    ανεύθυνοι σιωπής
    υπεύθυνοι τροπής
    σεσημασμένοι αντοχής
    συλλέκτες πλήξης κι ανοχής

    παρατηρούμε το «θαύμα που βουλιάζει»
    έχοντας την προδοσία αποδεχτεί
    και το κουτάκι με το αύριο να χάσκει λεηλασία
    _από τους παλιούς καιρούς_
    με ταπεινότητα, εξαίσια διδαχτεί,…

    ίσως το αύριο κρύβεται ακόμα στους Σεισμούς

    αν προλάβω,
    ξέρω ότι εκεί τουλάχιστον
    Θα Σε Συναντήσω

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. «Ο θάνατος δεν διαλύει, ενώνει..»

    Ναι Πέννυ μου
    Ο καιρός ήρθε,…
    Όπως κι αν είναι οι ημερομηνίες ανοιχτές
    Σε κάθε συνάντηση θα είμαστε αντικειμενικά λιγότεροι, φτωχότεροι
    Δυνατότεροι και περισσότερο αυθάδεις προς τους διακανονισμούς, βίαιους και μη
    Θίασος με ρόλους ανοιχτούς και τη Δίψα μόνο να σκηνοθετεί και να ουρλιάζει

    Πέννυ Μηλιά , η γραφή σου βάλσαμο

    Σ’ ευχαριστούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σχεδόν πέντε βδομάδες με πήρε
    Να ανέβω (ή μήπως να κατέβω;) τα σκαλοπάτια
    να γυρίσω(;)
    μεσήλικας κι όμως αμάθητος

    Μεσοδιαστήματα
    Κενά
    Και χάσματα
    διάκενα
    χαλάσματα ,…

    μαδάει Μαργαρίτες ο καιρός

    Γέφυρες χώρου και χρόνου αναποδογυρίζει,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αυτό το ξεσήκωσα από σελίδα που είχες τον σύνδεσμό της σ'αυτό εδώ το μπλόγκ...
    γιατί δε γίνεται να συμφωνείς με όλα...
    http://www.kostaskappos.gr/antistalinismos_einai_deilos_komounismos.html

    δε θα επεκταθώ γιατί γνωριζόμαστε.
    κριτήριο για τον καθένα άλλωστε πάντα είναι η συγκεκριμένη δράση του.

    σου στέλνω τους πιο θερμούς μου χαιρετισμούς, εκεί στη βαλτωμένη επαρχία, όπως θα έλεγες.
    να ξέρεις δεν είναι πολύ χειρότερα από τη σάπια πρωτεύουσα
    ελπίζω να σε προλάβω πριν πας να ψηφίσεις!!!

    ο μαθητής σου μήτσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σύντροφε Μήτσο είναι προφανής η διαφορά των δύο άρθρων,… σε στοιχεία και σε ευχές
    Η αλήθεια όμως τεκμηριώνεται μόνο με στοιχεία

    Εννοείται δεν μπορείς πλέον να συμφωνείς με όλα και με όλους,…
    Το μόνο θετικό της όλης εξέλιξης είναι αυτό ακριβώς,…

    Είμαι σίγουρος για το δρόμο της λύσης
    Και ξέρω ότι οι τροχιές μας εκεί θα συναντηθούν.
    Μου αρέσει που κουβεντιάζουμε τέτοιες εποχές, τέτοια θέματα. Μου αρέσει που ο καθένας μας ψάχνει ψήγματα αλήθειας σε τόνους «άχρηστες» γραφές για να προσφέρει στον άλλον μια χαραμάδα φως,…
    Αυτός είναι ο σωστός δρόμος

    Καλημέρα
    σίγουρα θα τα πούμε πριν ή μετά
    Έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία

    Από το ίδιο link για το 89

    http://www.kostaskappos.gr/epitaktiki_anagki.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»