«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Ντόρτια


Πατέρα δε σου μίλησα ποτέ
Μια Σιωπή μακριά
Και μια μεγάλη αγκαλιά
Σου στέλνω σήμερα
να θυμηθείς
την πρώτη φορά που
με αντίκρισες

Με δύο τεσσάρια φορτωμένα
Κόκκινα, χρυσά
Ντόρτια «χτυπημένα»;
Ανάποδη ζαριά;
Μια Μελωδία μοιρασιά

πατέρας πια κι εγώ
μεγάλος που
Δεν έβαλε μυαλό
Θεριό ανήμερο
Μαχαίρι κοφτερό
………………………………………………………………………………………
Πατέρα δε σου μίλησα ποτέ
Γιατί δεν άντεχες
Χαρτιά και παραμύθια
ποτέ δε μ’ έμαθες
Μόνο βιβλία μου δειχνες
Και κορυφές

Αντάρτες προδότες και ληστές


Πατέρα Ζω
Κόντρα Αντίθετα. όπως μου ‘δειξες
Με παραβάσεις ιερές
Προδοσίες κι Υπερβάσεις
Με αδύνατες εκτάσεις
Και στιγμιαίες ανατάσεις
Με παραβιάσεις δυνατές
Με δίψα ακόρεστη
που με κάνει και πετώ
Πατέρα Ζω

Αγγέλους στέλνω
κρυμμένους στα μάτια μου
βαθιά
Τα χέρια σου, να σκύψουν να φιλήσουν
Να δεις αγάπη κι έννοια
Μέσα στη νύχτα που τρυγώ
Ασύλληπτη κι ακατάληπτη λατρεία
Φυλαγμένη στον καιρό


Πατέρα Ζω
Μέσα απ’ τη φωτιά ξυστά περνώ
με το θεριό χτυπιέμαι
Πάνω από βάσεις
Ζαριές και καθημερινές συμβάσεις
Πληρώνω και χρεώνω
Στιγμές και υπερβάσεις

Πατέρα ζω
Μ’ Ένα γραμμάτιο ακόμα
Στην καρδιά σφιχτά ραμμένο
Χρυσό μου φυλαχτό και κομποσκοίνι
Κόκκινη φωτιά δεμένο
κεντρώνω κάθε μέρα
Κόμπο κόμπο, να γίνει
Θύελλα μαύρη
να φουντώσει, Άνοιξη
να ‘ρθει και να μείνει

Πατέρα ζω
Στα αποκαΐδια μέσα, σπέρνω
λουλούδι, μύθο και χαρά
τη μάντρα να αλώσει
την εξορία να πεισμώσει
και να σβήσει
μέλι κι αίμα της οργής, μεθώ
η δίψα με παίρνει αγκαλιά
και περπατώ

Πατέρα ζω
μέσα στους ανεβασμένους σου σφυγμούς
τους ατέλειωτους εγωισμούς
την ύπουλη κολπική μαρμαρυγή
και την κοκέτα σου την ιερή

μέσα στην έννοια σου
πάνω στη χτένα σου
στην άκρη
απ’ το λεπτό μουστάκι σου
μια ζωή με ρίσκο κρεμασμένος
απ’ το μπλέ σου, 22 αντινικότ σημαδεμένος

μπροστά στα μάτια μου περνάς
στητός περήφανος
στο μαύρο σου κοστούμι
πρίγκιπας ξεχωριστός
σε βλέπω
ανηφορίζεις με το κόκκινο Bismark
έτοιμος
τη λάγνα νύχτα τους
να συναρπάσεις
την banka τους την άτιμη
στον αέρα να τινάξεις

Κι είμαι εκεί
όταν φωνάζεις
όταν με την ΑΕΚ μας τα βάζεις
όταν επιτίθεσαι
όταν εκτίθεσαι

είμαι εκεί

κάθε φορά που σ’ ακούω να μαλώνεις
να θυμώνεις
να μην αλλάζεις
κι όσο σε βλέπω να μεγαλώνεις
τόσο πιο δυνατά φωνάζω

Πατέρα ζω

χωρίς παραίτηση
χωρίς αθέτηση
χωρίς συμβιβασμό
μόνο μ’ αντάρα
και περιούσιο καημό

είμαι εκεί
και χαμογελώ
όταν σε βλέπω,
λεβέντης πάντα,
να μη γερνάς
να μη μιλάς
βαρύς σκληρός
ξένος κι εσύ
ξένος κι εγώ
……………………………………………………………
ξέρω ότι σε πόνεσα βαθιά,
γιατί ήξερες

και ξέρω πάλι
ότι θα ησύχαζες γλυκά,
αν ήξερες

όμως Πατέρα
δεν ήθελα από συνήθεια να ζω,…

σημάδεψες την κορυφή
την πάλεψα
την πέρασα;
την κέρασα;
την έχασα
την έζησα

Και Νέος έφτασα ως εδώ
Άντεξα όπως εσύ

Αντάρτης
Άτρωτος
Δικός σου γιος
Παντοτινός και Πόνος,…
.......................................................



«τη φυλακή μου δε θα συνηθίσω,…»
........................................................
φωτογραφία: ΦΩΤΟ ΚΡΥΣΤΑΛ του Αείμνηστου Νίκου Γεωργιάδη, στην Αμαλιάδα,









31 σχόλια:

  1. Με κέντα φλος ρουαγιάλ στο μανίκι μου κρυμμένη
    _ναι Πατέρα, τους κλέβω στα χαρτιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικό!



    Καλημέρα!



    (ώστε κλέβεις ε; )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι!! Καλή μου Aura
    Τους κλέβω,… παρόλο που μόνο πρέφα ξέρω,…

    Καλημέρα γλυκιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσα λόγια από την ψυχή βγαλμένα
    τόσα χρόνια που θέλω να Σου πω
    λέξεις και εικόνες να δείξω
    να φωτογαφίσω εμένα
    και στην δική Σου αγκαλιά
    να κρεμαστώ Πατέρα.

    Όμως Εσύ ακόμα και τις σιωπές μου
    διαβάζεις
    την μεγάλη μου ανηφόρα
    κοιτάζεις
    και στην έννοια Σου
    με βάζεις.

    Γονιός εγώ γονιός κι Εσύ
    τα λόγια Σου
    τις Πράξεις Σου
    θυμάμαι
    και προχωρώ σε δρόμους
    που Εσύ πρώτος άνοιξες
    για να περάσω
    οδηγητής, μπροστάρης
    στον κόσμο
    με την αγάπη Σου
    να αγκαλιάζεις
    όλες μου τις αποφάσεις
    τις επαναστάσεις
    για να μου λές
    "ακολούθα την καρδιά σου
    αυτή ορίζει τα βήματά σου
    κι Εγώ θάμαι μακριά
    αλλά τόσο κοντά σε Σένα"...

    ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ Βασίλη μου. Γιατί τι άλλο να πω, για τις λέξεις σου, που κρατούν πολλά από μένα. Σ' ευχαριστώ για την πρωινή σου διαδρομή, στη σκέψη Αυτού που αγαπάμε τόσο πολύ κι είναι πάντα δίπλα μας, ακόμα κι αν τα χιλιόμετρα χαράζουν αποστάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σοφία μου Καλημέρα
    Εγώ Σε ευχαριστώ για του όμορφους στίχους,…
    Και για το ταξίδι που μου χαρίζεις κάθε φορά,….
    Τι να πω;

    Χαίρομαι που ο Γιώργος μου έγινε αιτία, να θυμηθούμε και οι δύο πολλά από αυτά, που τόσα χρόνια κρατάμε μέσα στη ψυχή μας, μας σημαδεύουν αδιόρατα και μας διαμορφώνουν σαν ανθρώπους και σα γονείς,…

    Γλυκιά Καλημέρα σου Στέλνω
    Με τις Ευχές μου Για
    Καλή Ανάσταση
    Και Ανάταση Ψυχής
    Κι Άνθηση Δημιουργίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πατέρα μου...
    Κρυώνεις άραγε εκεί πάνω;
    Σου χω ένα κόκκινο κερί
    σαν της ψυχής το πάθος φυλαγμένο
    κι όσο μου λείπεις
    τόσο ελπίζω πως ταξίδια πάλι
    μακρινά θα κάνουμε μαζί.
    Στις θάλασσες που έχουμε κι οι δυο λατρέψει.
    "Πατέρα ζω"
    Ετσι άκουσα να λένε...
    Μα κάθε ανάσα μου θυμίζει παρελθόν
    και μέλλον άχρωμο.
    Πότε θ' αναστηθώ εγώ πατέρα;
    Πότε θα φύγει απ την ψυχή τούτο το βάρος που σηκώνω χρόνια τώρα;
    Και συ τι έφυγες νωρίς μου λες...;
    Πάλι μονάχη μου γκρινιάζω
    Πάλι μονάχη μου δακρύζω
    και κουράστηκα μ' ακούς;
    Κουράστηκα πατέρα...


    Καλή σου μέρα Βασίλη
    (Ανευ σχολίων η εγγραφή σου)
    Μόνο ψυχής κατάθεση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένε μου Βασίλη
    Εύχομαι σήμερτα και πάντα
    Να σημαδεύεις την κορφή
    Να την παλεύεις
    Να τη φτάνεις
    Να κερδίζεις
    Να χάνεις(γιατί κι αυτό είναι νίκη)
    Να μεγαλώνεις
    Να μη γερνάς
    Να μη συμβιβάζεσαι
    Να ζεις στο τεντωμένο σκοινί
    που έστησες κάτω από τα πόδια σου
    Αντάρτης να "κλέβεις στα χαρτιά, τα χαρτιά"
    Να τινάζεις¨λουλούδια" από τα ΄"αγκάθια"
    και η χαρά να είναι παντού γύρω σου
    να βγαίνει πάντα από την καρδιά σου, να ακουμπάει στα μάτια σου, ν' ανοίγει τα χείλια σου και να μένει μόνιμα εκεί...
    Να είσαι πάντα η κόκκινη φωτιά
    που σκορπάει γύρω λάμψη και ζεστασιά
    σε μας που φωτιζόμαστε από σένα
    που χαιρόμαστε με τη χαρά σου και από τις επιτυχίες σου, που είμαστε περήφανες για σένα και θα είμαστε παντα.
    .....................................Εύχομαι χρόνια πολλά.καλά όμορφα,
    χαρούμενα,πάντα "αντάρτικα"΄πάντα στην κορφή.
    Εύχομαι η Πυξίδα να σε οδηγεί
    άσφαλτα πάντα 'ΠΡΌΣΩ'
    Καλημέρα, όμορφη και χαρούμενη
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία Καλημέρα

    Ξέρω ότι ίσως έφερα στη μνήμη
    Στιγμές και πρόσωπα αγαπημένα
    Που ίσως έχουν φύγει
    Ή δεν τα έχουμε κοντά μας,…
    Όμως το χρωστούσα αυτό στο Γιώργο μου
    Ιδιαίτερα μια τέτοια μέρα,…

    Εύχομαι οι μνήμες να είναι τόσο δυνατές, που να απαλύνουν τον πόνο
    Και να φωτίζουν το δρόμο,...

    Σ΄ ευχαριστώ
    Εύχομαι μια Όμορφη Ανοιξιάτικη Μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λουκία μου Σ’ Ευχαριστώ

    Τι να πρωτοδιαλέξω από τα λουλούδια που μου έφερες πρωί-πρωί

    Κρατώ τις ήττες, τις νίκες,
    το τεντωμένο σκοινί, τη μοιρασιά
    Την κόκκινη φωτιά και τα αντάρτικά χρόνια,…

    Φιλί σου στέλνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάνε δεκατέσσερα χρόνια από τότε Βασίλη...
    Μα πάντα μένουν οι αναμνήσεις και είναι όμορφο να τις θυμόμαστε πιο έντονα μέσα από τέτοιες γραφές.
    Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εξαιρετικό!!!!

    Χάρηκα που σε βρήκα!

    Καλή Ανάσταση με υγεία και χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πατέρα μου, Χρόνια Πολλά!!!Να τα εκατοστήσεις...Επιτυχίες να συνοδεύουν πάντα την πορεία σου...
    Την κορυφή την έφτασες, την ξεπέρασες και προχωρείς για νέες, ψηλότερες, απάτητες...Έτσι σε βλέπουν τα μικρά και άπειρα μάτια μου...

    Σα παιδί σε πίκρανα το ξέρω...
    Σα πατέρας, σα γονιός με κατάλαβες...
    "Και στ’ αλήθεια ΜΟΝΟ τότε μοιάζει να τα καταλαβαίνουμε
    τα δικά μας τα παιδιά …
    ..έστω λιγάκι
    και νοιώθουμε να ζούμε ακόμα!!"

    Μακάρι σα γονιός και εγώ κάποια μέρα να προσφέρω στα παιδιά μου όλα όσα πρόσφερες εσύ σ'εμένα...

    Καλέ μου Πατέρα, για μένα θα είσαι πάντα ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ μου, ο ΗΡΩΑΣ μου...
    Να'σαι πάντα καλά!!!
    " A working class hero is something to be...If you want to be a hero well just follow me"(John Lennon, 1970)

    Σ'ευχαριστώ και Σ'αγαπώ πολύ!!!
    ΔΑΦΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Bασίλη,αγαπημένε μου φίλε

    καθημαγμένο βλέμμα,το βλέμμα σου
    στη "λήκυθο" την ακριβή πιστεύει
    σφιχτοπλεγμένη ρίζα,η ρίζα σου
    απ'άστρα που ποτίζεται,θεριεύει

    αγλαός πάντα να αιθριάζεις
    διαιωνίζοντας το όραμα
    με θυμό αλήθειας άπληστο
    οι αντηχήσεις του
    να βυθίζονται στη Νύχτα
    που αγαπάς
    να πετούν στον Ουρανό
    που σου μοιάζει
    στη γη που φτιάχνεται ξανά
    από το σπόρο των αγαπημένων μας
    κι από καθαρά χέρια που
    μοχθούν και παλεύουν με δύναμη
    από καθαρά μάτια
    που πιστεύουν στον Άνθρωπο.

    να ζήσεις πολλά χρόνια
    με υγεία,χαρά,φως και αλήθεια

    σε φιλώ
    σε σκέφτομαι
    με αγάπη
    Φαίδρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Παραμύθι λοιπόν!
    Άκου....
    Τετάρτη, 14 Απρίλη του1965, ξημερώματα στην Αμαλιάδα.
    Εκείνος έφευγε για το μεροκάματο
    με το ατσάκιγο ντρίλινο παντελόνι και το κολαριστό πουκάμισο.
    Με το καλομαγειρεμένο φρυκασέ της γρια-Καραλήνας, στο εμαγέ συφερτάσι.
    Εκείνη τον συνόδευε, όπως κάθε μέρα,
    ως την πράσινη πόρτα με το καλογυαλισμένο μπρούτζινο χεράκι.
    Χαμογελαστή, με τα μαλλάκια της ακόμα μαύρα και τα χρόνια της όσα και κείνα του Χριστού.
    Τα Πάθη της όσα και τα δικά Του.
    Στο κορμάκι της κουβαλούσε το θησαυρό όλης της γης.
    Ο θησαυρός της όμως, αν και σε προχωρημένο ένατο μήνα, δεν είχε πάρει ακόμα "θέση", όπως ορίζει η φύση,
    από έμβρυο επιχειρούσε να ορίσει ο ίδιος την ειμαρμένη του,
    κι εκείνη ανησυχούσε γιατί φοβόταν την καισαρική.
    Έξι η ώρα, το πρωί, ο θησαυρός της τ' αποφάσισε να πάρει "θέση" με μια εντυπωσιακή τούμπα,
    και αργότερα είχε μια κλίση στις εντυπωσιακές τούμπες,
    και μ' ένα θόρυβο που στ' αυτιά τους ήχησε θεία μουσική.
    "Έρχεται" είπε εκείνος.
    "Το τραίνο" του απάντησε, "το τραίνο θα σου φύγει".
    "Το δρόμο τον ξέρει, δε θα χαθεί. Πρέπει να ετοιμαστείς".
    "Έχω καιρό.Πήγαινε και θα σε ειδοποιήσω. Δεν έχω πόνους, δεν έσπασαν τα νερά."
    "Να φωνάξω την Ηλέκτρα να φροντίσει το παιδί".
    "Όχι, φύγε, θα την φωνάξω εγώ".
    Και κείνος έφυγε. Το τραίνο ακουγόταν κι όλας στην καμπύλη.
    "Καλώς τον κύριο δικηγόρο" τον ειρωνεύτηκε κατά την προσφιλή του συνήθεια ο αρχεργάτης. Δεν του απάντησε όμως σήμερα, όπως συνήθιζε, με μια ταιριαστή για την περίσταση και το "ποιόν του ανδρός" προς τον οποίο απευθύνεται, αθυροστομία. Σήμερα είχε αλλού το μυαλό του.
    Περίμενε το θησαυρό του.
    Εκείνη, πίσω στο μικρό δωμάτιο με το ξύλινο αστραφτερό πάτωμα, στρώνει τα λευκά, κεντητά σεντόνια και την κίτρινη λινή κουβέρτα στην κουκέτα με τα μπρούτζινα αγγελάκια.
    Η ώρα πήγε εφτά!
    Ξυπνάει στο διπλανό ντυβάνι το κοριτσάκι με τα ροζ πιζαμάκια. Του βάζει την κόκκινη τορολέζικη φουστίτσα με τα γατάκια στις τσέπες και το κοντό, λευκό ζακετάκι στολισμένο με δυο μικρούλικα γύψινα περιστεράκια, ενωμένα με μια μικρή ψεύτικη αλυσιδίτσα, δώρο εκείνου του φυλακισμένου στις ποινικές φυλακές της Αμαλιάδας, που μέτραγε τους αναστεναγμούς του και τα βογκητά του, τις ατέλειωτες ώρες που φύλαγε τα τραίνα στο μικρό φυλάκιο απέναντι από τις φυλακές.
    Όλους τους φυλακισμένους τους ήξερε.Όπως και τις μάρκες από τα τσιγάρα τους. Τα μάζευε από τους συναδέλφους χύμα και τα 'βαζε στην άκρη. Σαντέ για το Γρηγόρη, καραβάκι μαλακό για το Θανάση, 22 μπλε για τον Παναγιώτη.
    Εφτάμιση!
    Χτενίζει τα όμορφα μαλλάκια. Γυρίζει τη χτένα με τόση μαεστρία και φτιάχνει έξι υπέροχες μπουκλίτσες γύρω από το πεντάχρονο κεφαλάκι. Ύστερα, με τη μεταξωτή, λευκή κορδέλα δένει ακόμα μια στην κορυφή του κεφαλιού.Δίνει ένα φιλάκι και παίρνει το κοριτσάκι από το χέρι.
    Στο πατρικό της, είκοσι μέτρα πιο κάτω, ακούνε το τακούνι από τα τσοκαράκια της και το θρόισμα από τη μακριά λουλουδάτη ρόμπα της, έτσι όπως σέρνεται ανάμεσα στα ανθισμένα χαμομύλια της αυλής. Η αδελφή της πετάγεται από το κρεβάτι.
    "Η Μαρία μας είναι. Γιατί τόσο πρωί;"
    Συναντιούνται στη μικρή πόρτα που ποτέ δε γνώρισε μάνταλο, παρά μόνο τα τελευταία χρόνια, για να κλειδώσουμε τις μνήμες μας εκεί μέσα. Τις μνήμες και την αθωότητά μας. Κι ένα μέρος από τις φευγάτες ψυχές που αγαπήσαμε.
    "Μάνα πάρε το παιδί. Ηλέκτρα πρέπει να σπάσαν τα νερά. Έρχεται! Ειδοποίησε το Γιώργο".
    Φέρνει ταξί. Γύρω-γύρω γιατί η Σοχιά ήταν φουσκωμένη απ τη νυχτερινή νεροποντή κι η γέφυρα δεν περνούσε.
    "Ειδοποίησε το Γιώργο, πάμε στην κλινική", φωνάζει από το παράθυρο του αυτοκινήτου στον Κανατσέλη τον κλειδούχο η Ηλέκτρα.
    Φτάνουν!
    Ανεβαίνει τα τριανταδυό σκαλιά της κλινικής του Χάρβαλου παλληκαρίσια. Κάπου μετά τα εικοσπέντε νιώθει το "θησαυρό της"βιαστικό, να απειλεί με ηρωική έξοδο. Τι βίτσιο κι αυτό το παιδί, να τα κάνει όλα πριν την ώρα τους!
    Στις οχτώ ακριβώς ο "θησαυρός" εφορμά με ιαχές θριάμβου στη ζωή.Εκείνη εξαντλημένη χαμογελά με τα μάτια κλειστά και κείνος έξω από την κλειστή πόρτα του χειρουργείου της φωνάζε:
    "Μαρία μου αγόρι έκανες. Το νού σου μη σου αλλάξουν το παιδί." Ποτέ δεν είχε εμπιστοσύνη σε κανέναν, πόσο μάλλον τώρα που είχε δικό του το θησαυρό του κόσμου.
    Και ενώ η Ηλέκτρα "ζωγράφιζε" τα καμπυλωτά φρυδάκια και τη βουλίτσα στο πιγούνι του μωρού, μια νοσοκόμα έπαιρνε 1000 δραχμές και ένα δίσκο γλυκά από τον ξάδερφο της μάνας για να μαρτυρήσει το μεγάλο μυστικό της γέννησης και να προλάβει "ν' ασημώσει" το παιδί και να κερδίσει το δικαίωμα να το βαφτίσει. Ήταν βλέπεις με τους "απέναντι" και ο "αντιφρονούντας" πατέρας αρνιόταν πεισματικά να του δώσει το παιδί να το βαφτίσει. Και κείνος το κέρδισε με την επιμονή, την εξυπνάδα και την καλοσύνη του.Από τότε μόνο όσοι αγωνίζονται γι αυτόν τον κερδίζουν. Και τον βάφτισε και τον καμάρωνε ως τον περασμένο Γενάρη κι ας βγήκε άθεος κι αντιφρονούντας σαν τον πατέρα του.
    -άλλωστε ποιός είναι τέλειος;-
    Κι ύστερα δέσανε οι άμοιροι το "θησαυρό" με φασκές και τον φέρανε στο σπίτι. Κούνια δεν υπήρχε. Ένωσαν λοιπόν, δυο πολυθρόνες, έβαλαν για στρώμα ένα πάπλωμα και προστάτεψαν το θησαυρό μ' ένα κομμάτι τούλι.Το βράδυ τον έδεναν στις φασκές, το πρωί τον έβρισκαν με το αριστερό χέρι έξω σφιγμένο γροθιά. Καμάρι ο πατέρας. Άρχισε να ανησυχεί η Ηλέκτρα.
    "Αυτό το παιδί έχει το μικρόβιο στο αίμα του. Κάτι πρέπει να κάνω." Και το κανε. Όχι που δε θα 'βρισκε.Έφερε το πηλήκιο ενός ενωματάρχη της Ελληνικής Χωροφυλακής με την κορόνα της Φρειδερίκης καλογυαλισμένη, τ' ακούμπησε στο κεφαλάκι του μωρού και κείνο σήκωσε μια μόλυνση σαν καρύδι.
    Για μέρες η Αγία Βαρβάρα, βοήθειά μας, η Παρθένος Μαρία και οι άλλοι Άγιοι στο εικονοστάσι, έκλειναν τ' αυτιά τους στα κολακευτικά επίθετα με τα οποία ο πατέρας στόλιζε την κουνιάδα του για την αποκοτιά της. Έκανε ό,τι μπορούσε η γυναίκα για να μην πάρει το παιδί το δρόμο της πολιτικής απωλείας όπως ο πατέρας του, αλλά τι τα θες, άδικος κόπος. Στα δεκαεφτά του είχε πείσει και τη μάνα της, 80 χρόνων πια, να κρεμάσει στο στήθος της το "κόκκινο βιβλίο" για το χατίρι του θησαυρού της.............
    Ήθελες να θυμηθούμε
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Θυμηθήκαμε την πρώτη φορά που σ' ανταμώσαμε.
    Θεριό ανήμερο,
    μαχαίρι κοφτερό,
    ναι,
    ανάποδη ζαριά, όμως, ΠΟΤΕ!!!
    Αντάρτης Άτρωτος,
    Δικός του γιός
    Παντοτινός και Πόνος...
    Θησαυρός ανεκτίμητος.
    Ευλογία Θεού.
    Ανταμοιβή της στωικότητας της μάνας,
    της απροσκύνητης περηφάνειας του πατέρα.
    Αντίδωρο της αιώνιας παιδικότητας της αδερφής που γίνηκε κι όλας πενήντα χρονών.
    Όσες Μεγάλες Παρασκευές κι αν σημαδεύουν τα χρόνια μας,
    ευλογηθήκαμε και με μια μέρα Ανάστασης κι Ελπίδας,
    τ' Απρίλη.
    Τη δική σου μέρα!
    Να ζεις τις ελπίδες σου.
    Ν' αναστένεις τα όνειρά σου
    ως τα βαθιά γεράματα,
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Sταυρούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Βασίλη μου,
    και μένα χαρτιά και παραμύθια ποτέ δε μου έμαθε .
    Μόνο βιβλία μου έδειχνε και κορυφές.
    Αντάρτες, Προδότες και Ληστές.
    Και ούτε και εγώ του μίλησα ποτέ.
    Κι όταν εκείνος μιλάει για τα χρόνια που φεύγουν χωρίς
    “Ν’ αποκατασταθώ” ,
    Πώς να του πω πως εγώ άλλα αγαπώ ,
    τα καράβια που φεύγουν για καινούργια ταξίδια και δεν ξέρουν καλά
    αν ποτέ θα ‘ρθουν πίσω
    Αγαπάω και θα ‘θελα μαζί τους να πάω κι ούτε πια να γυρίσω ………...,
    που λέει και ο ποιητής.
    Χρόνια καλά Βασίλη μου
    Αντάρτης ,
    Άτρωτος
    Δικός του γιος παντοτινός και πόνος……
    έτσι να μένεις .
    “Τη φυλακή σου ποτέ μη συνηθίσεις”
    Καλό βράδυ. Εύη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ντόρτια

    πρόλογος

    κόκκινο
    όνειρο
    στιγμή
    φλέβα

    μαύρο
    δίχτυ
    εντροπία
    τάξη?

    2 χ 22

    λευκό
    ρυθμός
    μουσική
    τραγούδι
    ποίημα

    2 χ 2 χ 11

    υπέρβαση
    καμπύλες
    ανάταση
    όρια
    άκρα
    τομές

    κανένας συμβιβασμός
    καμία κορυφή

    κέντα

    επίλογος
    πρόλογος
    επίλογος
    πρόλογος
    επίλογος

    κανένας επίλογος

    ..........................

    Χρόνια Πολλά
    δικά σου

    από εμένα συμπληρωμένο και ολόκληρο
    από τους δυο μας

    Λευτέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. eimai xameni sta vouna tou nepal, anamesa sta imalaia, se katafigia xoris ilektriko, xoris kinito, xoris tipota.
    vrika me kopo ena ksenadoxeio me internet, tous parakalesa na steilo ston patera mou ena mail, oti eimai kala, na min anisixei.Ston patera, ston erota mou, ton megalo mou, katalavaineis... eklepsa ena lepto na mpo stin selida sou, na thimitho tin aisthisi, kai me epiase mia siginisi, pio megali kai apo ta psila vouna...
    eixa grapsei ki ego ena poiima gia ton patera mou, kairo tora, kai perimena na to anartiso sta gennethlia tou, tora stis 24 apriliou, pou tha giriso kai apo to taksidi.apistefti sigiria, eides..
    kales giortes vasili mou, se filo apo toso makria, kai toso psila.
    esi omos eisai akoma pio psila...
    flia kai stin stavroula sou
    xxx
    m
    m

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. "Χωρίς παραίτηση, χωρίς αθέτηση."

    Δε νομίζω πως κλέβεις στα χαρτιά,
    δε νομίζω πως σε νοιάζει αν θα χάσεις
    παίζεις την τύχη σου να σκάσεις
    με την δική σου ολόδική σου αποκοτιά.

    Σπάνιο δώρο ο γονιός-πρότυπο. Σπάνιος κι ο γιος που το εκτιμά.

    Καλή Ανάσταση, φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαρία λυπάμαι πολύ,…

    Να είσαι καλά και να τον θυμάσαι όμορφα με αφορμές κι αιτίες,….

    Και πάλι Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. pink floyd

    καλώς ήρθες στο Non Mollare Mai
    χάρηκα κι εγώ για τη συνάντηση και που σου άρεσαν τα «Ντόρτια»

    ελπίζω να τα λέμε και με «στίχους κι άλλα…»

    Σου εύχομαι Καλή Ανάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Φίλε Βασίλη σ'ευχαριστώ για τους στίχους αυτούς. Μου ξύπνησαν συναισθήματα και καταστάσεις που νόμιζα ότι είχαν θάφτεί βαθιά μέσα μου.Μου θύμισες λόγια που θα ήθελα πολύ να πω κι εγώ σαν ευχαριστώ αλλα δυστυχώς δεν πρόλαβα.Οι στίχοι σου πάντα λεπίδα κοφτερή...Να είσαι πάντα καλά,γερός , δυνατός και να χαίρεσαι αυτούς που αγαπάς.
    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ εύχομαι.
    ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δάφνη μου
    Οργή Σημαδεμένη του Νοέμβρη

    Ξέρεις ότι οι κορυφές
    Και τα απάτητα, με γοητεύουν πάντα
    Κι όσο μεγαλώνω χειρότερος γίνομαι,..
    Όταν με νιώσεις «κανονικοποιημένο» να ξέρεις ότι θα έχω πεθάνει,…

    Γνώση της Ιστορικής Αναγκαιότητας
    Ελευθερία
    Απαίτηση
    Ανυπακοή
    Πρόκληση
    Ζωή


    Είμαι περήφανος για Σένα
    Πάντα ήμουν!
    Και δε με πίκρανες ποτέ
    Γιατί ήξερα,… και περίμενα
    Ξέρεις ότι μου αρέσει να περιμένω

    Η ύπαρξη σου ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
    Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν
    Κι όσοι ξέρουν χαμογελούν με την αποκοτιά
    Και τη μοναδικότητα,…
    Όσοι δεν ξέρουν στέκουν με απορία
    Και κοιτούν, να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα

    Και την ίδια στιγμή Εσύ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
    Για να αποδεικνύεις την Απίστευτη Δύναμη του Ελεύθερου Ανθρώπου
    Είσαι Το Ζωντανό Μονόγραμμα του Ελύτη

    Σε Περιμένω

    Να Φύγεις Μακριά
    Να Ξέρω ότι Πετάς
    Να νιώθω ότι Χαμογελάς
    Ελεύθερη
    Συντροφική
    Μοναδική
    Αδιαπραγμάτευτη

    Σ’ Αγαπώ,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλή μου Φαίδρα
    Με συγκίνησες πολύ
    Μ’ αυτά τα μοναδικά δώρα που μου έφερες
    Με την ιδιαίτερη τιμή να με νιώθεις φίλο σου,…

    Δεν ξέρω πως είναι να αγαπάς τη Νύχτα
    Γιατί με την αγάπη της μεγάλωσα
    Δεν ξέρω τι είναι να πετάς στον ουρανό
    Αφού δεν περπάτησα ποτέ στη γη
    Δεν ξέρω πόσο πλούσιος νιώθω
    «διαιωνίζοντας το όραμα
    με θυμό αλήθειας άπληστο»
    αφού τις τσέπες μου, άδειες τις έραψε ο Καιρός κι ο Χρόνος
    δεν ξέρω πως είναι να θρέφεσαι από το νερό των άστρων και το γάλα της ουτοπίας, αφού η μάνα γή ακόμα, από το στήθος της μου σταλάζει κρυφά τη ζωή στα χείλη,…

    το διαβάζω ξανά και ξανά
    δεν το χορταίνω,…

    Σ’ Ευχαριστώ
    όχι μόνο για τα γενναιόδωρα λόγια σου,…(μακάρι να τα άξιζα έστω και λίγο,…) μα πρώτα και κύρια για το Όνειρο
    Που μέσα απ’ τις Άγιες Γραφές σου, συντηρείς, κοινωνείς και διαιωνίζεις,…

    Βαθύ το Ευχαριστώ
    Κι η Εκτίμηση ακόμα Βαθύτερη

    Καλή Ανάσταση
    Να σε βλέπω να γελάς
    Κι εγώ «αγαπώ ότι αγαπάς»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σταυρούλα μου
    Τι να πω
    Τα λόγια σου τρυφερά, μοναδικά
    Τα είπες όλα, και τόσο όμορφα (όπου και όποτε σε διαβάζω με ταξιδεύεις και όχι μόνο εμένα,… πρέπει να σου δίνουμε περισσότερες αφορμές μου φαίνεται,…Νιώθω μεγάλη περηφάνια για την αγαπημένη μου αδελφούλα,…)
    Έμαθα κι εγώ λεπτομέρειες που είτε τις είχα ξεχάσει, είτε, έτσι βιαστικά που έκοψα τον ομφάλιο λώρο, δεν πρόλαβε η μάνα, να μου τα διηγηθεί,…
    Έχω στο μυαλό μου μοναδικές εικόνες από τότε,…
    Και από τα επόμενα χρόνια της αθωότητας,…
    Από τα μοναδικά καλοκαίρια μας
    Από τους μακρινούς και μεγαλύτερους φίλους μας
    Από τις υπέροχες θεατρικές βραδιές ραδιοφώνου,…


    Βιαζόμουνα όμως,…
    Αυτό μου έκανε εντύπωση ,…
    Από τότε;
    Τέλος Πάντων

    Σε Λίγες ώρες Θα τα πούμε από κοντά
    Και χαίρομαι πολύ για αυτό
    Σε Φιλώ και Σε σκέφτομαι
    Καλημέρα
    Έρχομαι!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εύη μου Καλημέρα
    Σ’ ευχαριστώ για τις ευχές
    Να εξακολουθήσεις
    και να ακολουθείς μόνο
    αυτά που αγαπάς
    είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να φτάσεις
    Στη Χαρά και στη Δημιουργική Ζωή
    και τότε όλοι θα είναι χαρούμενοι
    ακόμα κι αυτοί που δε καταλαβαίνουν
    πάντα τις επιλογές σου

    Εύχομαι Καλή Ανάσταση
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. πρόλογος

    κόκκινο όνειρο
    κλεισμένο στη στιγμή
    η φλέβα να συντονίζεται


    το μαύρο της απουσίας
    να αυξάνει την εντροπία
    το δίχτυ κι η τάξη? Να πεθαίνει


    λευκό ποίημα
    κόκκινο τραγούδι

    ρυθμός
    μουσική
    ή 2 χ 22
    ή 2 χ 2 χ 11
    ή 2x17+11
    αρχή
    υπέρβαση ανάταση

    όρια ανυπέρβλητα
    άκρα ανοιχτά

    τομές καμπύλες


    κανένας συμβιβασμός

    καμία κορυφή απάτητη

    κέντα

    Λευτέρη Αγαπημένε μου
    Μοναδικέ μου Φίλε

    Πλημμυρισμένος από τις μουσικές Σας

    Γράφω και παραπατώ

    «Για τη συνήθεια του έρωτα»
    φορώ
    εκείνο του πόθου,
    στο κάτω χείλος κρεμασμένο
    χαμόγελο,
    ντύνομαι την ξυραφιά
    βαθιά κι ανοιχτή
    να ματώνει,…
    καθώς η στιγμή ξανθιά,
    το πουκάμισο βιαστικά
    κουμπώνει

    από τις υπέροχες
    φευγαλέες συζητήσεις μας
    για τα άλυτα
    και τα δεμένα μας
    απ’ τις διακριτές
    μετρήσιμες
    μα άπειρες Στιγμές μας
    κοινές
    παράλληλες
    Κομμένες βίαια από ένα
    Αστραπιαίο βλέμμα
    Που καταδέχεται ο
    Άγιος ο Καιρός
    Για μας

    Σ’ Ευχαριστώ
    Σας Ευχαριστώ για τα κομμάτια της έμπνευσης Σας που μου χαρίζεται
    Να προσέχετε
    Να υπερβάλλετε
    Να ονειρεύεστε
    Και Σας χρωστώ πολλά,…
    Καλή Ανάσταση x2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ακυρώνεται• ο χρόνος και ο λόγος, σαν συνομιλεί γιός με πατέρα, πατέρας με γιό.

    Όσο δίνω σπρωξιά στον κόμπο που αγκυλώνει τη μιλιά, τόσο ματαιώνομαι.
    Ανήμπορη κι εγώ για τα πολλά.
    Σ' αυτές τις σχέσεις, τις πρωτόλειες, μονάχα η σιωπή έχει χώρο. Κι ο,τι φωνάζουνε τα μάτια.

    Να'χεις άνοιξη εντός Βασίλη μου.
    Φιλιά κόκκινα, αναστάσιμα, ελπίδας γέννα.
    Ο,τι μας πονά -λέω-, μας αναγεννά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αγαπημένη μου Μυρσίνη
    Σ’ ευχαριστώ

    Εκεί στα ψηλά πάντα να πετάς
    Εκεί να κυνηγάς όνειρα κι ελευθερία,…

    Μεγάλη μου τιμή
    Η παρουσία σου εδώ
    Και από την άλλη άκρη του κόσμου
    Από την κορυφή του κόσμου!!!
    Όταν τέτοιες ελεύθερες κι αδάμαστες ψυχές
    Κοινωνούν τα λόγια σου,
    Τους δίνουν αξία!
    Αυτή η Κοινωνία είναι η Αξία τους!!
    Χαίρομαι πολύ που έχω τέτοιους φίλους.

    Σου εύχομαι
    Να χαίρεσαι το μεγάλο σου έρωτα, τον πατέρα σου
    Και όλους τους δικούς σου ανθρώπους που έχουν την τύχη να σε βλέπουν, να σ’ αγαπούν και να σε φροντίζουν κάθε μέρα,…
    Να είσαι Καλά και Πάντα να ταξιδεύεις
    Σ’ όλες τις Απάτητες Κορυφές του Κόσμου!!!
    Όλες δικές Σου,…

    Ευχές και φιλιά από όλους μας και πολλά πολλά φιλιά από την Σταυρούλα
    (Είμαι στην Αμαλιάδα μαζί τους για Πάσχα.)

    Υ.Γ. περιμένουμε φωτογραφίες μοναδικές και ονειρεμένες λέξεις Σοφίας και Ενδοσκόπησης από την Ανατολή,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλή μου Ευαγγελία
    Ναι χωρίς αθέτηση
    Χωρίς απαίτηση
    Χωρίς συμβιβασμό
    Εννοείται
    Δεν παίζω μαζί τους χαρτιά
    Τους αγνοώ
    Ήταν μια απάντηση στον πατέρα μου
    Και σε πολλούς παλιούς ή και νεώτερους πατεράδες
    Οι οποίοι όταν τα παιδιά τους ακολουθούν έναν διαφορετικό δρόμο νομίζουν ότι όλος ο κόσμος, τους κλέβει στα χαρτιά, Ε λοιπόν όχι!!
    Συνεχίζω με αποκοτιά
    Χωρίς να με νοιάζει αν θα χάσω
    Μόνο να Ζήσω

    Καλημέρα
    Καλή Ανάσταση
    Και Ανοιξιάτικο Φως στο διάβα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αγαπημένε Γιάννη μου
    Ναι τέτοια λόγια,
    Όλα τα λόγια αγάπης και αλήθειας πρέπει να λέγονται
    Όλοι έχουν ανάγκη από αυτά

    Λυπάμαι που δεν πρόλαβες,…
    Μπορούμε για τους άλλους,…

    Σ’ ευχαριστώ που αναγνωρίζεις την κόψη στα στιχάκια μου,…
    Είναι ευχή,…
    Σ’ Ευχαριστώ που είσαι εδώ
    Για τις ευχές και την Αγάπη σου

    Εύχομαι Ανάσταση και Άνοιξη Στη Ζωή σου
    Ανάταση Ψυχής και Πράξης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Μαρία μου
    Έτσι είναι
    Ακυρωμένος ο Χρόνος
    Σχεδόν σταματημένος
    Τον κοιτάζω
    Με κοιτάζει
    Δε μιλάμε πολύ,…
    Του διαβάζει «τα ντόρτια»
    Η αδελφή μου,…
    Δε μιλάει καθόλου
    Μια κουβέντα μονό
    «Είμαι περήφανος»
    Τι άλλο δώρο να σου κάνει ένας πατέρας;
    Τι άλλο δώρο να του κάνεις ;

    Καπετάνισσα τον ξέρω αυτόν τον κόμπο
    Τη μιλιά που χάνεται
    Τη ματαίωση
    Και τον πόνο
    Που μας συντρίβει
    Και μας αναγεννά

    Ανάσταση
    Δημιουργία
    Άνοιξη
    Σου Εύχομαι

    Σου Στέλνω την Αγάπη μου
    Κι ένα μεγάλο φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»