«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Λυχνάρι... 6-4


Στο Γιάννη Κόνιαρη και στον Αντρέα Ιατρού




Χαράζει, κι η πόλη απέναντι
ήσυχα κοιμάται
Χαράζει, και κόκκινο το Σάββατο ανατέλλει
Νυχτερινή περίπολος :
η διαφθορά εφοδεύει
Τη συρματοπλεγμένη «πόλη»
που φρουρεί, κοιμάται και περιφρονεί

Κεντρικά Καύσιμα, για τον άδικα
χαμένο χρόνο.
Κεντρικά Καύσιμα, για τον ένδοξο
παλιό καιρό!
Κεντρικά Καύσιμα, άχρηστα για το
σημερινό το δρόμο,
Κεντρικά Καύσιμα, παλιομοδίτικα
στον ίδιο πάντα αργό ρυθμό.
Χαράζει,…κι η πόλη απέναντι
τα ξανθά της, τα μαλλιά χαϊδεύει
Κεντρικά Καύσιμα, στου πόθου
τον ανύπαρκτό ειρμό!

Χαράζει, κι η πόλη απέναντι,
νωχελικά χαρούμενη ξυπνά
Καφενεία, δρόμοι, Αλάνες και πλατείες
ξεχειλίζουν σαββατιάτικη γαλήνη
Πρωινή περίπολος:
η υψηλά ιστάμενη υποκρισία «επισκέπτεται»,
Τη συρματοπλεγμένη «πόλη»
που ησυχάζει, τρέμει και μελαγχολεί

Κεντρικά Καύσιμα, για τον απίστευτα
γρήγορο θυμό
Κεντρικά Καύσιμα, για το νέο
δρόμο τον παλιό
Κεντρικά Καύσιμα, για το λειψό
τ’ όνειρο το χτεσινό
Κεντρικά Καύσιμα, για τον παρανοϊκό όρό
που χύνεται, βαθιά μέσ’ στο μυαλό.

Χαράζει,… κι η πόλη απέναντι
ζει και βασιλεύει
Κεντρικά Καύσιμα,,…
στης θλίψης την ακούραστη τη μηχανή!

Άραξος 26/V/1990, ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΚΑΥΣΙΜΑ
………………………………………………………………………………………

Γιάννη μου, άκουσα τη φωνή σου χθες μετά από 19 χρόνια,…
πέρασαν τόσα,…
το ξέθαψα και στο Αφιερώνω ξανά για να θυμηθούμε, εκείνο το πρωινό Παρασκευής που συναντήθηκαν τα βήματα μας ,
εκεί ψηλά, στα Κεντρικά Καύσιμα,…

6 σχόλια:

  1. Πάντα εμπνευσμένος! Σε περιμένει βραβείο, όποτε θέλεις πέρνα να το παραλάβεις :)

    Καλό σου απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο και σε μερικά σημεία
    σκληρό και πικρό.
    Ξυπνάει μνήμες παλιές για τις ατέλειωτες ώρες,μέρες,μήνες μοναξιάς και αναμονής,αλλά ταυτόχρονα και μνήμες γλυκειάς προσμονής με τα νέα όνειρα και τις νέες ελπίδες μετά την έξοδο από τα Κεντρικά Καύσιμα.
    Βασίλη μου πραγματικά ήταν πολύ τυχερή η μέρα σου και σου έδωσε μια μεγάλη χαρά που βρήκες ένα φίλο
    -απ' τα παλιά, φορτωμένο με χιλιάδες αναμνήσεις- και ήρθε σαν αντιστάθμισμα...
    Τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο.(Όσο κι αν εκείνος ο καιρός φαντάζει χαμένος και κλεμμένος χρόνος από τη ζωή).
    Πιστεύω πως θα υπάρξει η συνέχεια
    που τόσο επιθυμούσες τόσα χρόνια.
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eυαγγελία Σε Ευχαριστώ και από εδώ για την ξεχωριστή τιμή που έκανες στο Non Mollare Mai,
    Η έμπνευση είναι κάτι που δεν προσδιορίζεται, δεν μετριέται, δεν αποθηκεύεται, δεν ανήκει σε κανέναν και βέβαια δεν παραγγέλνεται,…
    Είναι μια ευλογία, έστω για μια και μόνη στιγμή, χωρίς καμία ανταπόδοση,…
    Λίγα ψίχουλα στίχους ίσως,…
    Και πάλι Σ’ ευχαριστώ
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λουκία μου
    Είναι γραμμένο σε μια δύσκολη περίοδο,…
    Ίσως την πιο δύσκολη για μένα,…για τη Δάφνη μας, για μας,..
    Τότε, που η απογοήτευση και η παραίτηση χτυπούσαν κάθε μέρα την πόρτα,…
    Τότε που χάσαμε όλοι, τη γλυκιά απεραντοσύνη της θάλασσας
    Και το όνειρο υποτάχτηκε στις τακτικές και τους συμβιβασμούς,…
    Η θητεία, για τη «μαμά πατρίδα κι όλους αυτούς…» δεν είναι και ότι καλύτερο,
    Βέβαια και σ’ αυτό στάθηκα τυχερός, γιατί και εκεί μέσα βρήκα, «άλλους φίλους»,βρήκα Ανθρώπους
    Θυμάμαι εκείνη την Παρασκευή, που συνάντησα το Γιάννη καθισμένο σε μια καρέκλα, ένας μόνιμος Σμηνίας της ΣΤΥΑ, να διαβάζει Καρυωτάκη,…είναι μια ποιητική εικόνα από μόνη της,…
    Από τότε πέρασαν 19 χρόνια,…
    Όλοι αλλάξαμε
    Μεγαλώσαμε,…
    Αλλά η γλύκα και οι όμορφες αναμνήσεις έχουν μείνει αναλλοίωτες,…
    Τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "τίποτα δε χάθηκε ποτέ από κανέναν
    κι ούτε ένα αστέρι δεν ξεστράτισε ποτέ..."

    Βασίλη μου,
    το ποίημά σου αυτό
    με συγκίνησε πολύ
    γιατί μου θύμισε
    πως μπορεί να προκαλέσει
    την πικρή νοσταλγία
    μια λεπτομερώς ζωντανεμένη ανάμνηση...

    συχνά κι εγώ το παθαίνω
    ν'ανακαλώ ξεχασμένους ήρωες
    λυρικούς μου φίλους
    απ'τα παλιά

    τόσο που παύουν να συνιστούν
    φαινόμενο μνήμης
    και μεταπλάθονται σε φαινόμενο
    ποίησης...

    μέσα στις ανελαστικές
    προθεσμίες που μας έχουν
    δοθεί για να ζήσουμε
    όσοι ευαίσθητα όπως εσύ
    νιώθουν τον κόσμο
    μπορούν να χωρούν
    τους φίλους,την αγάπη
    την καλοσύνη
    την ανθρωπιά
    κι ας είναι ελάχιστος
    αυτός ο βίος μας

    ναι,θα βαδίζουμε πάντα
    σε δρόμο με καύσιμες ύλες
    τα όνειρα και τα ιδανικά
    εκεί που άλλοι εμπορεύονται
    αναλώσιμα προϊόντα
    μιας χρήσης
    και αγοραίες "ψυχές"
    διαπράττουν την αγοραπωλησία
    δίχως έλεος

    και θα είναι πολλές ακόμα οι
    φορές που θα διαγνώσουμε την
    πνευματική ανικανότητα
    και την αναλγησία

    είναι πολλοί και όσοι
    "παραμένουν αναίσθητοι στον πόνο
    που δοκίμασε ο καλλιτέχνης για να μοιραστεί με τους άλλους την αλήθεια του"

    αρκεί που εμείς δεν μένουμε
    "κουφοί" στο κάλεσμα της αλήθειας

    σε φιλώ πολύ πολύ
    μας εύχομαι μέρα χαράς
    μας εύχομαι τα δύσκολα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Τα όνειρα μου δε θα έχουν σύνορα»
    Che
    Το έγραψε όταν η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει,…
    ……………………………………………………………….
    Έτσι συμβαίνει πάντα
    Όταν νιώθεις δυνατός
    Δεν φαντάζεσαι ότι μπορεί να μπεί σύνορο στα όνειρα σου
    Κανένα
    Ακόμα κι αν μερικοί έχουν εξασκηθεί στο θέτουν σύνορο ακόμα και στον αέρα που αναπνέεις
    ………………………….
    Το σύνθημα : Λυχνάρι
    Να φέγγει στη Νύχτα
    Ο αριθμός του σκοπού 4
    Κι ο αριθμός της υψηλά ιστάμενης υποκρισίας 6
    Περιγράφει μια ολόκληρη χρονική περίοδο συνδεδεμένη με τη θητεία αλλά δεν αφορά μόνο σ’ αυτή
    Οι ξεχασμένοι Ήρωες μου δεν είναι καθόλου ξεχασμένοι
    Ζω μ’ αυτούς
    Με τα υπολείμματα τους θρέφομαι
    Με τη θαμπή τους λάμψη βλέπω
    Με τα ανάπηρα πόδια τους σέρνομαι
    Μιας και δε διαγράφω ποτέ_ κακό ελάττωμα
    Αφού επίλογο θεωρώ πως μόνο μια φορά
    Ο καθένας μας θα γράψει
    Μια και καλή

    Όλα τα άλλα ζουν μέσα μας
    Και μας συντροφεύουν έτσι ή αλλιώς
    Τώρα αν μεταπλάθονται , δεν ξέρω και σε τι
    Μάλλον σαν απλή καταγραφή,…μου μοιάζουν, τώρα πια

    Όσο για τις «ανελαστικές προθεσμίες,…»
    Τι φοβερή φράση_ φωτογραφία,…
    (Ώρες ώρες νιώθω πως δεν μπορώ να κρυφτώ ούτε πίσω από τα στιχάκια μου,…)
    Ναι είναι αδυσώπητες
    Αλλά κι εμείς αλήτες
    Κλέβουμε λίγα λεπτά
    Και δραπετεύομε
    Στων στίχων τη χαμένη τροχιά
    Στων τραγουδιών τη μάταιη καταιγίδα
    Καταδικασμένοι σε διαρκή φωτιά
    Να νιώθουμε ανθρωπιά, αγάπη, καλοσύνη
    Για κάθε μοναχική και βασανισμένη ψυχή
    σε οποιαδήποτε άκρη του κόσμου,…

    "τίποτα δε χάθηκε ποτέ από κανέναν
    κι ούτε ένα αστέρι δεν ξεστράτισε ποτέ..."

    Φαίδρα μου
    Αγαπημένη μου Ποιήτρια
    Ακριβή μου Φίλη
    Σ’ Ευχαριστώ για μια ακόμη φορά
    Για τα τόσο ζεστά κι αισιόδοξα λόγια σου
    Για την παρουσία σου, εδώ στην άγονη γραμμή
    Ακριβή παρακαταθήκη
    Για αυτά που θα ακολουθήσουν
    Χρόνια, μέρες, λεπτά, στιγμές,…

    Νάναι όλα τα όμορφα μπροστά
    Και να σε περιμένουν
    Ακόμα κι αν δεν το περιμένεις
    Έτσι θα είναι πιο όμορφα,….

    Καλή Μέρα
    Σε Σένα και Στα Όνειρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»