«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

άνω τελεία,…


Να αφήσω δάκρυ;

Χαράς και αγαλλίασης;

Μη φανεί ρηχό και προδοθεί,…

Θα κλείσει μάτι απόψε η αλήθεια;

Και τι θα δείξει ο εξάντας

λουσμένος στο αργυρό
της Πανσέληνου φως;

Σημάδια Άγριας καταιγίδας

Αφρισμένης θάλασσας αχός

Ματαιωμένης και
Ματωμένης Επανάστασης,
καημός

Πως ξεπηδούν τα λόγια

άναρχα Και Προφητικά

Πως χαράσσονται τα γράμματα,
ξυράφι

Πάνω στο χαρτί

οι λέξεις πλάνες ιερές
διώχνουν την ομίχλη
έκπτωτες ιέρειες χλωμές
την ξαναφέρνουν

τη μια ζωγραφίζουν ξαστεριά,
την άλλη τη θαμπώνουν
Δώρα στα χείλη των σιωπών
που απρόσμενα κοινωνούν

Σταγόνες Δροσιάς,...


Μοναδική μου Άρνηση στυφή

με δέος Στέκομαι
κάτω από τον κεντημένο Ουρανό σου

μύστης Λόγου σκοτεινός
μαγνήτης Άλογου καθαρός

Γλυκιά μου πλάνη ξεφτισμένη

Ασύμβατο έναστρο παραλήρημα
που πια δε μ ‘ ακουμπά

Αδιάφορα παρατηρώ,…

χαμογελώ και περιμένω
του Χώρου και του Χρόνου
την αμείλικτη ζαριά ν’ αφουγκραστώ

ούτε εκδίκηση ούτε δικαίωση,…

δικαιοσύνη.

Κι ύστερα­ τελεία.
..............................................
ακούγονται:
L-N 13: Έλλη Πασπαλά για τη συνήθεια του έρωτα
L-N 1: Yann Tiersen - Comtine D'un Autre Ete: L'apres Midi
L-N 2: Yann Tiersen La Valse d’ Amelie
L-N 8: Michael Nyman Big my Secret. Αφιερωμένο εξαιρετικά
L-N 12 : Σταύρος Λάντσιας - Αθωότητα
L-N 14: John Coltrane In a Sentimental Mood
L-N 15 :Jazzanova - Am I Losing You?

(*) L-N Σας Ευχαριστώ για την υπέροχη μουσική που μοιραστήκατε μαζί μου.
ακούστε το και δείτε το κι έτσι:
http://www.youtube.com/watch?v=uyZw2Uhd2MA
..............................................
η φωτογραφία : Βοβούσα, Ανατολικό Ζαγόρι,
1η Μάη 2009, με C905
...................................................................
...................................................................
Διαβάστε οπωσδήποτε αυτό:
http://www.poiein.gr/archives/5244/index.html

έχω ετοιμάσει ένα κατακόκκινο όνειρο_εφιάλτη ,
φτιαγμένο από σκουριά ματαιοδοξίας,
τέφρα λόγιας παραφοράς και λάσπη ειρωνείας,..
θα επανέλθω σίγουρα μετά τις εξετάσεις,…
«Οι άνθρωποι εδώ έχουν γίνει
οι άνθρωποι
που προσποιούνται ότι είναι…»

.....................................................


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Playlist at MixPod.com


22 σχόλια:

  1. Μόνο ανάμεσα σε τελείες προσπαθεί η ζωή μου να επιβάλλει ένα κόμμα.
    Και τι μ' αυτό;
    Τι κι αν αφήνω δάκρυ σε πηγάδι απόγνωσης;
    Ματαια θα χαθεί κι εκείνο...


    Βασίλη εξαίρετες οι λέξεις σου.
    Φοβάμαι μην τις πληγώσω...
    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά είναι αμείληκτη η ζαριά, όπως αμείληκτη είναι και η ζωή που σίγουρα κάποια στιγμή θα αποδώσει τη Δικαιοσύνη.
    Όμως
    "Το ποίημα είναι ένα τεντωμένο
    δάχτυλο μες τη βροχή
    που δείχνει τρέμοντας προς τη μεριά του ήλιου".
    Γιατί
    "Οι ποιητές έχουν νικήσει την
    τυφλότητα"
    Μετά την ομίχλη πάντα έρχεται η ξαστεριά. Εσύ και πάλι θα τη φέρεις, γιατί έχεις αυτή την δύναμη, αυτό το χάρισμα...
    ...................................
    Αγαπημένε μου Βασίλη,
    πλησιάζει η ώρα. Εύχομαι κουράγιο και δύναμη. Πιστεύω ότι η χαρά θα είναι δική σου και των παιδιών σου, γιατί πραγματικά το αξίζεις και το αξίζουν.
    Θα επανέλθω ίσως
    Σε φιλώ και σε περιμένω
    ..................................
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άνω τελεία`
    Τη χρησιμοποιούν οι συγγραφείς
    Για να ξεκουράζονται οι αφηγητές του μύθου τους
    Και οι ποιητές όταν υμνούν τον παραλογισμό του κόσμου.
    Άνω τελεία`
    Τη βάζουν τα πουλιά
    Για μια ανάσα ανάμεσα στα κελαηδίσματα τους.
    Κι οι ανεμώνες με τη δροσιά
    Για ν’ ανοίξουν τα πέταλά τους στον ήλιο πιο πορφυρά
    Με την καινούρια μέρα.
    Τη χρησιμοποιούν τα σύννεφα
    Για να υποκλιθούν στο ουράνιο τόξο.
    Άνω τελεία`
    Είναι τ ‘ άσπρο μαντιλάκι που οι μάνες σκουπίζουν το δάκρυ τους
    Μπρος στην εικόνα της Παναγιάς της Φραγγαβιλλιώτισσας
    Όταν προσεύχονται για τους ξενιτεμένους ήλιους τους.
    Είναι η μουσική απ’ τα παραπονιάρικα αναφιλητά των παιδιών
    Καθώς θωρούν τα ματωμένα γόνατά τους.
    Άνω τελεία`
    Τη χρησιμοποιούν κι οι δάσκαλοι,
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    Για να κρατήσουνε το δάκρυ κριμένο στου βλέφαρου την άκρη
    Και στο χαμόγελο την περηφάνια τους ζωγραφιστή,
    Αποχαιρετώντας τα ταξιδιάρικα πουλιά τους
    Και καλωσορίζοντας τα «ξεπεταρούδια» σπουργιτάκια τους.
    «Θα πετάξω πατέρα`
    Θα σε δω γιόκα μου».
    Θυμάσαι;
    Η άνω τελεία σου είναι η αγωνία σου για ένα ασφαλές πέταγμα.
    Μα ποιο πέταγμα, Δάσκαλε, ήταν ποτέ ασφαλές;
    Η άνω τελεία σου είναι η αδυναμία σου να βάζεις μαξιλαράκια
    Για να μη ματώσουν γόνατα.
    Μα ποιος βγήκε στα Μαρμαρένια Αλώνια, Δάσκαλε,
    Έστω στ’ αγνάντιο της ζωής χωρίς να ματώσει;
    Η άνω τελεία σου είναι η δική μου συνειδητοποίηση,
    Πως δεν μπορώ να σας προσφέρω παρά μόνο την έννοια μου.
    Πως δεν υπάρχει τρόπος να συμβάλλω στον έντιμο αγώνα σας,
    Εκτός από το να παρακαλάω με την αθωότητα της άγνοιάς μου
    Όλες τις δυνάμεις,
    Της γνώσης, της σοφίας, της πνευματικής διαύγειας,
    Του ψυχικού σθένους, της σωματικής ρώμης,
    Της , από σκληρή και επίπονη προσπάθεια , αναδυόμενης τύχης
    Και της απόλυτης αγάπης, να συμπορεύονται μαζί σας.
    Δάσκαλε,
    Άλλη μια φουρνιά « ζεστά ψωμιά »
    Για να μην πεινάσει ελπίδα ο κόσμος,
    Σε λίγες μέρες θα σε κάνει περήφανο.
    Ανοιξιάτικα μπουμπούκια μου,
    Πήρατε από το Δάσκαλο
    Τις πιο ακριβές δροσοσταλιές της ψυχής του,
    Την τελευταία ικμάδα της γνώσης του.
    Τ’ αλευρωμένα απ’ την κιμωλία χέρια του,
    Ζύμωσαν τις ψυχές και το μυαλό σας
    Μεγάλα , ροδοψημένα, ψωμιά,
    « για να γίνετε αυτό που θέλει η ευτυχία του κόσμου .»
    Στα πόδια σας ο κόσμος ΑΣΤΕΡΙΑ ΜΟΥ.
    Φωτίστε τον!
    Γιομίστε τον με τ’ ακριβό άρωμα της νιότης σας.
    Αμφισβητήστε τον κόσμο!
    Ανατρέψτε τον!
    Αλλάξτε τον, επιτέλους!
    Δικαιώστε τον κόσμο!
    Το Δάσκαλο!
    Με λογισμό και μ’ όνειρο!
    Και θυμηθείτε τον!
    Όχι στις χαρές. Στα εύκολα, όχι.
    Δεν ήτανε ποτέ γι’ αυτά ο δικός σας Δάσκαλος.
    Στις ατραπούς, στα σταυροδρόμια, στις άνω τελείες, εκεί
    Θυμηθείτε τον το Δάσκαλο.
    Θυμηθείτε τις αποχρώσεις που ‘χε το βλέμμα του όταν σας μάθαινε ΠΡΑΞΕΙΣ.
    Την τρυφεράδα του στο κάθε ΣΥΝ,
    Την απογοήτευσή του στα ΠΛΥΝ,
    Την περηφάνια του στα ΕΠΙ,
    Την απόγνωσή του στα ΔΙΑ,
    Το γεμάτο ελπίδα και προσμονή βλέμμα του στο ΙΣΟΝ.
    Να ‘στε καλά πουλιά του ταξιδιάρικα,
    Που, κατά πως λέει,
    «πάνω στις φτερούγες σας τον ήλιο κουβαλάτε
    Και με το πέταγμά σας ταράζετε τις μαύρες τις Σκιές
    Κι από τα νύχια τους την υποταγή και το φευγιό ξορκάτε.
    ΑΜΗΝ!
    Sταυρούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν σε διαβάζω, βλέπω την κάθε λέξη σε χωροχρόνο, 4 διαστάσεις...

    και για αυτό μάλλον χάνω το συνολικό νόημα του κάθε γραπτού σου...
    παρασύρομαι και απομονώνω λέξεις και προτάσεις...

    Εκεί βλέπω και το δάκρυ...
    σε αργή κίνηση
    μετά γρήγορη
    ξανά αργή
    σε χρόνο χωρίς περιοδικότητα...
    Όπως εκείνο το κομμάτι στο πιάνο που περιγράφαμε στο γραφείο.


    Μόνο η αλήθεια νομίζω πως κλείνει πραγματικά το μάτι...
    και

    πιο Ματωμένες είναι για εμένα οι Ματαιωμένες Επαναστάσεις.
    Ειδικά εκείνες οι ατομικές και εσωτερικές.

    Ξυράφι χαράσσονται και οι στιγμές πάνω μας και μέσα μας.
    Και δεν μπορώ καθόλου να το κρύψω.

    Νομίζω πως έφυγα από την άσπρη διαχωριστική γραμμή και τρέχω στο αντίθετο ρεύμα...

    Αδιάφορα και εγώ παρατηρώ.
    Αλλά στην αδιαφορία μερικές φορές βρίσκω σπουδαίο νόημα.

    Χαμογελώ όπως πάντα...
    και αφού ούτε εκδίκηση
    ούτε δικαίωση
    αλλά δικαιοσύνη...

    θα μείνει το χαμόγελο
    σίγουρα
    ανεξάρτητα από το τίμημα...

    ότι και να φέρει
    του Χρόνου και του Χώρου η ζαριά

    Υστερα τελεία ;

    Άνω...

    Καλή Επιτυχία στους Μαθητές σου

    Μαθητής και Φίλος σου
    Λευτέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάνω στο χαρτί

    οι λέξεις πλάνες ιερές
    έκπτωτες ιέρειες χλωμές
    διώχνουν την ομίχλη


    ζωγραφίζουν ξαστεριά

    κι ύστερα τελεία...


    Βασίλη μου,αφού μπορούν
    μετά την έκπτωση
    να διώξουν την ομίχλη
    και να ζωγραφίσουν ξαστεριά
    κράτα τες

    βγάλτες απ'την πλάνη
    κι αυτές υποφέρουν

    γνωρίζω πως κάποτε
    επιρρέπουν στο αγοραίο
    στο πουλημένο
    όμως είναι στο χέρι μας
    η τελεία σ'αυτό

    γιατί η δικαιοσύνη
    ξεκινά από μας
    και μας επιστρέφεται

    η κοσμική δικαιοσύνη προηγείται
    μια και δεν απορρέει από
    οποιονδήποτε θεό...
    δεν εννοώ το δίκαιο του ισχυρότερου
    μια και φαίνεται πως τουλάχιστον
    οι άνθρωποι έχουμε ξεπεράσει τα ένστικτά μας κι έτσι έπαψαν να
    επικρατούν νόμοι της ζούγκλας-λέμε τώρα-

    πιθανώς να μην υπάρχει ως έμφυτη
    πάντως η δικαιοσύνη
    στην ανθρώπινη φύση
    αλλά να είναι κι αυτή αποτέλεσμα
    μιας σύμβασης

    έχω δει κάποιους που
    την επικαλούνται
    -ενώ δεν πιστεύουν σ'αυτή-
    σαν υποκατάστατο θρησκείας
    προκειμένου να διαφύγουν
    ηθικού ή άλλου κινδύνου
    πιθανώς και εκπεσμού
    που διατρέχουν

    μεγάλο θέμα άνοιξες!

    καλημέρα
    να έχεις δύναμη
    καλή τύχη εύχομαι
    σε όλους τους μαθητές!

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στην καθαρεύουσα η άνω τελεία λέγεται άνω στιγμή και η τελεία Στιγμή.Πράγματι φτάνει η μεγάλη στιγμή(2 στιγμές, 3+3 ώρες).
    Μια στιγμή- δυο στιγμές που συγκεντρώνουν μέσα τους χιλιάδες άλλες στιγμές, χιλιάδες ατέλειωτες ώρες υπομονής, επιμονής, αγωνίας,
    κόπου, κόπωσης, αϋπνίας, επαγρύπνισης, χαράς απογοήτευσης,
    δύναμης, αδυναμίας....
    Είναι και φέτος΄Έτοιμοι πάλι οι Γενναίοι σου, να δώσουν τη μεγάλη τους μάχη, και συ -Ο Δάσκαλός τους- τους έχεις παρατάξει στην πρώτη γραμμή για τον Αγώνα.
    Αγαπημένε μου Βασίλη είμαι σίγουρη πως και φέτος οι
    μαθητές σου-ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ- θα σε κάνουν περήφανο και θα τρέξουν πραγματικά δάκρυα χαράς και αγαλλίασης.
    Το ταξίδι ξεκινάει, το όνειρο απλώνει το άσπρο του πανί.
    Ολοι στην Πλώρη. ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ
    Καλή Επιτυχία
    ...................................
    "Βαθιά κλαγγή.Παίρνουμε τ'άρματα
    Σιέται το δέντρο και γεμίζει ο
    κόρφος μας λουλούδια.
    Ετούτος ο ύπνος μας ξεκλίδωσε
    το φως
    την ώρα που ξυπνήσαμε
    μπροστά στην πρώτη κρήνη".
    ...................................
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πρώτη φορά ήρθα από εδώ και έμεινα πολύ ώρα!!! Απίθανα πλούσιο το "σπιτικό" σου... να είσαι όλο και καλύτερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. θέλω να ζητήσω συγνώμη
    από τη Λουκία της Δίκοπης Ζωής-Alma Libre
    και από τη Sταυρούλα
    επειδή απέκλεισα τα ανώνυμα σχόλια
    στο μπλογκ μου

    φίλες μου,υπήρχε σοβαρός λόγος
    γι'αυτό

    η παρουσία σας στη σελίδα μου και η συντροφιά σας είναι πολύτιμες
    και ανεκτίμητες για μένα

    ελπίζω να βρούμε κάποιο τρόπο
    να επικοινωνούμε
    ή εδώ ή με μέιλ η στο χώρο μου

    η συγνώμη είναι ειλικρινής
    και δε θα ήθελα να στερηθώ
    ούτε τη φιλία σας ούτε την αγάπη σας
    και περισσότερο την επικοινωνία μας

    ευχαριστώ για την κατανόηση

    σας φιλώ
    Φαίδρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι λέξεις αιχμάλωτες
    ανάμεσα σε τελείες
    άνω και κάτω
    σε κόμματα
    «Δάκρυα σε πηγάδι απόγνωσης,…»
    πολύ όμορφο Μαρία

    Σ’ Ευχαριστώ και σε Καλημερίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λουκία της δίκοπης Ζωής μου

    "Οι ποιητές έχουν νικήσει την
    τυφλότητα"
    ίσως γιατί έμαθαν, όντας τυφλοί,
    στο απόλυτο σκοτάδι να τιθασεύουν τις λέξεις
    να κλείνουν το διάφραγμα της κάθε μέρας
    με τη δική τους ταχύτητα
    σφραγίζοντας τη στιγμή αιώνια στο Χρόνο
    αρνούμενοι τη μοναξιά σαν μοίρα
    δεχόμενοι την ευεργετική της αύρα
    σα δώρο,…

    κι η ξαστεριά που ήρθε

    είναι μια καινούργια μέρα για τα παιδιά
    μια καινούργια Αρχή
    η Πρώτη μεγάλη επιβεβαίωση:
    ότι ΜΠΟΡΟΥΝ,…

    και για το δάσκαλο
    το οξυγόνο για ένα χρόνο
    για να μπορεί να μιλάει,…
    για να μπορεί να ονειρεύεται
    για να συνεχίσει τα αιρετικά του πειράματα,
    μακριά από τυχοδιωκτισμούς και «πιασμένα θέματα»,…
    για να μπορεί να κάνει τις υπερβάσεις του
    στη διδασκαλία των Μαθηματικών έχοντας
    την επιτυχία σαν σφραγίδα
    και σαν όπλο, ένα ακόμα, στον πόλεμο που αμείωτος μαίνεται,…

    Λουκία μου

    δεν ξέρω αν η ζωή θα αποδώσει ποτέ δικαιοσύνη
    (παρόλο ότι την απαιτώ ιδιαίτερα από ανθρώπους που βάδισαν μαζί μου έστω και για ένα βήμα τους,…)

    δεν περιμένω δικαίωση παρά μόνο αυτήν που πηγάζει
    απ’ το δρόμο
    απ’ το ταξίδι της Ελευθερίας και της Ανεξάρτητης Πορείας

    η υστεροφημία και τα γλυκανάλατα λόγια ξέρεις ότι μ’ αφήνουν παγερά αδιάφορο,…

    Συνεχίζουμε,…
    Η Νέα Γενιά Ικάρων ήδη ονειρεύεται τη δική της Πτήση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. «…Η άνω τελεία σου
    είναι η δική μου συνειδητοποίηση,

    Πως δεν μπορώ να σας προσφέρω
    παρά μόνο την έννοια μου.
    Πως δεν υπάρχει τρόπος να συμβάλλω στον έντιμο αγώνα σας,
    Εκτός από το να παρακαλάω με την αθωότητα της άγνοιάς μου
    Όλες τις δυνάμεις,

    Της γνώσης,
    της σοφίας,
    της πνευματικής διαύγειας,
    Του ψυχικού σθένους,
    της σωματικής ρώμης,
    Της , από σκληρή και επίπονη προσπάθεια , αναδυόμενης τύχης
    Και της απόλυτης αγάπης,
    να συμπορεύονται μαζί σας.

    Δάσκαλε,
    Άλλη μια φουρνιά « ζεστά ψωμιά »
    Για να μην πεινάσει ελπίδα ο κόσμος,
    Σε λίγες μέρες θα σε κάνει περήφανο.

    Ανοιξιάτικα μπουμπούκια μου,
    Πήρατε από το Δάσκαλο
    Τις πιο ακριβές δροσοσταλιές της ψυχής του,
    Την τελευταία ικμάδα της γνώσης του.
    Τ’ αλευρωμένα απ’ την κιμωλία χέρια του,
    Ζύμωσαν τις ψυχές και το μυαλό σας
    Μεγάλα , ροδοψημένα, ψωμιά,
    « για να γίνετε αυτό που θέλει η ευτυχία του κόσμου .»
    Στα πόδια σας ο κόσμος ΑΣΤΕΡΙΑ ΜΟΥ.

    Φωτίστε τον!

    Γιομίστε τον με τ’ ακριβό άρωμα της νιότης σας.

    Αμφισβητήστε τον κόσμο!

    Ανατρέψτε τον!

    Αλλάξτε τον, επιτέλους!

    Δικαιώστε τον κόσμο!
    Το Δάσκαλο!

    Με λογισμό και μ’ όνειρο!

    Και θυμηθείτε τον!
    Όχι στις χαρές.
    Στα εύκολα, όχι.
    Δεν ήτανε ποτέ γι’ αυτά ο δικός σας Δάσκαλος.
    Στις ατραπούς, στα σταυροδρόμια, στις άνω τελείες, εκεί
    Θυμηθείτε τον το Δάσκαλο.

    Θυμηθείτε τις αποχρώσεις που ‘χε το βλέμμα του όταν σας μάθαινε ΠΡΑΞΕΙΣ.

    Την τρυφεράδα του στο κάθε ΣΥΝ,

    Την απογοήτευσή του στα ΠΛΥΝ,

    Την περηφάνια του στα ΕΠΙ,

    Την απόγνωσή του στα ΔΙΑ,

    Το γεμάτο ελπίδα και προσμονή βλέμμα του στο ΙΣΟΝ.

    Να ‘στε καλά πουλιά του ταξιδιάρικα,
    Που, κατά πως λέει,
    «πάνω στις φτερούγες σας τον ήλιο κουβαλάτε
    Και με το πέταγμά σας ταράζετε τις μαύρες τις Σκιές
    Κι από τα νύχια τους την υποταγή και το φευγιό ξορκάτε.

    ΑΜΗΝ!»
    Sταυρούλα.
    ............................


    Το αντέγραψα σχεδόν όλο,…
    Και,…
    Είπα έτσι να τους αποχαιρετήσω φέτος

    Αυτός να είναι ο δικός μου αποχαιρετισμός

    Για αυτούς που με ψήλωσαν ένα ακόμα πόντο,…

    Τα πιο γλυκά λόγια
    Οι πιο όμορφες πράξεις που θα μπορούσα να τους μάθω

    Σ’ ευχαριστώ Αγαπημένη μου Σταυρούλα
    Δεν έχω λόγια,…
    Είναι μεγάλη τιμή για μένα η παρουσία σου εδώ
    Με κάνεις περήφανο και τυχερό
    Πολύ τυχερό
    Τα λόγια σου
    Ανοίγουν τα μάτια μου
    Ποτάμια
    αναβλύζει η χαρά, ατόφια
    Και ξεδιψούν
    Ψυχή κι Αντίθετη Πορεία
    Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φαίδρα καλησπέρα,
    κατανοώ πως
    θα υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος, για να μη δέχεσαι σχόλια ανωνύμων.
    Μη σε απασχολεί, δεν υπάρχει παρεξήγηση.
    Θα μου κάνει ο Βασίλης λογαριασμό
    και έτσι θα πάψω να είμαι ανώνυμη. Είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό.
    Σύντομα θα τα ξαναπούμε.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λουκία μου σ'ευχαριστώ θερμά
    για την κατανόηση
    δεν είχα καμιά αμφιβολία.
    θα ένιωθες το πρόβλημα,
    ήμουν βέβαιη

    είσαι ωραία και μπλε!

    θα σε περιμένω
    όπως και τη Σταυρούλα

    σε φιλώ
    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λευτέρη Αγαπημένε Φίλε

    Στις τέσσερις διαστάσεις, λοιπόν
    Εκεί ψάχνεις
    Εκεί ψάχνεις τα λόγια του φίλου σου
    Όταν η μάζα μεγιστοποιείται κι ο χρόνος μηδενίζεται,…
    Στο δευτερόλεπτο χαμόγελο,…
    Το τριπλό ολοκλήρωμα, ,μετατρέπεται σε επικαμπύλιο
    κατά μήκος μιας κλειστής καμπύλης, και σου δίνει τον όγκο των δακρύων: αυτών που ποτίζουν ζεστά το χαρτί κι όσων παγώνουν στην κόψη του βλεφάρου κι αρνούνται πεισματικά να φυσήξουν πνοή συχώρεσης
    το ολοκλήρωμα αυτό Θα σου δίνει πάντα μηδέν, χωρίς το χρόνο που πονηρά περνά και σε αποτελειώνει
    χωρίς τη μνήμη που ζώσα, λευκό δροσερό σεντόνι, σε ηλεκτρίζει και με μέσα τεχνητά σε απογειώνει,...

    Μόνο η αλήθεια νομίζω πως κλείνει πραγματικά το μάτι...
    Σε μας
    Σε όλα μας. γραφές και πράξεις,…
    Μια αλήθεια πληγωμένη από το μέγεθος(της),…
    το διαθέσιμο, αυτό που μπορούν να αντέχουν οι άλλοι,…
    το κομμάτι της, το άμεσα αντιληπτό, που ατελέσφορα διαχειριζόμαστε

    και οι πιο ματωμένες επαναστάσεις
    είναι αυτές που έγιναν!!
    Πρωτοκολλήθηκαν με επισημότητα
    και προσφέρονται σε κοινή θέα, ατελώς

    οι άλλες οι ματαιωμένες,
    είναι βελούδινες και λίγο στεγνές,
    προφυλαγμένες από τη δοκιμασία της πράξης,…
    μας συντροφεύουν, σαγηνευτικές με το απραγματοποίητο πέπλο τους
    και μας μαγεύουν με το ότι, ποτέ δεν αφέθηκαν μαζί μας στον κατήφορο,…
    ποτέ!
    υπήρξαν μόνο σαν πλάνη,…
    ………………………………………………………………

    Αν έφυγες από «την άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων»
    και τρέχεις στο αντίθετο ρεύμα,…
    ξέρεις ότι φλερτάρεις με τις μετωπικές,…
    κι αυτό μπορώ να πω ότι είναι: Ζωή και Υγεία
    και σίγουρα θα σου αρέσει

    Έχεις το Χρόνο Σύμμαχο
    Και την Ελευθερία Οδηγό
    Αυτό είναι σημαντικό πλεονέκτημα

    Η αδιαφορία, αυτή η δική μας αδιαφορία, είναι η δύναμη να αντιστέκεσαι στην περιρρέουσα «κοινή γνώμη», «κοινή λογική» και τις φτιασιδωμένες αυταπάτες της,…

    Το χαμόγελο είναι ανεξάρτητο από τη δικαίωση ή τη δικαιοσύνη,…

    Ούτε αλλάζει με τα ντόρτια ή τις εξάρες
    Είναι η Δύναμη να αντιστέκεσαι στη μιζέρια,…
    ................................

    Σκόρπια λόγια, μικρέ μου φίλε, σε δρόμους που με παρασέρνουν τα δικά σου,…

    (έχω προσέξει ότι όταν γράφω για σένα, γράφω πρωτίστως για μένα,…)

    οι δικές σου άσωτες αργίες, ταιριαστές με τις δικές μου ατελείωτες αυταπάτες

    οι δικές σου αναμονές στιγμής φωτίζουν λάγνα τις
    δικές μου κλεμμένες στιγμές ζωής

    αλλά και οι άπειρες μεταμορφώσεις που λαμβάνουν οι συζητήσεις μας, όταν τις φέρνω ξανά στο νου,

    αυτό είναι το υλικό μου,…

    οι μουσικές, τα τραγούδια τα «δικά σας» και το Koop island Blues της Aura ( το ακούω συνέχεια,…)και το πιάνο,…

    Το πιάνο που κάθε φορά όταν το ακούω,…
    γράφω,…
    γράφω,…
    χάρτινες βαρκούλες, τις βυθίζω στο αίμα μου και πνίγομαι μαζί τους,…

    Σε Χαιρετώ
    Θα μπορούσα να σου γράφω για ώρες αν,…
    Αν δεν ήταν αυτά τα συνεχόμενα 16-ώρα να με μαγκώνουν,…

    (Hello my love… θα το έχω ακούσει πάνω από 1000 φορές στη διαπασών,…)

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. καλή μου Φαίδρα
    καλησπέρα
    Άργησα πολύ,…


    Τις κρατώ τις λέξεις,…
    Όμορφες και Μόνες.
    Έξω από την πλάνη
    Έτσι κι αλλιώς οι πλάνες
    Είναι πρόσκαιρες

    οι Δικές μου αυταπάτες
    Δε ρέπουν ποτέ στο αγοραίο.
    Το απεχθάνονται
    Ούτε στο πουλημένο.
    Για αυτό είναι πιο ζόρικες.
    Κι η τελεία
    Που θα βάλω
    Έχει την έννοια της αξιοπρεπούς στροφής,
    Η οποία όμως απαιτεί
    Ορθή διάσταση
    ακριβή διάκριση
    Και σκληρή δικαιοσύνη.

    Το θέμα δεν είναι σπουδαίο,
    μικρό αλλά σημαντικό για μένα.
    Έχει να κάνει με τη ματαιοδοξία της επιλογής :


    «Κάτι που δεν μπορώ να το κατανοήσω,
    που δεν μπορώ να συλλάβω τη δυναμική του,
    καλύτερα να το εκφυλίσω ή να το αποσιωπήσω,…»

    Σε αυτό που αναφέρεις σαν κοσμική δικαιοσύνη
    δεν πιστεύω.
    Σου έχω γράψει σχετικά.
    Δεν αναγνωρίζω δικαιοδοσία τιμωρίας σε κανέναν.
    Όμως πιστεύω στη δικαιοσύνη που κατακτιέται και επιβάλλεται από τη δυναμική της αδυσώπητης αλήθειας.
    Της αλήθειας που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.

    Αυτή τη δικαιοσύνη περιμένω
    Αυτή τη δικαιοσύνη προκαλώ

    Κατά τα άλλα συνεχίζουμε,…
    Όπως μας επιτρέπει ο Καιρός κι ο Χρόνος

    Φιλιά κι ευχές
    Για κουράγιο και δημιουργική διάθεση ακόμα και σε τέτοιες ακραίες συνθήκες πίεσης,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λουκία της δίκοπης Ζωής μου


    πως ξεκλειδώνει
    πόρτες σφαλισμένες
    η ψυχή
    που έμαθε να μοιράζεται
    τον αέρα να νοιάζεται
    τη δροσιά του να θερίζει
    για χαρά
    την κάψα του για μοίρα

    πως ανοίγει η νύχτα τα κελιά
    να τρέξει τ’ όνειρο
    και την προχωρημένη ώρα
    αψηφά,
    η αλήθεια ντυμένη
    νοτισμένη ψύχρα μ’ αναφιλητά

    όταν σκύβει για να πιει
    αναλογίζεται τα στέρφα χρόνια δίψας
    όταν ξαπλώνει
    θυμάται το κέντημα μέλισσας
    και αγρυπνά
    ξημέρωμα μόνο
    κι πάλι απ’ την Αρχή,…

    και φεύγει ο Καιρός
    γυρνά και τρέχει
    κι αλλάζουν όλα,…
    μα όχι αυτά,...


    χορτάτος χαμογελαστός
    άυπνος πικραμένος νοσταλγός

    δικός του γρίφος άλυτος
    δικός του λογαριασμός,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δημήτρη καλώς ήρθες στο Non Mollare Mai
    Είναι παρήγορο ότι στην πρώτη σου επίσκεψη βρήκες ενδιαφέροντα πράγματα εδώ
    Ευχή στην κάθε σου επίσκεψη να συμβαίνει πάντα το ίδιο.


    Σου ζητώ να με συγχωρέσεις που καθυστέρησα να απαντήσω για λόγους που νομίζω βιώνεις κι εσύ αντίστοιχους,…
    Την περίοδο αυτή τα έφηβα γεράκια μας, μας έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φαίδρα μου
    Δε χρειάζεται να ανησυχείς
    Ήδη η Λουκία έγινε blogger
    Σύντομα θα γίνει και η Sταυρούλα μας ,…
    Κατανοώ τους λόγους
    Μερικούς δυστυχώς τους διάβασα ,…
    Για την αρρωστημένη ανανδρία των ανώνυμων σχολιαστών δεν αξίζει ούτε μια αράδα,..

    Εγώ πάντως δεν τους φοβάμαι
    Κι όταν μου κάνουν και την «τιμή»
    τους κάνω και πρωτοσέλιδο,…
    Φιλιά και Καλό Ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Βασίλη ευχαριστώ

    ούτε εγώ τους φοβάμαι
    αλλά ως εδώ!

    δεν θα τους κάνω τη χάρη
    για περαιτέρω βήμα
    ούτε έχω χρόνο ν'ασχολούμαι
    με διεστραμμένα μυαλά


    φιλιά σε όλους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Φαίδρα μου
    Ξέρω ότι δεν τους φοβάσαι
    Και καλά κάνεις!
    Δεν τους έχεις ανάγκη.
    ΚΑΝΕΝΑΝ!!!

    Η Γραφή σου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΝΕΝΑΝ
    ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ

    Βλέπω πράγματα και παρουσιάσεις , από εδώ κι από εκεί,… και θλίβομαι,…
    Θλίβομαι που αποσιωπούν μια τέτοια γραφή σαν τη δική σου

    Ξέρω όμως πλέον και αναγνωρίζω το «γιατί»
    Η γραφή σου μου το έμαθε κι αυτό
    Σε ευχαριστώ και πάλι, για όλα
    Εσύ Ορίζεις για μένα τον πήχη

    σε καταλαβαίνω σε όλα και συμφωνώ με την επιλογή σου,…
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Λουκία της Δίκοπης Ζωής
    Καλώς ήρθες στο μαγικό κόσμο των blogger’s,…
    Άντε και με δικό σου Blogg!!!

    Ίσως βέβαια να έπρεπε πρώτα να ζητήσεις άδεια,…
    από τους απανταχού γερασμένους νεόπλουτους της «γραφής» Αγίας, Επιτρεπτής, κανονικής και μη, και το Ιερατείο τους, που εύκολα ξεχνούν ότι σήμερα τα «ψωνισμένα γραφτά» του, μπορεί ο καθένας «Αριστερός Φραγκάτος Γκόμενος», να τα «εκδίδει»,…τυπωμένα ακόμα και σε αφίσες,…

    την ψυχή του όμως;

    Ποιος αντέχει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπημένε μου Βασίλη,
    ευχαριστώ για το καλοσώρισμα. Ξέρεις πως αυτή τη στιγμή μου είναι πολύ δύσκολο να γίνω πραγματική blogger.Ίσως αργότερα. Τώρα μου φτάνει να διαβάζω τα υπέροχα κειμενα μερικών από σας και να επικοινωνώ μαζί σας με αυτόν τον τρόπο. Αν αποφασίσω, σίγουρα δε θα ζητήσω την άδεια κανενός.Ξέρεις εσύ ότι κάτι τέτοια "άτομα" ούτε τα φοβάμαι, ούτε τα λαμβάνω καθόλου υπόψη μου.
    Σ΄ευχαριστώ και για τον τρόπο που βλέπεις το μοίρασμα της αγωνίας σου και των ελπίδων σου κάθε χρόνο μαζί μου.Το ξέρεις πως σε πολύ- πολύ μεγαλο βαθμό το ζω όλο αυτό κάθε τέτοια εποχή. Όπως πίστευα όλα πήγαν πολύ καλά. Θα είσαι και πάλι στην κορυφή. Και από προχτές άρχισε ο αγώνας για τη νέα φουρνιά,που ακολουθεί. Και πάλι λοιπόν μπροστά.. ΜΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΟΛΟΡΘΗ
    Σε φιλώ
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»