«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ….


(SYNTHESIS)



Ο κόσμος αλλάζει !!!
Με άπληστη φωνή ,
η μπάντα οργιάζει!!!
Κι ότι έφτυνες μέχρι τα χτες,…
βουβό τώρα σε συναρπάζει!!!

« Άλλαξες κι εσύ»!!!
με χαιρέκακη φωνή
η μπάντα αγαλλιάζει!!!
Κι ο δρόμος που ανίχνευες
ως τα χτες
γυμνό, τώρα σε παρατάει!!!

Ο Ρυθμός αλλάζει!!!
Με κομπασμό χωριάτικο,…
η μπάντα το φωνάζει!!

Κι όπου αφηνόσουν
ως τα χτες ….
Ψευτιά!!!
Ψευτιά!!
Που πονηρά στα μάτια σε κοιτάζει!!!

Και μια φωνή, βαθιά ….
- η μπάντα, έντρομη, χλομιάζει!!!-
βαθιά, βαθιά από το δίκαιο χιμάει!!
«Νούλα!!! Νούλα!!!»
Και μια φωνή, βαθιά ….
- η μπάντα, μοναχή, αξιολύπητη, τα συμβιβάζει;!!!
«Νούλα!!! Νούλα!!!»
Μα η φωνή βαθιά ,…

Βαθιά από το άδικο χιμάει!!!

«ΡΕΒΑΝΣ!!!, ΡΕΒΑΝΣ!!!!»

……………………………………………………………................................
Ακούγεται το θρυλικό: Shine On You Crazy Diamond_Pink Floyd_Whish You Were Here (1975)

..................................................................................................................

Φωτογραφία: ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ 13/5/2007 από τον Νίκο Σπύρου, τραβηγμένη με Canon Power Shot S3 IS

7 σχόλια:

  1. ο κόσμος παραπέρα έχει το συνήθειο να πηγαίνει...

    μα κι η ψευτιά να παραμένει...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι όπου ανιχνεύεις τη φωνή
    αυτή που συναρπάζει
    οχι το βουβό και άηχο
    μα το βαθύ κι αληθινό
    κι ας γυμνό
    κατάματα θωρρεί - θωρρείς
    ν' αφήνει πίσω κιβδηλό
    με απλοέπεια
    στο αύριο

    καλό σου μεσημέρι δάσκαλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μέρα αλλάζει!
    το ίδιο κι η βραδιά….
    Μα δες το χάραμα τι στάζει
    τι στάζει κι η αστροφεγγιά
    και δες κι εκείνα τα πουλιά
    κάθε που σκοτεινιάζει
    πως τρέμουν μέσα στη φωλιά
    και πες τι τα τρομάζει;
    .........................
    Έχει φτερά αθώρητα
    κάθε στιγμή που αλλάζει
    τα αφήνει δώρα αδώρητα
    κάθε αύριο σα χαράζει…

    Καλησπέρα ακριβέ μου φίλε Βασίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο κόσμος πάει πέρα
    άβουλος ακολουθεί
    το ψέμα
    και μες στο ψέμα έμαθε να ζει,…
    μα η ζωή είναι πιο κει,…
    και καμία ισοπαλία δεν διαπραγματεύομαι,…

    την γλυκιά μου Καλημέρα Νεράιδα της Βροχής
    σου εύχομαι ένα Δυνατό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σιγά εκεί, που το βαθύ κι αληθινό
    Κουρνιάζει
    Αφήνομαι
    Σαν αστέρι ψυχρό, που ήδη έχει σβήσει
    Περνώ μέσα στο χρόνο, τον ξεγελώ
    Κι ακούω
    Κι εκεί που ψιθυρίζει
    Τους λυγμούς, η λυγερή
    Στις άγρυπνες βάρδιες
    των δύο και τριάντα μετά τα μεσάνυχτα
    τρέχω λαχανιασμένος,…
    Να προφτάσω,…
    Θα ψάξω
    Και την υποταγή θα αρνηθώ,…
    Με σαφήνεια
    Θα αφήνω
    τους αμφιμονοσήμαντους χρησμούς
    Και θα διαβαίνω μόνος
    Πως αλλιώς;
    στα υγρά πρωινά σοκάκια
    Αδιαφορώντας για τα καλέσματα
    Και τα κελεύσματα,…
    Κι ας παίζει η μπάντα,…
    Κι ας ουρλιάζουν οι σειρήνες
    Για Νούλα και συμβιβασμό
    Εκεί πίσω!!
    Πεισματικά δεμένος
    Κινώ τα μικρά μου πιονάκια
    Χωρίς Βασίλισσα
    Χωρίς Πύργους, ρήμαξαν κι αυτοί
    Χωρίς Στρατηγούς, πουλήθηκαν αυτοί
    Χωρίς τους φτερωτούς τους Ίππους, πληγώθηκαν κι αυτοί
    Σε μια Ρεβάνς
    Που ξέρω πως δεν θάρθει,…
    Κι έχω για ύστατο καταφύγιο
    Τα διαδοχικά μου, μάταια, Σαχ,
    με τα ασήμαντα στρατιωτάκια μου,
    που τους τρομάζουν όμως, και
    που πανίσχυρο, με κάνουν να φαντάζω
    στα άθλια μάτια τους
    εμένα τον φτωχό κι ανίσχυρο, έκπτωτο βασιλιά

    Στο αύριο χτίζω
    Εκεί αρμενίζω,
    Θα δούμε, λέω και βαθιά χαμογελώ…
    …………………………………………………………..
    Σταγόνα πρωινής δροσιάς
    Το πέρασμα σου από εδώ, τιμητικό και σημείο αναφοράς
    Σε ευχαριστώ και
    Σε καλημερίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκείνα τα πουλιά
    τα μόνα,
    εκείνα τα μαύρα τα πουλιά
    τι τα τρομάζει;
    Της μαύρης νύχτας η θωριά,
    και στης χαμένης ξενοιασιάς η θλίψη
    Και έτσι χαμηλά πετούν
    Που πάνε;
    Πως ανυπεράσπιστα, πετούν, μέσα,
    στης άνισης της μάχης,
    τ’ απλωμένο δίχτυ;
    Και το χάραμα, έτσι όμορφο
    να στάζει κόκκινο
    Και πίκρα
    Κι αυτά, ανήσυχα, γυμνά
    γυρνούν στη κρύα τη φωλιά,…

    Μα εσύ Ακριβέ μου Γιώργο,
    συνέχισε με το λόγο τον βαθύ,
    τον άγιο
    ζέστανε με το χνώτο σου
    τη ρημαγμένη τη φωλιά
    κι άνοιγε διάπλατα τούτη
    τη δυσεύρετη την αγκαλιά
    που μέσα της χωράνε όλης της γης
    τα κυνηγημένα και δύστυχα πουλιά

    Σε ευχαριστώ Ακριβέ μου Φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σας ευχαριστώ για όλα
    και ,…
    Στην άδικη διαχείριση των Άγιων συναισθημάτων
    Και στην κατ’ επίφαση, προσπάθεια
    διακωμώδησης υπέροχων γεωμετρικών σχημάτων και εννοιών
    Ακουμπώ, εγώ,… ειλικρινή συγνώμη,…

    Ξέρω από Σταθμάρχες
    Έχουν απεριόριστη εξουσία,
    αλλά μόνο μέσα στον σταθμό
    εκεί μένουν,…
    εκεί Μένουν πάντα ακίνητοι,
    και λίγο, θλιβεροί …

    Μα της ψυχής τα τρένα
    Θα φεύγουν πάντα φωτισμένα
    Μακριά,..Και με ιλιγγιώδη ταχύτητα,
    Και θα ταξιδεύουν
    Ακόμα και σε παράλληλες τροχιές,...
    Καλά ταξίδια σας εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»