«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Ρέκβιεμ Για Μια Θύελλα Που Την Έλεγαν Μαρία


Γράφω λαθραία
Κλέβοντας χρόνο
Απ’ αυτόν που βάζουν
Μέσα στον ορό
Σιγά να στάζει, να κρατιέμαι ζωντανός
Μόλις επιβιώνω,…
Ανασαίνω πτώματα
Ζω στο κενοτάφιο
Των αρχαϊκών μύθων
ένας ένας, αφήνει καταμεσής
Το όπλο και αναδύεται σαν εφιάλτης…
Μάταιη η επική στους αιώνες χάραξη
Άδοξη η σίγηση , άληκτης στεντόρειας κραυγής,…

Μάταια χτυπώ τα πλήκτρα
Ο ήχος δεν μεταδίδεται στο κενό
Μάταια μυρίζω τον αέρα
Την άγια τέφρα να ασπαστώ
Στης μέγιστης εντροπίας
σπονδή στον τελευταίο χορό

Επιμένω με σπασμένα δάχτυλα
χαϊδεύω το κενό
Τον ακάλυπτο και ακατάληπτο
Θρήνο
ηττημένο και ανήμπορο,..
Δάκρυ με κερνούν
Και απαξίωση

Τα χρόνια βαραίνουν αδυσώπητα
Κι η πληρωμή Ακριβή
Δικαίωση για μένα
Κι Άσπρη Πρέσα

Διαθήκη για αυτούς
Παράτες και μνημόνια

Τα μνημόσυνα και τα βραβεία τ’ άφησα για επίλογο

Όμως τι βάρος να προσδώσουν οι τριγμοί
σε μια δόση στάχτης 21 μόλις γραμμαρίων;

Λήξη χωρίς επιστροφή,…

ΑΝΤΙΟ ΜΑΡΙΑ
ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΦΩΝΗ
ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΕΡΩΜΕΝΗ
ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΠΡΩΘΙΕΡΕΙΑ
ΤΩΝ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΩΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ΜΑΡΙΑ
................................................................................
Μαρία,… «Μην Κλαις στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί,…»Εδώ η Μαρία έτσι κι αλλιώς είχε και θα έχει την τιμητική της,…
Το blog είναι γεμάτο με τη φωνή της
Ακούγονται:
«Οι Γερόντοι» του Γιάννη Ρίτσου από την καντάτα για τη Μακρόνησο
«Φλεβάρης 1848» του Άλκη Αλκαίου από τα τραγούδια της Λευτεριάς
«Θάνατος από καημό» ή όπως το έλεγε η ίδια το «Σπίτι της Μαρίας Αντωνίας» από τα «τροπάρια για φονιάδες»
«Νίκος Πλουμπίδης» του Μάνου Ελευθερίου από τα «τροπάρια για φονιάδες»
«Ξελασπώστε το μέλλον» του Βλαδίμηρου Μαγιακόφκι από το δίσκο: καντάτα για την Μακρόνησο και Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφκι
«Κι ήθελε ακόμη» του Μανώλη Αναγνωστάκη από τα τραγούδια της Λευτεριάς














































18 σχόλια:

  1. Μια παρουσία σεμνή,μια φωνή, μια εποχή. Για άλλους μια καριέρα ημιτελής, για άλλους μια καριέρα με πορεία αξιοπρέπειας και πίστης στο Χρέος. Κι όμως υπήρξαν καιροί που η Μαρία γέμιζε στάδια κι όλοι ακουμπούσαν στον χτύπο της δικής της καρδιάς. Ύστερα ήρθαν χρόνοι που πολλοί αλώθηκαν και πίστεψαν σε άλους θεούς. Εκείνη παρέμεινε σιωπηλή, αμέτοχη στην φθήνια και στην καταπάτηση των ιδανικών για τα οποία και αγωνίστηκε. Οι *φίλοι* την ξέχασαν , αυτή τους αγνόησε. Παρέμεινε στη Σιωπή να φυλά Θερμοπύλες και την άγονη γραμμή του τραγουδιού. Δεν την ένοιαζε κι ας πονούσε για την κατάντια μιας γενιάς που γι'άλλα πολέμησε και άλλα τελικά έκανε μέσα στην φθήνια και τον ξεπεσμό μιας εξουσίας αλλότριας. Η πίκρα για την κατάργηση των ιδανικών παρέμεινε μόνιμος σύντροφος ως το τέλος. Οι λίγοι πιστοί σύντροφοι που παρέμειναν στο ανώνυμο πλήθος θα την θυμούνται με αγάπη και με νοσταλγική ματιά στη νιότη τους που έφυγε. Οι *άλλοι* σήμερα θα πουν πολλά. Το μάθαμε πια πως τα λόγια τους ψεύτικα είναι. Κανείς δεν τους ακούει.Οι υπόλοιποι σιωπηλοί εραστές της φωνής της θα ψιθυρίζουμε τα τραγούδια της.
    Καλό σου ταξίδι Μαρία. Τώρα "δεν κλαις που στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σοφία μου
    ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
    Με συγκίνησε το Σχόλιο σου
    Βαθύ κι απλό
    Αληθινό
    Τίποτα δεν έχω να προσθέσω,…
    Μόνο μια υποψία
    Μικρή μακρινή εικόνα από το μέλλον….
    (Όταν την ακούω ονειρεύομαι,…και μήπως είμαι ο μόνος;…)

    Θα περάσουν τα χρόνια
    Θα χαθούμε
    Άσημη σκόνη θα σκορπίσουμε

    Όταν οι αμπελουργοί του μέλλοντος
    Θα ψάχνουν τα βοτάνια
    το κλήμα να μπολιάσουν
    Και τους αγέρηδες
    Θα εξευμενίζουν
    Να δέσουνε καρπό
    Για το κρασί της υπέρβασης
    Και της αιώνιας νιότης

    Τότε και πάντα

    Στη φωνή της θα καταλήγουν
    Θα μεθούν
    Θα προσκυνούν
    Και θα ζηλεύουν
    Τους θνητούς που άκουσαν
    Ολοζώντανο το μύθο
    Καθώς κραύγαζε
    Ζωή
    Επανάσταση
    Έρωτα
    Πάθος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ- ΠΑΜΕ- ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ






    Eμμ. Μπενάκη 28,
    106 78 Aθήνα

    Τηλ. 210 3301842,210 3301847,210 3833786 Fax 210 3802 864

    E-mail : pame@hol.gr http://www.pamehellas.gr



    Αθήνα 7.01.2009



    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    Συλλυπούμαστε και τιμούμε τη Μαρία Δημητριάδη



    Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, εκφράζει την ανείπωτη θλίψη των εργαζομένων για τον πρόωρο θάνατο της Μαρίας Δημητριάδη, της μεγάλης αυτής τραγουδίστριας που έκανε τραγούδι την ταξική πάλη και συνέβαλε με το τραγούδι της σ΄ αυτήν την πάλη, και στην ανύψωση του μαχητικού αγωνιστικού πνεύματος της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα εκφράζει τα πιο θερμά συλλυπητήρια προς την οικογένειά της, όλων εκείνων των εργατών που γαλουχήθηκαν και εμψυχώνονται με τα τραγούδια της.

    Η Μαρία Δημητριάδη μπορεί να έχασε τη μάχη για τη ζωή, αλλά θα είναι παρούσα με την αγωνιστική της φωνή σε όλους τους λαϊκούς - εργατικούς αγώνες που έρχονται για την κατάκτηση όλων εκείνων που με το τραγούδι της απαίτησε για τους εργαζόμενους, για τη νέα ζωή σε μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

    Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα την τιμά πάντα πρωτοστατώντας σε τέτοιους αγώνες.







    Η Εκτελεστική Γραμματεία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. από το: http://indy.gr/newswire/pethane-smera-i-maria-dimitriadi

    Πέθανε σήμερα η Μαρία Δημητριάδη
    δημοσιεύτηκε σήμερα από utopiedoccase
    τροποποιήθηκε σήμερα
    "Την τελευταία της πνοή άφησε τα ξημερώματα, σε ηλικία 58 χρόνων, στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν χτυπημένη από σπάνια πνευμονική νόσο, η τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη." γράφει το τηλεγράφημα του ΑΠΕ
    Η τραγουδίστρια που σημάδεψε το πολιτικό τραγούδι της δεκαετίας του 70 δεν είναι πια ανάμεσά μας. Τελευταία της επιθυμία είναι να αποτεφρωθεί και να σκορπιστούν οι στάχτες της στη θάλασσα. Με δεδομένο ότι αυτό δε μπορεί να γίνει στην Ελλάδα προφανώς θα μεταφερθεί στο εξωτερικό οπότε μάλλον δε θα γίνει κηδεία.

    Γεννήθηκε το 1950 στον Ταύρο, από προσφυγική οικογένεια. 'Ηταν η μεγαλύτερη αδερφή της επίσης τραγουδίστριας Αφροδίτης Μάνου. Η πρώτη της επαφή με τη δισκογραφία ήταν το 1969 στο soundtrack της ταινίας "Κορίτσια στον Ήλιο" (ένα πρωίνο, η Παναγιά μας...) . Λίγο αργότερα εκδόθηκε ο δίσκος του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Οδυσσέα Ελύτη "Ήλιος ο Πρώτος" (κάτω στης Μαργαρίτας τ' αλωνάκι) . Με το συνθέτη συνεργάστηκε και στο δίσκο "Χρονικό" (στο καφενείον η Ελλάς) την επόμενη χρονιά. Το μεγαλύτερο διάστημα της επταετίας το πέρασε εκτός Ελλάδας, περιοδεύοντας με το Μίκη Θεοδωράκη ανά τον κόσμο. Συμμετείχε στην πρώτη ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών "Τα Λαϊκά" (το τρένο φεύγει στις οκτώ), στα "Τραγούδια του Αγώνα"(σαν τον αήτο φτερούγαγε στη στράτα), στην "εγκεκριμένη" αν μπορώ να το πω έτσι έκδοση των "18 Λιανοτράγουδων". Συνέχισε να συνεργάζεται με το Θεοδωράκη σε συναυλίες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90.

    Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1974 συμμετείχε στο δισκογραφικό πυρετό της πρώτης εκείνης χρονιάς τραγουδώντας στο δίσκο Σκλάβοι Πολιορκημένοι του Μαμαγκάκη (να 'χαμε ένα βασιλιά για να μας θαμπώνει) και το "Αντόνιο Τόρρες Χερέδια" του Γιάννη Γλέζου. Τα επόμενα χρόνια συνεργάζεται σχεδόν αποκλειστικά με το Θάνο Μικρούτσικο. Πρώτα με τα "Πολιτικά Τραγούδια" σε στίχους Ναζίμ Χικμέτ (η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει) και του Βολφ Μπίρμαν (τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν, τους ψευτοφίλους που με κοροϊδεύουν) με αξιοσημείωτη εμπορική επιτυχία. Και από κει και πέρα σχεδόν τα πάντα (εκτός από το Σταυρό του Νότου και τον Μπρέχτ) μέχρι το 1983: Καντάτα για τη Μακρόνησο, Φουέντε Οβεχούνα, Τροπάρια Για Φονιάδες, Τραγούδια Της Λευτεριάς, Συναυλίες 81 (με το Χρήστο Λεοντή), Εμπάργκο, Αραπιά Για Λίγο Πάψε... Ήταν μάλιστα παντρεμένη με τον αδερφό του συνθέτη, με τον οποίο έκανε ένα γιο.

    Από τους πιο ακουσμένους δίσκους της εποχής ήταν οι επανεκτελέσεις των τραγουδιών της ένοπλης εξέγερσης της δεκαετίας του 40 ("Τα Αντάρτικα", 1981) μαζί με την αδερφή της Αφροδίτη Μάνου σε ενορχήστρωση Θάνου Μικρούτσικου. Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η Μαρία Δημητριάδη είχε στρατευτεί στο ΕΚΚΕ, διατέλεσε δημοτική σύμβουλος Ταύρου και είχε εντονότατη πολιτική δράση. Σήμερα μας φαίνεται παράδοξο αλλά εκείνη την εποχή οι δίσκοι αυτών των καλλιτεχνών πουλούσαν πάρα πολύ (γίνονταν χρυσοί και πλατινένιοι, που σημαίνει 50.000 και 100.000 πωλήσεις αντίστοιχα) και έπαιζαν σε μεγάλα ακροατήρια, είτε επρόκειτο για κατειλημμένα εργοστάσια, στάδια, συναυλίες αλληλεγγύης, κομματικά φεστιβάλ κ.τ.ό. Η απήχησή τους ήταν τεράστια και το καλλιτεχνικό τους έργο έφτασε σε εκατοντάδες χιλιάδες αυτιά.

    Η Μαρία Δημητριάδη ήταν πάντα τραγουδίστρια των συνθετών. Τον πρώτο της προσωπικό δίσκο τον έβγαλε μόλις το 1980, όταν άλλαξε δισκογραφική εταιρεία (από τη LYRA του Πατσιφά στην πολυεθνική CBS όπου τότε εργάζονταν αρκετά άτομα του πολιτικού της χώρου). Ένας δίσκος ("πορτραίτο" όπως ονομάζονται στη δισκογραφική διάλεκτο οι πολυσυλλεκτικοί δίσκοι τραγουδιστών) όπου εκτιμώντας την ιδιαίτερη φωνή της της έδωσαν ακυκλοφόρητα τραγούδια τους ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις (το παιδί από την Κρήτη), ο Σταύρος Ξαρχάκος (ειν' αρρωστεια τα τραγούδια), ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Θάνος Μικρούτσικος σε μια εποχή που αυτό δε συνηθιζόταν - εδώ που τα λέμε στην περίπτωση ειδικά του Χατζιδάκι αυτό δε συνηθιζόταν σε καμία εποχή.

    Η δεκαετία του 80 τη βρήκε να κάνει εξαιρετικές δουλειές με μέτρια όμως απήχηση και χωρίς να έχει όμως αντίστοιχη αποδοχή. Στο κλίμα της εποχής τραγούδησε στον πρώτο δίσκο του Γιώργου Σταυριανού, την "Έρημη Πόλη" (ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί) και έβγαλε επιτέλους μια ολοκληρωμένη δουλειά με το Μάνο Χατζιδάκι, την επανεκτέλεση του κύκλου τραγουδιών "Για την Ελένη" (μυρίζει ο κόσμος γιασεμί). Ένας δίσκος του Μιχάλη Τρανουδάκη σε ποίηση Γιώργου Χρονά, η "Μυθολογία του Σαββάτου", μια προσπάθεια για πέρασμα στο σύγχρονο ήχο με το "Μαγικό Κλειδί" του Στέφανου Κορκολή χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία στην πρώτη περίπτωση και ούτε καν καλλιτεχνική στη δεύτερη.

    Παράλληλα όλο αυτό τον καιρό συμμετέχει ενεργά στις περιοδείες του Μίκη Θεοδωράκη σε όλο τον κόσμο, γεγονός που αποτυπώνεται και δισκογραφικά, τόσο σε διάφορες επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών του όσο και στον κύκλο τραγουδιών "Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα" που εκδόθηκε το 1991 και λόγω της υπουργοποίησης του συνθέτη και των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η δισκογραφική του εταιρεία (ο Σείριος του Χατζιδακι) ήταν σα να μην κυκλοφόρησε ποτέ.

    Εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90 η Μαρία Δημητριάδη κινιτοποιείται έντονα ενάντια στο εμπάργκο στη Γιουγκοσλαβία. Ουσιαστικά από το 1991 μέχρι το 1993 ζει και εργάζεται εκεί, εκδόθηκε μάλιστα στη Σέρβικη αγορά και ένας δίσκος της με τίτλο "Η Μαρία Δημητριάδη τραγουδά για τη Σερβία" από το υπουργείο πολιτισμού της χώρας.

    Στη δεκαετία του 90, εκτός από μια απόπειρα επανεμφάνισης το 1996 με ένα δίσκο που έφτιαξε το επιτελείο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η Μαρία Δημητριάδη έκανε μόνο μερικές συμμετοχές, με αξιολογότερες το δίσκο του Λουκιανού Κηλαϊδόνη "Αχ Πατρίδα Μου Γλυκειά", το "Παράρτημα α'" του Διονύση Σαββόπουλου και το δίσκο με επανεκτελέσεις τραγουδιών του παλιού ελαφρού συνθέτη Σπήλιου Μεντή που έκανε η αδερφή της. Σταδιακά μάλιστα σταμάτησε να εμφανίζεται ζωντανά, παρότι η φωνή της ήταν ακμαία.

    Το 2001 ξαναβρίσκεται σε στούντιο για να ηχογραφήσει το δίσκο "Δον Κιχώτες" του Θοδωρή Οικονόμου και του Παρασκευά Καρασούλου, ο οποίος όμως πέρασε σχετικά απαρατήρητος μέσα στο δισκογραφικό συρφετό της εποχής. Δειλά δειλά αρχίζει να εμφανίζεται ξανά, κυρίως σε δημοτικά και πολιτικά φεστιβάλ. Τα τελευταία χρόνια είχε προσεγγίσει πολιτικά το ΚΚΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όμορφος επίλογος
    Βασίλη μου
    σε έναν άνθρωπο όπως η Μαρία Δημητριάδη
    και σε μια συνταρακτική φωνή

    ταπεινά συντάσσομαι με το σχόλιο της Σοφίας
    τι παραπάνω να πω

    επανάσταση ήταν απλώς και μόνο η φωνή και η ερμηνεία της

    σε φιλώ
    σου στέλνω τη σκέψη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλή μου Φαίδρα
    Δεν μπορώ να συνδέσω τη λέξη επίλογος με τη Μαρία
    Σα να αρνείται το μυαλό να συνταχτεί στην πραγματικότητα της μεγάλης απώλειας
    Ίσως να μην το αποδεχτώ ποτέ! Και είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο μόνος,…
    Οι μνήμες είναι τόσες πολλές και τόσο δυνατές
    Κι οι αφορμές δυστυχώς παρούσες κι αξεπέραστες,…

    Θυμάμαι όταν την πρωτοείδα
    Σε μια συναυλία Μικρούτσικος-Λεοντής καλοκαίρι 1981
    Εθνικό Στάδιο Αμαλιάδας, μαθητής της πρώτης τάξης του λυκείου
    Είχα μείνει άναυδος
    Μορφή Δωρική
    Πληθωρική Θεά
    Και Φωνή να σε συνεπαίρνει, να σε ξεσηκώνει
    Να σε απογειώνει
    Όλοι γύρω να τραγουδούν τα τραγούδια της, να φωνάζω και να ουρλιάζω ακατάληπτους στίχους, για μένα τότε, σαν ξόρκια και μαγικά

    Όταν σκέφτομαι,…τη φωνή της στ’ Αντάρτικα, στη σπουδή στα ποιήματα του Μαγιακόφκι,…
    Ξέρω ότι σε άλλες συνθήκες θα πορευόμαστε στη Μάχη Με τη φωνή της Μαρίας
    Για οδηγό
    Είναι σαν νομοτέλεια,…
    Αυτή και μόνο Αυτή θα μπορούσε να τραγουδήσει : Η γή θα γίνει Κόκκινη ή κόκκινη από Ζωή ή Κόκκινη από Θάνατο! Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό!!! Κι ένιωθες ότι ήδη είχες ξεκινήσει να το φροντίζεις,…
    Ή Αυτούς τους έχω βαρεθεί … «Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω σιχαθεί!»

    Τι να πω,.. θα πορευτούμε και μ’ αυτή την απώλεια σαν να μην έγινε,…

    Και το μόνο που σκέφτομαι είναι : τον Άνθρωπο Μαρία, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές, στην κατηφόρα,… και πόσο, και πως, μπορείς να βαδίσεις Ορθός μέχρι το τέλος,… χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς αλλοτρίωση, Επαναστάτης και σ’ αυτόν τον τομέα,… αλλά με δυο τρείς δικούς σου ανθρώπους δίπλα σου, για να αντέχεις τον πόνο και να ετοιμάζεσαι για την επερχόμενη μάχη με τον κραταιό πανάρχαίο νικητή…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ολα αυτά που έγραψες Βασίλη μου, για τη Μαρία, που έφυγε τόσο νωρίς, τόσο πρόωρα,σε μια κρίσιμη και έκρυθμη στιγμή για τον τόπο μας, είναι πολύ σπουδαία.Είναι τόσα πολλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα γι΄αυτή τη μεγάλη μορφή του ελληνικού τραγουδιού και του Επαναστατικού κινήματος.
    Για μας η Μαρία ήταν ξεχωριστή.Με τα τραγούδια της μας καθοδήγησε στα πρώτα μας βήματα,μας συντρόφευε και μας εμψύχωνε στους αγώνες μας, μας ενθουσίαζε και μας ενθουσιάζει κάθε άκουσμά της.θα είναι πάντα μαζί μας γιατί τα τραγούδια της πραγματικά μας σημάδεψαν,μας έδωσαν στίγμα και πυξίδα να πορευτούμε.
    Τη θαύμαζα σαν τραγουδίστρια και σαν άνθρωπο γιατί πολλές φορές απέδειξε την ακεραιότητα του χαρακτήρα της και την ταξική της συνείδηση με την ασυμβίβαστη στάση
    της, με κορυφαία στιγμή την τελευταία της επιθυμία για τον τρόπο που ήθελε να καταλήξει το φθαρτό της σαρκίο.
    Ο,τι άλλο να πω θα είναι περιττό,
    γι΄αυτό παραθέτω μόνο μερικά λόγια
    του μεγάλου συνθέτη Θάνου Μικρούτσικου για τη Μαρία.
    -Αισθάνομαι ιδιαίτερα συγκινημένος για την ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη στα έργα μου.Για μένα η Μαρία δε δίνει μόνο μαθήματα ερμηνείας, αλλά...ανοίγει καινούργιους δρόμους στο εκφραστικό τραγούδι.Η παρουσία της στο δίσκο(ΚΑΝΤΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ)
    τιμητική για μένα και καθοριστική για την αξία του.-
    Και στα ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΓΙΑ ΦΟΝΙΑΔΕΣ γράφει:Ο θαυμασμός σε σένα Μαρία.. θα το πω:Είσαι η μεγαλύτερη τραγουδίστρια.
    ...................................
    -Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να
    ξημερώσει-
    Ναι θέλει ακόμη πολύ φως για να ξημερώσει, όμως εσύ δεν παραδέχτηκες την ήττα, γι΄αυτό με την υπέροχη φωνή σου πάντα θα μας οδηγείς...Αντίο Μαρία
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπημένη μου Λουκία
    Τι όμορφα Δώρα μου άφησες,…
    Λόγια και εικόνες που σημάδεψαν τα πιο όμορφα χρόνια μας, που συντρόφεψαν και τη δική μας μικρή έφοδο στο μέλλον
    (Θυμάμαι εκείνη τη φωτογραφία, στο ντιβάνι, στο μικρό σπίτι της Καλαβρύτων, ντυμένοι στα κόκκινα, που κρατάμε στο χέρι το δίσκο καντάτα για τη Μακρόνησο,…)

    Έτσι είναι η Μαρία μας
    Επανάσταση κι Έρωτας για τη Ζωή Μέχρι το τέλος
    Και μας δείχνει το δρόμο μέχρι και την έσχατη πράξη περηφάνιας και άρνησης της υποταγής στους υποτιθέμενους «λυτρωτές» της «ψυχής»,…
    Εκεί στην πυρά λοιπόν
    Κι ύστερα άσημη σκόνη να επιστρέψουμε στη Μάνα Γή
    Θα είμαστε εκεί ξανά όπου και όπως χρειαστεί!!!
    Έτσι θα γίνει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πραγματικά έτσι πρέπει να γίνει.
    ...................................
    Λοιπόν αγαπημένε μου Βασίλη με αφορμή τη φωτογραφία που ανέφερες στην Καλαβρύτων,
    θα παραθέσω κάτι που είναι γραμμένο στο δίσκο ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ(ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ-ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ).
    Με πήγε πολλά χρόνια πίσω, τότε που η ζωή μας ξεκίνησε από μια ανατροπή,από ένα άλμα και έγινε επαναστατική πραξη.
    ...................................
    -Μη λυπηθείς για τίποτα,
    για τίποτα απ΄'ολα αυτά
    που ζήσαμε και που κάναμε.
    Μη χαρείς για τίποτα,
    για τίποτα αυτά,που ζήσαμε,
    που χτίσαμε.
    Κράτα, κράτα.
    Εμείς έχουμε μέλλον.
    Μη βιαστείς για τίποτα.
    Ούτε για το χαμόγελο,
    ούτε για το κλάμα.
    Εμείς έχουμε δρόμο ακόμα.
    Βασίλης
    24 Οχτώβρη 83
    ...................................
    Πραγματικά ήταν προφητικά τα λόγια σου κι ας μην υπήρχε αυτή η πρόθεση όταν τα έγραφες.
    Πραγματικά κάναμε πολύ δρόμο κι ας φαινόταν τότε πως δεν είχαμε μέλλον.Καναμε δρόμο μακρύ και δύσκολο. περάσαμε από μονοπάτια τραχιά και δύσβατα.
    Πολλές φορές λιγοψυχήσαμε,
    μα πάλι σηκωθήκαμε.
    Πολλές φορές αναρωτήθηκα ΑΝ..
    Μα τώρα με αφορμή το θάνατο της Μαρίας λέω πως ΝΑΙ.
    Πιστεύω πως κράτησα
    Θα δείξει
    Σε φιλώ.
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο δίσκος και η αφιέρωση ήταν για την επέτειο των 2 μηνών από το γάμο μας.
    Κάνω και μια μικρή διόρθωση,γιατί μου ξέφυγαν 2 λέξεις:
    Μη χαρείς για τίποτα,
    για τίποτα απ' όλα αυτά
    που ζήσαμε ...
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. γεια σου δάσκαλε!με θλίψη μπορώ να σου πω ότι έμαθα για τον πρόωρο θάνατο της αξέχαστης αυτής τραγουδίστριας με την επαναστατική φωνή απ'τον Θάνο Μικρούτσικο καθώς ήμουν στην αντιπολεμική συναυλία τη περασμένη τετάρτη και όταν μίλησε για την Παλαιστίνη είπε και γι'αυτο.αντίο στη μεγαλύτερη φωνή που έβγαλε η Ελλάδα μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όπως είπε και ο Μικρούτσικος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μια θύελλα που την έλεγαν Μαρία. Τα είπες όλα, Βασίλη. Λιγοστεύουν οι ήρωες επικίνδυνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. -Μη λυπηθείς, λοιπόν, για τίποτα,
    για τίποτα απ’ όλα αυτά
    που ζήσαμε και που κάναμε.
    Μη χαρείς για τίποτα,
    για τίποτα απ' όλα αυτά,
    που ζήσαμε,
    που χτίσαμε.
    Κράτα, κράτα.
    Εμείς έχουμε μέλλον.
    Μη βιαστείς για τίποτα.
    Ούτε για το χαμόγελο,
    ούτε για το κλάμα.
    Εμείς έχουμε δρόμο ακόμα.
    Βασίλης
    24 Οχτώβρη 83,…

    όμορφο, συγκινητικό και τόσο μακρινό πέρασαν κιόλας 25 χρόνια,…

    και να φανταστείς ότι τότε ήμουν σκληροπυρηνικός «οικοδόμος»
    μονολιθικά γελαστός και γελασμένος
    κι ήμουν τόσο αδιαπραγμάτευτα «μεγάλος»
    παντογνώστης και θεωρητικός (τρομάρα μου)
    κι ούτε είκοσι χρονών αυθάδεια στις άδειες τσέπες μου

    Λουκία μου, αγαπημένη
    είναι πολλά τα χρόνια
    αιώνες πέρασαν από πάνω μας
    κι η καθημερινή ρουτίνα στυγνή κι αδυσώπητη,…
    η μετριότητα αμείλικτη
    να ζητά γη και ύδωρ,…

    κι όμως λέω
    δεν τα κατάφερε
    δεν έγινε το χατίρι στη μιζέρια
    και στην αιώνια «κανονικοποίηση»

    είμαι εδώ
    μικρός κι αδέξιος πυρπολητής
    αλήτης πάντα στον καιρό
    όπως και τότε
    λίγο χειρότερος, λίγο σοφότερος
    λίγο υποταγμένος(;)μικροαστός
    πολίτης υπεράνω πάσης υποψίας
    με τέτοιο σιδερικό κάτω από την καμπαρντίνα
    που τρελαίνει τους ανιχνευτές μετάλλων,
    πολύ μεγαλύτερος
    και απόλυτα υποψιασμένος,…

    προεξοχή αιχμηρή
    λεπίδι κοφτερό

    με αίμα δηλητηριασμένο
    με εκείνο το κόκκινο βοτάνι
    που σαν καώ μονάχα, θα το επιστρέψω πίσω
    στη Μάνα Γη που μου το τάισε
    μαζί με το γάλα της Μαρίας μου

    είμαστε ακόμα εδώ, λοιπόν

    κι οι προφήτες μας ξέχασαν
    τα ναρκωτικά «πρέπει»,
    που κέρασαν,…
    δεν μπόρεσαν,… ξεθύμαναν
    γέρασαν, προσμένοντας ανακωχή
    νούλα και προαγωγή
    και εγώ απέναντι (μόνος;…ποιος ξέρει;)
    ακόμα ουρλιάζω

    Ρεβάνς!!!
    Με χέρι τρεμάμενο και Σταθερό!!!
    Παρά τις νουθετήσεις
    Τις αρνήσεις και τις υποθήκες
    Λέω να μη μεγαλώσω

    Εκεί
    Κρεμασμένος στα γιαπιά να τραγουδώ
    Χωρίς θεό
    Χωρίς ελπίδα
    Χωρίς προσμονή
    Χωρίς δίχτυ για διαφυγή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπημένε μου Ορέστη παπ
    Καλώς ήρθες και σαν bloger, στο Non Mollare Mai
    Παλιός γνώριμος, σύντροφος και φίλος
    Εύχομαι σύντομα και μουσικός και φυσικός και ποιητής και επαναστάτης και κομμουνιστής
    να γίνεις και να μείνεις
    Γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η διάρκεια
    Και η ασυμβίβαστη στάση παντού
    Ναι η Μαρία μας ήταν ακριβώς αυτό: η μεγαλύτερη φωνή που έβγαλε η Ελλάδα μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπως είπε ο Θάνος
    Και για αυτό η απώλεια είναι μεγάλη κι ακριβή
    Όχι τόσο για τη μάχη και την έκβαση της έτσι κι αλλιώς με τα τραγούδια της και τη φωνή της θα πορευόμαστε
    Όσο για την ίδια,…
    Αλλά και για εσάς, τα νέα παιδιά, που δεν θα ζήσετε τις μοναδικές στιγμές ανάτασης που χάριζε η ζωντανή παρουσία της στη σκηνή,..
    Σε χαιρετώ
    Με χαμόγελο και υψωμένη γροθιά
    Και σου θυμίζω
    Διάβαζε
    Διάβαζε
    Διάβαζε
    Και όταν το χέρι σηκώνεις
    να θυμάσαι τις ήττες και τις αιτίες τους

    Υ.Γ. Οι γερόντοι παίζουν για σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι Ευαγγελία μου
    Λιγοστεύουν οι ήρωες επικίνδυνα...
    Μπορούμε όμως να αναμένουμε να αυξάνονται αυτοί που σκέφτονται και αντιδρούν θετικά
    Τα νέα παιδιά που δε φοβούνται και πιστεύουν ξανά σε έναν Νέο Κόσμο
    Αυτοί που δεν συμβιβάζονται με τον καναπέ και την άθλια τηλεόραση,…
    Όλοι αυτοί που θα γνωρίσουν τη Μαρία μέσα στους αγώνες και τις επινίκιες συγκρούσεις
    Αυτοί οι Νέοι Ήρωες που θα γίνουν ήρωες, παραμένοντας απλοί καθημερινοί Επαναστάτες
    Την Καλησπέρα μου σου στέλνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό, τόσο μακρινό και συνάμα τόσο κοντινό.
    Πέρασαν 25 και.. χρόνια σαν δυο μικρές αναπνοές από τότε που ψηλαφούσαμε τη ζωή, ανυποψίαστοι, κυνηγοί και κυνηγημένοι.
    Δε λυπάμαι για τίποτα,απ'αυτά που ζήσαμε,που κάναμε, που χτίσαμε.
    Δε μετανιώνω για τίποτα...
    Λυπάμαι ίσως γι' αυτά, που δεν κάναμε και γι' αυτά που δε θα προλάβουμε να κάνουμε.
    Όμως δεν είσαι εδώ, ΕΙΜΑΣΤΕ εδώ.
    Δεν είσαι μόνος, το ξέρεις πως δεν είσαι μόνος.
    ..................................
    -ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ,ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
    ΣΑΝ ΡΟΚ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ,
    ΚΙ ΑΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ,
    ΘΑ ΦΑΝΕΙ....
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. δάσκαλε επειδή είμαι νέος στο χώρο αυτό των ιδεών και της ελεύθερης άποψης δε ξέρω πως μπορείς να επισκευτείς το ιστολόγιό μου γι αυτό σου το παραθέτω εδώ:papagiannisorestis.blogspot.com
    θα χαρώ πολύ να γίνεις ο πρώτος επισκέπτης της δικιάς μου ιδέας,της δικιάς μου ελεύθερης άποψης!

    Υ.Γ. Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ήδη Ορέστη μου σε επισκέφτηκα, καλορίζικο!
    Και πάντα επαναστατικό!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»