«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ DORIAN GRAY Ι


Εγώ Της απόλυτης εξήγησης,
θιασώτης και τρυγητής
Της Μοίρας Αρνητής και τυχοδιώκτης
Σκηνοθέτης ατάλαντος, μικρών και
ξεχασμένων παραμυθιών
Της Άρνησης Θεριστής και τυμβωρύχος,…
Κι εσύ να κρύβεις, τα ερωτήματα φωτιά
Στον απέραντο γαλάζιο ουρανό σου
Κι εγώ να αναλύω βαθιά
την κάθε άμοιρη δυνατότητα και υπεκφυγή
Κι αυτή η παιδική χροιά
κρεμασμένη πάνω στα χείλια
Και η εφηβική αποκοτιά
ντυμένη ανοιξιάτικα, να χαιρετά

Σου την επιστρέφω απείραχτη κι αυτή

Και αυτόν που χλευάζει
αδιάφορα κι από συνήθεια, τη μέρα,…
Και τη νύχτα πρόστυχα αγκαλιάζει
τον πόθο τον ακόρεστο, Φωτιά
Και ψεύτικα φιλά
Που αιώνια παραπονιέται
Και ζητά
Κι υποψιάζεται
το χνώτο, το λυγμό και το γαρύφαλλο

Και χαλαλίζει, το ρημαγμένο το κορμί
Τρέφεται απ’ τις σαπισμένες σάρκες
Και πίνει κρασί απ’ τις φλέβες μου ξινό
Μπολιάζει το εφήμερο με το φτηνό
και ξεμπερδεύει

Χρόνια τώρα, τον έχω μέσα μου χορτάσει,…

Κι ας έμαθα, κοιτώντας τον βαθύ ορίζοντα,…
Χρόνια τώρα,…
Κι ας Έμαθα, μόνο να δίνω
Έμεινα ρέστος και γυμνός
Ζω με δανικά όνειρα και ξένες στιγμές,…
Παρόλα αυτά όμως
Δεν ζητώ τίποτα!
Τίποτα δικό, δεν έχω
κι ούτε που’ ονειρεύομαι
Και την ανάσα σου,
Σου την επιστρέφω
Δική σου είναι
Τίποτα δεν κρατώ,…

Μόνο τη θλίψη, την απόγνωση
και τη Δίψα τη στυφή

Και την ελπίδα, βέβαια στην γυρίζω πίσω
Ιδιαίτερα αυτήν
Δεν την πεθυμώ
Και μπορεί,…μπορεί και να την μισώ,
Όχι μόνο γιατί είναι φρούδα
Αλλά και ύπουλη, πλανεύτρα και στυγνή
…………………………………..
Κι έχω γράψει για σένα
Χρόνια πριν σε γνωρίσω
Τότε που σπούδαζα υπομονή
και της άρνησης
τον πανάρχαιο καημό, κεντούσα
σε κατάμαυρο καμβά
Τότε που κρυφά,
το μέσα μου πορτρέτο
στόλιζα και φιλοτεχνούσα
Κι άδειαζα τ’ απέξω έκτρωμα, έντρομα
Για να περνάω στη γωνιά απαρατήρητος
Αθέατος από τα ξεδιάντροπα βλέμματα
και το άηθες κι αναίτιο ξόδεμα τους

Και τα μικρά τα κομμάτια μου
Τα κατά-δικά μου
Το άγιο μου, το ένα τρίτο, το μικρό, το μυστικό
Το φυλαγμένο και άτμητο
Αλώβητο και αμόλυντο, το κράτησα ως εδώ
Και Είναι εδώ
Σα μια απόδειξη
ότι και στον πιο ανήλιαγο τόπο,
φυτρώνει το κλαράκι της υπέρβασης
και της απαίτησης για μια μικρή ζωή
……………………………………………………………………………
φωτογραφία: Δειλινό στο Δρέπανο τραβηγμένη με Fine Pix S7000 στις 16/6/2008

12 σχόλια:

  1. Αφιερωμένο,…
    Στη Λουκία , στη Μαρίνα και στην Ιωάννα-Moira
    Που χθες το βράδυ
    Κοιτάζαμε το ίδιο Αστέρι
    Βρέχοντας το, σε κατακόκκινο χιλιάνικο κρασί
    και σκαρφαλώναμε ψηλά στην Αφροδίτη
    πετώντας με φτερά, από όνειρο και πέτρα
    και δακρύζαμε από ευτυχία βλέποντας
    τόσα μαγικά στιγμιότυπα
    να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας,…
    και Αψηφώντας κώδικές συμπεριφορά και «συμβόλαια ποίησης»
    γράφαμε, με την έμπνευση της στιγμής τα δικά μας ανόητα και απλοϊκά στιχάκια,
    ύμνους στην Αγάπη και στην Μοναδική Φιλία
    Ανθρώπων που πάντα θα είναι
    ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΦΕΥΓΑΤΟΙ ΚΙ ΑΓΚΑΛΙΑ!!!!

    ZIVELI ΨΥΧΕΣ ΜΟΥ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παντα το ιδιο αστερι..εκει στην ακρη της γραμμης θα βλεπουμε..το αστερι της επαναστασης της χαρας-της αγαπης..μην το ξεχνας..Ιωαννα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όμορφο σαν μπορείς το ίδιο αστέρι να κοιτάς, να νιώθεις χωρίς να ζητάς...

    όνειρα να πλέκεις σε καμβάδες αστρικούς, να είσαι εσύ χωρίς τους "λογικούς"...

    να αναπνές, να βλέπεις, να γελάς
    μαζί με κείνουν που αγαπάς...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και τα μικρά κομμάτια μου
    αντίδωρα στο στόμα
    αυτών που μεταλάβανε
    σαν έτρεχαν τα μάτια μου
    ένα περίεργο πιόμα
    κι ας μη το καταλάβανε
    πως πίνανε οράματα
    που ήτανε ποτισμένα
    με αίμα από τραύματα
    πιο μέσα από εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μετα την δευτερη αναγνωση ....
    η σιωπη!
    το ειπαμε αγαπημενε μου στην ελευθερια συντροφε....

    η σιωπη....και κρυβει πολλα
    και λεει πιοτερα...
    και λεει όλα αυτα που δεν μπορουν να ειπωθουν με τις χορδες τις φωνητικες....

    για την κοινη πορεια του βλεμματος σε ευχαριστω....

    για τα κομματια της ψυχης ....αυτα τα φανερα ....σε ευχαριστω

    ποτηρι κοκκινω υψωνω και....

    Ζ Ι V E L I.....

    και ....παντιερα κοκκινη γινεται

    εναντια....σε οτι μας τρομαζει, σε οτι μας πληγωνει, σε οτι μας καθηλωνει....

    Z I V E L I...

    και ....ορκος γινεται συνεχους επαναστατημενης αγαπης....

    αγαπης διαρκείας φιλι σου στελνω
    και ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΓΙΣΤΟ.....

    VENCEREMOS.....
    AKOMA KAI TON ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ TON ΑΠΕΝΑΝΤΙ....αν καποτε χρειαστει!!!!!!!!!!!!!!


    ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ....ΠΑΝΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν ξεχνώ, Αγαπημένη Ιωάννα
    Το ίδιο Αστέρι
    Ανασαίνουμε
    Εδώ κάτω, ετοιμοθάνατοι
    Κι ασήμαντα μικροί,…Εμείς
    Στην άλλη μεριά του Ορίζοντα
    Η Νύχτα περιμένει,…
    Δίπλα μας όμως, περπατάνε
    Οι μελανοχίτωνες
    Συσσωρεύουν την αηδία και το άσβεστο μίσος
    Με τον άθλιο τρόπο που κρύβουν
    Κάτω από τη λόγια μάσκα τους την σιδερόφραχτη ψυχή τους
    Ας είναι
    «Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά,…»
    Αυτά τα ψίχουλα που είδες, είναι η αλήθεια μου κι ελπίζω τώρα θα διαβάζεις και θα ακούς τα τραγούδια μου αλλιώς,…
    Την Αγάπη μου και την εκτίμηση μου
    Και κόκκινο φιλί σου στέλνω απέναντι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή Νεράιδα της Βροχής
    « …Να νιώθεις χωρίς να ζητάς…»
    είναι όλη η ουσία της Αγάπης
    και μακριά από τους «τετράγωνους λογικούς»
    μαζί με τους «κυκλικούς» και φευγάτους Αστρο-περιπατητές
    να γελάς , να μεθάς, να ξεσπάς και να τραγουδάς
    Την Καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ακριβέ μου Γιώργο
    Ο Νίκος Πλουμπίδης που ακούγεται από την αξεπέραστη Μαρία Δημητριάδη
    Είναι για Σένα!!!

    Νιώθω μεγάλη χαρά και τύχη για κάθε σου λέξη,
    που εγώ ο τυχερός τρυγάω …
    Και κάθε φορά μεταλαμβάνω
    Αυτό το Άγιο Πιόμα
    Μέσα από την Ψυχή σου
    Με «τ’ άρωμα του ονείρου σου»
    Και την Άπειρη Δύναμη
    Απ’ το κατακόκκινο αίμα σου

    Σ’ Ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρίνα μας
    Αγαπημένη Συντρόφισσα ελευθερίας
    Εμείς είμαστε όπως ακριβώς μας είδες
    «Μικροί κι ανόητοι πρίγκιπες»
    που δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό,…
    Εμείς στην ίδια τη μεριά,και...
    Απέναντι μας
    Η υποκρισία, το ψέμα, η αναίτια υποταγή, η παράκρουση, η παράνοια και η άπληστη εξουσία των ψηλών δέντρων,...
    Εμείς είμαστε μικροί θάμνοι
    Και γιατί όχι άλλωστε,
    Εμείς είμαστε εδώ, ηττημένοι
    Με μια βαθιά ήττα
    Αιμορραγούσα και πανάρχαια
    Και μια βαθιά Αλήθεια
    Να σημαδεύει κάθε βήμα μας
    Σε ένα τόσο δα μικρό δάκρυ μας
    Είδες, επίτομη την μέχρι τώρα μικρή ζωή μας
    Κι η υπέρβαση γερνώντας χτυπημένη και ανήμπορη γίνεται ιστορία γλυκόπικρη και δικαιωμένη…
    Φιλί σου στέλνω, κόκκινο εκεί στη μέση του Ορίζοντα,...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχεις αυτόν τον τόσο όμορφα ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης, που πολλές φορές διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις φράσεις σου. Άσε που θ' αρχίσω να ζηλεύω και τις ωραίες παρέες σας! Μου 'χει λείψει φέτος το κοίταγμα των άστρων... Καλημέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή σου Μέρα Κυρά του Φεγγαριού
    Σε Ευχαριστώ θερμά, για τα τιμητικά, μα με τόση επιείκεια λόγια σου,
    Όμως πρέπει διαρκώς να σας θυμίζω, αγαπημένοι κι ακριβοί μου φίλοι ότι:
    Μόνο τα χέρια είναι δικά μου, κι αυτά τόσο μα τόσο μοιρασμένα
    Οι Σταγόνες της Θείας Βροχής που πέφτουν γενναιόδωρα πάνω μου,
    Γρατζουνάνε, λίγο φάλτσα ( η αλήθεια είναι)
    Τις παλιές και τριμμένες χορδές μου
    Κι έτσι σιγοψιθυρίζω κι εγώ, μικρά-μικρά «σονέτα»,…ετερόφωτα!!!
    Βέβαια χαίρομαι, όταν αυτό γίνεται με τρόπο, που κάνει τους φίλους μου, να ταξιδεύουν και να με μαθαίνουν καλύτερα,… μιας κι εγώ «γράφω» βιωματικά,…
    …………………………………………………………..
    Όσο για την Όμορφη παρέα μας,…
    Ναι είμαστε Μια Ωραία Παρέα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο
    Με Δάκρυα Χαράς κι Απογοήτευσης,...
    Ακραία παρέα, όπως όλοι μας,...
    Σπουδαία παρέα για τα όσα κουβαλάει η ψυχή του καθενός μας,...
    Ελλειπτική παρέα όπως οι μέχρι τώρα τροχιές μας,... που όμως συναντήθηκαν κι αυτό είναι το πιο σπουδαίο, σε πείσμα όσων νομίζουν ότι σε τούτη την περίεργη Blog-οσφαιρα κυριαρχεί το δήθεν, το ψέμα κι υποκρισία,…
    Εμείς είμαστε εδώ
    Και με χαρά θα υποδεχόμαστε Αγαπημένους Φίλους
    Και με χαρά σε περιμένουμε κι εσένα Madame de la Luna
    όταν ο δρόμος σου, σε βγάλει από την ακριτική Θεσπρωτία,…
    Μια καλή ευκαιρία είναι τα Μεσάνυχτα της 27ης Αυγούστου,…
    Θα επανέλθω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»