«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Νάμα Λευτεριάς







Ακούω τη μουσική Σας
Ακούω τη βροχή
Ακούω τη σιωπηλή πορεία Σας
Ακούω τη μοναξιά
Των επιλογών την πένθιμη κραυγή
Των χασμάτων την ανυπέρβλητη γοητεία
Την πτώση των διακεκριμένων αναστολών
Ακούω τα βήματα Σας
Ισχνά, βαθιά κρυμμένα
μεγάλα ν’ αγιάζουν τις στιγμές
μικρά να θρηνούν τις απώλειες
μετέωρα να ανθούν στις αρνήσεις
Ακούω τα χέρια Σας
σπάνια συγχρονίζονται
αντίθετα πια
να μαγκώνουν ατελείς τροχιές
ανάμεσα σε διαπιστευμένα πρέπει
σε ατίθασα θέλω,…
επιτακτικά τώρα
ν’ αρνούνται να συμμορφωθούν
εφαπτομενικά παγιδευμένα
στην απειλή των χειλιών
που κόκκινο ποθούν
απείθαρχες τούφες
κόκκινα όνειρα
κομμένα στη μέση
κατακλύζουν την επιστροφή
δρόμοι κλειστοί απ’ την αρχή
εκδικούνται
των επιλόγων τη σιωπηλή επικράτηση





«Σ’ Αυτόν τον κόσμο τα ονόματα δεν έχουν σημασία.
Στον έρωτα ξαναβαφτίζεσαι!!
Και κάθε άλλη συγγένεια καταργείται!!!»
.............................................................................................









17 σχόλια:

  1. Εν αρχή να πω πως ο πίνακας είναι εξαιρετικός, κι όσο για τις λέξεις , σαν να διάβασα εμένα νόμισα...

    Υπέροχο.

    Καλησπέρα Βασιλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι Μαρία ο Πίνακας είναι πολύ όμορφος,…

    Κι όσο για λέξεις
    Όπως λένε κι οι ληξίαρχοι σπουδαίων ερπετών
    Αν έχεις βιώματα_ τρομάρα τους,…Χτενίζεις τη μοναξιά, αντιγράφοντας το σκληρό περιεχόμενο της

    Σ’ ευχαριστώ που βρίσκεις σημάδια του εαυτού σου
    Σ’ αυτές τις καταγραφές αδυσώπητων επιστροφών,…
    Φαίνεται ότι οι φίλοι, έστω και τυφλοί, αναγνωρίζονται από τις χαρακιές των δρόμων,…

    Την Καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ………………………………………………
    Ακούω τη μοναξιά
    Των επιλογών την πένθιμη κραυγή
    ………………………………………………
    Ακούω τα βήματά Σας
    Ισχνά, βαθιά κρυμμένα
    Μεγάλα ν’ αγιάζουν τις στιγμές
    Μικρά να θρηνούν τις απώλειες
    ……………………………………………..
    Ανάμεσα σε διαπιστευμένα πρέπει
    Σε ατίθασα θέλω,………………..
    ………………………………………………
    Απείθαρχες τούφες
    Κόκκινα όνειρα
    Κομμένα στη μέση
    Κατακλύζουν την επιστροφή
    Δρόμοι κλειστοί απ’ την αρχή
    Εκδικούνται
    Των επιλόγων τη σιωπηλή επικράτηση.

    _Ή και των επιλογών τη μάταιη υπεράσπιση._
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    Αυτή τη φορά οι αλήθειες σου γράφτηκαν και για μένα.
    Ακούω τη μουσική Τους
    Ακούω τη βροχή
    Ακούω τη σιωπηλή πορεία Τους
    Ακούω τη μοναξιά
    Των επιλογών
    _και των επίλογων_
    Την πένθιμη κραυγή
    Ακούω……………………………..

    Και «το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά»
    Υπέροχο!
    «Νάμα Λευτεριάς»
    Θα μπορούσε να είναι ένας άλλος τίτλος του πίνακα.
    Ή ακόμα «κόκκινα όνειρα»,
    «ατίθασα θέλω»,
    «κλειστοί δρόμοι», και πόσα ακόμα!
    Ένα φιλί σου στέλνω,
    Κερί να καίει
    Στων επιλόγων τη σιωπηλή επικράτηση
    Στων επιλογών τη μάταιη υπεράσπιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εκπλησσομαι με το πως μπορεις να δεις
    τοσο μακρια...
    ...και τοσο βαθια

    και αληθινα

    υ.γ.: Το κομματι απλα σου λιωνει την καρδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό μάλιστα. Είναι ποίηση! :)
    Γοητευμένη...

    Τυχαία σε πέτυχα Βασίλη και πολύ, μα πολύ, χαίρομαι που σε βρήκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σταυρούλα μου
    Χαίρομαι που το έκανες και δικό σου,…

    Είναι όμορφο να συναντάς αγαπημένα σου πρόσωπα ανάμεσα στις δύσκολες γραμμές που χαράζεις,…
    Να περπατάς δίπλα δίπλα μαζί τους ψάχνοντας, παράταση και δεύτερη ευκαιρία,…
    Όσο και αν η πορεία του καθενός μας είναι μοναχική και μοναδική,… νιώθεις μια γλύκα όταν μοιράζεσαι σημάδια πίκρας και ψίχουλα αδυναμίας, αλλά και μπαχάρια άρνησης,…

    Ναι το κορίτσι με τα «κόκκινα μαλλιά»_ δε σου κρύβω ότι είχα στο μυαλό μου ένα τέτοιο, χωρίς να το έχω δει σαν πρόσωπο, όταν έγραφα μα και όταν έψαχνα φωτογραφία για την ανάρτηση,…

    Ένα κορίτσι που ψάχνει απεγνωσμένα να ταιριάξει
    Το χθες_ ίσως άδειο, ίσως γεμάτο, ίσως αδιάφορο
    Σίγουρα ξεπερασμένο
    Το σήμερα_ ασυγχώρητα όμορφο και προκλητικό
    Σίγουρα παροδικό
    Το αύριο_ άγρια τακτοποιημένο και αφόρητα προβλέψιμο,…
    Βέβαια προδιαγεγραμμένο,…
    Στο : «Κερί να καίει
    Στων επιλόγων τη σιωπηλή επικράτηση
    Στων επιλογών τη μάταιη υπεράσπιση. ,…»

    αντιτάσσω το :
    Στων επιλογών την ακριβή και διαρκή ελευθερία,…


    Ξεκίνησε μια ακόμα βαριά κι ασήκωτη Κυριακή
    παρόλα αυτά
    εύχομαι Όμορφη να έρθει να σε βρεί,….

    Καλημέρα στη νοσταλγικά όμορφη Αμαλιάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. serendipity

    Καλώς Ήρθες στο Non Mollare Mai
    Με χαρά και χαμόγελο σε υποδέχομαι

    Ο καθένας μας μπορεί να δει τόσο βαθιά όσο αντέχει να πονά,…
    τόσο αληθινά όσο περισσότερο ψάχνει,… την αλήθεια
    Και τόσο μακριά,… όσο δρόμο έχει πίσω του,…

    Σ’ ευχαριστώ
    Σας ευχαριστώ για το πείραμα, για το μοίρασμα,…για τόσα,…


    Υ.Γ.
    Όπως έγραψα και παραπάνω,… ήθελα όλα να ταιριάζουν, με μια φανταστική εικόνα που μου έχουν μεταφέρει,… και το τραγούδι που θα συνόδευε την ανάρτηση _ βρήκα τέσσερα που ταιριάζουν όμορφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαριάννα
    Με χαρά σε υποδέχομαι στο Non Mollare Mai
    Είναι εξαιρετική τιμή για μένα η παρουσία σου εδώ,…

    Σε επισκέπτομαι καιρό τώρα, αθόρυβα η αλήθεια είναι και δηλώνω εντυπωσιασμένος με τη δουλειά σου και στα τρία blog’s ,…

    Σ’ ευχαριστώ για τα τόσο ευγενικά σου λόγια
    Μου έδωσαν απρόσμενη χαρά κι αποτελούν σπουδαίο δώρο
    Δεν έχω λόγια

    Λόγια καρδιάς και πράξεις ειλικρίνειας εύχομαι να τρυγάς στο διάβα σου
    Κι ο αέρας της Δημιουργίας να συντροφεύει τα ταξίδια της γραφής σου

    Να έχεις μια όμορφη Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ακούω του κόσμου
    τα "γιατί" και τα "διότι"
    ακούω το λαχάνιασμα
    του χρόνου
    ακούω το λίγο και το πολύ
    ακούω την άστεγη ερημιά
    των δρόμων
    ακούω την πέτρα
    πως μιλά του ανέμου

    ακούω εσένα
    ακούω εμένα

    ξάφνου σώπασε η μέρα
    έκλεισα στα χέρια
    τις θύμησες
    κι έτρεξα να σε βρω
    να μου κλέψεις
    να σε ικετέψω-
    το φόβο,...

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βασίλη μου βάλσαμο και τιμή τα λόγια σου, όχι για πλήρωση της όποιας ματαιοδοξίας, αυτήν δεν την είχα ποτέ, αλλά γιατί δεν υπάρχει για μένα μεγαλύτερη χαρά από αυτήν της αληθινής επικοινωνίας, ακόμα και της σιωπηλής. Το να μοιράζομαι αυτά που αγαπώ και που με συγκινούν, με φίλους που τα νιώθουν και τα λαμβάνουν το ίδιο, είναι η ύψιστη απόλαυση. Γι αυτό άλλωστε και ευγνωμονώ το δίκτυο.
    Κι εγώ παρακολουθώ σιωπηλά πολλά ιστολόγια, μιλάω μόνο όταν έχω κάτι να πω αληθινό και όχι τυπικό. Γι αυτό και συχνά χαραχτηρίζομαι ενθουσιώδης. Ενώ δεν είναι έτσι. Απλά μιλάω μόνο όταν συγκινούμαι. :)
    Θα την ψάξω λοιπόν την ποίησή σου, όχι ως ειδική, δεν είμαι, και μακριά οι ρόλοι από μας, αλλά ως φανατική αναγνώστρια ποίησης που αγαπώ τις φρέσκιες ιδέες και την ποίηση με ντουέντε, κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα. ;)
    Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άκουσα

    Άκουσα

    Άκουσα ακούσια ήχων ρύπανση

    και τυφλώθηκα...
    Έτσι

    αγγίζω ατρόμητα
    ήχους υπόγειους

    με ρίζες

    φωτιάς...

    Σύντροφε,

    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βασίλη και το ν'ακούς τελικά
    σπάνιο είναι

    και μάλλον η δυναμικότερη
    πρακτική εφαρμογή αγάπης
    για τον άνθρωπο

    δεν σταματά να με εκπλήσσει
    η επανάσταση που τρέχει στο
    αίμα σου

    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χάρις
    Ο φόβος
    Είναι το όπιο που με ποτίζουν οι θύμισες κι οι βαριές ανατροπές,…

    Η μέρα που θα φύγω θα’ χει το χρώμα της ελευθερίας απ’ αυτόν τον τύραννο,…
    Ίσως τότε να μπορώ να ακούω την πέτρα που στον άνεμο μιλά
    Το χρόνο που φωλιάζει στων δρόμων την αναμελιά,…

    Σ’ ευχαριστώ
    Για τις αφορμές και τις βαθιές αναγνώσεις,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μαριάννα καλησπέρα
    Σου ζητώ να με συγχωρέσεις για την καθυστέρηση

    Σ’ ευχαριστώ για τα θερμά ενθαρρυντικά σου λόγια
    Σ’ ευχαριστώ για τη συγκίνηση

    Η δουλειά σου με έχει καταπλήξει στα 5!!! Blog’s (ελπίζω να μην έκανα λάθος στο μέτρημα,…) και οι υπέροχες φωτογραφίες σου, τα μοναδικά ταξίδια σου,… η ισπανόφωνη ποίηση που τόσο διακριτικά και με αγάπη παρουσιάζεις «στην υπεράσπιση της ποίησης» τι να πω; Φοβερή δουλειά

    Η γνώμη σου μετράει για μένα, όπως ακριβώς αυτό-προσδιορίστηκες σαν φανατική αναγνώστρια,… και νομίζω ότι αυτό αξίζει για όποιον, με οποιοδήποτε τρόπο, σκαρώνει στρατιωτάκια στο χαρτί, όπου κι αν τα οδηγεί ο χρόνος και ο τόπος,…

    Θα τα πούμε σύντομα,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φαίδρα μου
    Αγαπημένη Ποιήτρια

    Το να ακούς είναι όχι μόνο σπάνιο αλλά και δύσκολο
    Πολύ δύσκολο
    τέχνη είναι κι αυτό,… μικρής κι αθόρυβης εμβέλειας

    Όπως και το να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις, όσων φίλων κοντινών ή μακρινών, επιλέγουν
    Να μιλούν με σφαλισμένα μυστικά
    Για τον πόνο που χαράζει την ύπαρξη τους

    Όσων βουτούν στο αίμα τους το πινέλο και ζωγραφίζουν ουρανούς στα κλειστά παντζούρια,…

    Έτσι έμαθα να ακούω

    Να διαβάζω πίσω από τις σιωπές
    να περιμένω στις πίσω σειρές,…

    δεν ξέρω αλήθεια τι τρέχει στο αίμα μου
    μάλλον συνθηκολόγηση ή εγκατάλειψη,…

    δεν έχει σημασία,…

    ίσως το μόνο που θα έχει κάποια σημασία, είναι αυτό που θα μπορέσω να υπερασπιστώ στην ΠΡΑΞΗ,…

    Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
    Πάντα σα να είναι η πρώτη φορά,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. εδώ Λίτσα μου
    Μπορείς ν’ αγγίζεις ατρόμητα
    Τους ήχους
    Τις ρίζες
    Τις φλόγες
    Τις Συντροφικές Ελπίδες

    Ότι κι αν άκουσες
    Όποια φωνή κι έκραξε
    Όποια μελωδία,…
    Ξέρει καλά
    Ξέρεις κι εσύ
    Ότι ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ δεν μπόρεσε ΠΟΤΕ κανείς να την Κρύψει για πάντα
    Για λίγο ίσως,…

    Είμαστε ακόμα ΕΔΩ

    Εμείς με την αλήθεια μας, την ευδιάκριτη,
    την απλοϊκή
    ΤΗΝ ΑΝΟΘΕΥΤΗ
    ΤΗΝ ΑΝΙΚΗΤΗ
    Αυτοί «λόγιοι» της κακομοιριάς
    Δέσμιοι της επετηρίδας
    Αυτάρεσκοι χειροκροτητές και χειροκροτούμενοι

    Venceremos!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Βασίλη...
    είναι τόσο όμορφα αληθινό...
    σε ευχαριστώ...



    Μετρώ Σιωπές και Υπομονή...

    Μοναχικές ακόμα και πάντα οι πορείες μου... καμπύλες...

    Η αλληλοσυμπλήρωση η γοητεία των χασμάτων
    και
    η πτώση η γοητεία των (επινοημένων) αναστολών...

    Δεν υπάρχουν τύψεις...
    μόνο επιλογές και τιμήματα...
    Δεν ξέρω για την Λύπη ή την Στεναχώρια...
    τις μελετώ ασταμάτητα...


    Αδικώ το Άπειρο φυλακίζοντας το σε Στιγμές και Όρια...
    ή μήπως αυτό τελικά με γοητεύει...?

    Τα θέλω τιθασεύονται και πνίγονται...
    παίρνουν ένα μικρό μερίδιο για να αναπνέουν σιωπηλά και στα κρυφά...
    Τα πρέπει νικητές...


    απείθαρχα όνειρα
    κόκκινες τούφες

    οι κλειστοί από την αρχή δρόμοι
    βιάζουν το τέλος ίσως

    δηλητηριάζουν την μικρή διαδρομή
    ή μήπως την κάνουν ξεχωριστή...?


    Στις επιλογές η Ελευθερία...




    Tην ευχαριστώ για τα ανεξάντλητα ποιήματα...τα χρώματα...τα σχήματα...τα αισθήματα...τα θέλω...τα ταξίδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»