Πέφτει το δάκρυ
γεμάτο άρωμα γύρη χρυσή
Στα μάτια σου
τσιγγάνικα βιολιά χορεύουν
ρίζες βγάζουν
οι πέτρες μου στο χώμα
Στο στήθος σου
χιλιάνικα κρασιά ευωδιάζουν
ριπές γαζώνουν
το κορμί στο νάμα
Ανάσα βαθιά πάρε με
Πρωινό Άστρο να σε βρω
Στον ουρανό
φέγγος να φτάσει
στον άπατο βυθό
της θάλασσας που δε φοβάμαι πια
της θάλασσας που μ’ έκανες ν’ αγαπώ
……………………………………………………………………
κομμένο σχοινί
ακούω την πέτρα
στον άνεμο κρυφά να τραγουδά
το χρόνο τεμπέλη να φωλιάζει
στων δρόμων την ανεμελιά
και λέω «αύριο,…»
κι ορθή η Ζωή
την κλεψύδρα μου θυμίζει
και λέω «Θέλω,…»
ορθή μου απαντά :«Μπορείς»
Θα δούμε,… λέω κι εκείνη επιμένει:
«Όπου και να πας το σπίτι σου θα’ ναι μέσα μου,…»
...........................................................................................................................................
Όπου και να πας το σπίτι σου θα’ ναι μέσα μου,…
Γράφω βιαστικά σ’ ένα πακέτο camel
αφήνω λεπτά φιλιά στο χρυσαφένιο τσιγαρόχαρτο
ανέγγιχτα
εκλεκτά τσαλακωμένα ίσως στο ξημέρωμα
κι αναβολές ηρωικής εξόδου στο αφελές αύριο,…
Σάββατα περιθωρίου στο ξεθώριασμα του Σεπτεμβρίου
Αποκαλύπτονται
Θλιβερά Σάββατα, θλιβεροί κομπάρσοι
εναλλάσσουν φτήνια, στημένη χαρά,
υποκρισία παραρρέουσας οικογενειοκρατίας
Σας τα χαρίζω!!!
Ότι και να κάνετε το σπίτι μου Δεν είναι ΕΔΩ,…
η χαμένη μου χαρά είναι μια πεθαμένη ελπίδα,…
ο φόβος το όπιο που με ποτίζουν οι μέρες
για να ξεχνώ κι ήσυχος να κοιμάμαι,…
ήσυχα να κοιμούνται κι αυτοί
στρατοί νταβατζήδες υποτακτικοί
κι όσοι μηρυκάζουν άσφαιρες υποσχέσεις
υποθηκευμένες στον καιρό των καθηκόντων
παρα-μηχανικά υποκατάστατα
κρεμούν άδειες ταμπέλες,…
κρύβονται στη σκιά άτολμων ομοιωμάτων
χαίρονται στην αναίδεια
στην άγνοια επενδύουν
στους αδημοσίευτους ισολογισμούς
ορκίζονται υποταγή,……
κι όμως εκεί στο βαθύ ύπνο, ανίσχυρος,
ονειρεύομαι τη μέρα
που μέσα στ’ όνειρο δραπέτης θα βρεθώ
γυμνός τη δροσιά της νύχτας στο πάτωμα να τρυγώ
τότε που θα μπορώ ν’ ακούω την πέτρα
στον άνεμο κρυφά να σιγοτραγουδά
και το χρόνο
να φωλιάζει στων δρόμων την ανεμελιά
Όπου και να πάω το Σπίτι μου θα’ ναι η Άρνηση μου,….
Με τσάκισε μονάχα με τον τίτλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Βασίλη και καλό μήνα Αύγουστο να έχεις.
τουτη την πολη που τον αερα της τωρα ανασαινω, τουτη την πολη τη μισω. αραγε εχω το δικαιωμα να σε διωξω απο τουτη την πολη? να πας απεναντι και να γυρισεις την κλεψυδρα αναποδα? ειναι βαρυ και σκαρτο το φορτιο Αγαπημενε μου Δασκαλε... γιατι το σηκωνεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα
Γράφω αργά
ΑπάντησηΔιαγραφήφοβάμαι μη σε χάσω
μη σπάσει το σκοινί
και γκρεμιστεί τ' αστέρι
Κι εχτές που τ ονειρεύτηκα
φευγάτο μου ήταν
Με έκανες ν' αγαπήσω το γαλανό
και γράφω αργά
να μη τρομάξω τη θάλασσα
Πώς ν' αποχωριστώ τη δροσιά της-;-
Αλλοπαρμένος έγινα
ξέφυγα απ' το χρόνο
και πες μου,
πως γίνεται
να ξεμακραίνει το φιλί
κι εγώ πιότερο στην αυλή του
να τρέχω -;-
Σύντροφέ μου
την αγάπη μου!
Πραγματικά θαυμάσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου...
Μαρία,…Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τίτλος,… ναι
υποσχέσεις προσδοκίες
όρκοι διάσπαρτοι
από νάρκες συμβολαίων
κι επιβεβλημένων καθηκόντων,…
κι εμένα τσάκισε
η αλήθεια που κρύβει
κι η πραγματικότητα που τη βιάζει,…
έρχονται μέρες,…
ο μήνας Αύγουστος;
μετράει ανάποδα ο καιρός πάνω σε κάτι γυαλικά που σπάζουν ένα ένα,…
Ανώνυμε Φίλε μου,…
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να είμαστε ειλικρινείς,…
όπως έγραφε κι ο αγαπημένος μας Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι
«Ο καθένας παίρνει την ελευθερία που του αξίζει, δηλαδή την ελευθερία που κατακτά!!»
Έτσι κι εγώ αμείβομαι καθώς μου πρέπει
Η πόλη ξένη
Ο αέρας λιγοστός
Η θάλασσα πλανεύτρα
Τα μάτια της γαλάζια που δακρύζουν
Τα σίδερα βαριά δικάζουν
Τα χέρια της μικρά δε φτάνουν,…
Κι οι άνθρωποι εδώ
τρομαγμένοι κι άλαλοι
αγάπη δεν τρυγάνε
τι να καταλάβουν οι φτωχοί;
Ο χρόνος θα με διώξει από δω
Μονάχος Νικητής αθώος κι άτρωτος
Κι όσο για τα φορτία,…
Απέναντι ο καθένας περνάει μοναχός του,….
μένει ακόμα ένα πείσμα που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Λίτσα Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφοι στίχοι,…
Το σχοινί κομμένο
σβησμένο αστέρι στη δύνη μαύρης τρύπας
διάμετρος μηδαμινή άπειρη μάζα
Δεν έχει καμία τύχη
Κι όμως
ονειρεύεται
διψά
πεινάει
ξεγλιστρά
Μέχρι στου χρόνου τη φθορά να υποταχθεί
Ως τότε Αρνητής, Παλιάτσος και Ληστής
Υπάρχει μια διέξοδος,…
Χνούδι,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθατε στο Non Mollare Mai
Πέρασε καιρός μέχρι να σας υποδεχτώ,..
Ελπίζω στην κατανόηση σας,…
βλέπετε η διαχείριση των ζωογόνων σταγόνων
γίνεται για μας ολοένα και δυσχερέστερη
ολοένα και πιο περιπετειώδης,…
ο τίτλος και οι σταγόνες που τον γέννησαν
είναι πραγματικά θαυμάσιοι
και σας ευχαριστούν που τους το αναγνωρίσατε
και για τις απαραίτητες συστάσεις ,…
μόνο ένα σκιάχτρο