«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

μακριά από παιδιά



Γεννήθηκε σ’ ένα κουτί

σπίρτα, παλιά μονοπωλίου,…

Ένα με τ’ αδέρφια του

κόκκινο κεφάλι αγύριστο

αλάθητο σημάδι

εξαιρετικά εύφλεκτο

επικίνδυνοι νεανικοί συνδυασμοί,…

θειάφι μπαρούτι αμμωνία γυαλί,…

ανάμματα φωτιές πυροσβεστήρες


γερνάει τώρα στο νοτισμένο χαρτί

γύρω τα σπίρτα λιγοστεύουν

αόρατο χέρι τα ξεγελά

ένα ένα τα σέρνει

στην καρκινική ταινία των 24 mm

ανάβουν _ με δυσκολία πια_

περιμένει να καούν μέχρι την άκρη,…

κάθε φορά του καίνε τα δάχτυλα

επιμένει, δυσεύρετα κι όμως,…

κερνάει φωτιά σε τσιγάρα ψυχές

σε κορμιά

στης αγρύπνιας το καντήλι κρατά συντροφιά

και μόνο τη στάχτη για πάρτη του


Δεν τα μετράει

ξέρει ότι τελειώνουν

κάνει τα πάντα να παρατείνει την αδύναμη φλόγα

κοιμάται, ξυπνά το μυαλό καρφωμένο στην ανάφλεξη

κλεισμένος μέσα στο κουτί

κι η αντίστροφη μέτρηση ουρλιάζει


μετράνε έξω τα Σάββατα

Κυριακές Αργίες γιορτές

γεμίζουν τα ημερολόγια άδειες ημερομηνίες

γάμους κηδείες βαφτίσεις μνημόσυνα

συνάξεις συναναστροφές

κι ένα ένα τα σπίρτα καίνε τις μέρες


λιγοστεύουν

σιγά σιγά μαζεύεται η στάχτη

μαζεύει κι αυτός στις δύο διαστάσεις


άραγε πως θα κρυφτεί όταν το βάρος της

σιγήσει στα 21 γραμμάρια;,…


κι όλα τα ασημένια τσιγαρόχαρτα

που έβαζε στις ασφάλειες για να τις ακυρώνει

τι θα ξεράσουν;

όταν το ρεύμα του στη μέγιστη συνεισφορά

θα ολοκληρώνεται;


τόσα κρυμμένα μυστικά μεσ’ στα βιβλία

πως θα σωπάσουν

Όταν το φως του μαύρο,

στο χώμα της θα καμπυλώνεται;


τόσα θαμμένα αρνητικά πως θα τ’ αντέξουν

Όταν οι τροχιές ενέργειας θα αποκαλύπτονται και οι φωτιές,

έρμαια αναλλοίωτων τανυστών

σαν πρόσημα τετραγωνισμένα

θα εξουδετερώνονται;


.....................................


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

10 σχόλια:

  1. Διαβάζοντάς Σε, Βασίλη μου,
    ένιωσα την ανάγκη να σου αφήσω το στίγμα μου, με το παρακάτω:

    "Ένα τσιγάρο που
    καίγεται είμαι
    θα μπορούσα
    φουγάρο
    σε υπερπόντιο πλοίο
    με έναν μονάχα επιβάτη
    που δίψασε να σπάσει
    τα σύνορα
    με σένα, ας πούμε,
    που τρόμαξες
    το φεγγάρι μου
    εκεί βαθιά
    που αιμορραγούσε -
    μέσα στην καρδιά μου
    Δεν είμαι πλέον -
    πλάσμα αλλόκοτο είμαι
    που προσπαθεί να ορίσει
    η φαντασία μου
    να κορεστεί η
    βεβαιότητά σου
    στο αλλοπρόσαλλο
    των ματιών μου,
    καθώς τινάζουν το βλέμμα μου,
    όπως τινάζεις το σεντόνι σου
    να πέσουν στο χάος οι ψίθυροι
    απ' τους εφιάλτες σου -
    της νύχτας που αντίκρισες
    το λάθος των ορμών σου -

    Και μια βραχνή φωνή είμαι
    θα μπορούσα φουγάρο
    σαπιοκάραβου
    που βγήκε σκάρτο
    στους ωκεανούς
    να συλλέξει μυστικά
    απολιθώματα
    και να πεθάνει
    πριν την επιστροφή του
    κατά της σοφίας
    τις ρήσεις
    και συνέλεξε τον εαυτό του
    συντρίμμια

    Δεν επιστρέφει ο δολοφόνος
    στον τόπο του εγκλήματος -
    κι αν επιστρέψει, είναι
    για να ολοκληρώσει το έργο του -
    το θύμα γυρίζει πάντα εκεί
    να δώσει τίτλο στην τραγωδία -
    και ν' αναλύσει το γιατί -
    να μάθει το σκοπό
    της θυσίας του

    Έτσι επιστρέφω βράδυ
    στον τόπο αυτό
    με το νωπό το αίμα -
    στο στόμα η πλώρη,
    τα χέρια κουπαστές
    το τσιγάρο να καπνίζει ακόμη

    Επιστρέφω άρχοντας
    κι αν σκιερός -
    είναι απ' τις αρμύρες
    και το ξερό του βοριά
    που τίναξε χνώτο πάνω μου
    κι έγινα άνθρωπος
    δίχως τρίαινες και άλλα τέτοια
    που καθορίζουν τυραννία
    αλλά τρέλα πάθους
    για να θυμάμαι
    την τελική σου πτώση
    σε νηνεμία μέσα
    όταν σχεδίαζα με αιμάτινο μελάνι
    τους δολοφόνους μου
    στη λευκή κουρτίνα
    της κρεβατοκάμαρας...

    Και σκέφτομαι τώρα...
    ...να ΄ναι τ' αστέρια που
    χύθηκαν στο μυαλό μου -;-..
    να ΄ναι το κάρμα που
    καίγομαι τσιγάρο -;-
    Τώρα καπνίζω και το τελευταίο
    στη θάλασσα μέσα των
    χυμένων αστεριών
    και λέω -
    αναγνωρίζοντας πάντα τις ευθύνες
    και τα χρέη μου -
    να κρεμαστώ πάλι στο βράχο
    είναι ο μόνος που αυτοθέλητα
    σηκώνει το βάρος
    των καπνισμένων χειλιών μου
    με τ' αλλοπρόσαλλο βλέμμα μου
    στο στέκι των θνητών..."

    Τα φιλιά μου, σύντροφε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Βασίλη.Πόσα και πόσα παιδιά έρχονται στον κόσμο
    γεμάτα όνειρα και μια φλόγα που καίει βαθιά μέσα στην καρδιά τους.
    Ισως η φλόγα σιγά σιγά λιγοστεύει...σβήνει...
    Είναι άραγε απογοήτευση; Και πώς να μην είναι ειδικά τους δύσκολους
    αυτούς καιρούς που ζούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεκα...
    εννια...
    οχτω...
    εφτα...
    εξι...
    πεντε...
    τεσσερα...
    τρια...
    .....
    δυο...
    .........
    ενα...
    ................
    ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!
    (εσυ μας εμαθες να βλεπουμε κιαυτο που δεν φαινεται... ξεχασες???)
    καλο βραδυ Δασκαλε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τι να πω...
    είναι το ποίημα
    όλες οι αδήριτες φωνές μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Κόκκινο κεφάλι αγύριστο.."
    Εκπληκτικά γράφεις!
    Θάθελα να τόχω γράψει εγώ..!
    ΤΕΛΕΙΟ!

    Αν θέλεις μπες εδώ:http://anemondixtia.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
    και πρόσθεσε συνέχεια ιστορίας.
    Καλό μεσημέρι Κυριακής
    Αναΐς-Ρεγγίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λίτσα,… Ευχαριστώ

    Ποταμός ο λόγος σου

    Κουβαλάει πόνο
    Ξύλα πέτρες
    κορμούς ξεριζωμένους
    αύριο προδομένα απ’ την αρχή
    και τα «σήμερα» γραμμένα…

    «μακριά από παιδιά»,…

    Κι όμως στα χέρια μας φαντάζουν παιδικά παιχνίδια
    Φωτιές ανάβουν
    Φυτίλια εκκινούν,…
    Κι εκρήξεις στις σφαλισμένες πόρτες καρτερούν,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ρένα

    Έρχονται,.. τους φορτώνουν τόσα δικά τους όνειρα
    Και σέρνοντας ίσα που προλαβαίνουν να νιώσουν μια ανατροπή
    Κι αυτή λειψή ,…κι αν είναι τυχεροί ,…

    Όταν είσαι αυθάδης και κοντράρεις το «μακριά,… από παιδιά»,
    όταν από παιδιά μακριά, ντύθηκες μακριούς μανδύες,
    αταίριαστους
    και πλήρωσες όλες τις νύχτες μία μία ,…
    κι ακόμα πληρώνεις δανεικές φωτιές,…
    τι άλλη απογοήτευση υπάρχει να σου προστεθεί;

    Σ’ αυτούς και στους επόμενους καιρούς
    Τι μέλι άγριο ακόμα να ποθήσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ανώνυμε

    παλιέ μου μαθητή κι αγαπημένε φίλε,



    «αυτό που δε φαίνεται»

    είναι κατάρα κι ευλογία να το βλέπεις,…



    δεν ξέρω πως θα’ ναι

    ξέρω πως είναι το τελευταίο στοίχημα,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φαίδρα

    βρεμένα αρμύρα
    άχρηστα σπίρτα
    φωνές στο κενό,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αναΐς-Ρεγγίνα

    Καλώς ήρθες στο Non Mollare Mai

    Σ’ ευχαριστώ για την εγκάρδια πρώτη σου επίσκεψη εδώ.

    Μπήκα στη διεύθυνση που με προσκάλεσες και σ’ ευχαριστώ γι αυτό,… αλλά ήταν πολύ δύσκολο για μένα_ ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο_ να μπορέσω να συνεχίσω την όμορφη ιστορία σας_ παιχνίδι,…ίσως σε κάποια άλλη ευκαιρία να συναντηθούν οι γραφές μας

    Και πάλι ευχαριστώ για την επίσκεψη και την πρόσκληση

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»