«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Ξυπόλητος



Ξυπόλητος, πέφτει από ψηλά

κάθε φορά το ίδιο όνειρο

εξαφανισμένος


Δε φοβάται

Με ένα κουταλάκι σε σχήμα καρδιάς

ανακατεύει τα λειψά όνειρα

Κοίλο


Μπαίνει μέσα στο χώρο και στο χρόνο

Αντιστρέφεται

Οι διαστάσεις του παραμορφωμένες

Οι ανοχές των βιδών αλλοιωμένες

τρίζουν απρέπεια

Οι αντοχές μηδαμινές

φτύνουν ανάγκη


Σπάζει κρύσταλλο, πάγος και συνήθεια


Μιλάει σιγά

σχεδόν αμίλητα σέρνεται

η ηχώ από τη μύτη του μολυβιού

χαράσσει ρυθμό στο χαρτί,

τον καλύπτει


Ακούει μέσα στην Απουσία

εξασκημένος χρόνια

στην έλλειψη βαρύτητας

ίπταται πάνω από τις συνθήκες

Ικανές κι Αναγκαίες

Στο κενό


Αραχνιάζει πάνω στις οκτάγωνες συγκεντρώσεις

Μεγαλώνει το εύρος, η φτώχεια, η ασυμμετρία


Απορροφημένος από τη νέα ματωμένη υπέρβαση

Υποθηκευμένη κι αυτή,…


Βαδίζει αργά, αδιάφορα

Μακριά

Μαζεύει τα ενθύμια

σωρό πάνω στο ράφι

Τα κλειδώνει βαθιά στα παλιά ντουλάπια

Ανάμεσα σε ξεφτισμένες ανεμόσκαλες,

σκουριασμένες αλυσίδες,

δάφνινα στεφάνια οίκτου και πετάμενα τραγούδια



Δεν αντέχεται η αλήθεια

Έτσι δίκοπη που είναι

το σιγανό μουρμουρητό του θανάτου

το παρατεταμένο μούδιασμα

που του χάρισε εκείνο το ατέλειωτο φιλί,…



Στη γωνιά

τον βρίσκει η Άνοιξη

πάντα όπου κι αν κρυφτεί.

τα πρόσωπα ταριχευμένα στο χρόνο

αιώνια ματώνουν απουσία

σιγοτραγουδούν το όριο αντοχής


Νιώθει το πέσιμο από ψηλά

αυτή την αίσθηση του

αμετάκλητου βήματος στο κενό

βλέπει τα δάκρυα της νύχτας

χαροπαλεύει ελευθερία


είναι που φέρνει τη φωτιά

απορροφά το οξυγόνο

χάνεται


είναι που κατεβάζει

σε μια αγκαλιά αστέρια

και τα καμένα μάτια

στερεύουν τα ποτάμια


είναι που ψιθυρίζει τ’ άγια τραγούδια

κι αδειάζουν τους ήχους

στο βουητό τους κλάμα


Πως θα είναι;

κάθε φορά η ίδια απορία


πως θα είναι

Όταν ανοίξει

το παράθυρο να μπει η Άνοιξη;


πως θα είναι

όταν ανοίξει η πόρτα

στην καταληκτική μέρα δίχως αύριο;



(Ημερομετρώντας το 2009)

………………………………………………………………………………………………………

Ο πίνακας Balcony at Buenos Aires Blanca του Fabian Perez

http://www.viningsgallery.com/featured-artists/fabian-perez/balcony-at-buenos-aires-blanca.php4

4 σχόλια:

  1. Οταν ανοίξεις το παράθυρο και μπει η άνοιξη εύχομαι να φέρει ζεστασιά κι αγάπη στην καρδιά σου, κι όταν ανοίξεις την πόρτα να δεχτείς τη χαρά της ζωής όποια κι αν είναι αυτή για σένα.Καλησπέρα Βασίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρένα ευχαριστώ

    Η πόρτα, η Άνοιξη κι η Χαρά
    Δεν ανοίγουν πολλές φορές,…

    Ελπίζω να μπορώ να θυμάμαι
    Κι ας μην ελπίζω

    Να είμαι ξύπνιος, ξέροντας
    να προσανατολίζομαι με τις φωνές,…
    και τις αδιόρατες λεπτομέρειες,…
    Κι αν δεν μπορώ να τις διακρίνω
    Να ξέρω από πού έρχονται,…

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν οι λέξεις γίνονται αερόστατα...
    Σ' ευχαριστώ για τη βόλτα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν οι λέξεις γίνονται αερόστατα
    ήσυχες βόλτες χαρίζουν,…

    σκίζουν το πανί αγέρηδες

    το πτητικό αέριο δυσεύρετο

    κι η βουτιά βαθιά,….




    Καλημέρα Ευαγγελία

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»