«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Ο ήσυχος ύπνος δύο πόλεων…




Γειά σου Λάκη,

Πήρα την πρωτοβουλία να στείλω αυτό το e-mail στην εκπομπή καθώς πιστεύω ότι οι καταστάσεις έχουν έρθει σε οριακό σημείο και δεν εύρισκα κάποιον πιο αρμόδιο να απευθυνθώ.
Κατάγομαι από την Ηγουμενίτσα Θεσπρωτίας και σπουδάζω στην Πάτρα. Αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις δυο πόλεις τον τελευταίο καιρό είναι πρωτόγνωρο. Αλόγιστη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αισθάνομαι ότι στις δυο πόλεις που μεγάλωσα, ανέπτυξα δράσεις και διαμορφώθηκα σαν προσωπικότητα αγνοούν κάτι βασικό: Το σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Τον τελευταίο καιρό τα ΜΜΕ έχουν επικεντρωθεί στην κάλυψη της υπόθεσης Ζαχόπουλου και δεν μπορούν να "δουν" τη συμβαίνει πιο πέρα.
Από τους τοπικούς "άρχοντες" έχει αποφασιστεί επιχείρηση "σκούπα" με σκοπό την απομάκρυνση των Αβγανών προσφύγων. Έχοντας περάσει τόσους κινδύνους, κακουχίες και εκμετάλλευση με στόχο την ανεύρεση καλύτερων συνθηκών ζωής φθάνουν στις χώρες υποδοχής και όχι μόνο δεν τους δίνονται καλύτερες συνθήκες ζωής τους καταπατούνται και αυτές που μόνοι τους έχουν φτιάξει. Οι άνθρωποι αυτοί διαβιούν σε άθλιες συνθήκες(παραπήγματα), δεν υπάρχει τροφή, πόσιμο νερό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και είναι έκθετοι σε κάθε είδους κίνδυνο. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η απειλή των αρμοδίων πως αν δεν αποχωρήσουν οι Αβγανοί πρόσφυγες μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη 31\01 θα ισοπεδωθεί ο καταυλισμός τους.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΙΝΑΙ Η "ΕΥΠΡΕΠΗΣ" ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΟΥΣ. Θεωρώ ότι είναι εύθηνη όλων μας να πάρει διαστάσεις αυτό το θέμα

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω εκ των προτέρων,
Μπάκα Βασιλική
σπουδάστρια Κοινωνικής Εργασίας
ΑΤΕΙ Πατρών
..........................................................................................................................................................................

Ο ήσυχος ύπνος δύο πόλεων…

Παιδί ξυπνούσε χιλιόμετρα μακριά
Άνοιγε τα μάτια του και τον Αλλάχ του υμνούσε
Τώρα κοιμάται στα σκαλιά της εκκλησίας
Τον ξέχασε ο δικός του ο θεός
Και ακόμα δεν τον είδε, ο δικός «μας».
Είναι από το Ιράν
Κούρδος, θα μπορούσαν να τον έλεγαν Μοχμάντ

Κοιμόταν στις τουαλέτες της εκκλησίας
Το έδιωξαν όμως, λόγω «Πάσχα»
Για τον ευπρεπισμό της πόλης,…

Με παχύ μουστάκι και γαμψή μύτη
Είναι ευγενικός και όμορφος
Μόνος, χωρίς τίποτα
Δυό κουβέρτες, ένα καμινέτο
κι ένα κατσαρολάκι
Τα υπάρχοντα του όλα
Μακριά από την πατρίδα του
Μ Ο Ν Ο Σ ! ! ! !
Περήφανος
Φ Τ Ω Χ Ο Σ !!!! και
Μ Ο Ν Ο Σ ! ! ! !
Δεν θέλει ελεημοσύνη,
Αγάπη θέλει και φροντίδα…

Τώρα κοιμάται στο γκαζόν της εκκλησίας
Κάτω στη πέτρα του περιβόλου,
Είναι Μόνος, χωρίς καμιά ελπίδα, περιμένει
Τι περιμένει; Ούτε κι ο ίδιος ξέρει τι

Είναι Φίλος μου

Χθες τον πλησίασα να τον χαιρετήσω
Δεν πρόσεξα, κι
Είχε αποκοιμηθεί
Και καθώς τρυφερά τον άγγιξα
Πετάχτηκε πάνω, από τρόμο!!!
Με ένα βλέμμα όλο απόγνωση,…
Πάγωσα κι εγώ, κι αυτός
Πετάχτηκε από τρόμο!!!!
Νόμισε ότι τον ξύπνησε το μαύρο χέρι
της Τάξης και της Εξουσίας
Κι αμέσως το πρόσωπο του γαλήνεψε,…
-Tη γλίτωσα πάλι
Την έχει γλιτώσει κάμποσες φορές μέχρι τώρα
Από τη «σκούπα» των λειτουργών του νόμου
Που νοιάζονται για την ευπρέπεια της πόλης
Αλλά
Αυτό το χέρι του νόμου και της τάξης
δεν μπορεί να νοιαστεί για την ψυχή του
Ιρανού Φίλου μου
Ας πούμε πως τον λέγανε Μοχμάντ

Αυτό το χέρι του νόμου και της τάξης
Νοιάζεται για τους νοικοκυραίους,
που «τρομάζουν» τη νύχτα
στον περίπατο τους συναντώντας
τούτα τα φαντάσματα,
να σέρνονται νηστικά και άκακα,
Νοιάζεται για τους νοικοκυραίους,
Που φωνάζουν, ότι οι άνθρωποι αυτοί
τους κλέβουν τ’ απλωμένα ρούχα τους
και τα ζαρζαβατικά τους
για αυτούς, που καθόλου
δεν τρομάζουν το πρωί
όταν οι ίδιοι τους παίρνουν για εργάτες
με 5 ευρώ μεροκάματο ντροπής.
Νοιάζεται για τους νοικοκυραίους,
Που το ίδιο βράδυ τρομάζουν
όταν η απανθρωπιά τους πάει για ύπνο
και ξυπνάει ο ανελέητος ρατσισμός τους
και η πρόστυχη ξενοφοβία τους,
μέχρι την άλλη μέρα το πρωί
που θα φορτώσουν όλες τις βρωμιές
που κάνανε την νύχτα,
σ’ αυτά τα πλάσματα
με την ανείπωτη πίκρα ζωγραφισμένη
στα άγρυπνα μάτια τους
…………………………………………….
σκέφτομαι τώρα που σας τα ιστορώ
συνένοχος πως κι εγώ είμαι δυστυχώς
όσο τίποτα δεν κάνω,
όσο δεν ουρλιάζω από θυμό
και βέβαια ξέροντας πως έτσι κι αλλιώς
«η δύναμη βγαίνει απ’ τα στόμια κι όχι απ’ τα στόματα»


....................................................................................................................................................................


γιατί η Ηγουμενίτσα, δεν είναι μόνο το υπέροχο Δρέπανο...
φωτογραφία: σ’ αυτά τα παραπήγματα, παλιές αποθήκες έβγαλαν τον πιο βροχερό χειμώνα, αυτά τα αερικά με τα υπέροχα μαύρα μάτια...


13 σχόλια:

  1. Ξέρω το θέμα δεν βρίσκεται πια στην επικαιρότητα,
    Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να το ξεχάσουμε.
    Άλλωστε είχα την χαρά να είμαι ένας απ’ τους δασκάλους της Βασιλικής και ένιωσα μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια, για την πράξη της αυτή. Η επιστολή στάλθηκε στο Λάκη Λαζόπουλο, ο οποίος και προς τιμή του, την διάβασε ολόκληρη στην εκπομπή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επίσης, θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους Αγαπημένους και Ακριβούς Φίλους μου, για την μικρή αποχή μου από την Blog-σφαιρική γειτονία μας.
    Διανύουμε, μια σημαντική εβδομάδα εξετάσεων με τους Αγαπημένους μου μαθητές, στο φόρτε οι μηχανές, ατελείωτες ώρες στην τάξη, ασκήσεις, θέματα, αγωνίες, προσδοκίες …
    Θα επανέλθω μετά το ερχόμενο Σάββατο, ελπίζω χαρούμενος και ανανεωμένος…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φυσικά και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε το θέμα, Βασίλη. Αλλά και κρίμα απ' την άλλη, που για να γίνει κάτι γι' αυτά τα πλάσματα ενός κατώτερου θεού, τελικά απομένει μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία. Αν δεν υπήρχαν μερικοί με ευαισθησία, ενδιαφέρον αληθινό και διάθεση να προσφέρουν, πολλοί συνάνθρωποι μας, που απλώς έτυχε να έχουν άλλη πατρίδα, θα βρισκόταν σε ακόμη χειρότερη μοίρα. Κι όμως το θέμα, μας αφορά όλους: κοινωνία και κράτος. Το δεύτερο δεν θυμάμαι ποτέ να το πήρε ζεστά. Δυστυχώς. Καλά να τα πάνε τα παιδιά σου με τις εξετάσεις κι εμείς εδώ θα είμαστε, μέχρι να ξανάρθεις... Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «η δύναμη βγαίνει απ’ τα στόμια κι όχι απ’ τα στόματα»

    κι οχι μονον στα λόγια....
    και καλό είναι να μας αποσχολεί και τι θα απογείνουν, και σε τι συνθήκες θα διαβιούν

    και τούτο το θέμα πάντα θα είναι επίκαιρο φίλε βασίλη

    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στοχευεις μάτια και πληγωνεις καρδια
    Κοιτας ψυχη κι αιμορραγείς δακρυ…
    Φυσας ανασα και δακρυζεις Ζωη….

    Στης αβολευτης ανομιας την αγρυπια η σκεψη μεταλλάσσεται σε συγχώρεση….

    Στου άκρατου παγωμένου βλέμματος η αναπνοή κύτταρα αναπλάθει….

    Κι ετσι////θα υπαρχουν Ανθρωποι σε τούτο τον πλανητη////



    Για τούτο το βλέμμα ….
    Για τουτη την Σκεψη
    Για τουτη την γραφή….

    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ…..
    Να εισαι καλα αγαπημενε συντροφε στην ελευθερια….

    Σκεψη αγαπη κι έγνοια ταξιδευει….
    Νε ΣΕ βρει……

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. στης ευαισθησίας τα σοκάκια
    υπάρχουν ψυχές που πατούν δρόμο μοναχικό...

    ...κι όμως τόσο λαμπερό...

    φιλιά βασίλη μου...βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ποτέ ένας τόπος δεν είναι μια όμορφη γωνιά του...

    Θα συμφωνήσω με την mist...μόνο που πρέπει σιγά-σιγά τα στόμια να μεγαλώνουν!

    ΚαληΜέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικαιώματα σαν όλους μας,
    Δεν είναι ξένοι
    Είναι φιλοξενούμενοι σ’ αυτή τη γή όπως και εμείς!!!
    Απλά είναι περισσότερο άτυχοι,…
    Το παλεύουμε,…
    Θέλει μεγάλη προσπάθεια να ξεκολλήσει το μυαλό μερικών «υπευθύνων»
    Σε ευχαριστώ και για τις Ευχές και την κατανόηση Madame de la Luna
    Επανέρχομαι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. «..Αχ η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
    Από στόμια βγαίνει η δύναμη κι όχι από τα στόματα…»
    Είναι από ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι «η μπαλάντα του οπερατέρ» σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους του αιρετικού Βολφ Μπίρμαν
    Στα αξεπέραστα «Πολιτικά Τραγούδια»,…
    Και μιλάει για μια γενικότερη λύση αυτού και άλλων αντίστοιχων προβλημάτων
    Και πόσο ανέφικτες είναι οι κοινοβουλευτικές λύσεις αντίστοιχες ε αυτές της Χιλής του Αλιέντε.,…

    Καλή μου Mist
    Ο τρόπος που διαβιούν οι άνθρωποι είναι ένα θέμα που προσπαθούμε να λύσουμε αυτή την περίοδο, προσωπικά κάνω ότι περνάει από το χέρι μου αλλά δεν φτάνει,...
    Θέλουμε μια σταθερή δουλειά, και μια μόνιμη στέγη,… ελπίζω,…
    Ελπίζω να έχουμε ευτυχή κατάληξη.
    Ευχαριστώ για τις ευχές για τα παλικάρια μου
    Κι έπιασαν και τόπο,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. « ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΤΕ
    ΟΣΟ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΔΙΚΙΑ
    ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ,
    Σ’ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
    ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΡΕΤΗ ΕΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ. »
    ERNESTO CHE GUEVARA

    Είναι από το αποχαιρετιστήριο γράμμα στα παιδιά του,…και όσο περνάει από το χέρι μας προσπαθούμε να το κάνουμε πράξη,…

    Μαρίνα μου Αγαπημένη Συντρόφισσα Ελευθερίας,
    Ελπίζω να υπάρχουν άνθρωποι και να αντιδρούν

    Να απαιτούν
    Και να δίνουν λύσεις
    Γιατί αυτό είναι τελικά που μετράει!!
    Αν μπορούμε να γιατρεύουμε πληγές και να χαρίζουμε δάκρυα λύτρωσης και χαράς,…
    Και κύτταρα να αναπλάθουμε; Τι να πω; Αυτό είναι η πραγματική χαρά και ευτυχία,…
    Και πάλι σ’ ευχαριστώ,…
    Και περιμένω,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σ’ αυτό το δρόμο το μοναχικό
    Πρέπει όλοι να βαδίσουμε
    Για να μάθουμε να ψάχνουμε
    Και τελικά να κερδίσουμε τη μεγάλη συντροφικότητα
    Κι έτσι θα έχουμε χίλιους λόγους να προσδοκούμε
    κάθε αυγής το ξημέρωμα
    Καλή μου Νεράιδα της Βροχής
    Ευχαριστώ για την κατανόηση
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλή μου Μάγισσα
    Έλειψα πολύ το ξέρω, και την πρόσκληση σου για το
    Ιδιόγραφο την είδα και σε ευχαριστώ και βέβαια Θα επανέλθω,…
    και τον υπέροχο πίνακα σου,...
    Αλλά υπήρχε λόγος σοβαρός
    Ναι όλοι οι τόποι έχουν τα όμορφα και τα άσχημα τους
    Όσο για το τι πρέπει το ξέρω ότι τα λόγια και τα στόματα δεν κάνουν τίποτα αλλά,…
    Θα δούμε!!!
    Στο καιρό!!!
    Καλό απόγευμα να έχεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»