Κ. Γ. Καρυωτάκης
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα…
Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθη
στον κήπο, στη λιμνούλα και στη σέρα
που εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι
κ’ επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα. 5
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα…
Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθη
γινόταν άστρο. Σύννεφο από πέρα
μεγάλωνε (ίδιο σάβανο που κλώθει
με μοχθηρή σπουδή μοίρα μητέρα). 10
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα…
Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,
το στερνό ρόδο θα ’χανεν η σέρα
και η λίμνη με νεκρόφυλλα θα εστρώθη.
Τ’ άστρα ζυγώνανε, καημοί, από πέρα. 15
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα.
……………………………………………………………………..
΄Ενας καημός που ακόμη δεν εδόθη
ΑπάντησηΔιαγραφήγινόταν άστρο.Σύννεφο από πέρα
μεγάλωνε.
Πραγματικά υπέροχο.