«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Δευτέρα 23 Μαΐου 2022

Γράμμα σε ένα χελιδόνι

 

γράμμα σε ένα χελιδόνι…

 

Ηγουμενίτσα, Μάης 2022

31η Αποβίβαση….

 

 Αλλά τίποτα δεν τελείωσε και δεν έφυγε κανείς....

 

If I can do it, You Can do it better!!!

Φτάνει σιγά σιγά η ώρα να σας αποχαιρετήσω ....

με ανάμικτα συναισθήματα, αισιόδοξος,

αμετανόητος και μια σταλιά απογοητευμένος, έτσι για το γούρι

γελαστός και γελασμένος,

άκαπνος και μπαρουτοκαπνισμένος

Χαρούμενος αλλά και προβληματισμένος

 

Κλείνει για σας, μια περίοδος ονειρικής αθωότητας

κι ανοίγει μια μεγάλη λεωφόρος απολαυστικής ωριμότητας….

Μπροστά σας, ακόμα μερικά βήματα,

που πρέπει να διαβείτε με αποφασιστικότητα και πίστη…

 

Κλείνει και για μένα ένας κύκλος

κλείνω κι εγώ βλέπετε 31 χρόνια,

σ’ αυτήν τη μικρή γωνία της ακριτικής Γης των Θεσπρωτών…

ένας ξένος ανάμεσα σε ξένους

με μόνο δίαυλο επικοινωνίας, με την τοπική κοινωνία, εσάς

 

31 χρόνια, γεμάτα όνειρα.

31 Χρόνια γεμάτα, Απίστευτους Ήρωες που μαγεύτηκαν

από τις Κορυφές, τις κατέκτησαν και τις κατακτούν

που ξεκινώντας από αυτό εδώ, το ξεχασμένο βορειοδυτικό άκρο,

ταξίδεψαν και ταξιδεύουν στον Κόσμο

κοινωνώντας

Ανθρωπιά, Αγάπη, Εν συναίσθηση, Απόλαυση

31 Χρόνια γεμάτα, Πετάγματα. Σχέδια. Ανατροπές.

31 χρόνια, γεμάτα Μάχες και Ήττες…

Ήττες σημαδιακές αλλά και ονειρικές Νίκες, άπειρης μοναξιάς

ενός πολέμου που ενώ, δεν τον ήθελα,

μάλλον τον προκάλεσα,

και σίγουρα τον απόλαυσα και τον απολαμβάνω.

 

31 χρόνια λοιπόν, αδιάλειπτης λειτουργίας,  

στο μάτι του κυκλώνα,

αλλά πάντα στην πρώτη γραμμή..

Εδώ λοιπόν αμετανόητος,

Γερνάω, σε έναν κήπο μ' ανθισμένα λουλούδια,

βιώνοντας ακραία συναισθήματα

κι ακολουθώντας ανυπότακτα όνειρα

ανένδοτος με τη φθορά και την αδιακρισία

κι έχοντας φύγει πολύ μακριά!!!!

 

Στέκομαι εδώ λοιπόν, μπροστά σας,

Με την περόνη τραβηγμένη,

πληγωμένος, περήφανος, αλλαγμένος,

άλλα όρθιος!

Ισορροπώντας πάνω στο σχοινί, χωρίς το δίχτυ προστασίας

Χωρίς να χαμπαριάζω, από τις ιαχές της πτώσης

που βολεμένα ξόανα,  κραυγάζουν, εθισμένα στο ίδιο τους το δηλητήριο…

 

Στέκομαι εδώ λοιπόν, μπροστά σας,

Χτυπημένος, από την ίδια μου τη Δύναμη,

σκληραγωγημένος από την ίδια μου την Υπέρβαση

Αμετανόητος κι Αμετακίνητος

από την ίδια μου την Υπερβολή.

Με την απόλυτη βεβαιότητα:

ότι αυτό που αξίζει, σ' αυτή τη μικρή Ζωή μας

είναι η καθημερινή απόλαυση της προσφοράς

και η όσο το δυνατόν ευρύτερη διάχυση της ομορφιάς,…

και ότι τα λόγια που λέει ο καθένας μας,  

έχουν αξία, αν και μόνο αν,  οι πράξεις του τα υποστηρίζουν,

και τα αποδεικνύουν…

τώρα και πάντα!

 

Με μάχες, με νίκες, με απώλειες, με κενά,

με απογοητεύσεις, με πολλές προσωπικές ήττες

Αλλά και με μια Συμπαντική Νίκη,

να σημαδεύει ανεξίτηλα τη Ζωή μου πια,

στέκομαι εδώ μπροστά σας…

 

Δεν ξέρω αν θυμάστε τι σκεφτόσασταν,

πριν περάσετε το κατώφλι του "Non Mollare Mai";

σίγουρα είχατε όνειρα κι ελπίδες,

σίγουρα περιμένατε να αλλάξει η ζωή σας,

να σηκωθείτε λίγο ψηλότερα,

να λάβετε όλα εκείνα τα μαθηματικά εφόδια

που θα δημιουργήσουν μια στερεή βάση,

πάνω στην οποία θα εδράσει η οποιαδήποτε προπτυχιακή

αλλά και μεταπτυχιακή σας μόρφωση,

να επενδύσετε στη γνώση κι όχι στην αποστήθιση

να εμβαθύνετε στην αναζήτηση των γιατί

κι όχι στην τεχνική επίλυσης συντεταγμένων ασκήσεων με ημερομηνία λήξης.

Ίσως πάλι δεν περιμένατε και πολλά,

ίσως και τίποτα

κι απλά σας έφεραν εδώ άλλοι,  

και όντας σίγουροι, ότι κατείχατε την απόλυτη αλήθεια

και φορτωμένοι το "σιωπηλό ψέμα"

και την χρυσή επικάλυψη χυδαίας έπαρσης,

που κάποιοι άλλοι υπηρετούν _ αφού δεν ξέρουν και κάτι άλλο_

και που προκλητικά εξακολουθούν να διαιωνίζουν,

αναποτελεσματικά κι άδικα, (για όσους αφελείς τους ακολουθούν)

στην περιρρέουσα μετριότητα τούτης της μικρής πόλης…

 

όπως και να έχει ….

 

Today is a different day

 

Είναι η στιγμή για τα Όνειρα

Είναι η στιγμή για τα Σχέδια

Είναι η μαγική στιγμή που ένας έφηβος,

με τις αυταπάτες του,

τις φοβίες του,

τις ανασφάλειες του,

θα κάνει την υπέρβαση

και θα προχωρήσει ΜΠΡΟΣΤΑ!

 

Σίγουρα θέλατε να δημιουργήσετε προϋποθέσεις,

για να ανοίξετε τα φτερά σας και να πετάξετε μακριά,....

 

θέλατε δε θέλατε, πάντως,

εγώ αυτήν τη δέσμευση ανέλαβα απέναντι σας.

Από την Αρχή και διαρκώς μέχρι σήμερα_

ότι κι αν σκέφτεστε για μένα και την πορεία μου ως δάσκαλος σας, _

θέλω να ξέρετε ότι: πάνω από όλα, και πέρα από οτιδήποτε άλλο,

νιώθω απέναντι σας την ίδια εκείνη ευθύνη,

τη ίδια εκείνη δέσμευση:

Στο ότι, κάθε στιγμή, πάσχιζα και πασχίζω

να σας ετοιμάσω για τις πτήσεις

που έτσι κι αλλιώς, θα κληθείτε, να αποπειραθείτε στη ζωή σας…

 

Αυτή που έρχεται, σε λίγες μέρες, δεν είναι παρά μόνο η Αρχή.

 

Και ξέρετε καλά ότι, δεν έκανα στιγμή, βήμα πίσω!!

Τα Μαθηματικά είναι το εργαλείο αποκρυπτογράφησης του Κόσμου.

Ο Ουρανός είναι εκεί έξω και σας περιμένει!

Τα Μαθηματικά είναι η φειδωλή και ταυτόχρονα αυστηρή περιγραφή

του μεγαλείου της εξέλιξης,

κι έτσι το κατάλληλο εργαλείο για να τον κατακτήσετε.

Οι Θύελλες στολίζονται κι είναι έτοιμες να σας ξελογιάσουν!

Τα Μαθηματικά  με τη γενναιοδωρία τους και την απλότητα τους,

αποτελούν τη συνισταμένη Υπέρβαση της καθεστηκυίας τάξης

(το σύστημα αξιών και αντιλήψεων που θεωρείται κατεστημένο)

 

Οι Σειρήνες πολλές πασχίζουν να σας εκτρέψουν, τα θέλω σας,

Τα Μαθηματικά είναι εκεί, ως μακραίωνη αποθέωση,

της επίλυσης των προβλημάτων,

σεβόμενοι περιορισμών και ανυπέρβλητων νόμων,

να θέτουν τον πήχη σε όρια που δύσκολα ξελογιάζονται.

Οι μετριότητες προσπαθούν να θαμπώσουν την αισθητική σας,

Τα Μαθηματικά είναι και πάλι εκεί,

ως σταθερό σημείο αναφοράς,

αποκαλύπτουν, με την επιβεβλημένη φορές φορές, πολυπλοκότητα τους,

«τ’ άδεια πουκάμισα και τα κούφια προσωπεία»

 

Αλλά μην ξεχνάτε,  ότι εκεί έξω, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι….

Τα Μαθηματικά πάντα κυοφορούν μεγαλειώδεις εκπλήξεις:

 

Οι Νέοι Άνθρωποι

Έτοιμοι να σας μαγέψουν και να σας οδηγήσουν

Στον άλλο τρόπο σκέψης

Στις άλλες συντεταγμένες ζωής

Σ’ Αυτές, που οδηγούν στην  πραγματική Ευτυχία,

που δεν είναι άλλη από την καθημερινή Απόλαυση

να ΔΙΝΕΙΣ και ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ,

και εκεί είναι πάλι Τα Μαθηματικά,

χρησιμοποιώντας την κατάλληλη αλλαγή μεταβλητής,

να μετατρέπουν ανυπέρβλητα φαινομενικά εμπόδια,

σε απλά ολοκληρώματα 

δίνοντας  σινιάλο εκπλήρωσης

και πολλαπλασιασμού των δυνατοτήτων μας.

 

Σας καλούσα λοιπόν,  από την αρχή,

να διαβούμε αυτόν το  δρόμο....

Έναν  δρόμο ... που ξέραμε όλοι ότι,  δεν ήταν εύκολος

και πολύ περισσότερο δεν ήταν και δεν είναι ποτέ,  της μόδας…

δεν καταγράφεται,

δεν ποστάρεται,

δεν "κοινωνείται",

δεν «ανεβαίνει» εκλιπαρώντας likes,

δεν υποστηρίζεται από κανένα social

δεν ενισχύεται από «χορηγούς» και «αθώους καλοθελητές»

 

αλλά μόνο Απογειώνεται, for ever!

Μέσα από το μοίρασμα και το άγγιγμα στο Όνειρο

 

Mόνο βιώνεται και χαρίζεται απλόχερα στους τυχερούς,

που βλέπουν και καταλαβαίνουν,

που συναισθάνονται με ευγένεια

που παθιάζονται με την «δίκαιη κατανομή ψωμιού, σε όλους»

σε όσους παλεύουν και δοκιμάζονται

Κάθε μέρα με το Απόλυτο

με το Αδοκίμαστο

και με το απ’ αλλού φερμένο…

 

Εκεί σας κάλεσα

Εκεί μόχθησα και εξακολουθώ να αγωνίζομαι,

τουλάχιστον για να σας αποκαλύψω ότι

Υπάρχει

Ένας τέτοιος Κόσμος

 

Και δεν έκανα βήμα πίσω!

Και αντιλαμβάνεστε, σε σύγκριση μ’ αυτόν το μαγικό Κόσμο,…

πόσο μικρή αξία έχουν,

οι πρόσκαιρες επιτυχίες και τα σχολικά παράσημα….

Αλλά και η περιρρέουσα κακεντρέχεια…

Κι η αποδόμηση της πίστης σας

που μερικοί καλοθελητές,

επένδυσαν  και επενδύουν σ’ αυτήν…

 

Δεν ήταν εύκολο…

Καθώς μάλιστα περνούσε ο καιρός, ένοιωθα ότι

έπρεπε να σας μαθαίνω ολοένα και περισσότερα.... _

μιας και το περιβάλλον γινόταν ολοένα και πιο εύπλαστο,

ολοένα  και πιο ενδοτικό_ 

ολοένα και πιο αφιλόξενο για νέες ιδέες και Συμπαντικές Υπερβάσεις

καθώς μετρούσαμε, εκατοντάδες ώρες κοινής πορείας,

ένιωθα ότι έπρεπε,

Να αφήνω ολοένα και περισσότερα σημάδια

για να τα βρείτε ως τροχιοδεικτικά,  στο πέρασμα των χρόνων

Μια παρακαταθήκη, που έτσι κι αλλιώς,

θα έρθει η ώρα να την ανακαλύψετε

και ίσως τότε αντιληφθείτε και το πραγματικό της μέγεθος…

 

Φτάνουμε λοιπόν σιγά σιγά στο τέλος

 

Σε μέρες, που ανέλπιστα, ξημέρωσαν όμορφες για μένα

και που η ίδια η δύναμη της αμετακίνητης συνήθειας και της μίσθιας πάλης,

ανέτρεψε μια απίστευτη Δυναμική Υπέρβασης για μένα

κι έγινε ή ίδια τροχοπέδη έστω και πρόσκαιρη….

αλλά και η ίδια η Ζωή, που αργεί δυστυχώς,

να μας ανακαλύψει τα υπέροχα κρυμμένα μυστικά της

τις μετέτρεψε σε μέρες γεμάτες αυταπάτες, ακυρώσεις και

έστω στιγμιαίες, εμφαντικές διαψεύσεις.

 

Αλλά και την ίδια στιγμή, μέρες γεμάτες με αφοσίωση και πίστη

γεμάτες ένταση, ενέργεια, αγωνία κι απίστευτη δύναμη για σας

αλλά και για μένα, δίπλα σας, κοντά σας….

Έτσι κι αλλιώς δεν έχει νόημα καμία προσωπική ανάταση,

αν δεν συνοδεύεται από καθολική Επανάσταση!!

 

Μέρες λοιπόν, που ανέτειλαν έτσι κι αλλιώς για όλους μας διαφορετικές

 

Εσείς, έτσι κι αλλιώς,

γνωρίσατε έναν άλλο δάσκαλο…

Προερχόμενο από ένα παρελθόν έντονο,

ανυπότακτο και σε ευθεία αντίθεση

με σμπαραλιασμένα κι «αντίθετα πρέπει»…

Με άγκυρες και «αμετακίνητες βεβαιότητες» να κατασπαράζουν

τα χρόνια του,

Αλλά και με ανήκουστες Υπερβάσεις  και Άγιες Αρνήσεις,

να υποθηκεύουν την καθημερινότητα του

Ότι ακριβώς είναι  κι ο κόσμος που ανοίγεται μπροστά σας….

Γνωρίσατε λοιπόν, έναν δάσκαλο,

που αμφισβητώντας τις σεβάσμιες παραδόσεις σας,

πήγε για μια ακόμα φορά κόντρα…

Και σαν μια τρανή απόδειξη και αμετάκλητη επιβεβαίωση:

ότι μπορούν τα λόγια

να είναι σε ευθυγράμμιση απόλυτη με τις πράξεις….

Χωρίς βολικά ψέματα

Χωρίς συμβιβασμούς

Χωρίς άχρηστο ξόδεμα

 

Έτσι με γνωρίσατε,

και φέρατε σε σύγκριση και ευθεία αντιπαράθεση,

όλα «τα γλυκά και τρυφερά» λόγια

με τα οποία, οι «φίλοι» μου, χρόνια τώρα,

φροντίζουν να με στολίζουν

στα υπόγεια διαφθοράς και στα βρώμικα σοκάκια της μικρής μας πόλης…

 

Όμως δεν μάσησα,…Και σας έδειξα ότι

Δεν γίνεται να βαδίσετε στον κόσμο του μέλλοντος,

χωρίς να απαρνηθείτε αυτό που σας σερβίρουν ως «ζωή»,

ως τάχα απαραβίαστη κανονικότητα,

χωρίς να υπερβείτε, ό,τι σας φοβίζουν,

ότι δεν αλλάζει τίποτα και ποτέ

κι ότι,  έτσι ήταν και «έτσι θα είναι  τα πράγματα» στους αιώνες των αιώνων …

«Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι είσαστε χαμένοι !!

Φίλος σας είναι η ΑΛΛΑΓΗ

Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ  είναι σύμμαχός σας.

Αυτό που έχετε , απαρνηθείτε το

Και ΠΑΡΤΕ  Αυτό που σας ΑΡΝΙΟΥΝΤΑΙ !!!…»

 

Είναι καιρός λοιπόν να σας πω ότι

όλες αυτές τις ώρες που μ’ αφήνατε_

τόσα χρόνια ελεύθερο,

φεύγοντας από το μάθημα και επιστρέφοντας στο σπίτι,

για να ετοιμαστείτε για την επόμενη μέρα….

εγώ _ ό ίδιος πάντα,  

μα και πάντα κάποιος διαφορετικός,

ένας άλλος «περίεργος» τύπος _

αλήτευα στα ξένα σε μονοπάτια που δε βάζει ο νους σας…

Εκεί,

σε σοκάκια που δεν ταιριάζουν σε δάσκαλο μαθηματικών,

σε πέλαγα βαθιά κι αταξίδευτα, 

μέσα στις λάσπες,

συναντούσα τελειωμένους ποιητές, 

ρακένδυτους, αχτένιστους 

με καλοχτενισμένες όμως τις ρημαγμένες ρίμες τους,

τους μέθαγα,

τους κέρναγα καπνό,

απ’ τα αιχμάλωτα δικά μου στρατιωτάκια,

κρασί φερμένο απ’ τη Χιλή …

γλυκό κυδώνι απ’ τα άγια χέρια της Μανούλας μου

κι έτσι με πίστευαν και μ’ άφηναν για μια στιγμή να δώ

κάτω  απ’ το φθαρμένο πανωφόρι τους, 

τις ζαρωμένες λέξεις,

τις χίμαιρες που κουβαλούσαν στις άμετρες στροφές  

κι εγώ _ σαν αντίδωρο_

τους έκλεβα τις φυλακές τους, απ’ τα μάτια ,

_έτσι κι αλλιώς κι εγώ κάποτε ήμουν ισόβια καταδικασμένος_

τις φορτωνόμουν ο ίδιος και φώτιζα

με την Άγια μου Άρνηση τις εξόδους διαφυγής τους… 

 

Στο δρόμο περπατούσα σκυμμένος, σκεφτικός, 

μιλούσα με ιδιότυπα «τυφλούς» ζωγράφους,

άγγιζα κρυφά τα πινέλα τους,

μύριζα _ χωρίς να με πάρουν μυρωδιά _

τα ανακατεμένα χρώματα τους,

κι έβαζα μια νότα κόκκινο _ άναρχο κι ατίθασο πάντα_ 

στην άκρη αριστερά, εκεί ψηλά στο περιθώριο του

μισο-τελειωμένου τους καμβά…

 

Ξεχνιόμουν στα ροζιασμένα δάκτυλα πλανόδιων μουσικών,

άκουγα, ζήλευα_ φάλτσος κι άμουσος όντας _

τσαλάκωνα τις ακριβές τους παρτιτούρες,

μάταια προσπαθώντας να υποτάξω _

σαν να ήταν Μαθηματικά _

τα κλειδιά του σολ, του φα

τις αντιστίξεις και τις διέσεις, 

τα ημιτόνια και τις απίθανες οκτάβες τους…  

 

Έτσι μ’ έβρισκε το ξημέρωμα άγρυπνο,

πεινασμένο κι αμήχανο

κι οι άλυτες ασκήσεις με τραβούσαν πίσω…

 

Την άλλη μέρα, την κάθε μέρα,

στεκόμουν ξανά μπροστά σας _

όπως και μπροστά στους παλαιότερους _

ντυμένος

με τα σπουδαία θεωρήματα, 

τα ιερά κι αιώνια σύμβολα

και τους γητευτές και μάγους αριθμούς

για παραπέτασμα,

μα τόσο ξεδιάντροπα γυμνός από ζωή,

πραγματική χαρά  και πάθη

κι όμως πίστευα πως είχα καταφέρει

να κρύψω από τα αλάθητα μάτια σας,

εκείνη τη φωτιά που λύνει τα μάγια

και συντηρεί το αιχμάλωτο 1/3 μου

και που δε λέει να υποταχτεί!

που ενώ βρήκε διέξοδο και διέλυσε το παρελθόν

_ στέκει αιχμάλωτο και υποθηκευμένο

από συμβόλαια και βολικές ακινησίες ….

κι όμως, αντιστέκεται και χλευάζει όλες τις

άγιες και απαραβίαστες «κανονικότητες»

Σας «ξεγελούσα» λοιπόν

ενώ όλες οι λύσεις ήταν γραμμένες στον πίνακα

(και τώρα πια αποθηκευμένες στην ανεξάντλητη μνήμη της Ιστορίας… )

κατάφερνα κάθε φορά_ όπως και τώρα_

να σας κρύβω, όλη την αλήθεια

αφού κανένας δεν την αντέχει

έτσι γυμνή κι υπέροχη που είναι….

 

Τώρα σίγουρα ξέρετε περισσότερα…

Αλλά βέβαια δεν τα ξέρετε όλα….

Πολλά θα ανακαλύψετε, μόνοι σας πια,…

 

Ξέρετε πάντως, ότι ο δάσκαλος θα είναι πάντα εδώ,

αλλά ποτέ δε θα είναι πλέον ο ίδιος,

φθείρεται και θα φθείρεται,

λυγισμένος αλλά όχι υποταγμένος 

θα αντιστέκεται, θα λυγά,  _

πεισματάρης κι αγύριστο κεφάλι, 

θα επιμένει να θέτει σε πρώτη προτεραιότητα, 

όλα αυτά τα υπέροχα κι απαγορευμένα 

της Αγίας Αριστερής Στήλης … 

μα και θ’ αλλάζει, 

θα αλλάζει παραμένοντας πάντα ο ίδιος

Θα δοκιμάζει, ο δάσκαλος σας 

«τ’ αδοκίμαστο και απ’ αλλού φερμένο», 

θα το πληρώνει ακριβά 

και βέβαια θα πέφτει

_ κανείς δεν αντέχει να βαδίζει κόντρα, 

θα χτυπά, 

μα θα βρίσκει τη δύναμη 

και στο άγριο μέλι, τη γιατρειά… 

και θα σηκώνεται ξανά

 

Ως που η στάχτη του, με μια μαχαιριά,   

θα σηκωθεί στα πέρατα και θα σκορπίσει,…

Προσφέροντας το μερτικό του

στην Αγία κι Αέναη Αύξηση της Εντροπίας,

του Υπέροχου Συστήματος που απλόχερα

και καταδεχτικά,  μας φιλοξενεί 

 

Σε αυτό το δρόμο σας κάλεσα

Και προσπάθησα να σας πείσω ότι υπάρχει

Ότι είναι εκεί έξω και σας περιμένει ….

 

 

 

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ 

Σας ευχαριστώ για το ταξίδι.

Να ονειρεύεστε _ Μένετε ξύπνιοι όταν οι άλλοι κοιμούνται

Να δραπετεύετε­_ Η Αληθινή Ζωή Δεν είναι στην οθόνη

Να κάνετε λάθη _  Αγγίζοντας καταλαβαίνεις το Σχήμα της Ομορφιάς

Να ζείτε ελεύθεροι _ η φύση έχει ταλέντο και όχι πρέπει

 

Να μην υποταχτείτε_ η Ελευθερία είναι η Γνώση της Ιστορικής Αναγκαιότητας

Μην κανονικοποιηθείτε _ \ είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός

Μη λειάνετε τις γωνίες σας _\ Στη φύση δεν υπάρχουν σημεία Ασυνέχειας

Μη σταματήσετε να Ονειρεύεστε _ \ Η πιο μεγάλη ώρα είναι ΤΩΡΑ!

 

Non Mollare Mai!!!

Ο δάσκαλός σας

Βασίλης Γ. Κουγιουμτσιάδης

 


 


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»