«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

infinity








Στο δωμάτιο ήσυχοι γέροι περιφέρονται
μόλις γύρισαν από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό
ρωτάνε κι απορούν
συσκέπτονται βλοσυροί πάνω απ’ το κιτάπι του χρόνου,
σίγουροι τον είχαν κατατάξει
σαν έπιπλο στο χώρο
ακίνητο χτυπημένο από το σαράκι

Μιλάνε σιγανά κάνουν συνειρμούς
προσθέσεις κι αφαιρέσεις
συχνά καλούν το μετρονόμο για επιβεβαίωση
Μετρούν τις μέρες
και ιδιαίτερα τις νύχτες
_ πάντα τους μπερδεύουν
Όλα ταιριάζουν με τα ληξιαρχικά αρχεία
τα πρέποντα της Δεξιάς του Κυρίου Στήλης

Μόνο αυτή η φωτιά στα μάτια
Αταξινόμητη και πάντα ξαφνική σαν καταιγίδα

Μετρούν ξανά

Μα αυτά τα απείθαρχα νετρίνα
θαμμένα στο βυθό των ρολογιών
σκιτσάρουν ασταμάτητη ορμή


τηλεφωνούν σε ειδικούς
της κόψης να σκεπάσουν την αποκοτιά

λαμβάνουν οδηγίες
μυστικά γεμάτα τα περιοδικά ποικίλης ύλης

γλυπτό σε κλίση ξεδιάντροπα τους φτύνει
μα είναι δυνατόν;


Μ’ αρχαία μελάνη
ποτίζει τα τραγούδια 
Μ’ ωραία άρνηση
σμιλεύει τις εισόδους

ασταμάτητη φλέβα
Θρυμματίζει τον καθρέφτη
κόκκινη οπλή τερματίζει
την αμήχανη πηγή

η αναστροφή αυτονομείται

Κι όμορφα στέκει
πάνω στο σχοινί
με την αναμονή της θύελλας
ν’ ανθίζει στις ιαχές της πτώσης 

είναι εκεί

περιμένει στην τελευταία σειρά
και χαμογελάει αληθινά

οι φράξιες τ’ χουν χάσει


κι έτσι για μια μόνη φορά_ ξεκούμπωσε το παλτό 
κι είπε στο όνειρο
να μείνει…


σπίρτο σε ξερό αχυρώνα

λόγια; ή αληθινές καταιγίδες;
Θα δούμε είπε…
και άρχισε να κουρδίζει αντίστροφα


Κι ύστερα η γνώση γέμισε τη νύχτα
Κι η απόλυτη ανατροπή μέτρησε ανάποδα τα μίλια

-πόσες πτήσεις ξέρεις να κεντάς, λοιπόν
 σαν πρώτη φορά κι ας μην την αξιώθηκες ποτέ;  
-πόσες φορές _ εγώ που σε περνούσα φαντασμένο
 χωρίς αλκοόλ μπορείς και με μεθάς;  


και πρόλαβε
κι έγινε εφιάλτης

Κι είναι ακόμα εκεί
στο μπαλκόνι ξαπλωμένος
τα χέρια πίσω
τα πόδια σταυρωτά
κι ούτε ένα γιασεμί της Άνοιξης
δεν έχει χαραμίσει….

………………………………………………

Φτάσαμε λοιπόν...
e+50


















49-1=infinity


2 σχόλια:

  1. Άκουσα το γέλιο σου κι ένιωσα ευτυχισμένη....
    50 - 1 ακόμα!
    Μια αστραπή η ζωή μας, μα....
    Προλαβαίνουμε!
    Το 'πε κι ο γερο - πλάτανος...
    Το 'πε με τον τρόπο της κι ΕΚΕΙΝΗ!
    Σ' αγαπώ πολύ! Το ξέρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 sec φωτός" ,
    και :
    "Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις."

    ετσι ελεγε η υπεροχη διαθηκη του...
    που απ τη στιγμη που μας τη συστησες πισω απο ενα test ,μας συντροφευει.
    και καθ'υποδειξιν του("Στείλε αυτό το μήμυμα σε όποιους θέλεις."...) ειναι παντα εφοδιο μεσα στα φοιτητικά μας συρταρια διπλα στο κρεβατι ετοιμη να την μοιραστουμε και μ αλλους...
    η στηλη σου νομιζω ΟΦΕΙΛΕΙ ενα αφιερωμα στον Μαρκεζ...
    και σ ευχαριστουμε που μας τον συστησες !
    "Ένας άνθρωπος με απέραντο ταλέντο και τη γενναιοδωρία ενός παιδιού, ένας άνθρωπος για το αύριο", είχε γράψει ο Φιντελ ...
    Ορέστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»