«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

ο δρόμος που δεν πήραμε


(…Ωδή για τη διπλή αγκαλιά που πάνω της ταξιδεύουνε τα τραίνα…)

Στη Χαρούλα Θεοφίλη


Παράλληλοι δρόμοι
που δε θα συναντηθούν ποτέ
σαν τις γραμμές του τραίνου
ευθεία η μια, το ίδιο κι άλλη ευθεία ακολουθεί
καμπύλη η μια, πιο ψηλά η άλλη
μα ίδια καμπύλη κι αυτή
Δρόμοι παράλληλοι
ο ένας δεν υπάρχει μακριά από τον άλλο
ο ένας πάει μακριά, μαζί με τον άλλο
μονάχος ούτε βήμα κανένας δεν μπορεί,
Δρόμοι παράλληλοι
σκοτεινοί ή φωτισμένοι
αδιόρατοι ή ξεχασμένοι
ο ένας ξέρει από πριν
τ’ αλλουνού την τροχιά
κι αρκεί, θα έλεγε κανείς, μια δρασκελιά να κάνει
και πάει ταυτίστηκαν, μα …
η ταύτιση αυτή, τη συμμετρία του τραίνου χαλάει,--λένε
και τα τραίνα, πάνε μακριά
πολύ μακριά, σαν τους πελαργούς,
από τους χειμώνες στις άνοιξες,…
μα ένα τραίνο δε γίνεται ποτέ
να γίνει πελαργός
και στο ένα πόδι να πατεί,
Τα τραίνα πάνε μακριά
πατώντας πάντα και στα δυό τους πόδια ,
γιατί ;
γιατί έτσι τ’ έφτιαξαν, οι άνθρωποι
κι αλλιώτικα δεν γίνεται – έτσι λένε…..



ΓΙΑΝΝΕΝΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 20. 1. 1988.
................................................................















12 σχόλια:

  1. γραμμένο για σένα κοριτσάκι που βιάστηκες να ταξιδέψεις μακριά,…κλεισμένο στο συρτάρι για 21 χρόνια,…δεν το διάβασες ποτέ! Κι ούτε πια θα το διαβάσεις,…

    Καλό ταξίδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακούγονται τα αγαπημένα μας, τότε,
    Shine On You Crazy Diamond, Whish You Were Here,...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι κι αν περίμενα είκοσι χρόνια να τη δω;
    Να την ακούσω;
    Να μάθω πόσο όμορφα σκορπούσε την ελεύθερη ψυχή της
    Κόντρα σε τύπους και επιβεβλημένες προτεραιότητες,
    Να αφουγκραστώ
    Πόσο όμορφα ζούσε. Αντίθετα
    Να αγγίξω μ’ ένα δάκρυ, έστω μια φορά,
    ένα δρόμο που δεν πήραμε,…

    Κι έλεγα οπωσδήποτε την επόμενη φορά,…

    Και τώρα δε θα υπάρξει επόμενη φορά!
    προχτές ήταν η τελευταία,…

    Αύριο δεν υπάρχει,…

    Μια ξαφνική ερημιά σκέπασε την αγαπημένη μας Αμαλιάδα,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σιωπή,
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Σιωπή!
    Όπως της άξιζε.
    Όπως σου ταιριάζει.
    Υπόκλιση στο φευγιό της.
    Σεβασμός στις αναμνήσεις σου,
    στην απώλειά σου,
    στον πόνο που σε διάλεξε.
    Σιωπή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κοίτα τι μου έμαθες
    κοίτα
    εσύ, εσύ μου το έμαθες
    κι ας μην σε ξέρω
    κοίτα
    ,...
    το είδες;
    σκέψου τώρα, ακριβέ μου
    σκέψου

    Φιλί,...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να ξερες πόσα μου θύμισαν οι γραμμές του τρένου οι παράλληλες...

    ΥΠέροχες οι λεξεις σου, και νιωθει κανεις τόσο πολύ πόνο όταν πρόκειτε για τέτοιες κυρίως ηλικίες...

    Τα ομορφότερα λογια ειναι παντα της σιωπής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε μου,

    κάποτε
    τα τρένα
    δε γυρίζουν πίσω
    Τότες είναι
    που ο νους μας
    παίρνει τους δρόμους
    κι η καρδιά
    πουλί γίνεται
    και πάει
    να συναντήσει
    την ανάμνηση
    Κι αν σκαλώνει
    το δάκρυ
    πίσω απ' τα ματοτσίνορα
    φιλί σου στέλνω
    κι εκεί
    στο δρόμο
    που θα έπαιρνες
    φιλί ξανά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σταυρούλα

    Σιωπή
    Ο πόνος ξεπερνιέται
    Το φευγιό συνηθίζεται
    Η ζωή, ιδιαίτερα η μίζερη, συνεχίζεται
    μένουν μόνο τα ξόανα
    άβουλα να στριφογυρίζουν και
    να φοβερίζουν τις μέρες,…

    Η στιγμή σφραγίζεται στο χρόνο
    Και το γαμώτο είναι γιατί τέτοιοι Άνθρωποι να λείπουν,…

    παραδομένος σηκώνω τα χέρια,…

    Ο Ανίκητος βάζει τις δικές του προτεραιότητες,…


    Η απώλεια είναι μεγάλη για την Ίδια και για τους τυχερούς που ήταν δίπλα της τρυγώντας ζωή, πνοή και μέθη απ’ τα νεανικά της όνειρα και την ομορφιά του ξεχωριστού ασυμβίβαστου δρόμου της,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρις

    Ειλικρινά δεν ξέρω αν είμαι σε θέση πια, να μάθω σε κάποιον κάτι,… ίσως λίγα μαθηματικά ακόμα, και για πόσο;…
    νοιώθω πάντα μια έκπληξη
    και μεγάλη αμηχανία όταν μου λένε κάτι αντίστοιχο,…
    Σ’ ευχαριστώ πάντως χωρίς να ξέρω,…
    Και βέβαια (τώρα) δε βλέπω τίποτα
    Κι ούτε μπορώ να σκεφτώ,…

    καταργώντας τις μέρες
    βρίσκεις διαρκώς λόγους παραίτησης
    κι όταν δε μένει άλλη μέρα να πέσει;
    …………………………………………………………………………………………………………………………
    Βέβαια κάθε δρόμος που δεν πήραμε παραμένει, για όλους, μια αστείρευτη πηγή γνώσης, η οποία όμως στερείται της πειραματικής επιβεβαίωσης, άρα και του ικανού πεδίου για να μπορεί κανείς να στηριχτεί…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρία

    τα λόγια της σιωπής

    κι όλα όσα τρυφερά τακτοποιεί η μνήμη
    επιλεκτικά και δίχως λογική
    αποτυπώνουν
    έναν ουρανό βουβό και στατικό
    αμετάκλητα μαύρο
    γεμάτο πρόωρα σβησμένα αστέρια
    χωρίς την προσμονή ανατολής
    χωρίς ελπίδα


    παράλληλες γραμμές

    ασύμβατες ευθείες

    αποκλίνουσες σειρές,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λίτσα σου χρωστώ πολλά
    κι όλο κρατιέμαι μακριά,…
    συχώρεσε με
    …………………………………………………………

    τα τραίνα που δε γυρίζουν πίσω
    αυτά ζηλεύω,…

    και με το νου μαζί τους ταξιδεύω
    φεύγω από σταθμό σε σταθμό
    στις άγνωστες αποβάθρες χάνομαι
    στο αέναο βουητό τους
    αφήνω να σβήνει την κραυγή μου
    κι όταν χαρούμενος ξυπνώ
    στο καροτσάκι επάνω
    τον πόθο μου τσουλώ
    κι από τοίχο σε τοίχο
    τη δίψα για φευγιό πουλάω,…

    μαζί τους αλλάζω βάρδιες
    γραμμές και δρομολόγια
    κι όμως χρόνια ακίνητος παραμένω
    και τώρα παραδομένος περιμένω
    να σφυρίξει, μια φορά αληθινά
    έστω τελευταία και για μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεία σου Χαρούλα, έχουν περάσει ήδη έξι χρόνια αλλά πάντα σε θυμάμαι. Ήσουν ξεχωριστή και όταν η ζωή μου ανεβάζει βουνά γελάω και θυμάμαι τα λόγια σου: " Μην με βλέπεις που γελώ, μέσα μου κλαίω αλλά συνεχίζω...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»