Ετερόφωτη Λυχνία

 

 

«Αλλά τίποτα δεν τελείωσε και δεν έφυγε κανείς….»

 

 

Είχε σταθεί στην πόρτα…ήξερε ότι πίσω δεν έχει….

Με το βήμα μετέωρο… για μια ακόμα φορά

κοίταξε σιωπηλός,  

πίσω του μια ωραία οπτασία

αχνή και μαγική, ξεθώριαζε σιγά σιγά σε μαραμένη απουσία.

Στις μετρημένες σταγόνες μέλι, έρμαιο τον κρατούσε,

στις λιγοστές στιγμές με δόλο ακόμα τον ξεγέλαγε…

 

Μπροστά του μιαν Άγνωστη Θύελλα

Απλησίαστη  Μυστηριακή Απροσπέλαστη

Καχύποπτος,…κοιτάζει στον καθρέφτη….

αποκλείεται να τον αφορά, με βεβαιότητα, αποφαίνεται.

κι όμως  εκείνη

Του  γνέφει επίμονα και τον καλεί

Από το γυμνό της, στήθος ξανά να μεταλάβει…

 

Το πρόσωπο του αποστρέφει πάλι, με θυμό….

αδιάφορα σφυρίζει

προσπαθώντας να μην τον προδώσει

η ανάγκη,

οχιά φαρμάκι κάθε νύχτα τον κερνά….

Μα είναι αργά πια…ψελλίζει μονότονα….

Και όλους τόσα χρόνια καταφέρνει να τους πείσει  

εκτός από έναν

 

Ο αλάθητος ενδεκαετής κύκλος του Ήλιου…

κλειδώνει έναν ακόμα κύκλο στον αγέραστο κορμό

Σημαδεύει ο Καιρός τον δικό του

η πέτρα αντιστέκεται στο κύμα και κατάλευκη απολαμβάνει

δεν έχει ανάγκη από καμία επιβεβαίωση… 

 

Τον  ξέρει ο Πόθος και τον εξουσιάζει

Από τη μύτη τον τραβά κι αδυσώπητα τον εκβιάζει

και ξέρει αυτός ότι….

δεν μπορεί να κρυφτεί

Και πάλι δεν θα αρνηθεί την περιπλάνηση….

 

Για μια ακόμα φορά…

δεν πρόκειται να κρατήσει δυνάμεις για το γυρισμό…

αδιόρθωτος και ανώριμος θα συνεχίζει

Για μια ακόμα φορά έστω και νωθρά  και άκεφα στην αρχή

 

Χαμένος από παντού

σιωπηλά πασχίζει να κόψει το έρμα….

αλλά και τον ομφάλιο λώρο

που κρυφά τον ταΐζει Κορυφές  

Μοιάζει αδιανόητο,  μα μυαλό δεν βάζει

Μοιάζει αδύνατο μα το μυαλό του φευγάτο επιμένει

κοιτάζει τα σημάδια της συντριβής μήπως και τον συνεφέρουν….

Μικρή Ζωή….στιγμές απειροστές

ανατριχιάζει και μόνο

με την προοπτική της συνθηκολόγησης

και ξέρει ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ!

 

Ο τελευταίος κύκλος λέει έκλεισε

Μα είναι στη φύση του Η Ανατροπή

Η Νέα Αρχή ….

η Άρνηση τον δυναμώνει

η Απόδειξη τον εξιτάρει

και ξέρει ότι μπορεί

πάντα μπορούσε

Να κάνει Δυνατά, τ’ αδύνατα  

 

Για μια στροφή Ακόμα;;;…λέει

 

Ανησυχούν οι υποταγμένες μοίρες

Δεν έχει στεγνώσει ακόμα το μελάνι

της μετάνοιας και της τίμιας επιστροφής

κρυμμένες ανησυχούν … και επαίρονται  

όχι ,…μην χάσουν την ξεφτισμένη ουτοπία

(άλλωστε ποτέ δεν ήταν δική τους)

αλλά γιατί δεν υπάρχουν δάκρυα να ξεπλύνουν

τη λήθη της εκούσιας (τάχα) αποχής….

 

Με τα χέρια Ανοιχτά, γεμάτος Οργή αλλά κι Απόφαση

στα ερμάρια της κανονικότητας τοποθετεί

όλες τις μετανιωμένες πεταλούδες

και τις μπερδεμένες κεραίες τους…

Χαμογελώντας επιστρέφει,   

τις δοτικές  μέλισσες και τους ασφαλείς φόβους τους,

στα ρημαγμένα κανονικά τους εξάγωνα….

Με Πόνο και θαυμασμό ,

τις Άγιες σφήκες που δεν του χαρίστηκαν ,

σκύβει

και με λύσσα δαγκώνει το άγριο κεντρί τους

 

Ξανά στον κόκκινο χορό;

Κοιτάζει στον καθρέφτη

χωρίς οίκτο

χωρίς καμία αυταπάτη

 

Μα τι αξίζει η Ζωή χωρίς Έρωτα κι Ανατροπή;; 

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του

Μόνο ο Έρωτας διαφεντεύει τα βήματα του

Έρωτας Ασύμβατος

Έρωτας Αταίριαστος

Έρωτας Ανεκπλήρωτος

Έρωτας Συναρπαστικός

Έρωτας Απελευθερωτικός

 

Θάρρος περίσσιο

Άμυαλο Θεριό τέκνο του Πάνα αδιόρθωτο

 

Άβατη Μοναξιά Μετωπική

Αγία Άδικη Εκδικητική

κι είναι ακόμα εδώ

 

κι ούτε ένα γιασεμί δεν έχει χαραμίσει

ούτε σε τούτη τη θηλή

ούτε και  σε καμία

Περήφανος

 

Την πιο σκληρή αλήθεια

με πόνο μεταλαμβάνει.

Τώρα και Πάντα 

 

Σιωπηλός σκύβει  και προσκυνά

Με το θεριό του φόβου και

το Ασημί Σπαθί του Χρόνου αναμετριέται

και ηττημένος όντας την προσταγή και την Υπόσχεση

Θυμάται

κι αμέσως του φωτίζει το μυαλό

κοιτάζει στον καθρέφτη:

Ξέρεις ότι δεν τα παρατάω

Ξέρεις ότι δεν τα παρατάμε ποτέ

Μόνο στο στόχο

Μονολογεί

«ο σπόρος που άθελα σου ηθελημένα

φύτεψες στο μυαλό μου…. δεν παραιτείται!!!

Άγριος ανθίζει

Θα δέσει πικραμύγδαλο 

Με Ρόδι στυφό,

χείλη ανταριασμένα

ξανά θα ξεδιψάσει ….»

 

Ξημέρωνε 14 Ιούνη

Πολλαπλές Αναγνώσεις….Ημερομηνίες

Αφετηρίες , επέτειοι , ξένες κι αδιάφορες ζωές

μικρές κι ασήμαντες υποσημειώσεις

Μια και Μοναδική Υπενθύμιση

της Μιας και Μοναδικής Αρχής

της Απροσδιοριστίας της Απόλαυσης!!!

 

 

 

κι εδώ το ίδιο ταξίδι στην Ίδια Γη 

με την απίστευτη φωνή της Μαρίας Παπαγεωργίου...