«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Μαύρο αστέρι


ψάχνοντας τα φύλλα του καπνού
να σκεπαστώ, βυθίζομαι
κρυώνω σκέψεις
καραβάνια οφθαλμαπάτες
με καταδιώκουν
αντικατοπτρισμός και λάμψη
κουβάρι αυταπάτες
θανάσιμος εναγκαλισμός
και πτώση
πέταγμα ή σύρσιμο
καθαρμός ή αγιασμός
ενταφιασμός
μάταιης ξεχασμένης υποθήκης

ποιανού καπνού η μυρωδιά εξαγνίζει
και ποιου ερωτικού ρυθμού
το αθώο βάδισμα ραγίζει

ποιανού μάταιου συγχρονισμού
το στιγμιαίο άγγιγμα θερίζει
και ποιου καημού προπέτασμα
μανδύας απουσίας με δηλητήριο κεντρίζει

ποια ετερόφωτη σχισμή χρεώνει
την αγοραία λύτρωση και την εξιλεώνει

ποια τεντωμένη φλέβα πάλλεται
κι ο μύθος, κούφιος αρμός
διαλύεται

ποιο σώμα αναλύεται και φθείρεται
σε δακτυλικές περιοχές και περιγράμματα

ποιος τόρος αγκαλιάζει λάγνα το κορμί
και θρυμματίζει
κοκάλα αντοχές και ψεύτικα είδωλα χαρίζει

αποστρέφοντας τη μοιραία
συντριβή να δικαστώ _ψέμα_

και να χαθώ
την άδικη εικόνα _ νάμα_ να αποτεφρωθώ
βαθιά σε κώμα
για πάντα να αποκοιμηθώ, χαρίζοντας.

ψάχνοντας τη μοιραία

αγκαλιά να ξεχαστώ _ψέμα_

και να χαθώ

την άπιαστη ελαφρότητα _θαύμα_ να απογειωθώ

«βαθιά σε Αγκαλιά

για πάντα να ξυπνώ»*, ομορφιά.
…………………………………………………
* το δίστιχο είναι συμπλήρωμα της Φαίδρας
............................................................................
Η φωτογραφία είναι από το Μακρυγιάλι, τραβηγμένη στις 24/2/2009 με το C905.

6 σχόλια:

  1. Βασίλη μου
    Αστέρι μαύρο δεν υπάρχει.Είναι σχήμα οξύμωρο(όπως λέμε κι εμείς οι φιλόλογοι).
    Τ' αστέρια είναι άσπρα,φωτεινά, λαμπερά, γι' αυτό λέγονται αστέρια.Άλλα λάμπουν περισσότερο, άλλα λιγότερο,αλλά πάντα λάμπουν(ακόμα κι αυτά που τρεμοσβήνουν).
    Έτσι λοιπόν λάμπει και πρέπει να
    λάμπει πάντα και το δικό σου αστέρι.
    Έτσι θέλουμε να το βλέπουμε εμείς, οι δικοί σου άνθρωποι και οι φίλοι σου, πιστεύω.
    Να μας φωτίζει με τη λάμψη του, να μας οδηγεί με το φως του, να μας ζεσταίνει.
    Βέβαια υπάρχουν, όπως είπαμε, αστέρια, που ίσως λάμπουν πολύ περισσότερο, όμως κάθε άνθρωπος έχει το δικό του αστέρι... και σ' αυτό προσβλέπει και δε θέλει να το νιώθει μαύρο...
    Σε φιλώ
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέλησα να σκεπαστώ
    κάτω από τ' αστέρια
    ίσως γι αυτό τα φύλλα καπνού
    τα κάπνισα περιμένοντας
    το δικό σου φωτεινό άστρο
    εκείνο το λαμπερό
    της αυγής
    που σήμερα,
    λές καί τόχει η μέρα
    λάμπει πιο φωτεινό
    σαν λυγίζεις τι λέξεις
    να βρείς εκείνη
    που αγκομαχώντας ακουμπά
    στην ψυχή
    ξεσκίζει τα σωθικά
    και προβάλλει
    όλα τα συναισθήματα
    που φώλιασαν
    ένα χρόνο τώρα
    δίπλα σε κοφτερές πέτρες.

    Αγρυπνούσαν, σε μάτωναν
    κι εσύ δεν μιλούσες
    έγραφες, έγραφες
    για την σιωπή των αμνών
    σε καιρούς που θυσίαζαν
    υποθήκες του μέλλοντος
    μπρος τα μάτια σου
    και ριγούσες
    με αθώους βηματισμούς
    σε κραυγές που πάλλονταν
    ν' αποτυπώσεις την ελπίδα
    που κατάσαρκα φόραγες
    γιατί δεν έσβησε ποτέ
    κι ας ράγιζε σε χίλιες μεριές.

    Δεν βαφτίζονται μαύρα τ' άστρα
    θα λάμπουν
    κι όταν εμείς θάχουμε σβήσει...

    Όμορφη κυριακή θα σου φυλάξω καλέ μου φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είτε ΜΑΥΡΟ
    -πειρατική παντιέρα-
    των στεναγμών,
    της προσφυγιάς,
    των εκτελεσμένων ερώτων μας,
    Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΣΟΥ,
    είτε ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟ
    -της αιώνιας επανάστασης-
    στολίδι
    στο απροσκύνητο μπερέ του Κομαντάντε,
    κι αίμα ιερό
    στ' άσπρο πουκάμισο των ιδανικών μας
    σιμά σε κείνο το μακρινό
    Σταυρό του Νότου,
    ΦΩΤΕΙΝΟ
    "Τ' Αστέρι του Βοριά
    που φέρνει ξαστεριά "
    ή
    ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΟ
    των απόκρυφων ευχών
    και των προδομένων ονείρων μας
    Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΣΟΥ,
    έτσι κι αλλιώς
    " ΑΥΤΟ Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ "!!!
    Όσοι τον ίδιο ουρανό κοιτάζουμε
    μέσα απ' τα δάκρυά μας.
    Λοξίες!!!
    Στις ατέλειωτες νύχτες του κόσμου.
    Κτήμα μας!
    Δικό μας!
    Ως την αιωνιίτητα!
    Όπως και ΣΥ,
    που τόσο ωραία "μοιράζεσαι"
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    και τόσο όμορφα
    "ακέριος" πάντα μένεις.
    Sταυρούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λουκία μου

    Έχεις δίκιο για το οξύμωρο του σχήματος
    Αυτό ήθελα να δηλώσω,…

    Βέβαια υπάρχουν και στην κυριολεξία μαύρα αστέρια:
    Πολλά από τα αστέρια που βλέπουμε να λάμπουν στον ουρανό έχουν ήδη σβήσει,… άρα τη στιγμή που τα βλέπουμε είναι ήδη μαύρα και βέβαια,…
    Υπάρχουν κι αστέρια (μαύρα) εξαιτίας της μεγάλης ενέργειας που έχουν, απορροφούν όλα τα φωτόνια και καμπυλώνουν το φως και βέβαια δε φαίνονται ούτε από τα τηλεσκόπια, πόσο μάλλον με γυμνό μάτι…

    Το παραπάνω «Μαύρο αστέρι» δηλώνει μια προσωπική αγωνία και τίποτα παραπάνω,…

    Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα το πώς βλέπουν τον καθένα μας, οι δικοί του άνθρωποι, ιδιαιτέρα μέσα από τα γραπτά του και πως αυτό δημιουργεί επιπρόσθετες δυσκολίες όταν «μεταφράζουν»,ή προσπαθούν να «μεταφράσουν», τις λέξεις, τις φράσεις, τις γραμμένες στιγμές του,… τις όποιες μικρές εμπνεύσεις του,…
    Βέβαια περνώντας ο καιρός, ένα κείμενο μένει στεγνό από ότι πρόσκαιρα συναισθήματα προκάλεσε και αν αξίζει κάτι, κρατάει ακριβώς αυτό που άξιζε και καμία παραπανίσια πρόσμιξη,…

    Άλλωστε κι ένα μαύρο αστέρι, σβησμένο, εκπέμπει ένα αδιόρατο φως,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σοφία μου καλησπέρα
    Για μία ακόμα φορά
    Οι στίχοι που μου φέρνεις δώρο
    Είναι πανέμορφοι
    Μοναδικοί
    Συνεχίζοντας αυτήν τη σπάνια επικοινωνία μας
    Και Σ’ ευχαριστώ πολύ για αυτό

    Η αλήθεια είναι ότι
    Την ελπίδα
    Δεν την ντύνομαι
    Την αρνούμαι
    Φορώ μόνο τη ραγισμένη ζωή
    Την κάθε μέρα που φεύγει
    Φορώ το όνειρο
    Με την έννοια της πράξης
    Μόνο

    Κι η γραφή που με ποτίζει
    Όταν και όπως,…
    Μάνα
    Ακριβή και Δίκαιη
    Φειδωλή κι αυστηρή
    Με ασκεί
    Με επιμονή
    Μου δείχνει
    Τον τρόπο και την ομορφιά
    Να κοιτάζεις
    Να μαθαίνεις
    Να πονάς
    Να ματώνεις
    Μαζί
    Με τα σβησμένα αστέρια,…
    Και μ’ όσους έμαθαν να τα διακρίνουν,…

    Ευχαριστώ και για την Κυριακή που φύλαξες για μένα
    Ειδικά αυτήν την μέρα, έχω ανάγκη να την στρέφουν προς το μέρος μου, τόσο που με ταλαιπωρεί,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σταυρούλα μου
    Το πιο όμορφο
    Μαύρο Αστέρι
    Είναι αυτό που βρήκες εσύ:

    Η πειρατική παντιέρα

    Μέσα σε δυό λέξεις έκλεισες όλο το νόημα
    Για αυτό το αστέρι,…

    Τώρα για κόκκινο,…
    Μάλλον δεν μπόρεσε να γίνει
    Παγωμένο κόκκινο,… ίσως,…
    Μένει ένα γραμμάτιο ανεξόφλητο ακόμα
    Θα δούμε,…

    Ξέρεις ότι οι νύχτες του κόσμου
    Δεν φωτίζονται
    Ούτε από πεφτάστερα
    Ούτε από φωτεινούς κομήτες
    Θέλουν οριακό και ολικό λαμπάδιασμα
    Θέλουν φωτιά
    Θέλουν όνειρο
    Θέλουν απόλυτο μοίρασμα
    Άρνηση
    Ελευθερία

    Ασκούμενος ακόμα,…
    Θα δούμε
    Ίσως να τα καταφέρω
    Ένα δαδί ακόμα,… ανάμεσα σε τόσα
    Καλό Ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»