«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Γαρμπής






Δεν κράτησα δυνάμεις για το γυρισμό ΙΙ,… (*)




Στην Ινέσσα Αρμάν



«Σύντροφοι έχει αγκάθια ο δρόμος της κομμούνας! 
Χοντρά άρβυλα χρειάζεται κι η Πρωτοπορία»


 
Ιούλιος Χειμώνας_ πέρασε ένας χρόνος_ οι πλατείες χωνεύτηκαν
αυταπάτες, συρρικνώσεις, αποφάσεις 
μια μία οι αργίες επανακτούν το χαμένο δείκτη τους
αποκαθίστανται οι θυρεοί
τα φρούρια ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες
άχρηστοι εφιάλτες, άδεια άχρηστα μουσεία

οι ήρωες κατεβαίνουν από τις κορνίζες
άχρηστοι πια κι αυτοί
σαράκι, τους έσκαψε το φώς

μονότονες σημαίες επανακτούν την πλουραλιστική τριχρωμία τους _  τριγωνικές σημαδούρες  στους πυλώνες του G8
σκαρφαλώνουν σταυροί
παίρνουν θέση δίπλα στα παροπλισμένα κανόνια  

παπάδες κι ισόβιοι νικητές επιστρέφουν παντοδύναμοι
αναλυτές κι ισόβιοι χαμένοι διαιωνίζονται αδύναμοι

δεν έμεινε στο ράφι ούτε ένα αστέρι_ οι κάνες σίγησαν _

άδεια σακάκια κρέμονται στους διαδρόμους
σφραγισμένα γραφεία μυρίζουν φορμόλη
σκόνη σκεπάζει τόμους και τόπους λήθης  

κασκέτα που εκσφενδονίστηκαν στα ουράνια
επιστρέφουν «καβουράκια» θυμωμένα
ζητώντας αποκατάσταση

μεραρχίες ματωμένα αμπέχονα
τρύπια απ’ τις σφαίρες και την άρνηση
λιώνουν στα σκούρα κοστούμια

καραβάνια αντίκες συνωμοτικά σημειώματα
ραμμένα με κόκκινη κλωστή τυφλής πίστης
εξαϋλώνονται σε πρέσες καπαρντίνες



λιβάνια καλύπτουν την οσμή των πτωμάτων,…


ομοφωνίες διεγείρουν τη σιγή των πετρωμάτων


αποφάσεις σφραγίζουν τη σχισμή των αδυνάτων




ο νέος κόσμος σαπίζει όμορφα μέσ’ στο γυαλί
Cuba Libre κερνούν τ’ άγια δισκοπότηρα

Ανοίγουν οι εκκλησίες ξανά
ψαλμούς από αντεστραμμένα πρόσημα  
και κτηνωδίες ξεχασμένων λεηλασιών   
κηρύττουν αυτάρεσκα τα ιερατεία

σαν ύαινα καιροφυλαχτεί,…ο καιρός

Μια μία οι αργόσυρτες αργίες επιστρέφουν
Αλήθειες ανοίγουν πόρτες χρόνια σφαλιστές
τα ποσοστά συνθλίβονται,…

σιτεμένοι φουτουριστές με δανεικές ρεκλάμες 
μαντρώνονται στη σέχτα τους_ ψηφίζουν ήσυχα για τις βαρύνουσες αποκαταστάσεις κι ύστερα ενημερώνονται για τα σουτιέν αμερικής  

επέλαση φτηνιάρικων αριστεριών_ ψηφίζονται για τις φρέσκες υποταγές κι έρποντας ξεσκονίζουν τα τροφαντά μαστάρια «σοβιετικής» κατασκευής    

επετηριδιστές με κομμένο μαλλί και παστρικές νταντάδες
γερνάνε πρόωρα αποστηθίζοντας ξινισμένα προζύμια,…
με έπαρση μασουλάνε εύγευστα τσιτάτα

ταρίχευση οραμάτων και μια βαθιά άκριτη σιωπή


Μια αλλόκοτη ησυχία


Κανένας δε διαβάζει πια
ορθόδοξοι ανανεωμένοι αναθεωρητές


Κανένας δε θυμάται
ανανήψαντες παρθένες κι οι ευσεβείς θείοι τους  



Κανείς δεν ονειρεύεται,…



Κι όλοι φοβούνται τις εκρήξεις



Κι ένας ακόμα γύρος χαμένος

Κι όσοι πίστεψαν,…
σφραγίζονται αεροστεγώς
Αιχμάλωτοι στην άδικη αρρώστια τους,…

Κι όσοι πιστεύουν,…
συνθλίβονται στο λατομείο των ημερών
Αδιάφοροι στην άσωτη εμμονή τους,…


Μετράνε τις ημερομηνίες_ καίνε τα σπίρτα _ σταγόνες υδράργυρου οσμίζονται  



Ιδανικοί κι Αυτόχειρες,…

………………………………………………



©2012 Βασίλης Κουγιουμτσιάδης
ιδανικοί αυτόχειρες....




κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρο μου



.....................................................................
Υ.Γ.1 (*) Δεν κράτησα δυνάμεις για το γυρισμό,…

Όσοι ανοίγονται στ’ άπατα_ τάχα,
μα έχουν το μυαλό πάντα στην επιστροφή
κρατάνε δυνάμεις για το γυρισμό,…

οι άλλοι,…
όσοι αφήνονται στη στιγμή σα να είναι η τελευταία

ποτέ δεν επιστρέφουν,….

_ για όσους διαβάζουν τίτλους,  
καθώς ο πλανισμένος  ορίζοντας τους, προστάζει,… 
ας ξέρουν πως πάντα υπάρχει και μια αντίθετη ανάγνωση,…  

«…το μόνο που έχω για σένα…είναι ερωτήσεις,….
κι ότι τυχαίνει κι ακούω για απαντήσεις.
Σαν είσαι κουρασμένος 
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω!! 
Σαν είσαι πεινασμένος τίποτα 
Δεν έχω να σε ταΐσω.
Κι είναι έτσι, λες και απ τον κόσμο
Να έχω εξαφανιστεί…..»
……………………………………………………

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας....




 Υ.Γ. 2




σαν ύαινα καιροφυλαχτεί,…ο καιρός

παπάδες πουτάνες τζογαδόροι
σωτήρες γρήγορης εκτόνωσης
ξυρισμένοι πιτσαδόροι
περιμένουν,…
……………………………………..

Hasta Siempre Commandante

Κενοτάφιο η πατρίδα ξερνάει τις τελευταίες σταγόνες απ’ το αίμα σου

ξεπουλάει όσο όσο

σκυλιά ξεθάβουν τα θεμέλια του μύθου σου
σε λίγο ούτε μια σπιθαμή γης δε θα σου ανήκει
ούτε μια κρυμμένη φλέβα χρυσού για τ’ άσπρα κόκαλα σου
μόνο μαύρα κοστούμια λογχίζουν εκεί αριστερά
την πράσινη παραλλαγή σου,…


τώρα στον αέρα θα ηχούν ξανά
της ρουλέτας οι στροφές
κι όχι του Μ1 σου οι προσταγές,….



κι οι δικές μας υποκειμενικές συνθήκες
θα ωριμάζουν σφιχτά δεμένες με κυάνιο   
κι οι αντικατοπτρισμοί μακάριοι εφιάλτες
στον καθρέφτη μας μπροστά



Ιδανικοί (πάντα) κι Αυτόχειρες (παντού),…

………………………………………………………….






Υ.Γ.


Ότι και να κάνετε το σπίτι μου Δεν είναι ΕΔΩ,…


Όπου κι να πάω,…
Σπίτι μου θα’ ναι η Άρνηση μου,….


8 σχόλια:

  1. η χαμένη μου χαρά είναι μια πεθαμένη ελπίδα,…
    ο φόβος το όπιο που με ποτίζουν οι μέρες
    για να ξεχνώ κι ήσυχος να κοιμάμαι,…
    ήσυχα να κοιμούνται κι αυτοί
    στρατοί νταβατζήδες υποτακτικοί
    κι όσοι μηρυκάζουν άσφαιρες υποσχέσεις
    υποθηκευμένες στον καιρό των καθηκόντων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι όμως εκεί στο βαθύ ύπνο, ανίσχυρος,
    ονειρεύομαι τη μέρα
    που μέσα στ’ όνειρο δραπέτης θα βρεθώ
    γυμνός τη δροσιά της νύχτας στο πάτωμα να τρυγώ


    τότε που θα μπορώ ν’ ακούω την πέτρα
    στον άνεμο κρυφά να σιγοτραγουδά
    και το χρόνο
    να φωλιάζει στων δρόμων την ανεμελιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μόνο που δεν θα είσαι εκεί,…

    όταν τα μάτια θα κατεβάζεις
    παραδομένη και σε ρόλο δεύτερο μόνη θα θρηνείς
    τότε το ξέρεις
    στο μπαλκόνι ξαπλωμένο πάλι θα με βρείς
    τα πόδια σταυρωτά τα χέρια ελεύθερα
    θα πέφτω από ψηλά
    αδιάφορος για τον υδράργυρο
    θα οσμίζομαι καινούργια γύρη
    ανένδοτος με τη φθορά
    θα φεύγω μακριά

    κι ούτε ένα γιασεμί της Άρνησης δε θα’ χω χαραμίσει,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αποχαιρετισμός στα όπλα,…


    Hasta Siempre!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Από τα βάθη ξεπετάγονται
    Οι παρτιζάνοι των υδάτων
    Χαμογελά ο ωκεανός
    Με το στόμα γεμάτο
    Κοκκινωπές τσούχτρες.
    Από την πρύμνη
    Σε χαιρετώ
    Ανώτατο Σοβιέτ των Κυμάτων
    Κι αφουγκράζομαι το βουητό
    Του Κόμματος της Βαθιάς Θάλασσας
    Και κάτω από τις υδάτινες μάζες
    Οικοδομούνται παλάτια κοραλλένια.
    Ο Ωκεανός είναι ο μεγάλος αδελφός της Επανάστασης!»

    Ένας πανάρχαιος Ινδιάνος_ νεμοντανί_ που δεν ελπίζει πια σε αλλαγές _
    Μια μασκοφορεμένη μέρα _ κακότυχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. « …Αλλά μπορούσα να μετατρέψω τη Μόσχα σε Χάρλεμ; Με χορούς στους δρόμους και επαναστατική τζαζ στα υπόγεια; Μμμ … γιατί όχι;
    Η κοινωνία πρέπει να είναι ένα μέρος όπου θα ρέει η ποίηση και η μουσική.
    Αυτό είναι το μόνο πραγματικό και συγκεκριμένο όνειρο»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΦΥΓΗ

    I

    Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο. Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στενεύουν διαρκώς περσότερο, τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα. Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου.

    Η παραμικρότερη υπόθεση γίνεται τώρα σωστή περιπέτεια. Για να πω μια κοινή φράση, πρέπει να τη διανοηθώ σ’ όλη της την έκταση, στην ιστορική της θέση, στις αιτίες και τα αποτελέσματα της. Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου.

    Κ. Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ _ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ

    IV

    Εμελέτησε. Επούλησε κάποιο σπίτι που είχε, και αγόρασε χημικά όργανα. Κλεισμένος ολημέρα σ’ ένα υπόγειο, έκανε σειρές πειραμάτων, αρχίζοντας από τα πιο απλά και τολμώντας τ’ αδύνατα. Ανέλυε τις ουσίες, ήλεγχε τους τύπους που παραδέχτηκε η επιστήμη. Προσπαθούσε να βρεί ένα λάθος στα δεδομένα της, κι από το λάθος αυτό να βγάλει το νέο στοιχείο. Μέσα στο υδρογόνο ή το οξυγόνο, μπορούσε να υπάρχει, σε μικρή βέβαια αναλογία, ο Χρόνος. Δεν αποθαρρυνόταν. Γεμάτος χαρά επαναλάμβανε το πείραμα που απέτυχε.
    Παρακολουθούσε τη ζωή από την εφημερίδα. Χαμογελούσε πονηρά στη σκέψη ότι κανένας δεν τον παρακολουθεί τον ίδιο. Όλοι, σκυμμένοι στις δουλίτσες τους, συλλογίζονταν μόνο πώς να τα βολέψουν. Όταν όμως θα τελειοποιούσε την εφεύρεση του και θα περιόριζε το Χρόνο μέσα σ’ ένα γυαλί του εργαστηρίου του, να ιδούμε τους μεγαλόσχημους κυρίους που γέμισαν τον κόσμο με σαπουνόφουσκες. Να ιδούμε τι θα γίνουν οι τόκοι και τα επιτόκια του απέναντι τοκογλύφου. Να ιδούμε με ποια ημερομηνία θα βγάζουν τις εφημερίδες τους.

    Κ. Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ _ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»