«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

Μια σιωπηλή απουσία,...








Στον ERNESTO GUEVARA LA SERNA 



Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνουν κοιτώντας πίσω,
Άκουγε, Αυτούς που αρνούνται να συρθούν,
Αρνούνται να παρακαλέσουν,
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που Αρνούνται να διαχυθούν
στην αρμυρά της βαλτωμένης επαρχίας,

Αυτούς που Αρνούνται να δεχθούν να συγχωρέσουν
και να  συγχωρεθούν
αυτούς που Αρνούνται  να παρασυρθούν
από την αποκοτιά και τη διάφανη αγένεια
των «απλών» ανθρώπων,

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που σκόπιμα απαρατήρητοι περνάνε,
Κι ηθελημένα  μένουν στις πίσω σειρές…
μα αφήνουν ανεξίτηλο
τον ανταριασμένο ίσκιο τους πάνω στο χρόνο,
τη μειλίχια  ζεστασιά τους πάνω στην αγρύπνια,
το άσβεστο μίσος τους πάνω στη λησμονιά…

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που  μ’ ανάσες ζουν,
με υποψία οξυγόνου θρέφονται 
με δανεικά όνειρα σπρώχνουν τις  μίζερες  μέρες,…
Για να ονειρεύονται, να σχεδιάζουν, 
και να ζουν τους  άρχοντες αιώνες…

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που με ευγένεια ψυχής ανασαίνουν, 
Με φόβο μήπως σπαταλήσουν, 
έστω κι ένα μόριο παραπάνω, 
από τον αέρα που η ζωή και η φύση,  
τους χάρισε απλόχερα

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που απρόσκλητα καθίστανται απαραίτητοι
Αναπάντεχα μοναδικοί…κι ανεπανάληπτοι

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνοντας, 
ψάχνουν πίσω στη μηχανή του χρόνου
παρακαλώντας να είχαν γεννηθεί λίγο νωρίτερα…
λίγο αλλιώτικα  κι  ίσως σε μια άλλη μακρινή γη

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς,  που χαμογελώντας,  κοιτάνε μπροστά!
προσμένοντας μιαν τελεσίδικη έκβαση
ενός στοιχήματος ζωής, που μοιάζει να χάθηκε,
αναίτια  μια για πάντα
Αυτούς π’ ονειρεύονται
Μιαν εκδίκηση αγάπης και ίσης κατανομής ψωμιού για όλους, 
που μοιάζει να ακυρώθηκε άδοξα
Αυτούς που απαιτούν
Μια Δικαιοσύνη για όλους
Και μια Ελευθερία Γνώσης και Αναγκαιότητας
που μοιάζει να ματαιώθηκε και να εξοστρακίστηκε στο αβέβαιο μέλλον!

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που μιλάνε λίγο,
αυτούς που δε μιλάνε καθόλου,
αποσβολωμένοι κι  άλαλοι
μπροστά στην ταχύτατη λήθη
Αυτούς που ματώνουν,  ψάχνοντας  πίσω,
βαθιά μέσα στα παλιά ντουλάπια
για τρίματα από μνήμες και θολές υπερβάσεις στο μέλλον…
Αυτούς που ακόμα, αντέχουν ν’ ακούνε παραμύθια
μέσα από τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες 

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που έχουν πολλά να πουν, μα σφραγίζουν με νόημα το στόμα,…
Αυτούς που τα τραγούδια τους,
μοιάζουν να παγιδεύτηκαν 
στο στιλπνό μαύρο του ξεχασμένου πια, βινιλίου…

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…

Άκουσε τα σιγανά τραγούδια τους
Αφουγκράσου την μελαγχολία της πίστης τους,
Την καθαρότητα της λάθος επιλογής τους
Την περηφάνια της παροδικής απόρριψης τους 
Την βεβαιότητα της αμετάκλητης νίκης τους
Την σιγουριά  και την αναγκαιότητα της Επικράτησης τους   
Άκουγε δίπλα σου,…

Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…

Άκουγε τις δυνατές κραυγές της σιωπής
καθώς πέφτουν ξαφνικά,
Μετά την εκθαμβωτική λάμψη
Μιας παρατεταμένης και αδόκητης απουσίας…                     




30/1/2005 , 25/2/2005, 11/10/2005, 5/3/2006,
21 Απρίλη 2006 22 Γενάρη 2007 22 Απρίλη 2007

.......................................................................

 
MusicPlaylistView Profile
Create a MySpace Playlist at MixPod.com

1 σχόλιο:

  1. το αρχικό σχεδίασμα ήταν αφιερωμένο στον Ορέστη,...΄
    ακολούθησαν δάκρυα πολλά και απογοήτευσεις, ...τα πράγματα σοβάρεψαν πολύ και ήταν σχεδόν φυσιολογικό τελικά να ανήκει στον αγαπημένο μακρινό και πάντα επικαίρο commantante

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»